Ψαλμοί
Ἄλεφ.
119 Μακάριοι οἱ ἄμωμοι ἐν ὁδῷ·
οἱ περιπατοῦντες ἐν τῷ νόμῳ τοῦ Κυρίου·
2 Μακάριοι οἱ φυλάττοντες τὰ μαρτύρια αὐτοῦ,
οἱ ἐκζητοῦντες αὐτὸν ἐξ ὅλης καρδίας·
3 αὐτοὶ βεβαίως δὲν πράττουσιν ἀνομίαν·
ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ περιπατοῦσι.
4 Σὺ προσέταξας
νὰ φυλάττωνται ἀκριβῶς αἱ ἐντολαὶ σου.
5 Εἴθε νὰ κατευθύνωνται αἱ ὁδοὶ μου,
διὰ νὰ φυλάττω τὰ διατάγματά σου!
6 Τότε δὲν θέλω αἰσχυνθῆ,
ὅταν ἐπιβλέπω εἰς πάντα τὰ προστάγματά σου.
7 Θέλω σὲ δοξολογεῖ ἐν εὐθύτητι καρδίας,
ὅταν μάθω τὰς κρίσεις τῆς δικαιοσύνης σου.
8 Τὰ διατάγματά σου θέλω φυλάττει·
μή μὲ ἐγκαταλίπῃς ὁλοκλήρως.
Βέθ.
9 Τίνι τρόπῳ θέλει καθαρίζει ὁ νέος τὴν ὁδὸν αὑτοῦ;
φυλάττων τοὺς λόγους σου.
10 ᾿Εξ ὅλης τῆς καρδίας μου σὲ ἐξεζήτησα·
μὲ μή ἀφήσῃς νὰ ἀποπλανηθῶ ἀπὸ τῶν προσταγμάτων σου.
11 ᾿Εν τῇ καρδίᾳ μου ἐφύλαξα τὰ λόγιά σου,
διὰ νὰ μή ἁμαρτάνω εἰς σέ.
12 Εὐλογητὸς εἶσαι, Κύριε·
δίδαξόν με τὰ διατάγματά σου.
13 Διὰ τῶν χειλέων μου διηγήθην
πάσας τὰς κρίσεις τοῦ στόματός σου.
14 ᾿Εν τῇ ὁδῷ τῶν μαρτυρίων σου εὐφράνθην,
ὡς διὰ πάντα τὰ πλούτη.
15 Εἰς τὰς ἐντολὰς σου θέλω μελετᾷ,
καὶ εἰς τὰς ὁδοὺς σου θέλω ἐνατενίζει.
16 Εἰς τὰ διατάγματά σου θέλω ἐντρυφᾷ·
δὲν θέλω λησμονήσει τοὺς λόγους σου.
Γίμελ.
17 ᾿Αντάμειψον τὸν δοῦλόν σου· οὕτω θέλω ζήσει,
καὶ θέλω φυλάξει τὸν λόγον σου.
18 Ἄνοιξον τοὺς ὀφθαλμοὺς μου,
καὶ θέλω βλέπει τὰ θαυμάσια τὰ ἐκ τοῦ νόμου σου.
19 Πάροικος εἶμαι ἐγὼ ἐν τῇ γῇ·
μή κρύψῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ τὰ προστάγματά σου.
20 Ἡ ψυχή μου λιποθυμεῖ ἐκ τοῦ πόθου
τὸν ὁποῖον ἔχω εἰς τὰς κρίσεις σου πάντοτε.
21 Σὺ ἐπετίμησας τοὺς ἐπικαταράτους ὑπερηφάνους,
τοὺς ἐκκλίνοντας ἀπὸ τῶν προσταγμάτων σου.
22 Σήκωσον ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ὄνειδος καὶ τὴν καταφρόνησιν·
διότι ἐφύλαξα τὰ μαρτύριά σου.
23 Ἄρχοντες τῳόντι ἐκάθισαν καὶ ἐλάλουν ἐναντίον μου·
ἀλλ᾿ ὁ δοῦλός σου ἐμελέτα εἰς τὰ διατάγματά σου.
