PANDONG SA ULO

Gawas nga usa ka bahin sa pamesti, ang pandong sa ulo adunay espirituwal nga kahulogan taliwala sa mga alagad sa Diyos maylabot sa pagkaulo ug sa pagpasakop. Gipahayag ni apostol Pablo ang gimbut-an sa Diyos nga prinsipyo sa pagkaulo diha sa Kristohanong kongregasyon, nga nag-ingon: “Ang ulo sa matag lalaki mao si Kristo; sa baylo ang ulo sa usa ka babaye mao ang lalaki; sa baylo ang ulo ni Kristo mao ang Diyos.” (1Co 11:3) Gihisgotan ni Pablo nga ang pandong sa ulo maoy usa ka “timaan sa awtoridad” nga angay ipandong sa mga babaye agig pag-ila sa pagkaulo sa lalaki, nga nagpasakop sa iyang kaugalingon sa hustong teokratikanhong awtoridad, sa dihang siya magaampo o magapanagna diha sa kongregasyon.​—1Co 11:4-6, 10.

Sa kasukwahi, gipakita sa apostol nga ang lalaki dili gayod magpandong sa ulo sa dihang manguna atubangan sa kongregasyon, sama sa dihang magaampo o magapanagna. Kini maoy iyang kinaiyanhong posisyon ubos sa kahikayan sa Diyos. Kay ang lalaki nga magpandong sa ulo niini nga mga okasyon magpakaulaw sa iyang kaugalingong ulo. Kini magpakita usab ug kawalay-pagtahod kang Jesu-Kristo ingong iyang ulo ug sa Supremong Ulo, si Jehova nga Diyos, kay ang lalaki maoy “larawan ug himaya man sa Diyos,” nga sa sinugdan gibuhat ingong hawas sa Diyos dinhi sa yuta. Dili niya ililong kini nga kamatuoran pinaagi sa pagpandong sa iyang ulo. Ang lalaki maoy unang gilalang sa wala pa lalanga ang babaye; ang babaye maoy “gikan sa lalaki” ug gilalang “alang sa lalaki.” Ang mga hiyas sa babaye maoy kapahayagan sa kadungganan ug sa dignidad sa lalaki, maingon nga ang mga hiyas sa lalaki maoy banaag sa kadungganan ug sa dignidad sa Diyos. Busa ang Kristohanong babaye angayng malipay sa pag-ila sa iyang mas ubos nga kahimtang pinaagi sa iyang pagkamakasaranganon ug pagpasakop, ug siya angayng andam sa pagpakita niini sa dayag pinaagi sa paggamit ug tabon o ubang butang ingong pandong sa ulo. Siya dili angayng mosulay sa pag-ilog sa dapit sa lalaki kondili, hinuon, magatuboy sa iyang pagkaulo.​—1Co 11:​4, 7-10.

Gipunting ni Pablo ang kinaiyanhong pagkataas ug buhok sa mga babaye diha sa kongregasyon nga niini siya misulat ingong mapinadayonong hinatag-sa-Diyos nga pahinumdom nga ang babaye sa kinaiyanhon magpasakop sa lalaki. Busa, siya angayng moila niini sa dihang buhaton ang naandang mga buluhaton sa lalaki diha sa Kristohanong kongregasyon, ug siya angayng magsul-ob sa usa ka matang sa pandong sa ulo gawas pa sa iyang buhok, nga sa kinaiyanhon iyang nabatonan. Sa ingon iyang gipakita nga iyang giila ang gimbut-an sa Diyos nga prinsipyo sa pagkaulo ug nga iyang gipalahi ang iyang naandang buluhaton sa adlaw-adlaw ug ang pagbuhat sa linaing mga buluhaton diha sa kongregasyon sa dihang, pananglitan, walay kuwalipikadong lalaki ang presente, o sa dihang siya magatudlo sa ubang mga tawo diha sa pormal nga sesyon sa panagtuon sa Bibliya sa presensiya sa iyang bana o sa lalaking membro sa kongregasyon.​—1Co 11:​11-15.

Ingong kusganong katarongan alang sa kongregasyon sa Diyos sa pagsunod niini nga paagi, gihisgotan sa apostol ang mga manulonda sa Diyos, kinsa “gipadala aron mag-alagad niadtong magapanunod sa kaluwasan.” (Heb 1:​13, 14) Kining gamhanang espirituhanong mga persona interesado ug nabalaka bahin sa pagpabilin sa mga Kristohanon sa ilang mga dapit sulod sa kahikayan sa Diyos aron nga ang teokratikanhong kahapsay ug putling pagsimba mahuptan kanunay atubangan sa Diyos.​—1Co 11:10.

Ang panginahanglan niini nga tambag alang sa kongregasyon sa karaang Corinto masabtan pag-ayo kon atong mahibaloan nga maoy naandang batasan kaniadto alang sa mga babaye nga kanunayng maggamit ug pandong o tabon diha sa publiko. Kadtong mga babaye lamang nga malaw-ay sa moral ang dili magpandong o magtabon. Ug ang paganong mga babayeng saserdote sa mga templo dayag nga misunod sa batasan sa pagtangtang sa ilang mga pandong o tabon ug sa pagpakalkag sa ilang mga buhok sa dihang nangangkon nga nailalom sa pag-inspirar sa Diyos. Ang maong batasan kon buhaton diha sa Kristohanong kongregasyon maoy pagpakaulaw ug pagbiaybiay sa kahikayan ni Jehova nga Diyos maylabot sa pagkaulo ug sa pagpasakop. Si Pablo mihinapos sa iyang argumento pinaagi sa pag-ingon nga kon adunay tawong makiglalis sa ubang mga batasan gawas sa gipahayag ni Pablo, ang kongregasyon bisan pa niana angayng mosunod sa tambag sa apostol maylabot sa pagpandong sa ulo. Kini naghimo sa maong instruksiyon nga mapadapat sa tanang panahon ug mga dapit diha sa Kristohanong kongregasyon.​—1Co 11:16.

Ang mga Hebreohanon sa karaang kapanahonan, gawas sa pagsul-ob ug purong ingong bahin sa ilang pamesti, kinahanglang magtabon sa ilang mga ulo ingong timaan sa ilang pagbalata. (2Sa 15:30; Jer 14:3) Ang mga babaye nagpakita usab ug pagkamakasaranganon niining paagiha. Sa dihang hapit nang mahimamat ni Rebeca si Isaac, “siya nagkuhag pandong ug nagtabon sa iyang kaugalingon,” nga dayag ingong simbolo sa iyang pagpasakop kaniya ingong iyang pamanhonon.​—Gen 24:65; tan-awa ang PURONG, PANDONG; PAGKAULO.