EBANO

[Heb., hov·nimʹ].

Ang termino gituohan nga mapadapat sa kahoyng gikan sa Diospyros ebenum o sa susamang pamilya sa mga kahoy. Habog kining kahoya, nga yanog mga dahon ug pormag-kampanilya ang mga bulak. Ang gawas nga bahin sa kahoy maoy humokon ug puti, apan ang lubas, nga moabot sa kinadak-ang diyametro nga mga 0.5 m (2 p), maoy gahi kaayo, dasok ang grano, lig-on, ug itom o dagtom-kape ang kolor. Kini mahimong pasinawon pag-ayo. Tungod niini nga mga kalidad, kini maayo kaayong himoon nga mga muwebles, mga pang-adorno, ug ingong mga panghaklap sa garing. Gigamit usab kini sa mga pagano sa paghimog mga idolo alang sa pagsimba.

Ang ebano kas-a ra hisgoti sa Bibliya, sa Ezequiel 27:​15, diin gipakita kini ingong baligya. Gituohan nga ang ebano ug ang garing nga gihisgotan sa maong teksto naggikan sa India o Sri Lanka, tingali tabok sa Dagat sa Arabia ug hangtod sa Pulang Dagat ug dayon gidala agi sa mamalang yuta, o kaha gikan sa Nubia sa AS sa Aprika. Gipabilhan kini pag-ayo sa karaang mga Ehiptohanon ug ang mga produkto nga gikan niini nakaplagan sa Ehiptohanong mga lubnganan.