Νεεμίας
1 Λόγοι Νεεμία υἱοῦ τοῦ ᾿Αχαλία.
Καὶ ἐν τῷ μηνὶ Χισλεῦ, ἐν τῷ εἰκοστῷ ἔτει, ὅτε ἤμην ἐν Σούσοις τῇ βασιλευούσῃ, 2 ὁ ᾿Ανανί, εἷς ἐκ τῶν ἀδελφῶν μου, ἦλθεν, αὐτὸς καὶ τινὲς ἐκ τοῦ Ἰούδα, καὶ ἠρώτησα αὐτοὺς περὶ τῶν διασωθέντων Ἰουδαίων, οἵτινες ἐναπελείφθησαν ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας, καὶ περὶ Ἱερουσαλήμ. 3 Καὶ εἶπον πρὸς ἐμέ, Οἱ ὑπόλοιποι, οἱ ἐναπολειφθέντες ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας ἐκεῖ ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ, εἶναι ἐν θλίψει μεγάλῃ, καὶ ὀνειδισμῷ· καὶ τὸ τεῖχος τῆς Ἱερουσαλήμ καθῃρέθη, καὶ αἱ πύλαι αὐτῆς κατεκαύθησαν ἐν πυρί. 4 Καὶ ὅτε ἤκουσα τοὺς λόγους τούτους, ἐκάθησα καὶ ἔκλαυσα καὶ ἐπένθησα ἡμέρας καὶ ἐνήστευον, καὶ προσηυχόμην ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ, 5 καὶ εἶπα, Δέομαι, Κύριε, Θεὲ τοῦ οὐρανοῦ, ὁ μέγας καὶ φοβερὸς Θεός, ὁ φυλάττων τὴν διαθήκην καὶ τὸ ἔλεος πρὸς τοὺς ἀγαπῶντας αὐτὸν καὶ τηροῦντας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, 6 ἄς ἦναι τώρα τὸ ούς σου προσεκτικὸν καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ σου ἀνεῳγμένοι, διὰ νὰ ἀκούσῃς τὴν προσευχήν τοῦ δούλου σου, τὴν ὁποίαν ἤδη προσεύχομαι ἐνώπιόν σου ἡμέραν καὶ νύκτα ὑπὲρ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ τῶν δούλων σου, καὶ ἐξομολογοῦμαι τὰ ἁμαρτήματα τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, τὰ ὁποῖα ἡμαρτήσαμεν εἰς σέ· καὶ ἐγὼ καὶ ὁ οἶκος τοῦ πατρὸς μου ἡμαρτήσαμεν. 7 Ὅλως διεφθάρημεν ἐνώπιόν σου, καὶ δὲν ἐφυλάξαμεν τὰς ἐντολὰς καὶ τὰ διατάγματα καὶ τὰς κρίσεις, τὰς ὁποίας προσέταξας εἰς τὸν δοῦλόν σου τὸν Μωϋσῆν. 8 ᾿Ενθυμήθητι, δέομαι, τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον προσέταξας εἰς τὸν δοῦλόν σου τὸν Μωϋσῆν, λέγων, ᾿Εὰν γείνητε παραβάται, ἐγὼ θέλω σᾶς διασκορπίσει μεταξὺ τῶν ἐθνῶν· 9 ἀλλ᾿ ἐὰν ἐπιστρέψητε πρὸς ἐμὲ καὶ φυλάξητε τὰς ἐντολὰς μου καὶ ἐκτελῆτε αὐτάς, καὶ ἄν ἦναι ἀπὸ σᾶς ἀπερριμμένοι ἕως τῶν ἐσχάτων τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἐκεῖθεν θέλω συνάξει αὐτοὺς καὶ θέλω φέρει αὐτοὺς εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον ἐξέλεξα διὰ νὰ κατοικίσω τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ. 10 Οὗτοι δὲ εἶναι δοῦλοί σου καὶ λαὸς σου, τοὺς ὁποίους ἐλύτρωσας διὰ τῆς δυνάμεώς σου τῆς μεγάλης καὶ διὰ τῆς χειρὸς σου τῆς κραταιᾶς. 11 Δέομαι, Κύριε, ἄς ἦναι ἤδη τὸ ούς σου προσεκτικὸν εἰς τὴν προσευχήν τοῦ δούλου σου καὶ εἰς τὴν προσευχήν τῶν δούλων σου, τῶν θελόντων νὰ φοβῶνται τὸ ὄνομά σου· καὶ εὐόδωσον, δέομαι, τὸν δοῦλόν σου τὴν ἡμέραν ταύτην, καὶ χάρισον εἰς αὐτὸν ἔλεος ἐνώπιον τοῦ ἀνδρὸς τούτου. Διότι ἐγὼ ἤμην οἰνοχόος τοῦ βασιλέως.