PAGLAHUTAY

Ang Gregong berbo nga hy·po·meʹno, nga sa literal nagkahulogang “pabilin o pabilin sa ilalom,” gihubad nga “nagpabilin” diha sa Lucas 2:43 ug Buhat 17:14. Kini usab sa ulahi nakabaton sa diwa nga “pagpabilin sa gibarogan; pag-agwanta, pabiling malig-on,” ug busa gihubad nga ‘paglahutay.’ (Mat 24:13) Ang nombre nga hy·po·mo·neʹ kasagarang nagtumong sa maisogon, malig-on, o mapailobon nga “paglahutay” nga dili mawad-an ug paglaom bisan sa mga kakulian, paglutos, pagsulay, o mga tentasyon.

Kon Nganong Gikinahanglan. Lakip sa mga butang nga hayan atubangon sa mga Kristohanon mao ang pagkadili-mabination sa uban, pakaulaw, pagpangdaot, hilabihang pagkamabatokon, pagdumot gikan sa suod nga mga membro sa banay, pagdagmal, pagbilanggo, ug bisan ang kamatayon. (Mat 5:10-12; 10:16-22; 24:​9, 10, 39; Mar 13:​9, 12, 13; Pin 13:10) Kini nagkinahanglan ug paglahutay. Kon wala kining hinungdanon nga hiyas, ang usa ka tawo dili gayod makabaton sa kinabuhing walay kataposan. (Rom 2:7; Heb 10:36; Pin 14:12) Kini tungod kay ang hinungdanon mao ang kataposan, dili kon unsa ka maayo ang iyang nahimo sa sinugdan ingong Kristohanong tinun-an. Sumala sa gipahayag ni Jesu-Kristo: “Siya nga nakalahutay hangtod sa kataposan mao ang maluwas.” (Mat 24:13) “Pinaagi sa paglahutay sa inyong bahin mabatonan ninyo ang inyong mga kalag.”​—Luc 21:19.

Ang mga tawo nga modawat dayon sa “pulong sa Diyos,” apan taphaw lamang, walay pagkamalahutayon. Sila sa dili madugay moangka tungod sa kasakitan o paglutos, nga mawad-an sa pag-uyon ug panalangin sa Diyos. Apan kadtong nag-ugmad ug halalom nga pagpabili sa “pulong sa Diyos” makalahutay nga malig-on. Sila “magapamunga uban ang paglahutay,” nga matinumanong magpadayon sa pagmantala sa mensahe sa Diyos bisan pa sa kalisdanan, pag-antos, ug pagkaluya.​—Luc 8:​11, 13, 15.

Kon sa Unsang Paagi Padayong Mahuptan. Ang pagpamalandong sa maayong panig-ingnan nga gipakita sa mga alagad sa Diyos​—ang una-Kristohanong mga manalagna, si Job, ang mga apostol nga si Pablo ug Juan, ug ang daghang uban pa​—ug ang pagtagad sa sangpotanan sa ilang pagkamatinumanon makahatag gayod ug dakong kadasig sa paglahutay kon ang usa makasinatig pag-antos. (2Co 6:3-10; 12:12; 2Te 1:4; 2Ti 3:10-12; San 5:​10, 11; Pin 1:9) Ilabinang angayng hatagan ug pangunang pagtagad ang hingpit nga paglahutay ni Jesu-Kristo.​—Heb 12:​2, 3; 1Pe 2:19-24.

Hinungdanon usab nga dili gayod malimot sa Kristohanong paglaom, ang kinabuhing walay kataposan diin ang usa wala nay sala. Bisan pag ang usa patyon sa mga maglulutos dili gayod mahimong walay pulos kini nga paglaom. (Rom 5:​4, 5; 1Te 1:3; Pin 2:10) Ang pag-antos sa pagkakaron mahimong balewala ra kon itandi sa katumanan sa maong dako nga paglaom. (Rom 8:18-25) Kon palandongon ang kinabuhing walay kataposan, ang bisan unsang pag-antos, bisan pag grabe kaayo sa kasamtangan, maoy “makadiyot lamang ug magaan.” (2Co 4:16-18) Sa dihang hinumdoman sa usa ka tawo nga ang mga pagsulay maoy temporaryo lamang ug huptan niya nga malig-on ang Kristohanong paglaom, malikayan niya ang sobrang pagkaguol ug ang pagkadili-matinumanon kang Jehova nga Diyos.

