Εβραίους
10 Διότι εφόσον ο Νόμος έχει σκιά+ των καλών μελλοντικών πραγμάτων, αλλά όχι την ίδια την ουσία των πραγμάτων, οι άνθρωποι, με τις ίδιες θυσίες κάθε χρόνο τις οποίες προσφέρουν συνεχώς, δεν μπορούν ποτέ να τελειοποιήσουν+ εκείνους που πλησιάζουν. 2 Αλλιώς, δεν θα είχαν σταματήσει να προσφέρονται οι θυσίες, εφόσον εκείνοι που αποδίδουν ιερή υπηρεσία και οι οποίοι είχαν καθαριστεί μία φορά για πάντα δεν θα είχαν πια συναίσθηση αμαρτιών;+ 3 Απεναντίας, με αυτές τις θυσίες υπάρχει υπενθύμιση των αμαρτιών κάθε χρόνο,+ 4 γιατί δεν είναι δυνατόν το αίμα ταύρων και τράγων να αφαιρεί αμαρτίες.+
5 Επομένως, όταν αυτός έρχεται στον κόσμο λέει: «“Θυσία και προσφορά δεν θέλησες,+ αλλά μου ετοίμασες σώμα.+ 6 Δεν επιδοκίμασες ολοκαυτώματα και προσφορές για αμαρτία”.+ 7 Τότε είπα: “Ορίστε! Έχω έρθει (στο ρόλο του βιβλίου είναι γραμμένο για εμένα)+ να κάνω, Θεέ, το θέλημά σου”».+ 8 Αφού πρώτα λέει: «Δεν θέλησες ούτε επιδοκίμασες θυσίες και προσφορές και ολοκαυτώματα και προσφορές για αμαρτία»+—θυσίες που προσφέρονται σύμφωνα με το Νόμο+— 9 έπειτα λέει: «Ορίστε! Έχω έρθει να κάνω το θέλημά σου».+ Καταργεί το πρώτο για να εδραιώσει το δεύτερο.+ 10 Με το προαναφερμένο «θέλημα»+ έχουμε αγιαστεί+ μέσω της προσφοράς+ του σώματος του Ιησού Χριστού μία φορά για πάντα.+
11 Επίσης, κάθε ιερέας παίρνει τη θέση του+ κάθε ημέρα+ για να αποδώσει δημόσια υπηρεσία και για να προσφέρει τις ίδιες θυσίες συχνά, επειδή αυτές δεν μπορούν ποτέ να αφαιρέσουν αμαρτίες εντελώς.+ 12 Αυτός όμως πρόσφερε μία θυσία για αμαρτίες παντοτινά+ και κάθησε στα δεξιά του Θεού,+ 13 περιμένοντας από τότε και έπειτα μέχρι να τεθούν οι εχθροί του υποπόδιο για τα πόδια του.+ 14 Διότι με μία θυσιαστική προσφορά+ έχει τελειοποιήσει+ παντοτινά εκείνους που αγιάζονται. 15 Επιπλέον, και το άγιο πνεύμα+ μαρτυρεί σε εμάς, γιατί αφού έχει πει: 16 «“Αυτή είναι η διαθήκη την οποία θα κάνω με αυτούς ύστερα από εκείνες τις ημέρες”, λέει ο Ιεχωβά· “θα βάλω τους νόμους μου στις καρδιές τους, και στη διάνοιά τους θα τους γράψω”»,+ 17 κατόπιν λέει: «Και δεν πρόκειται να θυμηθώ πια τις αμαρτίες τους και τις άνομες πράξεις τους».+ 18 Εκεί δε που υπάρχει συγχώρηση+ αυτών, δεν υπάρχει πια προσφορά για αμαρτία.+
