PUYO SA PAGKAON

Usa ka sudlanan, sagad hinimo sa panit, nga isalig-ay sa abaga sa mga magpapanaw, magbalantay sa kahayopan, mag-uuma, ug uban pa. Kini gigamit aron sudlan ug pagkaon, besti, ug uban pang mga balon, apan kini dili sama sa mas gamayng bulsa sa bakos nga gigamit aron sudlag bulawan, plata, ug mga sensilyo nga tumbaga. (Mat 10:9; Mar 6:8) Walay duhaduha nga ang “puntil sa usa ka magbalantay sa karnero” nga gigamit ni David maoy ingon niana nga puyo sa pagkaon. (1Sa 17:40) Si Jesu-Kristo, sa dihang unang nagpadala sa 12 ka apostoles ug dayon sa 70 ka tinun-an sa pagsangyaw sa Israel, nagsugo kanila nga dili magdala ug mga puyo sa pagkaon. (Mat 10:​5, 9, 10; Luc 9:3; 10:​1, 4) Si Jehova mag-atiman sa ilang mga panginahanglan pinaagi sa ilang mga isigka-Israelinhon, nga kanila nabatasan ang pagkamaabiabihon. Una pa sa iyang kamatayon gipakita ni Jesus nga ang mga kahimtang mausab ingong sangpotanan sa opisyal nga pagsupak, busa iyang gisugo ang iyang mga tinun-an sa pagdala ug puntil ug puyo sa pagkaon. Bisan pa niana, kinahanglang unahon nila pagpangita ang Gingharian sa Diyos imbes nga mabalaka bahin sa materyal nga mga panginahanglan; sa ingon sila magpamatuod nga sila nagasalig kang Jehova nga Diyos sa pag-atiman kanila diha sa ministeryo.​—Luc 22:​35, 36; Mat 6:​25-34.