“Malipayon ang mga Makigdaiton”

NIADTONG 1901 ang Premyong Nobel Alang sa Pakigdait, nga gihatag sa unang panahon, giambitan ni Jean-Henri Dunant, magtutukod sa Red Cross, ug sa ekonomistang si Frédéric Passy. Sukad niadto kini giganti sa 69 ka beses, 55 ka beses ngadto sa 71 lainlaing indibiduwal, nga tinagsa o magkauban, ug 14 ka beses ngadto sa 16 ka grupo o organisasyon. Ang pila ka grupo nakadaog niana labaw sa kausa, sama sa International Red Cross Committee (1917, 1944, ug 1963) ug ang Office of the United Nations High Commissioner for Refugees (1954 ug 1981). Lagmit tungod sa kakulang sa angayang dumadawat, ang komite sa premyong Nobel midumili sa pagganti sa 19 ka beses.

Sumala sa mahanduraw sa usa, ang kadaghanan sa mga mananaog sa premyo maoy mga estadista, mga diplomat, o mga tawong sa laing paagi konektado sa politika. Apan ang mga magsusulat, mga hurista, mga sosyologo, mga ekonomista, ug sosyal nga mga repormador nakadawat usab niana. Bisan ang mga siyentipiko, nga apil kanila si Linus Pauling niadtong 1962 ug Andrey Sakharov niadtong 1975, gipasidunggan niana, mao usab ang mga lider sa mga obrero, ilabina si Lech Wałesa niadtong 1983. Ug niadtong 1970 ang premyo gihatag ngadto sa eksperto sa agrikultura nga si Norman E. Borlaug.

Ang unang relihiyosong tawo nga gigantihan sa premyo mao ang Swekong Luteranong arsobispo si Nathan Söderblom, nga napili niadtong 1930. Niadtong 1946 ang Metodistang sakop ug ebanghelistang si John R. Mott nakaambit sa premyo, nga gisundan niadtong 1952 sa teologo ug pilosopong si Albert Schweitzer ug sa 1958 sa Belgianong klerigong si Dominique Georges Pire. Niadtong 1964 ang gipili mao ang lider sa sibil nga mga katungod ug Baptist nga ministrong si Martin Luther King, Jr.

Apan sa katuigang bag-o pa, ang relihiyon midulag labi pang iladong papel sa pangagpas sa kalibotan sa pakigdait. Nahiuyon sa maong kiling, tulo sa kataposang siyam ka tawo nga gigantihan sa Premyong Nobel Alang sa Pakigdait maoy relihiyosong mga tawo: ang Katolikong madre nga si Mother Teresa sa Calcutta niadtong 1979, ang Anglikanong obispo si Desmond Tutu sa South Africa niadtong 1984, ug sa miaging tuig ang nadistiyerong Buddhistang “diyos-hari” sa Tibet, ang Dalai Lama.

Tinuod nga si Jesu-Kristo miingon: “Bulahan ang mga magdadait.” (Mateo 5:9, King James Version) Apan ang relihiyoso bang paningkamot—kon kaha Katoliko, Protestante, Buddhista, o lain pa—sa pagsilbing mga magdadait niining kalibotana purongpurongan sa kalamposan?

Ang Bibliya nagasugid kanato nga kining presenteng daotang kalibotan nga nahimulag sa Diyos dili gayod makasinatig malungtarong pakigdait, usa ka kamatuorang dili mausab sa relihiyosong pakiglambigit sa buhat-sa-kaluoy, sosyal, ug politikanhong mga kahikayan sa kalibotan. Pinaagi sa pagpuli sa mga gobyerno karong adlawa sa iyang Gingharian ubos kang Kristo Jesus, ang “Prinsipe sa Pakigdait,” ang Maglalalang duol nang magpanalangin sa matinuohong katawhan sa pakigdait.—Isaias 9:6, 7; 57:21; Salmo 46:9; Daniel 2:44.

Ang makigdaitong mga tawo nga nagaila niining kamatuorana ug nagapahiuyon sa ilang mga kinabuhi uyon niana mahimong tinuod nga malipayon. Sumala sa paghubad sa New World Translation sa mga pulong ni Jesus: “Malipayon ang mga makigdaiton.”