7 Ωστόσο, έχουμε αυτόν τον θησαυρό+ σε χωμάτινα σκεύη,*+ ώστε η δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό να είναι του Θεού και όχι από εμάς.+

9 Εκείνος όμως μου είπε: «Η παρ’ αξίαν καλοσύνη μου είναι επαρκής για εσένα, διότι η δύναμή μου τελειοποιείται στην αδυναμία».+ Με μεγάλη ευχαρίστηση λοιπόν θα καυχηθώ για τις αδυναμίες μου, ώστε η δύναμη του Χριστού να παραμείνει πάνω μου σαν σκηνή. 10 Επομένως, βρίσκω ευχαρίστηση σε αδυναμίες, σε προσβολές, σε καιρούς ανάγκης, σε διωγμούς και δυσκολίες, για τον Χριστό. Διότι όταν είμαι αδύναμος, τότε είμαι δυνατός.+