Ιεζεκιήλ
28 Καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμέ, λέγων, 2 Υἱὲ ἀνθρώπου, εἰπὲ πρὸς τὸν ἡγεμόνα τῆς Τύρου, Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός· ᾿Επειδή ὑψώθη ἡ καρδία σου καὶ εἶπας, ᾿Εγὼ εἶμαι θεός, ἐπὶ τῆς καθέδρας τοῦ Θεοῦ κάθημαι, ἐν τῇ καρδίᾳ τῶν θαλασσῶν· ἐνῷ εἶσαι ἄνθρωπος ἀλλ᾿ οὐχὶ Θεός· καὶ ἔκαμες τὴν καρδίαν σου ὡς καρδίαν Θεοῦ· 3 ἰδού, σὺ εἶσαι σοφώτερος τοῦ Δανιήλ· οὐδὲν μυστήριον εἶναι κεκρυμμένον ἀπὸ σοῦ· 4 διὰ τῆς σοφίας σου καὶ διὰ τῆς συνέσεώς σου ἔκαμες εἰς σεαυτὸν δύναμιν καὶ ἀπέκτησας ἐν τοῖς θησαυροῖς σου χρυσίον καὶ ἀργύριον· 5 διὰ τῆς μεγάλης σοφίας σου ηὔξησας τὰ πλούτη σου διὰ τοῦ ἐμπορίου, καὶ ἡ καρδία σου ὑψώθη διὰ τὴν δύναμίν σου· 6 διὰ τοῦτο, οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός· ᾿Επειδή ἔκαμες τὴν καρδίαν σου ὡς καρδίαν Θεοῦ, 7 ἰδού, διὰ τοῦτο θέλω φέρει ἐναντίον σου ξένους, τοὺς τρομερωτέρους τῶν ἐθνῶν· καὶ θέλουσιν ἐκσπάσει τὰ ξίφη αὑτῶν κατὰ τοῦ κάλλους τῆς σοφίας σου καὶ θέλουσι μολύνει τὴν λαμπρότητά σου. 8 Θέλουσι σὲ καταβιβάσει εἰς τὸν λάκκον, καὶ θέλεις τελευτήσει μὲ τὸν θάνατον τῶν πεφονευμένων ἐν τῇ καρδίᾳ τῶν θαλασσῶν. 9 Θέλεις λέγει ἔτι ἐνώπιον τοῦ φονεύοντός σε, ᾿Εγὼ εἶμαι θεός, ἄνθρωπος ὤν καὶ οὐχὶ θεός, ἐν ταῖς χερσὶ τοῦ φονεύοντός σε; 10 Θάνατον ἀπεριτμήτων θέλεις θανατωθῆ διὰ χειρὸς τῶν ξένων· διότι ἐγὼ ἐλάλησα, λέγει Κύριος ὁ Θεός.
11 Καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμέ, λέγων, 12 Υἱὲ ἀνθρώπου, ἀνάλαβε θρῆνον ἐπὶ τὸν βασιλέα τῆς Τύρου καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτόν, Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός· Σὺ ἐπεσφράγισας τὰ πάντα, εἶσαι πλήρης σοφίας καὶ τέλειος εἰς κάλλος. 13 ᾿Εστάθης ἐν ᾿Εδὲμ τῷ παραδείσῳ τοῦ Θεοῦ· ἦσο περιεσκεπασμένος ὑπὸ παντὸς λίθου τιμίου, ὑπὸ σαρδίου, τοπαζίου καὶ ἀδάμαντος, βηρυλλίου, ὄνυχος καὶ ἰάσπεως, σαπφείρου, σμαράγδου καὶ ἄνθρακος καὶ χρυσίου· ἡ ὑπηρεσία τῶν τυμπάνων σου καὶ τῶν αὐλῶν σου ἦτο ἡτοιμασμένη διὰ σὲ τὴν ἡμέραν καθ᾿ ἥν ἐκτίσθης. 14 Ἦσο χεροὺβ κεχρισμένον, διὰ νὰ ἐπισκιάζῃς· καὶ ἐγὼ σὲ ἔστησα· ἦσο ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ τοῦ Θεοῦ· περιεπάτεις ἐν μέσῳ λίθων πυρίνων. 