Mahigugmaong mga Magbalantay, Masaligong mga Karnero

SA PANAHON sa Bibliya ang suod nga relasyon tali sa magbalantay ug sa iyang mga karnero ilado kaayo. Sa kasagaran ang magbalantay mao ang tag-iya sa mga karnero o membro sa pamilya sa tag-iya. Sa buntag moadto siya sa toril ug manawag sa iyang panon taliwala sa daghang mga panon nga gikulong didto. Nakaila siya sa iyang mga karnero; ug sila nakaila sa iyang tingog. Siya dili magabuaw kanila—sila iyang giagak ug sila nagasunod. Ngadto sa lunhawng mga sibsibanan ug bugnawng mga tubig iyang ginadala sila. Sa dili maayong klima sa kagabhion, iyang ibalik sila sa toril o ipasilong sila sa langob. Sa maayong klima, magpalabay siya sa kagabhion uban kanila ilalom sa kabitoonan—sama sa tinghunlak sa tuig 2 W.K.P. dihang ang mga magbalantay “didto sa kamingawan ug nanagtukaw sa pagbantay sa ilang mga panon.”—Lucas 2:8.

Kon dunay usa ka karnerong mawala, pangitaon kini sa magbalantay hangtod nga kini iyang makit-an. (Lucas 15:4) Dili siya matagbaw sa 99 hangtod nga mabalik ang usa nga nawala.

Ang relasyon sa magbalantayng taga Sidlakan sa iyang mga hayop hilabihan ka mabination, sama sa gipamatud-an sa usa kanila: “Ang pagkawala sa usa ka karnero mohatag kaguol sa akong kalag. Dihang ang usa kanila magkasakit o ibaligya, mohilak ako tungod kay nawala kanako ang usa ka higala nga akong gimahal ug nagmahal kanako. Sa silong sa malamdag ug nagasigang mga panganod sa kayutaan sa Bibliya, didto nagadako, sama sa nahitabo kanako, ang bugkos sa pagmahal ug panagsuod tali sa magbalantay ug sa iyang panon. Nag-inusara sa ilang mingaw nga lugar, nga walay ubang tawong kauban, sa mga gutlo sa kalinaw kun sa katalagman, usa ang kinabuhi sa mga karnero ug sa magbalantay.”

Maisogong tigpanalipod ang matinumanong magbalantay. Suklan niya ang mga tulisan nga moabot aron sa pagpangawat. Iyang abugon ang ihalas nga mga mananap nga moabot aron manukob. Ug sama sa batan-ong magbalantayng David, asintado siya sa paggamit sa tirador. (1 Samuel 17:34-36, 49; tan-awa usab ang Maghuhukom 20:16.) Kon matukob ang usa ka karnero, pangitaon sa magbalantay ang mga piraso sa bukog kun panit aron ipatin-aw ang pagkawala sa hayop. Tinuod kini ilabina kon sinuholan ang magbalantay—kon wala kining maong ebidensiya siya dudahan nga kini iyang gikawat.—Exodo 22:12-15; itandi sa Amos 3:12.

Ang mga karnero nagasalig sa ilang mga magbalantay. Daghang mahubitong ngalan ang gihatag—pikas ug dalunggan, tambok ug ikog, itom ug dagway, lonlon puti. Dihang tawgon sa magbalantay ang ilang ngalan, sila mosanong. Gisusi kini sa usa ka tigdukiduki dihang nakaagi siyag usa ka panon sa mga karnero. Siya miasoy sa mosunod: “Gihangyo ko siya [ang magbalantay] sa pagtawag sa usa sa iyang mga karnero. Iyang gihimo kini, ug dihadiha ang karnero migawas sa iyang sibsibanan ug sa iyang mga kauban, ug midagan sa mga kamot sa magbalantay, nga may mga timaan sa kalipay, ug abtik nga misunod nga wala pa nako makit-i sukad diha sa ubang mga hayop. Tinuod usab kini nga niining nasora, ‘sa laing magbalantay sila dili mosunod, apan mokalagiw gikan kanila.’”

Dili lamang si Kristo Jesus kondili si Jehova nga Diyos usab ang gihisgotan ingong magbalantay. “Si Jehova mao ang akong Magbalantay,” nag-ingon ang salmista. Sa ingon Siya ug si Jesus nagpakita ug mahigugmaong pagtagad sa “mga karnero sa iyang sibsibanan.” Mahitungod kaniya kini ang nasulat: “Siya nagapasibsib sa iyang panon sama sa usa ka magbalantay sa karnero. Iyang tigomon ang mga nati diha sa iyang bukton; ug kugoson sila diha sa iyang dughan. Ug sa pagkamapuanguron magaagak siya niadtong adunay magagmay pa.”—Salmo 23:1; 100:3; Isaias 40:11.