24 Τὰ μαρτυριά σου βεβαίως εἶναι ἡ τρυφή μου
καὶ οἱ σύμβουλοί μου.
Δάλεθ.
25 Ἡ ψυχή μου ἐκολλήθη εἰς τὸ χῶμα·
ζωοποίησόν με κατὰ τὸν λόγον σου.
26 ᾿Εφανέρωσα τὰς ὁδοὺς μου, καὶ μοῦ εἰσήκουσας·
δίδαξόν με τὰ διατάγματά σου.
27 Κάμε με νὰ ἐννοῶ τὴν ὁδὸν τῶν ἐντολῶν σου,
καὶ θέλω μελετᾷ εἰς τὰ θαυμάσιά σου.
28 Ἡ ψυχή μου τήκεται ὑπὸ θλίψεως·
στερέωσόν με κατὰ τὸν λόγον σου.
29 ᾿Απομάκρυνον ἀπ᾿ ἐμοῦ τὴν ὁδὸν τοῦ ψεύδους,
καὶ χάρισόν μοι τὸν νόμον σου.
30 τὴν ὁδὸν τῆς ἀληθείας ἐξέλεξα·
πρὸ ὀφθαλμῶν μου ἔθεσα τὰς κρίσεις σου.
31 Προσεκολλήθην εἰς τὰ μαρτύριά σου·
Κύριε, μή μὲ καταισχύνῃς.
32 τὴν ὁδὸν τῶν προσταγμάτων σου θέλω τρέχει,
ὅταν πλατύνῃς τὴν καρδίαν μου.
Ἑ.
33 Δίδαξόν με, Κύριε, τὴν ὁδὸν τῶν διαταγμάτων σου,
καὶ θέλω φυλάττει αὐτήν μέχρι τέλους.
34 Συνέτισόν με, καὶ θέλω φυλάττει τὸν νόμον σου·
ναί, θέλω φυλάττει αὐτὸν ἐν ὅλῃ καρδίᾳ.
35 Ὁδήγησόν με εἰς τὴν ὁδὸν τῶν προσταγμάτων σου·
διότι εὐφραίνομαι εἰς αὐτήν.
36 Κλῖνον τὴν καρδίαν μου εἰς τὰ μαρτύριά σου
καὶ μή εἰς πλεονεξίαν.
37 ᾿Απόστρεψον τοὺς ὀφθαλμοὺς μου ἀπὸ τοῦ νὰ βλέπωσι ματαιότητα·
ζωοποίησόν με ἐν τῇ ὁδῷ σου.
38 ᾿Εκτέλεσον τὸν λόγον σου πρὸς τὸν δοῦλον σου,
ὅστις εἶναι δεδομένος εἰς τὸν φόβον σου.
39 ᾿Αφαίρεσον τὸ ὄνειδός μου, τὸ ὁποῖον φοβοῦμαι·
διότι αἱ κρίσεις σου εἶναι ἀγαθαί.
40 Ἰδού, ἐπεθύμησα τὰς ἐντολὰς σου·
ζωοποίησόν με διὰ τῆς δικαιοσύνης σου.
Βάου.
41 Καὶ ἄς ἔλθῃ ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ ἔλεός σου, Κύριε,
καὶ ἡ σωτηρία σου κατὰ τὸν λόγον σου.
42 Τότε θέλω ἀποκριθῆ πρὸς τὸν ὀνειδίζοντά με·
διότι ἐλπίζω ἐπὶ τὸν λόγον σου.
43 Καὶ μή ἀφαιρέσῃς ὁλοτελῶς ἀπὸ τοῦ στόματός μου τὸν λόγον τῆς ἀληθείας·
διότι ἤλπισα ἐπὶ τὰς κρίσεις σου.
44 Καὶ θέλω φυλάττει τὸν νόμον σου διαπαντός,
εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.
45 Καὶ θέλω περιπατεῖ ἐν εὐρυχωρίᾳ·
διότι ἐξεζήτησα τὰς ἐντολὰς σου.
