3. Ang Labing Balaan, ang kinasuloran nga lawak. Sa Levitico 16:2 kini gitawag nga “balaang dapit [Heb., haq·qoʹdhesh, “balaan”] sa sulod sa kortina.” Mopatim-aw nga diha sa hunahuna ni Pablo kini nga lawak sa dihang siya naghisgot sa pagsulod ni Jesus ngadto sa langit, nga nag-ingon nga siya wala mosulod ngadto sa usa ka “balaang dapit [Gr., haʹgi·a, “mga balaan”] nga hinimog mga kamot.” (Heb 9:24) Sa Hebreohanon 10:19 si Pablo naghisgot sa “balaang dapit” (NW); sa “labing balaan” (KJ) (sa literal, sa mga balaan, o sa balaang mga dapit, nga ang plural nagpaila sa pagkahamili).

Simbolikong Kahulogan. Ang kahikayan nga gihimo sa Diyos aron sa pagtabon-sa-sala sa tawo pinaagi sa halad ni Jesu-Kristo gitawag nga ang “labaw ug mas hingpit nga tolda nga dili hinimog mga kamot.” Si Kristo misulod sa “makausa alang sa tanang panahon ngadto sa balaang dapit” niining dakong espirituwal nga templo “ug nakabaton sa walay kataposang kaluwasan alang kanato,” misulat si apostol Pablo. (Heb 9:​11, 12) Sa pagkayab ngadto sa langit ug sa pag-atubang kang Jehova, si Kristo misulod ngadto sa gihulagwayan sa kinasulorang lawak sa tabernakulo, nga mao, ang Labing Balaan. (Heb 9:​24, 25) Busa, ang tabernakulo ug ang mga pag-alagad diha niini nagsilbing “hulad ug landong sa mga butang nga langitnon.”​—Heb 8:5.