Ησαΐας
33 Οὐαὶ εἰς σέ, ὅστις πορθεῖς καὶ δὲν ἐπορθήθης· καὶ καταδυναστεύεις καὶ δὲν κατεδυναστεύθης· ὅταν παύσῃς πορθῶν, θέλεις πορθηθῇ· ὅταν τελειώσῃς καταδυναστεύων, θέλεις καταδυναστευθῆ. 2 Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς· σὲ προσμένομεν· ἔσο βραχίων αὐτῶν καθ᾿ ἑκάστην πρωΐαν καὶ σωτηρία ἡμῶν ἐν καιρῷ θλίψεως. 3 ᾿Απὸ τῆς φωνῆς τοῦ θορύβου οἱ λαοὶ ἔφυγον· ἀπὸ τῆς ἀνυψώσεώς σου τὰ ἔθνη διεσκορπίσθησαν. 4 Καὶ τὰ λάφυρά σας θέλουσι συναχθῆ, καθὼς συνάγουσιν οἱ βροῦχοι· θέλουσι πηδήσει ἐπ᾿ αὐτόν, καθὼς ἡ ἀκρὶς πηδᾶ ἐδὼ καὶ ἐκεῖ. 5 Ὁ Κύριος ὑψώθη· διότι κατοικεῖ ἐν ὑψηλοῖς· ἐνέπλησε τὴν Σιὼν κρίσεως καὶ δικαιοσύνης. 6 Σοφία δὲ καὶ ἐπιστήμη θέλουσιν εἶσθαι ἡ στερέωσις τῶν καιρῶν σου καὶ ἡ σωτήριος δύναμις· ὁ φόβος τοῦ Κυρίου, αὐτὸς εἶναι ὁ θησαυρὸς αὐτοῦ.
7 Ἰδού, οἱ ἀνδρεῖοι αὐτῶν θέλουσι βοήσει ἔξωθεν, καὶ οἱ πρέσβεις τῆς εἰρήνης θέλουσι κλαύσει πικρῶς. 8 Αἱ ὁδοὶ ἠρημώθησαν, οἱ ὁδοιπόροι ἔπαυσαν· διέλυσε τὴν συνθήκην, ἀπέβαλε τὰς πόλεις, δὲν λογίζεται ἄνθρωπον. 9 Ἡ γῆ πενθεῖ, μαραίνεται· ὁ Λίβανος αἰσχύνεται, κατακόπτεται· ὁ Σαρὼν ὁμοιάζει ἔρημον· καὶ ἡ Βασὰν καὶ ὁ Κάρμηλος κατετινάχθησαν. 10 Τώρα θέλω σηκωθῆ, λέγει Κύριος· τώρα θέλω ὑψωθῆ, τώρα θέλω μεγαλυνθῆ. 11 Χνοῦν θέλετε συλλάβει καὶ ἄχυρον θέλετε γεννήσει· ἡ πνοή σας ὡς πῦρ θέλει σᾶς καταφάγει. 12 Καὶ οἱ λαοὶ θέλουσιν εἶσθαι ὡς καύσεις ἀσβέστου· ὡς ἄκανθαι κεκομμέναι θέλουσι καυθῆ ἐν πυρί.
13 Οἱ μακράν, ἀκούσατε τί ἔκαμον· καὶ σεῖς οἱ πλησίον, γνωρίσατε τὴν δύναμίν μου. 14 Οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐν Σιὼν θέλουσι τρομάξει· τρόμος θέλει καταλάβει τοὺς ὑποκριτάς, ὥστε θέλουσι λέγει, Τίς μεταξὺ ἡμῶν θέλει κατοικήσει μετὰ τοῦ κατατρώγοντος πυρός; τίς μεταξὺ ἡμῶν θέλει κατοικήσει μετὰ τῶν αἰωνίων καύσεων; 15 Ὁ περιπατῶν ἐν δικαιοσύνῃ καὶ ὁ λαλῶν ἐν εὐθύτητι· ὁ καταφρονῶν τὸ κέρδος τῶν δυναστεύσεων, ὁ σείων τὰς χεῖρας αὑτοῦ ἀπὸ δωροληψίας, ὁ ἐμφράττων τὰ ὦτα αὑτοῦ διὰ νὰ μή ἀκούῃ περὶ αἵματος, καὶ ὁ κλείων τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ διὰ νὰ μή ἴδῃ τὸ κακόν· 16 οὗτος θέλει κατοικήσει ἐν τοῖς ὑψηλοῖς· οἱ τόποι τῆς ὑπερασπίσεως αὐτοῦ θέλουσιν εἶσθαι τὰ ὀχυρώματα τῶν βράχων· ἄρτος θέλει δοθῆ εἰς αὐτόν· τὸ ὕδωρ αὐτοῦ θέλει εἶσθαι βέβαιον· 17 Οἱ ὀφθαλμοὶ σου θέλουσιν ἰδεῖ τὸν βασιλέα ἐν τῇ ὡραιότητι αὐτοῦ· θέλουσιν ἰδεῖ τὴν γῆν τὴν μακράν. 18 Ἡ καρδία σου θέλει μελετᾷ τὸν παρελθόντα τρόμον, φωνάζουσα, Ποῦ εἶναι ὁ γραμματεύς; ποῦ ὁ συζητητής; ποῦ ὁ λογιστής τῶν πύργων; 19 δὲν θέλεις ἰδεῖ λαὸν ἄγριον, λαὸν βαθείας φωνῆς, ὥστε νὰ μή διακρίνῃς· τραυλιζούσης γλώσσης, ὥστε νὰ μή ἐννοῇς. 20 ᾿Ανάβλεψον εἰς τὴν Σιών, τὴν πόλιν τῶν ἑορτῶν ἡμῶν· οἱ ὀφθαλμοὶ σου θέλουσιν ἰδεῖ τὴν Ἱερουσαλήμ ἥσυχον κατοικίαν, σκηνήν ἥτις δὲν θέλει καταβιβασθῆ· οἱ πάσσαλοι αὐτῆς δὲν θέλουσι μετακινηθῆ εἰς τὸν αἰῶνα καὶ οὐδὲν ἐκ τῶν σχοινίων αὐτῆς θέλει κοπῆ. 21 ᾿Αλλ᾿ ἐκεῖ ὁ Κύριος τῆς δόξης θέλει εἶσθαι εἰς ἡμᾶς τόπος πλατέων ποταμῶν καὶ ῥευμάτων· ἐκεῖ δὲν θέλει εἰσέλθει πλοῖον διὰ κωπίων οὔτε ναῦς μεγαλοπρεπής θέλει περάσει ἐκεῖθεν. 22 Διότι ὁ Κύριος εἶναι ὁ κριτής ἡμῶν· ὁ Κύριος εἶναι ὁ νομοθέτης ἡμῶν· ὁ Κύριος εἶναι ὁ βασιλεὺς ἡμῶν· αὐτὸς θέλει σώσει ἡμᾶς. 23 Τὰ σχοινία σου ἐχαυνώθησαν· δὲν δύνανται νὰ στερεώσωσι τὸ κατάρτιον αὑτῶν, δὲν δύνανται νὰ ἐξαπλώσωσι τὰ πανία· τότε λεία μεγάλων λαφύρων θέλει διαμερισθῆ· οἱ χωλοὶ θέλουσι διαρπάσει τὴν λείαν. 24 Καὶ ὁ κάτοικος δὲν θέλει λέγει, Ἠτόνησα· ὁ λαὸς ὁ κατοικῶν ἐν αὐτῇ θέλει λάβει ἄφεσιν ἀνομίας.