Ang pipila ka Kristohanon sa karaang Corinto naglibog bahin niini, ug ang uban wala gyod motuo sa literal nga pagkabanhaw. Sa iyang unang sulat sa mga Kristohanon didto, gipakita sa apostol ang mahimong resulta kon dili pa tinuod ang pagkabanhaw. Siya misulat: “Kon, sa pagkatinuod, walay pagkabanhaw sa mga patay, wala usab diay bangona si Kristo. Apan kon si Kristo wala bangona, ang among pagwali tino nga kawang, ug ang atong pagtuo kawang. Dugang pa, kami usab makaplagang bakakon nga mga saksi labot sa Diyos . . . Ang inyong pagtuo walay pulos; kamo anaa pa sa inyong mga sala. . . . Usab, kadtong mga nangatulog sa kamatayon nga nahiusa kang Kristo nahanaw.”​—1 Corinto 15:13-18.

“Siya nagpakita sa kapin sa lima ka gatos ka igsoon sa usa ka higayon . . . Human niana siya nagpakita kang Santiago, unya ngadto sa tanang apostoles; apan ulahi sa tanan siya nagpakita usab kanako.”​—1 Corinto 15:6-8

Duna pay laing mahimong resulta. Kon si Kristo wala mabanhaw, ang Kristohanong pagtuo makawang lang, gipasukad sa bakak. Mahimong bakak usab ang gisulti ni Pablo ug sa uban bahin sa pagkabanhaw ni Jesus ug sa usa nga ilang giingon nga maoy nagbanhaw niya, si Jehova nga Diyos. Dugang pa, ang pahayag nga si Kristo “namatay alang sa atong mga sala” mahimong dili tinuod usab​—kay kon ang Manluluwas mismo wala maluwas gikan sa kamatayon, dili niya maluwas ang uban. (1 Corinto 15:3) Magpasabot kana nga ang mga Kristohanon nga nangamatay, sa pipila ka kahimtang ingong mga martir, nangamatay lang uban ang sayop nga paglaom nga sila mabanhaw.