46 Καὶ θέλω ὁμιλεῖ περὶ τῶν μαρτυρίων σου ἔμπροσθεν βασιλέων,
καὶ δὲν θέλω αἰσχυνθῆ.
47 Καὶ θέλω ἐντρυφᾷ εἰς τὰ προστάγματά σου,
τὰ ὁποῖα ἠγάπησα.
48 Καὶ θέλω ὑψόνει τὰς χεῖράς μου πρὸς τὰ προστάγματά σου, τὰ ὁποῖα ἤγάπησα·
καὶ θέλω μελετᾶ εἰς τὰ διατάγματά σου.
Ζάϊν.
49 ᾿Ενθυμήθητι τὸν λόγον τὸν πρὸς τὸν δοῦλον σου,
εἰς τὸν ὁποῖον μὲ ἐπήλπισας.
50 Αὕτη εἶναι ἡ παρηγορία μου ἐν τῇ θλίψει μου,
ὅτι ὁ λόγος σου μὲ ἐζωοποίησεν.
51 Οἱ ὑπερήφανοι μὲ ἐχλεύαζον σφόδρα·
ἀλλ᾿ ἐγὼ ἀπὸ τοῦ νόμου σου δὲν ἐξέκλινα.
52 ᾿Ενεθυμήθην τὰς ἀπ᾿ αἰῶνος κρίσεις σου, Κύριε,
καὶ παρηγορήθην.
53 Φρίκη μὲ κατέλαβεν ἐξ αἰτίας τῶν ἀσεβῶν,
τῶν ἐγκαταλειπόντων τὸν νόμον σου.
54 Τὰ διατάγματά σου ὑπῆρξαν εἰς ἐμὲ ψαλμῳδίαι
ἐν τῷ οἴκῳ τῆς παροικίας μου.
55 ᾿Ενεθυμήθην ἐν νυκτὶ τὸ ὄνομά σου, Κύριε·
καὶ ἐφύλαξα τὸν νόμον σου.
56 Τοῦτο ἔγεινεν εἰς ἐμέ,
διότι ἐφύλαξα τὰς ἐντολὰς σου.
Χέθ.
57 Σύ, Κύριε, μερὶς μου εἶσαι·
εἶπα νὰ φυλάξω τοὺς λόγους σου.
58 Παρεκάλεσα τὸ πρόσωπόν σου ἐν ὅλῃ καρδίᾳ·
ἐλέησόν με κατὰ τὸν λόγον σου.
59 Διελογίσθην τὰς ὁδοὺς μου
καὶ ἔστρεψα τοὺς πόδας μου εἰς τὰ μαρτύριά σου.
60 Ἔσπευσα καὶ δὲν ἐβράδυνα
νὰ φυλάξω τὰ προστάγματά σου.
61 Στίφη ἀσεβῶν μὲ περιεκύκλωσαν·
ἀλλ᾿ ἐγὼ δὲν ἐλησμόνησα τὸν νόμον σου.
62 Τὸ μεσονύκτιον ἐγείρομαι διὰ νὰ σὲ δοξολογῶ
διὰ τὰς κρίσεις τῆς δικαιοσύνης σου.
63 ᾿Εγὼ εἶμαι μέτοχος πάντων τῶν φοβουμένων σε
καὶ φυλαττόντων τὰς ἐντολὰς σου.
64 Ἡ γῆ, Κύριε, εἶναι πλήρης τοῦ ἐλέους σου·
δίδαξόν με τὰ διατάγματά σου.
Τέθ.
65 Σύ, Κύριε, εὐηργέτησας τὸν δοῦλον σου
κατὰ τὸν λόγον σου.
66 Δίδαξόν με φρόνησιν καὶ γνῶσιν·
διότι ἐπίστευσα εἰς τὰ προστάγματά σου.
67 Πρὶν ταλαιπωρηθῶ, ἐγὼ ἐπλανώμην·
ἀλλὰ τώρα ἐφύλαξα τὸν λόγον σου.
68 Σὺ εἶσαι ἀγαθὸς καὶ ἀγαθοποιός·
δίδαξόν με τὰ διατάγματά σου.