15 Ἦσο τέλειος ἐν ταῖς ὁδοῖς σου ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἐκτίσθης, ἑωσοῦ εὑρέθη ἀδικίᾳ ἐν σοί. 16 ᾿Εκ τοῦ πλήθους τοῦ ἐμπορίου σου ἐνέπλησαν τὸ μέσον σου ἀπὸ ἀνομίας καὶ ἥμαρτες· διὰ τοῦτο θέλω σὲ ἀπορρίψει ὡς βέβηλον ἀπὸ τοῦ ὄρους τοῦ Θεοῦ, καὶ θέλω σὲ καταστρέψει ἐν μέσῳ τῶν πυρίνων λίθων, χεροὺβ ἐπισκιάζον. 17 Ἡ καρδία σου ὑψώθη διὰ τὸ κάλλος σου· ἔφθειρας τὴν σοφίαν σου διὰ τὴν λαμπρότητά σου· θέλω σὲ ῥίψει κατὰ γῆς· θέλω σὲ ἐκθέσει ἐνώπιον τῶν βασιλέων, διὰ νὰ βλέπωσιν εἰς σέ. 18 ᾿Εβεβήλωσας τὰ ἱερὰ σου διὰ τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν σου, διὰ τὰς ἀδικίας τοῦ ἐμπορίου σου· διὰ τοῦτο θέλω ἐκβάλει πῦρ ἐκ μέσου σου, τὸ ὁποῖον θέλει σὲ καταφάγει· καὶ θέλω σὲ καταστήσει σποδὸν ἐπὶ τῆς γῆς, ἐνώπιον πάντων τῶν βλεπόντων σε. 19 Πάντες οἱ γνωρίζοντές σε μεταξὺ τῶν λαῶν θέλουσιν ἐκπλαγῆ διὰ σέ· φρίκη θέλεις εἶσθαι καὶ δὲν θέλεις ὑπάρξει ἕως αἰῶνος.
20 Καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμέ, λέγων, 21 Υἱὲ ἀνθρώπου, στήριξον τὸ πρόσωπόν σου ἐπὶ τὴν Σιδῶνα, καὶ προφήτευσον κατ᾿ αὐτῆς 22 καὶ εἰπέ, Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός· Ἰδού, ἐγὼ εἶμαι ἐναντίον σου, Σιδών· καὶ θέλω δοξασθῆ ἐν μέσῳ σου· καὶ θέλουσι γνωρίσει ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος, ὅταν ἐκτελέσω κρίσεις εἰς αὐτήν καὶ ἁγιασθῶ ἐν αὐτῇ. 23 Διότι θέλω ἐξαποστείλει εἰς αὐτήν θανατικὸν καὶ αἷμα ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῆς· καὶ οἱ τετραυματισμένοι θέλουσι πέσει ἐν μέσῳ αὐτῆς διὰ μαχαίρας ἐλθούσης ἐπ᾿ αὐτήν κυκλόθεν· καὶ θέλουσι γνωρίσει ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος. 24 Καὶ δὲν θέλει εἶσθαι πλέον ἐν τῷ οἴκῳ Ἰσραήλ σκόλοψ πικρίας καὶ ἄκανθα ὀδύνης ἐκ πάντων τῶν πέριξ αὐτῶν τῶν καταφρονούντων αὐτούς· καὶ θέλουσι γνωρίσει ὅτι ἐγὼ εἶμαι Κύριος ὁ Θεός.
25 Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός· Ὅταν συνάξω τὸν οἶκον Ἰσραήλ ἐκ τῶν λαῶν, μεταξὺ τῶν ὁποίων εἶναι διεσκορπισμένοι, καὶ ἁγιασθῶ ἐν αὐτοῖς ἐνώπιον τῶν ἐθνῶν, τότε θέλουσι κατοικήσει ἐν τῇ γῇ αὑτῶν, τὴν ὁποίαν ἔδωκα εἰς τὸν δοῦλόν μου τὸν Ἰακώβ. 26 Καὶ θέλουσι κατοικήσει ἐν αὐτῇ ἐν ἀσφαλείᾳ καὶ θέλουσιν οἰκοδομήσει οἰκίας καὶ φυτεύσει ἀμπελῶνας· ναί, θέλουσι κατοικήσει ἐν ἀσφαλείᾳ, ὅταν ἐκτελέσω κρίσεις ἐπὶ πάντας τοὺς καταφρονήσαντας αὐτοὺς κυκλόθεν αὐτῶν· καὶ θέλουσι γνωρίσει ὅτι ἐγὼ εἶμαι Κύριος ὁ Θεὸς αὐτῶν.