Төшөрмә
a Зәбур 119:162—165: «Ҙур табышҡа эйә булған кешеләй, һүҙеңә һөйөнәм, ҡыуанам мин. Мин ялғанды нәфрәт итәм, ерәнәм, ә ҡануныңды яратам. Ғәҙел хөкөмдәрең өсөн һине көнөнә ете тапҡыр маҡтайым мин. Ҡануныңды яратыусыларҙың тыныслығы мул, уларҙы һис нәмә абындыра алмай».