69 Οἱ ὑπερήφανοι ἔπλεξαν κατ᾿ ἐμοῦ ψεῦδος·
ἀλλ᾿ ἐγὼ ἐν ὅλῃ καρδίᾳ θέλω φυλάττει τὰς ἐντολὰς σου.
70 Ἡ καρδία αὐτῶν ἔπηξεν ὡς πάχος·
ἀλλ᾿ ἐγὼ ἐντρυφῶ εἰς τὸν νόμον σου.
71 Καλὸν ἔγεινεν εἰς ἐμὲ ὅτι ἐταλαιπωρήθην,
διὰ νὰ μάθω τὰ διατάγματά σου.
72 Ὁ νόμος τοῦ στόματός σου εἶναι καλήτερος εἰς ἐμέ,
ὑπὲρ χιλιάδας χρυσίου καὶ ἀργυρίου.
Ἰώδ.
73 Αἱ χεῖρές σου μὲ ἔκαμαν καὶ μὲ ἔπλασαν·
συνέτισόν με, καὶ θέλω μάθει τὰ προστάγματά σου.
74 Οἱ φοβούμενοί σε θέλουσι μὲ ἰδεῖ καὶ εὐφρανθῆ,
διότι ἤλπισα ἐπὶ τὸν λόγον σου.
75 Γνωρίζω, Κύριε, ὅτι αἱ κρίσεις σου εἶναι δικαιοσύνη,
καὶ ὅτι πιστῶς μὲ ἐταλαιπώρησας.
76 Ἄς μὲ παρηγορήσῃ, δέομαι, τὸ ἔλεός σου,
κατὰ τὸν λόγον σου τὸν πρὸς τὸν δοῦλον σου.
77 Ἄς ἔλθωσιν ἐπ᾿ ἐμὲ οἱ οἰκτιρμοὶ σου, διὰ νὰ ζῶ·
διότι ὁ νόμος σου εἶναι ἡ τρυφή μου.
78 Ἄς αἰσχυνθῶσιν οἱ ὑπερήφανοι, διότι ζητοῦσιν ἀδίκως νὰ μὲ ἀνατρέψωσιν·
ἀλλ᾿ ἐγὼ θέλω μελετᾷ εἰς τὰς ἐντολὰς σου.
79 Ἄς ἐπιστρέψωσιν εἰς ἐμὲ οἱ φοβούμενοί σε,
καὶ οἱ γνωρίζοντες τὰ μαρτύριά σου·
80 Ἄς ἦναι ἡ καρδία μου ἄμωμος εἰς τὰ διατάγματά σου,
διὰ νὰ μή αἰσχυνθῶ.
Κάφ.
81 Λιποθυμεῖ ἡ ψυχή μου διὰ τὴν σωτηρίαν σου·
ἐπὶ τὸν λόγον σου ἐλπίζω.
82 Οἱ ὀφθαλμοὶ μου ἀπέκαμον διὰ τὸν λόγον σου,
λέγοντες, Πότε θέλεις μὲ παρηγορήσει;
83 Διότι ἔγεινα ὡς ἀσκὸς ἐν τῷ καπνῷ·
ἀλλὰ τὰ διατάγματά σου δὲν ἐλησμόνησα.
84 Πόσαι εἶναι αἱ ἡμέραι τοῦ δούλου σου;
πότε θέλεις κάμει κρίσιν ἐναντίον τῶν καταδιωκόντων με;
85 Οἱ ὑπερήφανοι, οἱ ἐναντίοι τοῦ νόμου σου,
ἔσκαψαν εἰς ἐμὲ λάκκους.
86 Πάντα τὰ προστάγματά σου εἶναι ἀλήθεια·
ἀδίκως μὲ κατατρέχουσι· βοήθησόν μοι.
87 Παρ᾿ ὀλίγον μὲ κατέστρεψαν εἰς τὴν γῆν·
ἀλλ᾿ ἐγὼ δὲν ἐγκατέλιπον τὰς ἐντολὰς σου.
