PAGKAMAAYO
Ang kinaiya o kahimtang sa pagkamaayo; kahamili sa moral; kaligdong. Ang pagkamaayo maoy bug-os gayod, nga walay pagkadaotan o kadunotan. Usa kini ka positibong hiyas ug mailhan kini pinaagi sa paghimog maayo ug mapuslanong mga buhat ngadto sa uban. Ang labing komon nga mga pulong alang sa “maayo” diha sa Bibliya mao ang Hebreohanong tohv ug ang Gregong a·ga·thosʹ; ang a·ga·thosʹ sagad gigamit diha sa moral o relihiyosong diwa.
Ang Pagkamaayo ni Jehova. Si Jehova nga Diyos maoy maayo sa bug-os ug hingpit nga diwa. Ang Kasulatan nag-ingon: “Maayo ug matul-id si Jehova” (Sal 25:8), ug sila mipatugbaw: “Pagkadako gayod sa iyang kaayo!” (Zac 9:17) Si Jesu-Kristo, bisan tuod siya nakabaton niining hiyas sa pagkahamili sa moral, wala modawat sa titulo nga ‘Maayo,’ nga nag-ingon ngadto sa usa nga nagtawag kaniyang “Maayong Magtutudlo”: “Nganong gitawag mo ako nga maayo? Walay bisan kinsa nga maayo, gawas sa usa, ang Diyos.” (Mar 10:17, 18) Busa iyang giila si Jehova ingong ang kinalabwang sukdanan sa kon unsay maayo.
Sa dihang si Moises mihangyo nga pakit-on sa Iyang himaya, si Jehova mitubag: “Ipaagi ko ang tanan ko nga pagkamaayo atubangan sa imong nawong, ug akong ipahayag ang ngalan ni Jehova atubangan nimo.” Gisalipdan ni Jehova si Moises aron dili makakita sa iyang nawong, apan samtang siya miagi (dayag nga pinaagi sa iyang hawas nga manulonda [Buh 7:53]) siya miingon kang Moises: “Si Jehova, si Jehova, usa ka Diyos nga maluluy-on ug mapuangoron, mahinay sa kasuko ug dagaya sa mahigugmaong-kalulot ug kamatuoran, nagatipig ug mahigugmaong-kalulot alang sa linibo, nagapasaylo ug kasaypanan ug kalapasan ug sala, apan dili gayod magpahigawas gikan sa silot.”—Ex 33:18, 19, 22; 34:6, 7.
Dinhi ang pagkamaayo gipakita ingong usa ka kinaiya nga nalangkit sa kaluoy, mahigugmaong-kalulot, ug kamatuoran apan dili gayod mokonsentir o mopaluyo sa pagkadaotan sa bisan unsang paagi. Pinasukad niini si David makaampo kang Jehova nga pasayloon ang iyang mga sala ‘tungod sa pagkamaayo ni Jehova.’ (Sal 25:7) Ang pagkamaayo ni Jehova, ingon man ang iyang gugma, nalangkit diha sa paghatag sa iyang Anak ingong usa ka halad alang sa mga sala. Pinaagi niini iyang gitagana ang paagi nga matabangan kadtong buot makabaton sa maayo gayod, ug sa samang higayon iyang gikondenar ang pagkadaotan ug gilatid ang pasukaranan aron bug-os nga makab-ot ang hustisya ug pagkamatarong.—Rom 3:23-26.
Usa ka Bunga sa Espiritu. Ang pagkamaayo maoy usa ka bunga sa espiritu sa Diyos ug sa kahayag gikan sa iyang Pulong sa kamatuoran. (Gal 5:22; Efe 5:9) Kini angayng pagaugmaron sa mga Kristohanon. Ang pagkamasinugtanon sa mga sugo ni Jehova moresultag pagkamaayo; dili mabatonan sa tawo ang pagkamaayo sa iyang kaugalingon lamang. (Rom 7:18) Ang salmista nangamuyo sa Diyos ingong ang Tuboran sa pagkamaayo: “Tudloi ako sa pagkamaayo, pagkamay-salabotan ug kahibalo, kay ako nagpasundayag ug pagtuo sa imong kasugoan,” ug, “Ikaw maayo ug nagabuhat ug maayo. Tudloi ako sa imong mga regulasyon.”—Sal 119:66, 68.
Ang Pagkamaayo Maghatag ug mga Kaayohan. Ang pagkamaayo mahimong magkahulogan usab ug paghatag ug kaayohan, ang paghatag sa mga butang nga makaayo sa uban. Buot ni Jehova nga ipasundayag ang pagkamaayo ngadto sa iyang katawhan, ingon sa giampo ni apostol Pablo alang sa mga Kristohanon sa Tesalonica: “Kami gayod nagaampo kanunay alang kaninyo, aron ang atong Diyos mag-isip kaninyo nga takos sa iyang pagtawag ug sa bug-os maghimo sa tanang gikahimut-an niya sa pagkamaayo ug sa buhat sa pagtuo uban ang gahom.” (2Te 1:11) Daghan ang mga panig-ingnan sa dagayang pagkamaayo sa Diyos ngadto niadtong nagalaom kaniya. (1Ha 8:66; Sal 31:19; Isa 63:7; Jer 31:12, 14) Dugang pa, “si Jehova maayo sa tanan, ug ang iyang mga kaluoy anaa sa ibabaw sa tanan niyang mga buhat.” (Sal 145:9) Iyang gipaabot ang pagkamaayo ngadto sa tanan aron nga pinaagi unta sa iyang pagkamaayo daghan ang moalagad kaniya ug sa ingon sila makaangkon sa kinabuhi. Sa susama, si bisan kinsa nga magpasundayag ug pagkamaayo maoy usa ka panalangin ngadto sa iyang mga kauban.—Pr 11:10.
Ingong mga alagad sa Diyos ug mga tigsundog kaniya, ang mga Kristohanon gisugo nga pamatud-an kon unsa ang maayo ug hingpit nga kabubut-on sa Diyos alang kanila (Rom 12:2); sila kinahanglang mohawid kon unsa ang maayo (Rom 12:9), buhaton kon unsa ang maayo (Rom 2:10; 13:3), tinguhaon kini (1Te 5:15), magmasiboton alang niini (1Pe 3:13), sundogon kon unsa ang maayo (3Ju 11), ug dag-on ang daotan pinaagi niini (Rom 12:21). Ang ilang pagbuhat ug maayo ilabinang ipasundayag ngadto kanila nga ilang kabanay sa Kristohanong pagtuo; dugang pa, kini kinahanglang ipasundayag ngadto sa tanan.—Gal 6:10.
Usa ka Kaamgid nga Termino. Ang kaamgid nga Gregong pulong alang sa maayo (a·ga·thosʹ) mao ang laing pulong nga ka·losʹ. Ang ka·losʹ nagtumong nianang sa kinaiyanhon maayo, matahom, haom kaayo sa mga kahimtang o mga tumong niini (sama sa maayong yuta; Mat 13:8, 23), ug nianang may maayong hiyas, nga naglakip nianang mga butang nga maayo sa moral, matarong, o dungganon (sama sa ngalan sa Diyos; San 2:7). Kaamgid kaayo kinig kahulogan sa maayo, apan mahimong ipalahi pinaagi sa paghubad niini ingong “maminatud-on.”—Heb 13:18.