Gusto na Sab sa mga Apostoles nga Mahimong Labaw

Samtang nagpadulong si Jesus ug ang iyang mga tinun-an sa Jerusalem, sila miagi sa habagatang bahin sa Perea ug mitabok sa Suba sa Jordan duol sa Jerico. Duna silay mga kauban paingon didto para sa Paskuwa sa 33 C.E.

Nag-una si Jesus sa iyang mga tinun-an samtang naglakaw sila kay gusto niyang makaabot dayon sa siyudad para sa Paskuwa. Pero ang mga tinun-an nahadlok. Niadtong namatay si Lazaro ug hapit nang mobiya si Jesus sa Perea paingon sa Judea, gisultihan ni Tomas ang ubang tinun-an: “Mangadto sab ta, aron mamatay kita uban kaniya.” (Juan 11:16, 47-53) Busa delikado ang pag-adto sa Jerusalem maong nahadlok ang mga tinun-an.

Aron maandam ang mga apostoles sa hapit nang mahitabo, gisultihan sila ni Jesus: “Kita nagpaingon sa Jerusalem, ug ang Anak sa tawo itugyan ngadto sa pangulong mga saserdote ug sa mga eskriba. Ilang hukman siyag kamatayon ug itugyan ngadto sa mga tawo sa kanasoran aron bugalbugalan, lapdosan, ug patyon diha sa estaka; ug sa ikatulong adlaw siya banhawon.”—Mateo 20:18, 19.

Kini ang ikatulong higayon nga gisultihan ni Jesus ang iyang mga tinun-an bahin sa iyang kamatayon ug pagkabanhaw. (Mateo 16:21; 17:22, 23) Pero karon lang siya miingon nga mamatay siya sa estaka. Naminaw sila pero wala makasabot. Lagmit naghunahuna sila nga ipasig-uli na ang gingharian sa Israel, ug makadawat silag himaya ug kadungganan sa usa ka yutan-ong gingharian uban ni Kristo.

Kauban sab nila ang inahan ni apostol Santiago ug apostol Juan, nga lagmit mao si Salome. Gianggaan ni Jesus kining duha ka apostoles ug ngalan nga nagkahulogang “Mga Anak sa Dalugdog” tungod sa ilang kaisog. (Marcos 3:17; Lucas 9:54) Kining duha nangambisyon nga mahimong labaw sa Gingharian ni Kristo. Nahibalo niana ang ilang inahan. Karon siya miduol kang Jesus, miyukbo, ug mihangyo para sa iyang mga anak. Si Jesus miingon: “Unsa may imong tuyo?” Siya mitubag: “Palingkora ang akong duha ka anak sa imong Gingharian, ang usa sa imong tuo ug ang usa sa imong wala.”—Mateo 20:20, 21.

Ang mihangyo gyod niini mao si Santiago ug Juan. Bag-o pang naghisgot si Jesus sa iyang masinati nga kaulawan, ug siya miingon kanila: “Wala mo mahibalo sa inyong gihangyo. Makahimo ba mo sa pag-inom sa kopa nga hapit na nakong imnan?” Sila mitubag: “Oo, makahimo mi.” (Mateo 20:22) Pero lagmit wala gyod sila makasabot sa kahulogan niini.

Bisan pa niana, gisultihan sila ni Jesus: “Kamo moinom gayod sa akong kopa, apan dili akoy mopili kon kinsay molingkod sa akong tuo ug sa akong wala, kondili ang akong Amahan maoy magbuot niini.”—Mateo 20:23.

Nasuko ang napulo ka apostoles pagkahibalo sa gihangyo ni Santiago ug Juan. Dili kaha silay hinungdan nga naglalis sa una ang mga apostoles kon kinsay kinalabwan? (Lucas 9:46-48) Wala ta mahibalo. Pero kini nga hangyo nagpakita nga wala ipadapat sa 12 ka apostoles ang tambag ni Jesus bahin sa pagpaubos. Wala gihapon mawala ang ilang tinguha nga mahimong labaw.

Gustong sulbaron ni Jesus ang panaglalis ug ang dili pagsinabtanay. Busa gitawag niya ang 12 ka apostoles ug mahigugmaong gitambagan: “Kamo nahibalo nga kadtong nagamando sa kanasoran nagharihari kanila ug ang ilang kadagkoan naggamit sa ilang awtoridad sa pagdominar kanila. Dili ingon niana ang angay ninyong himoon; kadtong buot mahimong labaw kaninyo kinahanglang mag-alagad kaninyo, ug kadtong buot mahimong una kaninyo kinahanglang magpaulipon sa tanan.”—Marcos 10:42-44.

Gihisgotan ni Jesus ang panig-ingnan nga angay nilang sundogon—ang iyang panig-ingnan. Siya miingon: ‘Ang Anak sa tawo mianhi, dili aron alagaran, kondili aron sa pag-alagad ug sa paghatag sa iyang kinabuhi ingong lukat baylo sa daghan.’ (Mateo 20:28) Mga tulo ka tuig na nga nag-alagad si Jesus sa uban. Ug ihatag pa gani niya ang iyang kinabuhi para sa katawhan! Kinahanglang sundogon sa mga tinun-an ang panghunahuna ni Kristo, nga gustong moalagad sa uban imbes maoy alagaran, nga magpaubos imbes magtinguha nga mahimong labaw.