88 Ζωοποίησόν με κατὰ τὸ ἔλεός σου·
καὶ θέλω φυλάξει τὰ μαρτύρια τοῦ στόματός σου.
Λάμεδ
89 Εἰς τὸν αἰῶνα, Κύριε,
διαμένει ὁ λόγος σου ἐν τῷ οὐρανῷ·
90 ἡ ἀλήθειά σου εἰς γενεὰν καὶ γενεάν·
ἐθεμελίωσας τὴν γῆν, καὶ διαμένει.
91 Κατὰ τὰς διατάξεις σου διαμένουσιν ἕως τῆς σήμερον,
διότι τὰ σύμπαντα εἶναι δοῦλοι σου.
92 ᾿Εὰν ὁ νόμος σου δὲν ἦτο ἡ τρυφή μου,
τότε ἤθελον χαθῆ ἐν τῇ θλίψει μου.
93 Εἰς τὸν αἰῶνα δὲν θέλω λησμονήσει τὰς ἐντολὰς σου,
διότι ἐν αὐταῖς μὲ ἐζωοποίησας.
94 Σὸς εἶμαι ἐγὼ· σῶσόν με·
διότι τὰς ἐντολὰς σου ἐξεζήτησα.
95 Οἱ ἀσεβεῖς μὲ περιέμενον διὰ νὰ μὲ ἀφανίσωσιν·
ἀλλ᾿ ἐγὼ θέλω προσέχει εἰς τὰ μαρτύριά σου.
96 Εἰς πᾶσαν τελειότητα εἶδον ὅριον·
ἀλλ᾿ ὁ νόμος σου εἶναι πλατὺς σφόδρα.
Μέμ.
97 Πόσον ἀγαπῶ τὸν νόμον σου·
ὅλην τὴν ἡμέραν εἶναι μελέτη μου.
98 Διὰ τῶν προσταγμάτων σου μὲ ἔκαμες σοφώτερον τῶν ἐχθρῶν μου·
διότι εἶναι πάντοτε μετ᾿ ἐμοῦ.
99 Εἶμαι συνετώτερος πάντων τῶν διδασκόντων με·
διότι τὰ μαρτύριά σου εἶναι μελέτη μου.
100 Εἶμαι συνετώτερος τῶν γερόντων·
διότι ἐφύλαξα τὰς ἐντολὰς σου.
101 ᾿Απὸ πάσης ὁδοῦ πονηρᾶς ἐκώλυσα τοὺς πόδας μου,
διὰ νὰ φυλάξω τὸν λόγον σου.
102 ᾿Απὸ τῶν κρίσεών σου δὲν ἐξέκλινα·
διότι σὺ μὲ ἐδίδαξας.
103 Πόσον γλυκεῖς εἶναι οἱ λόγοι σου εἰς τὸν οὐρανίσκον μου·
εἶναι ὑπὲρ μέλι εἰς τὸ στόμα μου.
104 ᾿Εκ τῶν ἐντολῶν σου ἔγεινα συνετός·
διὰ τοῦτο ἐμίσησα πᾶσαν ὁδὸν ψεύδους.
Νούν.
105 Λύχνος εἰς τοὺς πόδας μου εἶναι ὁ λόγος σου
καὶ φῶς εἰς τὰς τρίβους μου.
106 Ὥμοσα καὶ θέλω ἐμμένει
νὰ φυλάττω τὰς κρίσεις τῆς δικαιοσύνης σου.
107 ᾿Εταλαιπωρήθην σφόδρα·
Κύριε, ζωοποίησόν με κατὰ τὸν λόγον σου.
108 Πρόσδεξαι, δέομαι, τὰς προαιρετικὰς προσφορὰς τοῦ στόματός μου, Κύριε·
καὶ δίδαξόν με τὰς κρίσεις σου.
109 Ἡ ψυχή μου εἶναι πάντοτε ἐν κινδύνῳ·
τὸν νόμον σου ὅμως δὲν ἐλησμόνησα.
