PAGPUASA

Kini mao ang pagdumili sa tanang pagkaon sulod sa limitadong panahon. Ang mga pagpuasa nga adunay hustong motibo gihimo aron ipakita ang diyosnong kasubo ug paghinulsol tungod sa nangaging mga sala. (1Sa 7:6; Joe 2:12-15; Jon 3:5) Haom usab kini kon nag-atubang sa dakong kapeligrohan, sa dihang gikinahanglan kaayo ang paggiya sa Diyos, samtang nag-antos ug mga pagsulay ug nagasagubang ug mga tentasyon, o sa dihang magtuon, mamalandong, o maghinuktok sa mga katuyoan sa Diyos. (2Cr 20:3; Esd 8:21; Est 4:​3, 16; Mat 4:​1, 2) Ang pagpuasa dili usa ka matang sa pagsilot sa kaugalingon kondili usa ka pagpaubos sa kaugalingon atubangan kang Jehova. (Esd 8:21; 9:5; itandi ang 1Ha 21:​27-29.) Si Jesus nagpuasa sulod sa 40 ka adlaw, sama sa gibuhat ni Moises ug Elias, nga parehong gipakita nga kauban ni Jesus diha sa usa ka panan-awon sa pagkausab sa iyang dagway.​—Mat 17:1-9; Ex 34:28; Deu 9:9; 1Ha 19:​7, 8.

Wala gamita sa Moisesnong Balaod ang terminong “pagpuasa,” apan maylabot sa Adlaw sa Pagtabon-sa-Sala kini nagsugo, “Inyong pagasakiton ang inyong mga kalag.” (Lev 16:29-31; 23:27; Num 29:7) Kini kasagarang gisabot nga nagkahulogang pagpuasa, ug kini nga panglantaw gipaluyohan sa Isaias 58:​3, 5 ug Salmo 35:13.

Ang Isaias kapitulo 58 naghisgot sa usa ka panahon sa dihang bug-at ang mga sala sa mga Hudiyo; apan sila wala sa tim-os maghinulsol, bisan pag sila nagpakaaron-ingnon nga nagasimba kang Jehova, nga nag-alagad kaniya sa pulong lamang ug naghimog sinalingkapaw nga relihiyosong mga buhat o mga batasan. Ang pagpuasa maoy usa sa maong mga batasan, ug sila nagtuo nga pinaagi niini sila makabaton sa pagtagad ug pabor sa Diyos. Sanglit wala nila kini mabatoni, sila nangutana uban ang kalibog: “Unsay hinungdan nga kami nagpuasa ug wala nimo makita, ug kami nagsakit sa among kalag ug wala nimo matikdi?” Gisultihan sila ni Jehova sa hinungdan. Bisan sa ilang mga pagpuasa, samtang sila naghangyo sa iyang matarong nga mga paghukom ug milihok nga daw sila nagbuhat sa pagkamatarong, sila nangagpas sa ilang kaugalingong kalipayan ug kalihokan, nga nalangkit sa panag-away, pagpanglupig, ug kapintasan; wala sila magpakitag diyosnong kasubo ug paghinulsol nga gikinahanglan sa tim-os nga mga pagpuasa. Dili ingon niana ang ilang mga pagpuasa aron madungog didto sa langit ang ilang mga tingog, bisan tuod ang ilang mapagawalong mga pagminatay banha kaayo. Gisaway ni Jehova ang ilang salingkapaw nga buhat: “Ang pagpuasa ba nga akong gipili mahimong sama niini, ingon nga usa ka adlaw alang sa yutan-ong tawo sa pagsakit sa iyang kalag? Alang sa pagduko sa iyang ulo sama sa usa ka tikog, ug nga siya magbukhad ug sakong panapton lamang ug mga abo ingong iyang higdaanan? Mao ba kini ang imong gitawag nga puasa ug adlaw nga dalawaton kang Jehova?”​—Isa 58:1-5.

Aron mahimong dalawaton, ang pagpuasa kinahanglang inubanan ug pagtul-id sa nangaging mga sala. Pinaagi sa iyang manalagnang si Isaias, si Jehova nagpahibalo kon unsay iyang giisip nga tinuod nga pagpuasa, nga nag-ingon: “Dili ba kini mao ang puasa nga akong gipili? Aron badbaron ang mga talikala sa pagkadaotan, aron tangtangon ang mga bugkos sa yugo, ug sa pagpagawas sa mga dinaogdaog, ug aron inyong balion ang tanang yugo? Dili ba ang pakigbahin sa imong tinapay ngadto sa gigutom, ug nga imong dad-on ang sinakit, mga tawong walay puloy-anan ngadto sa imong balay? Nga, kon pananglit ikaw makakita sa usa nga hubo, imo siyang pagabestihan, ug nga dili ka magtago gikan sa imong kaugalingong unod?”​—Isa 58:​6, 7.