Ang paglahutay diha sa Kristohanong dalan wala mag-agad sa kaugalingong kusog. Ang Labing Hataas, pinaagi sa iyang espiritu ug paghupay gikan sa Kasulatan, mao ang nagpaluyo ug nagpalig-on sa iyang mga alagad. Siya “naghatag ug pag-antos [o paglahutay]” niadtong bug-os misalig kaniya, ug busa ang mga Kristohanon tukmang makaampo alang sa iyang tabang, lakip sa kaalam nga gikinahanglan sa pag-atubang sa usa ka partikular nga pagsulay. (Rom 15:​4, 5; San 1:5) Dili gayod itugot ni Jehova nga ang usa mailalom sa usa ka pagsulay nga dili niya maantos. Kon ang usa ka tawo modangop Kaniya alang sa tabang, nga dili mawad-an ug pagtuo kondili bug-os nga nagasalig kang Jehova, ang Labing Gamhanan magtaganag kalingkawasan aron siya makaantos niini.​—1Co 10:13; 2Co 4:9.

Walay kinutoban ang kusog nga mahimong mabatonan sa mga Kristohanon sa dihang makasinati ug mga pag-antos. Ang pag-ampo ni apostol Pablo alang sa mga taga-Colosas mao nga sila unta ‘mahimong gamhanan sa bug-os nga gahom sumala sa mahimayaong gahom sa Diyos aron makaantos sa bug-os ug magpakitag hataas-nga-pailob uban ang kalipay.’ (Col 1:11) Ang usa ka pananglitan niining “mahimayaong gahom” nga gipasundayag mao ang pagkabanhaw ni Jesu-Kristo gikan sa mga patay ug ang iyang pagkabayaw ngadto sa tuong kamot sa Amahan.​—Efe 1:19-21.

Si Jehova nga Diyos ug ang iyang Anak buot nga ang tanan molampos. Kini makita sa pagdasig bahin sa paglahutay nga gihatag ni Jesu-Kristo ngadto sa mga membro sa Kristohanong kongregasyon sa Efeso, Smirna, Pergamo, Tiatira, Sardis, Filadelfia, ug Laodicea.​—Pin 2:1-3, 8-10, 12, 13, 18, 19; 3:​4, 5, 7, 10, 11, 14, 19-21.

Tukmang Panglantaw sa mga Pagsulay. Kay nasayod nga ang walay-kataposang kaugmaon sa usa ka tawo nagdepende sa paglahutay ug nga siya makasalig sa tabang gikan sa itaas, ang mga Kristohanon dili angayng mahadlok sa mga pagsulay ug mga kasakitan, nga mayugot niini o magreklamo, mobatig kaluoy sa kaugalingon, o maguol pag-ayo. Si apostol Pablo nagpahimangno: “Magsadya kita samtang anaa sa kasakitan, kay kita nahibalo nga ang kasakitan magpatungha ug paglahutay.” (Rom 5:3) Ang mga pagsulay nga giantos uban ang pagkamapailobon ug pagkamaunongon pinaagi sa tabang sa Diyos nagpadayag nga ang usa ka Kristohanon nakabaton sa kinahanglanong hiyas nga paglahutay​—usa ka butang nga wala gayod sa aktuwal nga matino ug masinatii sa wala pa magsugod ang kasakitan.

Kinahanglang pasagdan nga ang pagkamalahutayon o pagkamainantoson ‘makatapos sa buluhaton niini’ pinaagi sa pagtugot nga mahuman ang pagsulay nga walay bisan unsang mga paningkamot nga mogamit ug dili-Kasulatanhong mga paagi aron dali ra kini nga matapos. Dayon, ang pagtuo masulayan ug madalisay, ug ang makapalig-ong gahom niini madayag. Ang mga bahin nga mahuyang maladlad, nga tungod niana makita sa Kristohanon ang mga depekto ug siya makahimo sa gikinahanglang mga pagpauswag. Ang kaayohan sa mga pagsulay nga naantos uban ang pagkamatinumanon makahimo sa usa ka tawo nga mas mapailobon, mabination, maluluy-on, maluloton, ug mahigugmaon sa dihang makiglabot sa mga isigkatawo. Busa, pinaagi sa pagtugot nga ‘matapos sa pagkamalahutayon o pagkamainantoson ang buluhaton niini,’ ang usa ka tawo dili “makulangan sa bisan unsa” nga gipangita ni Jehova nga Diyos diha sa iyang inuyonan nga mga alagad.​—San 1:2-4.