110 Οἱ ἀσεβεῖς ἔστησαν εἰς ἐμὲ παγίδα·
ἀλλ᾿ ἐγὼ ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου δὲν ἐξέκλινα.
111 Τὰ μαρτύριά σου ἐκληρονόμησα εἰς τὸν αἰῶνα·
διότι ταῦτα εἶναι ἡ ἀγαλλίασις τῆς καρδίας μου.
112 Ἔκλινα τὴν καρδίαν μου εἰς τὸ νὰ κάμνω τὰ διατάγματά σου
πάντοτε μέχρι τέλους.
Σάμεχ.
113 ᾿Εμίσησα τοὺς διεστραμμένους στοχασμούς·
τὸν δὲ νόμον σου ἠγάπησα.
114 Σὺ εἶσαι ἡ σκέπη μου καὶ ἡ ἀσπὶς μου·
ἐπὶ τὸν λόγον σου ἐλπίζω.
115 ᾿Απομακρύνθητε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ πονηρευόμενοι·
διότι θέλω φυλάττει τὰ προστάγματα τοῦ Θεοῦ μου.
116 Ὑποστήριζέ με κατὰ τὸν λόγον σου καὶ θέλω ζῇ·
καὶ μή μὲ καταισχύνῃς εἰς τὴν ἐλπίδα μου.
117 Ὑποστήριζέ με καὶ θέλω σωθῆ·
καὶ θέλω προσέχει διαπαντὸς εἰς τὰ διατάγματά σου.
118 Σὺ κατεπάτησας πάντας τους ἐκκλίνοντας ἀπὸ τῶν διαταγμάτων σου·
διότι ματαία εἶναι ἡ δολιότης αὐτῶν.
119 ᾿Αποσκυβαλίζεις πάντας τοὺς πονηροὺς τῆς γῆς·
διὰ τοῦτο ἠγάπησα τὰ μαρτύριά σου.
120 Ἔφριξεν ἡ σὰρξ μου ἀπὸ τοῦ φόβου σου,
καὶ ἀπὸ τῶν κρίσεών σου ἐφοβήθην.
Νγάϊν.
121 Ἔκαμα κρίσιν καὶ δικαιοσύνην·
μή μὲ παραδώσῃς εἰς τοὺς ἀδικοῦντάς με.
122 Γενοῦ ἐγγυητής τοῦ δούλου σου εἰς καλόν·
ἄς μή μὲ καταθλίψωσιν οἱ ὑπερήφανοι.
123 Οἱ ὀφθαλμοὶ μου ἀπέκαμον διὰ τὴν σωτηρίαν σου
καὶ διὰ τὸν λόγον τῆς δικαιοσύνης σου.
124 Κάμε μετὰ τοῦ δούλου σου κατὰ τὸ ἔλεός σου
καὶ δίδαξόν με τὰ διατάγματά σου.
125 Δοῦλός σου εἶμαι ἐγὼ· συνέτισόν με,
καὶ θέλω γνωρίσει τὰ μαρτύριά σου.
126 Καιρὸς εἶναι διὰ νὰ ἐνεργήσῃ ὁ Κύριος·
ἠκύρωσαν τὸν νόμον σου.
127 Διὰ τοῦτο ἠγάπησα τὰ προστάγματά σου ὑπὲρ χρυσίον,
καὶ ὑπὲρ χρυσίον καθαρόν.
128 Διὰ τοῦτο ἐγνώρισα ὀρθὰς πάσας τὰς ἐντολὰς σου περὶ παντὸς πράγματος·
καὶ ἐμίσησα πᾶσαν ὁδὸν ψεύδους.
Πέ.
129 Θαυμαστὰ εἶναι τὰ μαρτύριά σου·
διὰ τοῦτο ἐφύλαξεν αὐτὰ ἡ ψυχή μου.
130 Ἡ φανέρωσις τῶν λόγων σου φωτίζει·
συνετίζει τοὺς ἁπλοῦς.
131 Ἤνοιξα τὸ στόμα μου καὶ ἀνεστέναξα·
διότι ἐπεθύμησα τὰ προστάγματά σου.
