Kataposang Pag-ampo ni Jesus Didto sa Lawak

Tungod sa dakong gugma ni Jesus sa mga apostoles, iya silang giandam sa iyang hapit nang pagbiya. Karon siya mihangad ug miampo sa iyang Amahan: “Himayaa ang imong anak aron mahimaya ka sa imong anak, kay gihatagan nimo siyag awtoridad ibabaw sa tanang katawhan aron mahatagan niyag kinabuhing walay kataposan ang tanan nga imong gihatag kaniya.”—Juan 17:1, 2.

Para kang Jesus, ang paghimaya sa Diyos ang pinakaimportante. Makapahupay sab kaayo ang paglaom nga iyang gihisgotan—ang kinabuhing walay kataposan! Kay may awtoridad na ibabaw sa tanang katawhan, mahatagan na sila ni Jesus sa mga benepisyo sa iyang halad lukat. Pero pipila lang ang makadawat. Ngano man? Si Jesus miingon: “Aron ilang mabatonan ang kinabuhing walay kataposan, kinahanglan silang makaila kanimo, ang bugtong matuod nga Diyos, ug sa imong gipadala, si Jesu-Kristo.” (Juan 17:3) Busa kadtong nagbuhat lamang niana ang makabenepisyo sa halad lukat ni Jesus.

Kinahanglang mailhan pag-ayo sa usa ka tawo ang Amahan ug ang Anak, ug masuod kanila. Ang iyang panglantaw angayng nahiuyon sa ilang kabubut-on. Kinahanglang maningkamot sab siya sa pagsundog sa ilang mga hiyas dihang makiglabot sa uban. Ug kinahanglang masabtan niya nga ang paghimaya sa Diyos mas importante kay sa kinabuhing walay kataposan. Bahin niana, si Jesus miingon:

“Natapos nako ang buluhaton nga imong gihatag kanako, busa ikaw akong nahimaya dinhi sa yuta. Busa karon, Amahan, himayaa ko diha sa imong tupad sama sa imong paghimaya kanako diha sa imong tupad sa wala pa ang kalibotan.” (Juan 17:4, 5) Miampo si Jesus nga ibalik siya sa himaya sa langit pinaagi sa pagkabanhaw.

Pero wala malimti ni Jesus ang nahimong resulta sa iyang ministeryo. Siya miampo: “Ang imong ngalan akong gipadayag sa mga tawo nga imong gihatag kanako gikan sa kalibotan. Sila imoha, ug sila imong gihatag kanako, ug ilang gituman ang imong pulong.” (Juan 17:6) Dili lang kay basta gipaila ni Jesus ang ngalan ni Jehova diha sa iyang ministeryo. Gitabangan pod niya ang iyang mga apostoles nga mailhan si Jehova—ang iyang mga hiyas ug iyang pagpakiglabot sa mga tawo.

Nailhan sa mga apostoles si Jehova ug nasabtan nila ang papel ug ang mga gitudlo sa iyang Anak. Si Jesus miingon: “Akong gisulti kanila ang mga pulong nga imong gisulti kanako, ila kining gidawat ug nahibaloan gayod nila nga mianhi ko ingong imong representante, ug sila mituo nga ako imong gipadala.”—Juan 17:8.

Dayon gihisgotan ni Jesus nga lahi ang iyang mga sumusunod kay sa mga tawo sa kalibotan: “Naghangyo ko alang kanila; naghangyo ko, dili alang sa kalibotan, kondili alang niadtong imong gihatag kanako, kay sila imoha . . . Amahan nga Balaan, palihog bantayi sila tungod sa imong ngalan nga imong gihatag kanako, aron sila mahimong usa sama nga kita usa. . . . Gibantayan nako sila tungod sa imong ngalan nga imong gihatag kanako; ug gipanalipdan nako sila, ug walay usa kanila nga nawala gawas sa anak sa kalaglagan,” si Judas Iskariote, nga milakaw aron motraydor kang Jesus.—Juan 17:9-12.

Si Jesus mipadayon sa pag-ampo: “Ang kalibotan nagdumot kanila. . . . Wala ko maghangyo nga kuhaon nimo sila gikan sa kalibotan, kondili nga bantayan nimo sila tungod sa usa nga daotan. Sila dili bahin sa kalibotan, sama nga ako dili bahin sa kalibotan.” (Juan 17:14-16) Ang mga apostoles ug ang ubang tinun-an naa sa kalibotan, ang katilingban sa mga tawo nga gimandoan ni Satanas, pero kinahanglan silang magpabiling bulag gikan niini ug sa pagkadaotan niini. Sa unsang paagi?

Sila kinahanglang balaan kanunay, gilain alang sa pag-alagad sa Diyos, pinaagi sa pagpadapat sa kamatuoran nga naa sa Hebreohanong Kasulatan ug sa kamatuoran nga gitudlo mismo ni Jesus. Si Jesus miampo: “Balaana sila pinaagi sa kamatuoran; ang imong pulong mao ang kamatuoran.” (Juan 17:17) Sa ngadtongadto, ang ubang apostoles nagsulat ug mga basahon nga nahimong bahin sa “kamatuoran” nga nakatabang sa mga tawo nga mahimong balaan.

Pero duna pa unyay mga tawo nga modawat sa “kamatuoran.” Busa si Jesus miampo “dili lang alang [sa 11 ka apostoles], kondili alang usab niadtong motuo [kaniya] pinaagi sa ilang pulong.” Unsay giampo ni Jesus para nilang tanan? Silang tanan unta “mahimong usa, sama nga ikaw, Amahan, nahiusa kanako ug ako nahiusa kanimo, ug sila mahiusa usab kanato.” (Juan 17:20, 21) Sila usa kay sila nagkauyon sa tanang butang. Si Jesus miampo nga mahiusa pod ang iyang mga sumusunod.

Di pa dugay nga giingnan ni Jesus si Pedro ug ang uban nga mobiya siya aron mag-andam ug dapit alang kanila sa langit. (Juan 14:2, 3) Gihisgotan ni Jesus kini nga ideya sa iyang pag-ampo: “Amahan, kadtong imong gihatag kanako buot nakong makauban kon asa ko, aron ilang makita ang akong himaya nga imong gihatag kanako, kay ikaw nahigugma man kanako sa wala pa matukod ang kalibotan.” (Juan 17:24) Busa iyang gipakita nga bisan kaniadto—sa wala pa si Adan ug Eva manganak—gihigugma sa Diyos ang iyang bugtong Anak nga nahimong Jesu-Kristo.

Sa kataposang bahin sa iyang pag-ampo, gipasiugda na sab ni Jesus ang ngalan sa iyang Amahan ug ang gugma ni Jehova sa mga apostoles ug sa uban pa nga modawat sa “kamatuoran.” Si Jesus miingon: “Akong gipaila kanila ang imong ngalan ug padayon pa kining ipaila, aron ilang higugmaon ang uban sama sa imong paghigugma kanako ug aron ako mahiusa kanila.”—Juan 17:26.