Ψαλμοί
Για τον διευθύνοντα. Του Δαβίδ. Μελωδία.
139 Ιεχωβά, ερεύνησες πλήρως μέσα μου και με γνωρίζεις.+
5 Από πίσω και από μπροστά με έχεις πολιορκήσει·
Και βάζεις το χέρι σου πάνω μου.
8 Αν ανεβώ στον ουρανό, εκεί θα είσαι·+
Και αν στρώσω το κρεβάτι μου στον Σιεόλ, ορίστε! θα είσαι εκεί.+
9 Αν έπαιρνα τις φτερούγες+ της αυγής
Για να κατοικήσω στην πιο απομακρυσμένη θάλασσα,+
10 Και εκεί επίσης θα με οδηγούσε το χέρι σου+
Και θα με κρατούσε το δεξί σου χέρι.+
12 Ακόμη και το σκοτάδι δεν θα ήταν πολύ σκοτεινό για εσένα,+
Αλλά η νύχτα θα έλαμπε όπως η ημέρα·+
Το σκοτάδι θα ήταν βεβαίως φως.+
14 Θα σε εξυμνώ επειδή με φοβερό και θαυμαστό τρόπο είμαι πλασμένος.+
Θαυμαστά είναι τα έργα σου,+
Όπως γνωρίζει πολύ καλά η ψυχή μου.+
15 Τα κόκαλά μου δεν ήταν κρυμμένα από εσένα+
Όταν διαμορφωνόμουν στα κρυφά,+
Όταν υφαινόμουν στα χαμηλότερα μέρη+ της γης.
16 Τα μάτια σου με είδαν όταν ήμουν έμβρυο,+
Και στο βιβλίο σου ήταν καταγραμμένα όλα τα μέρη μου,
Όσον αφορά τις ημέρες κατά τις οποίες σχηματίζονταν+
Και δεν υπήρχε ακόμη ούτε ένα από αυτά.
17 Πόσο πολύτιμες, λοιπόν, είναι για εμένα οι σκέψεις σου!+
Θεέ, πόσο μεγάλος είναι ο συνολικός αριθμός τους!+
18 Αν προσπαθούσα να τις μετρήσω, είναι περισσότερες και από τους κόκκους της άμμου.+
Ξύπνησα, και όμως είμαι ακόμη μαζί σου.+
19 Μακάρι, Θεέ, να θανατώσεις τον πονηρό!+
Τότε οι ένοχοι αίματος+ θα απομακρυνθούν από εμένα,
20 Οι οποίοι μιλούν για εσένα σύμφωνα με τη δική τους σκέψη·+
Χρησιμοποίησαν το όνομά σου με μάταιο τρόπο+—οι αντίδικοί σου.+