132 ᾿Επίβλεψον ἐπ᾿ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με,
καθὼς συνειθίζεις πρὸς τοὺς ἀγαπῶντας τὸ ὄνομά σου.
133 Στερέωσον τὰ βήματά μου εἰς τὸν λόγον σου·
καὶ ἄς μή μὲ κατακυριεύσῃ μηδεμία ἀνομία.
134 Λύτρωσόν με ἀπὸ καταδυναστείας ἀνθρώπων,
καὶ θέλω φυλάττει τὰς ἐντολὰς σου.
135 ᾿Επίφανον τὸ πρόσωπόν σου ἐπὶ τὸν δοῦλόν σου,
καὶ δίδαξόν με τὰ διατάγματά σου.
136 Ῥύακας ὑδάτων κατεβίβασαν οἱ ὀφθαλμοὶ μου,
ἐπειδή δὲν φυλάττουσι τὸν νόμον σου.
Τσάδε.
137 Δίκαιος εἶσαι, Κύριε,
καὶ εὐθεῖαι αἱ κρίσεις σου.
138 Τὰ μαρτύριά σου, τὰ ὁποῖα διέταξας,
εἶναι δικαιοσύνη καὶ ὑπερτάτη ἀλήθεια.
139 Ὁ ζῆλος μου μὲ κατέφαγε,
διότι ἐλησμόνησαν τοὺς λόγους σου οἱ ἐχθροὶ μου.
140 Ὁ λόγος σου εἶναι κεκαθαρισμένος σφόδρα·
διὰ τοῦτο ὁ δοῦλός σου ἀγαπᾷ αὐτόν.
141 Μικρὸς εἶμαι καὶ ἐξουδενωμένος·
δὲν ἐλησμόνησα ὅμως τὰς ἐντολὰς σου.
142 Ἡ δικαιοσύνη σου εἶναι δικαιοσύνη εἰς τὸν αἰῶνα,
καὶ ὁ νόμος σου ἀλήθεια.
143 Θλίψεις καὶ στενοχωρίαι μὲ εὕρηκαν·
τὰ προστάγματά σου ὅμως εἶναι ἡ χαρὰ μου.
144 Τὰ μαρτύριά σου εἶναι δικαιοσύνη εἰς τὸν αἰῶνα·
Συνέτισόν με καὶ θέλω ζήσει.
Κόφ.
145 Ἔκραξα ἐν ὅλῃ καρδίᾳ· ἄκουσόν μου, Κύριε,
καὶ θέλω φυλάξει τὰ διατάγματά σου.
146 Ἔκραξα πρὸς σέ· σῶσον με,
καὶ θέλω φυλάξει τὰ μαρτύριά σου.
147 Προέλαβον τὴν αὐγήν καὶ ἔκραξα·
ἤλπισα ἐπὶ τὸν λόγον σου.
148 Οἱ ὀφθαλμοὶ μου προλαμβάνουσι τὰς νυκτοφυλακάς,
διὰ νὰ μελετῶ εἰς τὸν λόγον σου.
149 Ἄκουσον τῆς φωνῆς μου κατὰ τὸ ἔλεός σου·
ζωοποίησόν με, Κύριε, κατὰ τὴν κρίσιν σου.
150 ᾿Επλησίασαν οἱ ἀκολουθοῦντες τὴν πονηρίαν·
ἐξέκλιναν ἀπὸ τοῦ νόμου σου.
151 Σύ, Κύριε, εἶσαι πλησίον,
καὶ πάντα τὰ προστάγματά σου εἶναι ἀλήθεια.
152 Πρὸ πολλοῦ ἐγνώρισα ἐκ τῶν μαρτυρίων σου,
ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα ἐθεμελίωσας αὐτά.
Ῥές.
153 Ἰδὲ τὴν θλῖψιν μου καὶ ἐλευθέρωσόν με·
διότι δὲν ἐλησμόνησα τὸν νόμον σου.
154 Δίκασον τὴν δίκην μου καὶ λύτρωσόν με·
ζωοποίησόν με κατὰ τὸν λόγον σου.
