Ψαλμοί
Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν. Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ, δούλου τοῦ Κυρίου.
36 Τοῦ ἀσεβοῦς ἡ παρανομία λέγει ἐν τῇ καρδίᾳ μου,
δὲν εἶναι φόβος Θεοῦ ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ.
2 Διότι ἀπατᾷ ἑαυτὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ
περὶ τοῦ ὅτι θέλει εὑρεθῆ ἡ ἀνομία αὐτοῦ διὰ νὰ μισηθῇ.
3 Τὰ λόγια τοῦ στόματος αὐτοῦ εἶναι ἀνομία καὶ δόλος·
δὲν ἠθέλησε νὰ νοήσῃ διὰ νὰ πράττῃ τὸ ἀγαθόν.
5 Κύριε, ἕως τοῦ οὐρανοῦ φθάνει τὸ ἔλεός σου,
ἡ ἀλήθειά σου ἕως τῶν νεφελῶν.
6 Ἡ δικαιοσύνη σου εἶναι ὡς τὰ ὑψηλὰ ὄρη·
αἱ κρίσεις σου ἄβυσσος μεγάλη·
ἀνθρώπους καὶ κτήνη σώζεις, Κύριε.
7 Πόσον πολύτιμον εἶναι τὸ ἔλεός σου, Θεέ.
Διὰ τοῦτο οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων ἐλπίζουσιν ἐπὶ τὴν σκιὰν τῶν πτερύγων σου.
8 Θέλουσι χορτασθῆ ἀπὸ τοῦ πάχους τοῦ οἴκου σου,
καὶ ἀπὸ τοῦ χειμάρρου τῆς τρυφῆς σου θέλεις ποτίσει αὐτούς.
9 Διότι μετὰ σοῦ εἶναι ἡ πηγή τῆς ζωῆς·
ἐν τῷ φωτὶ σου θέλομεν ἰδεῖ φῶς.
10 Ἔκτεινον τὸ ἔλεός σου πρὸς τοὺς γνωρίζοντάς σε,
καὶ τὴν δικαιοσύνην σου πρὸς τοὺς εὐθεῖς τὴν καρδίαν.
11 Ἄς μή ἔλθῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ποῦς ὑπερηφανίας·
καὶ χεὶρ ἀσεβῶν ἄς μή μὲ σαλεύσῃ.
12 ᾿Εκεῖ ἔπεσον οἱ ἐργάται τῆς ἀνομίας·
κατεσπρώχθησαν καὶ δὲν θέλουσι δυνηθῆ νὰ ἀνεγερθῶσι.