Yehovanın bizi sevdiyini Onun yerüzü ailəsində yaranan ilk problemi necə həll etməsindən görmək olar. Adəm səmavi Atasına itaətsizlik etməklə həm özü, həm də gələcək övladları üçün Yehovanın xoşbəxt ailəsindəki yeri itirdi (Rom. 5:12). Buna rəğmən, Yehova Adəmin gələcək övladlarına kömək etmək üçün tədbir gördü. Yehova Adəmi cəzalandırdı, lakin onun övladlarını ümidsiz qoymadı. O, dərhal vəd verdi ki, itaətkar bəşəriyyəti Öz ailəsinə geri qaytaracaq (Yar. 3:15; Rom. 8:20, 21). Bunu əziz Oğlu İsa Məsihin fidyə qurbanlığı sayəsində mümkün etdi. Oğlunu uğrumuzda qurban verməsi Yehovanın bizi dərin məhəbbətlə sevdiyinin sübutudur (Yəh. 3:16). O, mükəmməl Atadır. Yehova dualarımızı dinləyir, həm ruhani, həm də maddi cəhətdən bizi təmin edir. O bizi öyrədir, bizə dayaq olur. Həmçinin gələcəkdə bizə möhtəşəm nemətlər bəxş edəcək. Atamızın bizi sevdiyini və qayğımıza qaldığını bilmək könlümüzü sevinclə doldurur! w20.02 s. 6, abz. 16, 17; s. 7, abz. 20

Nə vaxtsa narahatlıq keçirmisiniz? Bəlkə bu, kiminsə sözü və ya hərəkətinə görə olub. Yaxud da öz dediyiniz və ya etdiyiniz şeyə görə pis olmusunuz. Məsələn, ola bilsin, hansısa səhvə yol vermisiniz və narahatsınız ki, Yehova sizi heç vaxt bağışlamayacaq. Üstəlik, bu qədər narahatlıq keçirdiyinizə görə özünüzü qınayıb düşünə bilərsiniz ki, bu, imanınızın zəif olduğunu, pis insan olduğunuzu göstərir. Bəs bu, doğrudanmı belədir? Gəlin Müqəddəs Kitabdan bir neçə nümunəyə nəzər salaq. İşmuil peyğəmbərin anası Hənnə böyük iman sahibi idi. Buna baxmayaraq, ailəsinin bir üzvü onunla pis rəftar etdiyi üçün Hənnə kədərə qərq olmuşdu (1 İşm. 1:7). Həvari Bulusun güclü imanı var idi, bununla belə, o, «yığıncaqların fikrini çəkir», güclü narahatlıq keçirirdi (2 Kor. 11:28). Davud padşahın imanı o qədər güclü idi ki, Yehovanın xüsusi rəğbətini qazanmışdı (Həv. 13:22). Lakin səhvlərə də yol vermişdi və bu səhvlərə görə iztirab çəkirdi (Zəb. 38:4). Yehova bu bəndələrinin hər üçünə təsəlli vermiş, onları ovutmuşdu. w20.02 s. 20, abz. 1, 2

Həsr olunan insan Yehovaya səmimi-qəlbdən dua edərək ömürboyu Ona xidmət edəcəyini deyir. Yehovaya həsr olunan zaman siz bir növ özünüzü «inkar» edirsiniz. Həmin andan etibarən siz Yehovaya məxsus olursunuz. Bu isə böyük şərəfdir (Rom. 14:8). Duada bildirirsiniz ki, bundan sonra sizin üçün ən önəmlisi öz istəklərinizi həyata keçirmək yox, Ona ibadət etmək olacaq. Həsrolunma Yehova ilə bağladığınız əhddir. Yehova bizi belə bir əhd verməyə məcbur etmir. Amma bu əhdi vermişiksə, ona bağlı qalmağımızı gözləyir (Zəb. 116:12, 14). Həyatınızı Yehovaya həsr edəndə bunu Yehova ilə sizdən başqa heç kəs bilmir, siz bunu təklikdə edirsiniz. Vəftiz isə insanların qarşısında və adətən böyük toplantılarda icra olunur. Vəftiz olunmaqla göstərirsiniz ki, artıq özünüzü Yehovaya həsr etmisiniz. Beləcə, hamı açıq-aydın görür ki, Yehovanı bütün qəlbinizlə, bütün varlığınızla, bütün ağlınızla və var gücünlə sevirsiniz və əbədiyyət boyu Ona xidmət etməyə qəti qərarlısınız (Mark 12:30). w20.03 s. 9, abz. 4, 5