Upat ka Tinuig nga mga Pagpuasa sa mga Hudiyo. Ang mga Hudiyo naghimog daghang pagpuasa, ug dihay panahon nga sila may upat ka tinuig nga mga pagpuasa, dayag nga aron sa paghinumdom sa makatalagmanong mga panghitabo panahon sa paglikos ug sa pagkaawaaw sa Jerusalem niadtong ikapitong siglo W.K.P. (Zac 8:19) Ang upat ka tinuig nga mga pagpuasa mao kini: (1) “Ang puasa sa ikaupat ka bulan” mopatim-awng maoy paghinumdom sa paggawang sa mga Babilonyanhon sa mga paril sa Jerusalem niadtong Tamuz 9, 607 W.K.P. (2Ha 25:2-4; Jer 52:5-7) (2) Ang templo nalaglag sa ikalimang Hudiyohanong bulan sa Ab, ug dayag nga “ang puasa sa ikalima ka bulan” gihimo aron sa paghinumdom niini nga panghitabo. (2Ha 25:​8, 9; Jer 52:​12, 13) (3) “Ang puasa sa ikapito ka bulan” lagmit gihimo ingong usa ka masulub-ong paghinumdom sa kamatayon ni Gedalias o sa bug-os nga pagkaawaaw sa yuta human sa pagpatay kang Gedalias sa dihang ang nahibiling mga Hudiyo, tungod sa ilang kahadlok sa mga Babilonyanhon, nangadto sa Ehipto. (2Ha 25:22-26) (4) “Ang puasa sa ikanapulo ka bulan” lagmit nga nalangkit sa pagkadawat sa nadestiyerong mga Hudiyo nga didto na sa Babilonya sa daotang balita nga ang Jerusalem napukan na (itandi ang Eze 33:21), o lagmit kini maoy paghinumdom sa pagsugod sa malamposong paglikos ni Nabucodonosor batok sa Jerusalem sa ikanapulo ka adlaw nianang bulana, niadtong 609 W.K.P.​—2Ha 25:1; Jer 39:1; 52:4.

Sa dihang ang pipila ka Hudiyo nangutana: “Mohilak ba ako sa ikalima ka bulan, mohimog pagdumili sa kaugalingon, ingon sa paghimo ko niini sa daghang katuigan?” pinaagi kang Zacarias, si Jehova mitubag: “Sa nagpuasa kamo . . . sulod sa kapitoan ka tuig, nagpuasa ba gayod kamo alang kanako, bisan kanako?” Gipakita sa Diyos nga ang tinuod nga pagpuasa alang kaniya angayng duyogan unta sa pagkamasinugtanon ug nga ang iyang gikinahanglan mao ang pagkamatinud-anon, hustisya, pakigdait, ug usa ka tim-os nga kasingkasing. Dayon, inay sa pagpuasa nga masulub-on ug sa paghinumdom sa nangagi, sila makahimo sa pagsadya ug sa pagmaya sa mga panahon sa kapistahan lakip sa mga panalangin sa pagpasig-uli sa matuod nga pagsimba ug sa pagtigom sa uban sa pag-alagad kang Jehova.​—Zac 7:3-7; 8:​16, 19, 23.

Tambag Alang sa mga Kristohanon Bahin sa Pagpuasa. Sa dihang si Jesus dinhi pa sa yuta siya naghatag ug instruksiyon sa iyang mga tinun-an: “Sa dihang kamo magpuasa, ayaw kamo pagpasubo sa inyong nawong sama sa mga salingkapaw, kay ilang ginadaot ang ilang mga nawong aron tan-awon sa mga tawo nga nagapuasa. Sa pagkatinuod ako magaingon kaninyo, Sila nakabaton na sa ilang bug-os nga ganti. Apan ikaw, sa dihang magpuasa, panghiso sa imong ulo ug panghilam-os sa imong nawong, aron tan-awon ka nga nagapuasa, dili sa mga tawo, kondili sa imong Amahan nga anaa sa tago; unya ang imong Amahan nga nagatan-aw sa tago magabalos kanimo.” (Mat 6:16-18) Iyang gitumong dinhi ang dili tim-os nga pagpuasa sa mga Pariseo, diin kini iyang gihisgotan diha sa usa ka sambingay sa laing higayon. (Luc 18:9-14) Nabatasan na sa mga Pariseo nga magpuasa kaduha sa usa ka semana, sa ikaduha ug ikalima nga adlaw sa semana.​—Luc 18:12.

