May Kahangawa ba ang Diyos?

SA BUNTAG sa Nobyembre 1, 1755, ang siyudad sa Lisbon, Portugal, gitay-og sa linog. Gisundan kinig tsunami ug sunog, nga nakapayhag sa dakong bahin sa siyudad ug nakapatayg linibo.

Human sa linog sa Haiti niadtong 2010, ang usa ka editoryal sa mantalaang National Post sa Canada miingon: “Ang tanang dagkong trahedya nagsulay sa pagtuo sa tawo sa labawng makagagahom. Apan ang pipila, sama niining modernong adlaw nga katumbas [niadtong dakong trahedya] sa Lisbon, mas labawng nagsulay sa pagtuo sa tawo.” Ang maong artikulo mihinapos: “Hayan gitalikdan na sa Diyos ang Haiti.”

Ingong “Usa nga Labing Gamhanan,” ang gahom ni Jehova nga Diyos walay kinutoban, ug duna siyay katakos sa pagtapos sa pag-antos. (Salmo 91:1) Dugang pa, makaseguro kita nga siya may kahangawa kanato. Ngano?

Ang Diyos maluoy sa mga tawong nag-antos. Sa dihang ang mga Israelitas naulipon sa Ehipto ug gidaogdaog, ang Diyos miingon kang Moises: “Sa walay duhaduha nakita ko ang kasakitan sa akong katawhan nga atua sa Ehipto, ug nadungog ko ang ilang pagtuaw tungod sa mga nagpugos kanila sa pagtrabaho; tungod kay ako nahibalo pag-ayo sa mga kasakit nga ilang giantos.” (Exodo 3:7) Unsay gipakita niini? Kini nagpakita nga ang Diyos may kahangawa sa mga tawong nag-antos. Gani, kasiglohan sa ulahi, ang propetang si Isaias misulat bahin sa mga Israelitas: “Sa panahon sa tanan nilang kasakit kadto nakapasakit kaniya.”—Isaias 63:9.

“Ang tanan niyang dalan hustisya.” (Deuteronomio 32:4) Ang Diyos makiangayon ug dili mapihigon sa tanan niyang ginabuhat. “Iyang bantayan ang dalan sa iyang mga maunongon,” apan iya usab nga ‘balosan ug kasakitan kadtong nagsakit’ sa mga matarong. (Proverbio 2:8; 2 Tesalonica 1:6, 7) “Siya dili modapig sa mga magmamando ni mopabor sa mga dato inay sa mga kabos, kay iyang gilalang ang tanan.” (Job 34:19, Today’s English Version) Ang Diyos nahibalo usab sa labing maayong paagi sa pagtapos sa pag-antos sa tawo. Sa kasukwahi, ang mga solusyon sa tawo ikatandi sa pagbutang lag band-aid sa samad sa tawong napusilan. Matabonan tingali sa band-aid ang samad, apan kini dili makaalim sa samad ug dili gayod makawagtang sa pag-antos sa biktima.

Ang Diyos “maluluy-on ug mapuangoron . . . ug dagaya sa mahigugmaong-kalulot.” (Exodo 34:6) Ang pulong “kaluoy,” sumala sa paggamit sa Bibliya, nagpasabot ug tiunayng simpatiya nga magtukmod sa usa sa pagtabang sa uban. Ang gigikanan sa Hebreohanong pulong nga gihubad ug “mapuangoron” nagkahulogag “kinasingkasing nga pagsanong sa usa ka tawo nga makasarang pagtabang sa nanginahanglan.” Sumala sa Theological Dictionary of the Old Testament, ang pulong nga gihubad ug “mahigugmaong-kalulot” naglakip sa “pagtabang sa usa nga nag-antos sa kaalaotan o kasakitan.” Si Jehova nga Diyos dili lamang masakitan sa dihang mag-antos ang tawo kondili matukmod usab sa iyang kaluoy, pagkamapuangoron, ug mahigugmaong-kalulot sa pagtanyag ug tabang. Busa, makasalig kita nga iyang taposon ang pag-antos.

Ang nag-unang artikulo nagpaila sa tulo ka rason kon nganong grabeng nag-antos ang tawo karon, nga walay usa niana ang ikapasangil sa Diyos. Karon atong hisgotan kon unsay nagpaluyo sa maong mga rason.

Sa sinugdan, si Adan gimandoan sa Diyos. Apan, sa dihang gihatagag higayon nga mopili, siya midesisyon nga isalikway ang pagmando sa Diyos ug sulayan ang epekto niana. Siya wala manumbaling sa pasidaan ni Jehova nga nasulat sa Genesis 2:17: “Mamatay ka gayod.” Ang pagkapakyas sa pagpasakop sa hingpit nga pagmando sa Diyos miresulta sa sala ug pagkadili-hingpit. “Ang sala misulod sa kalibotan pinaagi sa usa ka tawo ug ang kamatayon pinaagi sa sala,” misaysay ang Bibliya, “ug sa ingon ang kamatayon mikaylap sa tanang tawo tungod kay silang tanan nakasala man.” (Roma 5:12) Apan wagtangon sa Diyos ang epekto sa sala.

Sumala sa nahisgotan na, ang unang tawo, si Adan, nagsalikway sa giya sa Diyos—ang mismong giya nga gikinahanglan aron mapanalipdan ang tawo—bisan sa kinaiyanhong mga katalagman. Ang iyang desisyon ikatandi sa usa ka pasyente nga dili gustong magpatambal sa usa ka hanas ug eksperyensiyadong doktor. Kon ang pasyente wala mahibalo sa mga kapeligrohan ug sa posibleng komplikasyon nga nahibaloan sa doktor, siya mahimong mag-antos tungod sa iyang tinuyo nga kawalay-pagpakabana. Sa susama, ang sayop nga pagdumala sa tawo sa yuta—nga naglakip sa dili-luwas nga mga pamaagi sa pagtukod ug sa kawalay pagpakabana maylabot sa kinaiyanhong mga puwersa sa yuta—maoy sagad nga hinungdan sa kinaiyanhong mga katalagman. Bisan pa niana, dili tugotan sa Diyos nga kini magpadayon hangtod sa hangtod.

Nganong gitugotan sa Diyos si Satanas nga magmando sa kalibotan human sa pagrebelde niini? Sumala sa usa ka reperensiya, “sa sinugdanan sa pagmando sa bisan unsang rehimen, mahimong ipasangil niini ang mga problema sa gobyerno nga iyang gipulihan.” Kon gilaglag dayon ni Jehova “ang magmamando niining kalibotana,” mahimong ikapasangil ni Satanas ang iyang mga kakulangan sa nag-unang Magmamando, ang Diyos. (Juan 12:31) Apan, ang paghatag ug panahon aron bug-os nga ikapadayag ni Satanas ang iyang awtoridad sa kalibotan nagpamatuod nga pakyas gayod siya ingong magmamando. Bisan pa niana, nagpabilin kini nga pangutana, Nganong makaseguro kita nga matapos ang pag-antos?