Mga Pangutana Gikan sa mga Magbabasa
◼ Samtang gilansang diha sa kahoy sa pagsakit, si Jesus mituaw: “Diyos ko, Diyos ko, nganong gitalikdan mo ako?” Kulang ba siyag pagtuo, nga nagtuo nga gitalikdan siya sa Diyos?
Sa magbasa niining mga pulong sa Mateo 27:46 o Marcos 15:34, ang uban miingon nga sa dihang giatubang ni Jesus ang masakit nga kamatayon, mihuyang ang iyang pagsalig sa Diyos. Ang uban miingon nga tawhanong reaksiyon lang kini ni Jesus, usa ka masabtang pagtuaw sa pagkawalay paglaom sa usa ka tawo nga unod ug dugo nga nag-antos sa kasakit. Apan, adunay maayong katarongan sa pagtan-aw saylo pa kay sa tawhanong paghunahuna pinasukad sa atubangan nga panagway. Samtang walay bisan usa kanato ang nahibalo sa tanang butang nga nalangkit sa pagtuaw ni Jesus, atong matikdan ang duha ka motibo.
Nahibalo si Jesus nga kinahanglan “moadto siya sa Jerusalem ug mag-antos sa daghang mga pagsakit . . . , ug pagapatyon, ug sa ikatulo ka adlaw pagabanhawon.” (Mateo 16:21) Sa langit ang Anak sa Diyos nakakita sa masakit nga mga kamatayon sa dili-hingpit nga mga tawo samtang nagpabilin sa ilang integridad. (Hebreohanon 11:36-38) Busa walay maayong katarongan sa pagtuo nga si Jesus—nga usa ka hingpit nga tawo—giabot ug kahadlok sa iyang giatubang; ang iyang kamatayon diha sa kahoy sa pagsakit wala usab magpasabot kaniya nga gitalikdan na siya sa iyang Amahan. Nahibalo nang daan si Jesus sa “paagi sa kamatayon nga iyang pagakamatyan,” sa ato pa, kamatayon pinaagi sa paglansang. (Juan 12:32, 33) Segurado, usab, siya, nga sa ikatulong adlaw siya pagabanhawon. Nan, sa unsang paagi, nakaingon si Jesus nga gitalikdan na siya ni Jehova?
Una, tingali ang iyang gipasabot mao ang limitadong kahulogan nga gikuha ni Jehova ang iyang panalipod gikan sa iyang Anak aron masulayan kon asa kutob ang integridad ni Jesus, usa ka masakit ug makauulawng kamatayon. Apan ang pagtugyan sa Diyos kang Jesus ngadto sa kasuko sa mga kaaway nga gimaniobra ni Satanas wala magpakita ug bug-os nga pagtalikod. Nagpadayon si Jehova sa pagpakitag pagmahal kang Jesus, sumala sa gipamatud-an sa ikatulong adlaw sa dihang Iyang gibanhaw ang iyang Anak, nga nahibaloan ni Jesus nga mahitabo.—Buhat 2:31-36; 10:40; 17:31.
May kalabotan sa nag-una tingali ang ikaduhang katarongan sa pagbungat ni Jesus niadtong mga pulonga samtang gibitay sa kahoy sa pagsakit, nga pinaagi sa paggamit niya niining mga pulonga iyang gituman ang matagnaong timaan bahin sa Mesiyas. Sa mga takna una pa niana gisultihan ni Jesus ang mga apostoles sa mga butang nga mahitabo “sumala sa nahisulat mahitungod kaniya.” (Mateo 26:24; Marcos 14:21) Oo, buot niyang tumanon ang mga butang nga nahisulat, lakip sa mga butang diha sa Salmo 22. Imong makita nga mabutyagon ang pagtandi sa Salmo 22:7, 8—Mateo 27:39, 43; Salmo 22:15—Juan 19:28, 29; Salmo 22:16—Marcos 15:25 ug Juan 20:27; Salmo 22:18—Mateo 27:35. Ang Salmo 22, nga naghatag ug daghan kaayong matagnaong mga timaan sa naagian sa Mesiyas, nagsugod: “Diyos ko, Diyos ko, nganong gitalikdan mo ako?” Busa, sa dihang mituaw niini si Jesus, iyang gidugangan ang rekord sa mga tagna nga iyang natuman.—Lucas 24:44.
Ang salmista wala magtuo nga gisalikway o gitalikdan na siya sa iyang Diyos, kay si David mipadayon sa pag-ingon nga iyang ‘igapahayag ang ngalan sa Diyos ngadto iyang mga igsoon,’ ug iyang giawhag ang uban sa pagdayeg kang Jehova. (Salmo 22:22, 23) Sa susama, si Jesus, kinsa sinati pag-ayo sa Salmo 22, may katarongan sa pagsalig nga gikahimut-an, ug gimahal gihapon siya sa Iyang Amahan, bisan pa nga gitugotan siya sa Diyos sa pag-antos diha sa kahoy sa pagsakit.