19 Συνεπώς, αδελφοί, εφόσον έχουμε τόλμη για την οδό που οδηγεί+ στον άγιο τόπο+ μέσω του αίματος του Ιησού, 20 την οποία αυτός εγκαινίασε για εμάς ως νέα και ζωντανή οδό διαμέσου της κουρτίνας,+ δηλαδή της σάρκας του,+ 21 και εφόσον έχουμε έναν μεγάλο ιερέα υπεύθυνο για τον οίκο του Θεού,+ 22 ας πλησιάζουμε με αληθινή καρδιά έχοντας την πλήρη βεβαιότητα της πίστης, με την καρδιά μας ραντισμένη και απαλλαγμένη από πονηρή συνείδηση+ και το σώμα μας πλυμένο με καθαρό νερό.+ 23 Ας κρατάμε γερά τη δημόσια διακήρυξη της ελπίδας+ μας χωρίς να αμφιταλαντευόμαστε,+ γιατί είναι πιστός+ εκείνος που υποσχέθηκε. 24 Και ας σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον ώστε να παρακινούμε+ σε αγάπη και καλά έργα,+ 25 μη παύοντας να συναθροιζόμαστε,+ όπως έχουν συνήθεια μερικοί, αλλά ενθαρρύνοντας+ ο ένας τον άλλον, και τόσο περισσότερο όσο βλέπετε την ημέρα να πλησιάζει.+
26 Διότι αν αμαρτάνουμε εκούσια,+ αφού πρώτα έχουμε λάβει την ακριβή γνώση της αλήθειας,+ δεν απομένει πια θυσία για αμαρτίες,+ 27 αλλά απομένει κάποια φοβερή προσδοκία κρίσης+ και μια πύρινη ζηλοτυπία που πρόκειται να καταφάει αυτούς που εναντιώνονται.+ 28 Όποιος έχει αδιαφορήσει για το νόμο του Μωυσή πεθαίνει χωρίς συμπόνια, με τη μαρτυρία δύο ή τριών.+ 29 Για πόσο πιο αυστηρή τιμωρία,+ νομίζετε, θα υπολογιστεί άξιος εκείνος που έχει ποδοπατήσει+ τον Γιο του Θεού και έχει θεωρήσει συνηθισμένης αξίας το αίμα+ της διαθήκης, με το οποίο ο ίδιος αγιάστηκε, και έχει εξυβρίσει με περιφρόνηση το πνεύμα+ της παρ’ αξία καλοσύνης; 30 Διότι εμείς γνωρίζουμε αυτόν που είπε: «Η εκδίκηση είναι δική μου· εγώ θα ανταποδώσω»·+ και πάλι: «Ο Ιεχωβά θα κρίνει το λαό του».+ 31 Είναι φοβερό να πέσει κανείς στα χέρια του ζωντανού Θεού.+
32 Ωστόσο, να θυμάστε τις παλιότερες ημέρες στις οποίες, αφού διαφωτιστήκατε,+ υπομείνατε μεγάλο αγώνα με παθήματα,+ 33 μερικές φορές καθώς ήσασταν εκτεθειμένοι σαν σε θέατρο+ σε ονειδισμούς και θλίψεις, και μερικές φορές καθώς γίνατε συμμέτοχοι με εκείνους που είχαν μια τέτοια εμπειρία.+ 34 Διότι εσείς και εκδηλώσατε συμπόνια για τους φυλακισμένους και δεχτήκατε χαρούμενα την αρπαγή+ των υπαρχόντων σας, γνωρίζοντας ότι εσείς έχετε καλύτερη και μόνιμη ιδιοκτησία.+
35 Γι’ αυτό, μην αποβάλετε την παρρησία σας,+ για την οποία θα δοθεί μεγάλη ανταμοιβή.+ 36 Διότι έχετε ανάγκη από υπομονή,+ ώστε, αφού κάνετε το θέλημα του Θεού,+ να λάβετε την εκπλήρωση της υπόσχεσης.+ 37 Διότι ακόμη «πολύ λίγο»,+ και «αυτός που έρχεται θα φτάσει και δεν θα καθυστερήσει».+ 38 «Αλλά ο δίκαιός μου θα ζήσει λόγω πίστης»,+ και «αν οπισθοχωρήσει, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται σε αυτόν».+ 39 Εμείς, όμως, δεν είμαστε από εκείνους που οπισθοχωρούν για καταστροφή,+ αλλά από εκείνους που έχουν πίστη για τη διατήρηση της ψυχής ζωντανής.+