Πρέπει οι Ιερείς να Μπορούν να Νυμφεύωνται
ΕΝΑ ΑΛΛΟ ζήτημα που διαιρεί τους Καθολικούς κληρικούς είναι η ερώτησις: Πρέπει, οι ιερείς να μπορούν να νυμφεύονται;
Οι εκκλησιαστικοί νόμοι απαγορεύουν σ’ ένα ιερέα να νυμφεύεται. Πρέπει να μένη άγαμος. Αν ένας ιερεύς νυμφευθή δίχως να του δοθή απαλλαγή, η οποία να τον απελευθερώνη από τον όρκον του, θα αφορισθή.
Αλλά στα τελευταία χρόνια πολλοί ιερείς ζήτησαν αλλαγή. Ήθελαν το δικαίωμα να νυμφεύονται και να παραμένουν ιερείς. Στο 1966 μια ψηφοφορία από το Νάσιοναλ Κάθολικ Ρηπόρτερ απεκάλυψε ότι 62 τοις εκατό των ιερέων ζήτησαν να είναι ελεύθεροι να νυμφεύονται.
Το 1967 όμως ο Πάπας Παύλος ς’ εξέδωκε την εγκύκλιο Sacerdotalis Caelibatus (Αγαμία ιερέων). Επανεβεβαίωσε τη ’σκληρή γραμμή’ της Εκκλησίας σ’ αυτό το ζήτημα και απεδοκίμασε δημοσία συζήτησί του. Ο πάπας εδήλωσε: «Η αγαμία των κληρικών έχει διαφυλαχθή από την Εκκλησία επί αιώνες σαν ένα λαμπρό κόσμημα και διακρατεί την αξία της αμείωτη.»
Αλλ’ αυτό δεν σταμάτησε τους ιερείς να μιλούν δημοσίως για το πρόβλημα. Παντού σ’ όλον τον κόσμο εξακολούθησαν να συσσωρεύουν αντιρρήσεις.
Παραδείγματος χάριν, στις αρχές του 1969 μια είδησις από το Παρίσι από την εφημερίδα Χέραλντ της Μελβούρνης έλεγε: «Ένας όμιλος από 425 Γάλλους Καθολικούς ιερείς σήμερα κατεδίκασαν την εκκλησιαστική αρχή και ζήτησαν το δικαίωμα να νυμφεύωνται.» Αργότερα τον ίδιο χρόνο μια έρευνα από ιερείς στην Ιταλία έδειξε ότι η πλειονότης ευνοούσε τον γάμο των ιερέων.
Ο Ρωμαιοκαθολικός Καρδινάλιος Τζων Ράιτ του Πίτσμπουργκ είπε ότι η σθεναρά στάσις της Εκκλησίας στο ζήτημα της αγαμίας ήτο ο μεγαλύτερος συντελεστής στην ελάττωσι του αριθμού των Καθολικών ιερέων. Δίνοντας βάρος σ’ αυτήν τη γνώμη οι Τάιμς της Νέας Υόρκης παρετήρησαν ότι ο αριθμός των ιερέων, που ζητούν τώρα απαλλαγή από τον όρκο της αγαμίας, «ήταν 10 φορές περισσότεροι από το 1963, σύμφωνα με μια μυστική έκθεσι του Βατικανού που απεκαλύφθη σήμερα από την εφημερίδα του Τουρίνου Λα Στάμπα.» Άλλοι δεν ζήτησαν απαλλαγή. Απλώς έφυγαν.
Επίσης έχουν επηρεασθή οι νέοι, οι οποίοι εσκέπτοντο να γίνουν ιερείς. Ο Καθολικός συγγραφεύς Ντανιέλ Κάλλαχαν λέγει:
«Ένα απ’ αυτά τα νέα περιστατικά είναι η πρόσφατη και επιταχυνομένη πτώσις στον αριθμό των υποψηφίων για την ιερωσύνη . . . Αν και αυτή η πτώσις δεν μπορεί ν’ αποδοθή αποκλειστικά στο ζήτημα της αγαμίας, είναι μια κοινή δικαιολογία που δίνουν οι νέοι για να μη μπουν στην ιερωσύνη.
«Η κατάστασις βρίσκεται ήδη σε οξύτητα σε μερικά μέρη του κόσμου. Στη διάρκεια της Δευτέρας Συνόδου του Βατικανού, ο Βραζιλιανός επίσκοπος, Πήτερ Κούπ, εδήλωσε, ‘Πρέπει να κάμωμε μια εκλογή αμέσως, ή να πληθύνωμε τον αριθμό των ιερέων, αγάμων και εγγάμων, ή να περιμένωμε την κατάρρευσι της εκκλησίας στη Λατινική Αμερική’.»
