“Ang Pagkabanhaw ug ang Kinabuhi”

Gikan sa Perea, si Jesus miabot sa utlanan sa Betania, usa ka baryo nga mga tres kilometros ang gilay-on sidlakan sa Jerusalem. Ang mga igsoon ni Lazaro nga si Maria ug Marta naguol kaayo sa iyang kamatayon. Daghan ang nangabot aron hupayon sila.

Dayon dunay miingon kang Marta nga padulong na si Jesus, busa nagdali siya sa pagtagbo kaniya. Gisulti ni Marta kang Jesus ang ila tingaling gihunahuna ni Maria sa milabayng upat ka adlaw: “Ginoo, kon dinhi pa ka, dili unta mamatay ang akong igsoon.” Pero dili sa ingon nga nawad-an nag paglaom si Marta. Siya miingon: “Nahibalo ko nga bisan unsay imong pangayoon sa Diyos, ihatag niya kini kanimo.” (Juan 11:21, 22) Nagtuo siya nga matabangan ni Jesus ang iyang igsoon.

Si Jesus mitubag: “Mabanhaw ang imong igsoon.” Nagtuo si Marta nga ang gipasabot ni Jesus mao ang umaabot nga pagkabanhaw dinhi sa yuta, nga gilaoman ni Abraham ug sa uban. Dayon gipahayag ni Marta ang iyang pagtuo nga segurado kining mahitabo: “Nahibalo ko nga mabanhaw siya sa kataposang adlaw.”—Juan 11:23, 24.

Pero puwede bang banhawon ni Jesus si Lazaro nianang tungora? Gipahinumdoman niya si Marta nga gihatagan siya sa Diyos ug gahom sa pagpamanhaw. Si Jesus miingon: “Ang usa nga magpakitag pagtuo kanako, bisan pag mamatay, mabuhi; ug ang matag usa nga buhi ug magpakitag pagtuo kanako dili na gayod mamatay.”—Juan 11:25, 26.

Wala ipasabot ni Jesus nga ang iyang mga tinun-an dili na mamatay, kay bisan siya kinahanglang mamatay sumala sa iya nang giingon sa mga apostoles. (Mateo 16:21; 17:22, 23) Gipasiugda ni Jesus nga ang pagpakitag pagtuo kaniya moresultag kinabuhing walay kataposan. Para sa kadaghanan, ang maong kinabuhi mabatonan lang pinaagig pagkabanhaw. Pero ang mga matinumanon nga buhi pa sa hinapos niining kataposang mga adlaw may paglaom nga dili na gayod mamatay. Sa ato pa, ang tanang magpakitag pagtuo niya makaseguro nga dili na makasinatig permanenteng kamatayon.

Pero si Jesus, nga bag-o lang miingon, “Ako ang pagkabanhaw ug ang kinabuhi,” makabanhaw ba kang Lazaro nga upat ka adlaw nang patay? Si Jesus nangutana kang Marta: “Motuo ba ka niini?” Si Marta mitubag: “Oo, Ginoo, nagtuo ko nga ikaw mao ang Kristo, ang Anak sa Diyos, ang usa nga gitagnang moanhi sa kalibotan.” Kay duna siyay pagtuo nga mahimo kana ni Jesus niana mismong adlawa, si Marta miuli dayon ug iyang gisultihan si Maria: “Ania ang Magtutudlo; gipatawag ka niya.” (Juan 11:25-28) Dihadiha, mibiya si Maria sa balay, dayon misunod niya ang ubang tawo, nga nagtuong moadto siya sa lubnganan ni Lazaro.

Miduol ug mihilak si Maria sa tiilan ni Jesus, ug mipahayag sa pagbati nga sama sa gibati ni Marta: “Ginoo, kon dinhi pa ka, dili unta mamatay ang akong igsoon.” Pagkakita ni Jesus nga si Maria ug ang mga tawo naghilak, siya naguol pag-ayo, daw gikumot ang iyang kasingkasing, ug siya mihilak. Nakapatandog kana sa mga tawong naa didto. Pero dunay pipila nga nangutana: “Dili ba nakaayo man siyag tawong buta? Nganong wala man siya makapugong sa kamatayon ni Lazaro?”—Juan 11:32, 37.