155 Μακρὰν ἀπὸ ἀσεβῶν ἡ σωτηρία·
διότι δὲν ἐκζητοῦσι τὰ διατάγματά σου.
156 Μεγάλοι οἱ οἰκτιρμοὶ σου, Κύριε·
ζωοποίησόν με κατὰ τὰς κρίσεις σου.
157 Πολλοὶ εἶναι οἱ καταδιώκοντές με καὶ οἱ θλίβοντές με·
ἀλλ᾿ ἀπὸ τῶν μαρτυρίων σου δὲν ἐξέκλινα.
158 Εἶδον τοὺς παραβάτας καὶ ἐταράχθην·
διότι δὲν ἐφύλαξαν τὸν λόγον σου.
159 Ἰδὲ πόσον ἀγαπῶ τὰς ἐντολὰς σου·
Κύριε, ζωοποίησόν με κατὰ τὸ ἔλεός σου.
160 Τὸ κεφάλαιον τοῦ λόγου σου εἶναι ἡ ἀλήθεια·
καὶ εἰς τὸν αἰῶνα μένουσι πᾶσαι αἱ κρίσεις τῆς δικαιοσύνης σου.
Σχίν.
161 Ἄρχοντες μὲ κατεδίωξαν ἀναιτίως·
ἀλλ᾿ ἡ καρδία μου τρέμει ἀπὸ τοῦ λόγου σου.
162 ᾿Αγάλλομαι εἰς τὸν λόγον σου,
ὡς ὁ εὑρίσκων λάφυρα πολλά.
163 Μισῶ καὶ βδελύττομαι τὸ ψεῦδος·
τὸν νόμον σου ἀγαπῶ.
164 Ἑπτάκις τῆς ἡμέρας σὲ αἰνῶ,
διὰ τὰς κρίσεις τῆς δικαιοσύνης σου.
165 Εἰρήνην πολλήν ἔχουσιν οἱ ἀγαπῶντες τὸν νόμον σου·
καὶ εἰς αὐτοὺς δὲν ὑπάρχει πρόσκομμα.
166 Ἤλπισα ἐπὶ τὴν σωτηρίαν σου, Κύριε·
καὶ ἔπραξα τὰ προστάγματά σου.
167 ᾿Εφύλαξεν ἡ ψυχή μου τὰ μαρτύριά σου·
καὶ ἠγάπησα αὐτὰ σφόδρα.
168 ᾿Εφύλαξα τὰς ἐντολὰς σου καὶ τὰ μαρτύριά σου·
διότι πᾶσαι αἱ ὁδοὶ μου εἶναι ἐνώπιόν σου.
Ταῦ.
169 Ἄς πλησιάσῃ ἡ κραυγή μου ἐνώπιόν σου, Κύριε·
συνέτισόν με κατὰ τὸν λόγον σου.
170 Ἄς ἔλθῃ ἡ δέησίς μου ἐνώπιόν σου·
λύτρωσόν με κατὰ τὸν λόγον σου.
171 Τὰ χείλη μου θέλουσι προφέρει ὕμνον,
ὅταν μὲ διδάξῃς τὰ διατάγματά σου.
172 Ἡ γλῶσσά μου θέλει λαλεῖ τὸν λόγον σου·
διότι πάντα τὰ προστάγματά σου εἶναι δικαιοσύνη.
173 Ἄς ἦναι ἡ χεὶρ σου εἰς βοήθειάν μου·
διότι ἐξέλεξα τὰς ἐντολὰς σου.
174 ᾿Επεθύμησα τὴν σωτηρίαν σου, Κύριε·
καὶ ὁ νόμος σου εἶναι τρυφή μου.
175 Ἄς ζήσῃ ἡ ψυχή μου καὶ θέλει σὲ αἰνεῖ·
καὶ αἱ κρίσεις σου ἄς μὲ βοηθῶσι.
176 Περιεπλανήθην ὡς πρόβατον ἀπολωλός· ζήτησον τὸν δοῦλον σου·
διότι δὲν ἐλησμόνησα τὰ προστάγματά σου.