Γαλάτες
2 Τότε, έπειτα από δεκατέσσερα χρόνια, ανέβηκα πάλι στην Ιερουσαλήμ με τον Βαρνάβα, παίρνοντας επίσης μαζί μου και τον Τίτο. 2 Αλλά ανέβηκα κατόπιν αποκάλυψης. Και παρουσίασα σε αυτούς τα καλά νέα τα οποία κηρύττω ανάμεσα στα έθνη, προσωπικά, ωστόσο, σε εκείνους που ήταν εξέχοντες άντρες, από φόβο μήπως κατά κάποιον τρόπο έτρεχα ή είχα τρέξει μάταια. 3 Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και ο Τίτος, που ήταν μαζί μου, δεν αναγκάστηκε να περιτμηθεί, αν και ήταν Έλληνας. 4 Αλλά εξαιτίας των ψευδαδέλφων που φέρθηκαν μέσα αθόρυβα, οι οποίοι μπήκαν ύπουλα για να κατασκοπεύσουν την ελευθερία μας την οποία έχουμε σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού, ώστε να μας υποδουλώσουν πλήρως— 5 σε αυτούς δεν υποχωρήσαμε μέσω υποταγής, όχι, ούτε μία ώρα, προκειμένου η αλήθεια των καλών νέων να παραμείνει μαζί σας.
6 Αλλά όσο για εκείνους που φαίνονταν ότι είναι κάτι—ό,τι είδους άνθρωποι και αν ήταν παλιότερα δεν έχει διαφορά για εμένα—ο Θεός δεν κρίνει από την εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου—σε εμένα, αυτοί οι εξέχοντες άντρες δεν μετέδωσαν στην πραγματικότητα τίποτα καινούριο. 7 Αλλά, απεναντίας, όταν είδαν ότι ήταν εμπιστευμένα σε εμένα τα καλά νέα για εκείνους που είναι απερίτμητοι, ακριβώς όπως [ήταν] στον Πέτρο για εκείνους που είναι περιτμημένοι— 8 διότι Αυτός που έδωσε στον Πέτρο δυνάμεις απαραίτητες για να είναι απόστολος σε εκείνους που είναι περιτμημένοι έδωσε και σε εμένα δυνάμεις για εκείνους που είναι εθνικοί· 9 ναι, όταν γνώρισαν την παρ’ αξία καλοσύνη που μου δόθηκε, ο Ιάκωβος και ο Κηφάς και ο Ιωάννης, οι οποίοι φαίνονταν ότι είναι στύλοι, έδωσαν σε εμένα και στον Βαρνάβα το δεξί χέρι της από κοινού συμμετοχής, για να πάμε εμείς στα έθνη, ενώ αυτοί σε εκείνους που είναι περιτμημένοι. 10 Μόνο που θα έπρεπε να έχουμε κατά νου τους φτωχούς. Αυτό ακριβώς το πράγμα προσπάθησα επίσης ένθερμα να κάνω.
11 Ωστόσο, όταν ο Κηφάς ήρθε στην Αντιόχεια, του αντιστάθηκα πρόσωπο με πρόσωπο, επειδή ήταν αξιοκατάκριτος. 12 Διότι προτού έρθουν ορισμένοι άντρες από τον Ιάκωβο, έτρωγε μαζί με ανθρώπους από τα έθνη· αλλά όταν έφτασαν εκείνοι, άρχισε να αποσύρεται και να αποχωρίζεται, επειδή φοβόταν αυτούς που ήταν από την τάξη των περιτμημένων. 13 Οι υπόλοιποι Ιουδαίοι επίσης ενώθηκαν μαζί του σε αυτή την προσποίηση, ώστε ακόμη και ο Βαρνάβας παρασύρθηκε μαζί τους στην προσποίησή τους. 14 Αλλά όταν εγώ είδα ότι δεν βάδιζαν σωστά σύμφωνα με την αλήθεια των καλών νέων, είπα στον Κηφά μπροστά σε όλους: «Αν εσύ, μολονότι είσαι Ιουδαίος, ζεις όπως ζουν τα έθνη και όχι όπως οι Ιουδαίοι, πώς γίνεται να αναγκάζεις ανθρώπους από τα έθνη να ζουν σύμφωνα με τις Ιουδαϊκές συνήθειες;»
15 Εμείς που είμαστε Ιουδαίοι από τη φύση μας και όχι αμαρτωλοί από τα έθνη, 16 γνωρίζοντας ότι ο άνθρωπος ανακηρύσσεται δίκαιος, όχι λόγω έργων νόμου, αλλά μόνο μέσω πίστης προς τον Χριστό Ιησού, ακόμη και εμείς έχουμε θέσει την πίστη μας στον Χριστό Ιησού, για να ανακηρυχτούμε δίκαιοι λόγω πίστης προς τον Χριστό, και όχι λόγω έργων νόμου, επειδή λόγω έργων νόμου καμιά σάρκα δεν θα ανακηρυχτεί δίκαιη. 17 Αν, λοιπόν, επιζητώντας να ανακηρυχτούμε δίκαιοι μέσω του Χριστού, έχουμε βρεθεί και εμείς οι ίδιοι αμαρτωλοί, είναι ο Χριστός στην πραγματικότητα διάκονος της αμαρτίας; Είθε ποτέ να μη συμβεί αυτό! 18 Διότι αν αυτά ακριβώς τα πράγματα που κάποτε γκρέμισα τα οικοδομώ πάλι, δείχνω ότι είμαι παραβάτης. 19 Όσο για εμένα, μέσω νόμου πέθανα ως προς το νόμο, για να γίνω ζωντανός ως προς τον Θεό. 20 Έχω κρεμαστεί στο ξύλο μαζί με τον Χριστό. Δεν είμαι πια εγώ που ζω, αλλά είναι ο Χριστός που ζει σε ενότητα με εμένα. Πράγματι, τη ζωή που ζω τώρα στη σάρκα, τη ζω μέσω της πίστης που είναι προς τον Γιο του Θεού, ο οποίος με αγάπησε και παρέδωσε τον εαυτό του για εμένα. 21 Δεν παραμερίζω την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού· διότι αν η δικαιοσύνη είναι μέσω νόμου, άρα ο Χριστός πέθανε χωρίς λόγο.