Από Πού Προήλθε η Αγαμία;
Μερικοί άνθρωποι νομίζουν ότι η αγαμία προέρχεται από τον Ιησού Χριστό ή τους αποστόλους του. Έτσι εκπλήττονται όταν διαβάζουν δηλώσεις σαν εκείνη του προηγουμένου Πάπα Ιωάννου ΚΓ’ ο οποίος είπε:
«Η εκκλησιαστική αγαμία δεν είναι δόγμα. Οι Γραφές δεν την επιβάλλουν. Είναι μάλιστα εύκολο να γίνη μια αλλαγή. Παίρνω μια πέννα, υπογράφω ένα διάταγμα και την άλλη μέρα οι ιερείς που επιθυμούν θα μπορούν να νυμφευθούν. Αλλά δεν μπορώ.»
Γιατί δεν μπορεί; Μια από τις διάφορες αιτίες είναι η Εκκλησιαστική παράδοσις που είναι τόσο βαθειά ριζωμένη. Η πρώτη Εκκλησιαστική σύνοδος που απηγόρευσε τον γάμο για τον ανώτερο κλήρο έγινε στην Ελβίρα της Ισπανίας τον τέταρτο αιώνα. Στο πέρασμα των αιώνων άλλα διατάγματα την ενίσχυσαν. Έπειτα, στην περίοδο της Προτεσταντικής μεταρρυθμίσεως του 16ου αιώνος, η Σύνοδος του Τρέντ ενέκρινε νομοθεσία που επέβαλλε την αγαμία. Παρέμεινε η ίδια έως τον παρόντα καιρό.
Έτσι η αγαμία αποκτήθηκε από την παράδοσι. Ένας πρώην ανώτερος βαθμούχος Καθολικός θεολόγος, ο Καρλ Νταίηβις, είπε:
«Η απαγόρευσις δεν ήταν Χριστιανικής προελεύσεως· είναι κάτι πολύ παλαιό στην ιστορία της Θρησκείας. Η είσοδός της στη Χριστιανοσύνη ήταν μέρος της γενικής μετακινήσεως προς την ειδωλολατρεία . . .
«Η εμμονή στην αγαμία ενισχύθηκε στον Μεσαίωνα από το ενδιαφέρον να διαφυλαχθή η Εκκλησιαστική ιδιοκτησία από τον κοσμικό έλεγχο.
Ούτε ο Ιησούς Χριστός ούτε οι απόστολοί του απήτησαν αγαμία μεταξύ των δούλων του θεού. Ενώ έδειξαν ότι ο άγαμος θα είχε περισσότερη ελευθερία να υπηρετή τον Θεό, δεν καθώρισαν νόμον αγαμίας.—Ματθ. 19:11,12· 1 Κορ. 7:32-38.
Ο Λόγος του Θεού, η Βίβλος, σύμφωνα με την Καθολική μετάφρασι Ντουαί λέγει: «Πρέπει λοιπόν ο Επίσκοπος να είναι άμεμπτος, μιας γυναικός ανήρ . . , κυβερνών καλώς τον εαυτού οίκον, έχων τα τέκνα αυτού εις υποταγήν μετά πάσης σεμνότητος.» Επίσης λέγει: «Οι διάκονοι ας είναι μιας γυναικός άνδρες, κυβερνώντες καλώς τα τέκνα αυτών και τους οίκους αυτών.» (1 Τιμ. 3:2-4, 12) Έτσι το δόγμα της αγαμίας των ιερέων δεν προέρχεται από τον Θεό, διότι ο Λόγος του καθαρά δείχνει ότι οι ιερείς του είναι ελεύθεροι να νυμφεύωνται.
Από που προέρχονται λοιπόν τόσα δόγματα που είναι αντίθετα με τον Λόγο του Θεού; Ο ίδιος ο Λόγος του Θεού απαντά: «Το δε Πνεύμα ρητώς λέγει, ότι εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης, και εις διδασκαλίας δαιμονίων, δια της υποκρίσεως ψευδολόγων, εχόντων την εαυτών συνείδησιν κεκαυτηριασμένην, εμποδιζόντων τον γάμον.»—1 Τιμ. 4:1-3.
Δεν είναι λοιπόν παράξενο ότι υπάρχει τέτοια σύγχυσις στην Καθολική Εκκλησία πάνω σ’ αυτό το ζήτημα. Και αυτή η σύγχυσις φαίνεται ότι θα συνεχισθή, διότι ο Γερμανός θεολόγος Χανς Κουγκ είπε : «Δεν θα υπάρξη ειρήνη στην Καθολική Εκκλησία μέχρις ότου η αγαμία γίνη πάλι ένα ζήτημα ατομικής εκλογής, όπως ήταν στην αρχή.»