Ang pormalistikong pagdumili sa usa ka tawo gikan sa pagkaon gihubit ni Pablo ingong pagpasakop sa iyang kaugalingon sa mga sugo, “Ayaw pagkupot, ni pagtilaw, ni paghikap,” ug siya miingon nga “kadto mismong mga butanga, sa pagkatinuod, adunay dagway sa kaalam sa gisangon-sa-kaugalingong dagway sa pagsimba ug pakaaron-ingnon nga pagpaubos, sa grabeng pagsakit sa lawas; apan kini walay bili diha sa pagpakigbugno sa pagtagbaw sa unod.”​—Col 2:20-23.

Ang pipila ka relihiyosong mga sekta sa Kakristiyanohan nagsugo sa ilang mga membro nga magpuasa, apan ang Bibliya wala gayod magsugo sa mga Kristohanon nga magpuasa. Sa dihang nakigsulti si Jesus sa iyang mga tinun-an bahin sa pagpuasa, ingon sa nahisgotan na (Mat 6:16-18), siya ug ang iyang mga tinun-an ilalom pa sa Moisesnong Balaod ug nagsaulog sa Adlaw sa Pagtabon-sa-Sala ug sa pagpuasa nga nalangkit niini.

Ang teksto bahin sa pagpuasa sa Mateo 17:​21, nga makita sa King James Version, dili makaplagan diha sa pipila ka labing importanteng karaan nga mga manuskrito. Sa susama, bisan tuod ang King James Version naghisgot sa pagpuasa diha sa Marcos 9:​29, Buhat 10:​30, ug sa 1 Corinto 7:​5, sumala pa sa maong mga manuskrito kini nga mga teksto wala maghisgot ug pagpuasa.

Gihunahuna sa uban ang Mateo 9:15 ingong usa ka sugo alang sa mga Kristohanon sa pagpuasa. Sa pagkatinuod, si Jesus naghisgot lamang kon unsay mahitabo sa dihang siya mamatay. Samtang si Jesus uban pa sa iyang mga tinun-an dinhi sa yuta, dili haom nga sila magpuasa. Sa dihang siya namatay, sila nagbangotan ug nagpuasa. Apan wala silay rason nga masulub-ong magpuasa human sa iyang pagkabanhaw ug ilabina human sa kahibulongang pagbubo sa balaang espiritu. (Mar 2:18-20; Luc 5:33-35) Dayag nga ang mga Kristohanon dili obligado nga magpuasa sa anibersaryo sa kamatayon sa Ginoo, kay si apostol Pablo, nga nagtul-id sa mga pag-abuso maylabot sa pagkaon sa panihapon diha sa tigomanan sa kongregasyon sa wala pa sauloga ang Panihapon sa Ginoo, miingon: “Tino nga kamo may mga balay nga didto mokaon ug moinom, dili ba? . . . Tungod niana, akong mga igsoon, sa dihang kamo managtigom aron mokaon niini [ang Panihapon sa Ginoo], maghinulatay kamo sa usag usa. Kon adunay gigutom, pakan-a siya sa balay, aron kamo dili managtigom alang sa paghukom.”​—1Co 11:​22, 33, 34.

Bisan tuod wala magpuasa ingong usa ka relihiyosong kinahanglanon, ang unang mga Kristohanon nagpuasa sa linaing mga okasyon. Sa dihang si Bernabe ug Pablo gipadala alang sa usa ka linain nga misyonaryong asaynment ngadto sa Asia Minor, dihay pagpuasa ug pag-ampo. Dugang pa, dihay pag-ampo “uban ang mga pagpuasa” sa dihang gitudlo ang mga ansiyano diha sa usa ka bag-ong kongregasyon. (Buh 13:​2, 3; 14:23) Busa, ang mga Kristohanon wala sugoa nga magpuasa ni gidid-an sila sa pagbuhat sa ingon.​—Rom 14:​5, 6.