Ναρκωτικά Πόσο Επικίνδυνα Είναι Πράγματι;
ΟΤΑΝ τέσσερες σπουδασταί στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Κεντ του Οχάιο εφονεύθησαν από στρατεύματα της Εθνοφρουράς τον Μάιο του 1970, ολόκληρο το έθνος ξεσηκώθηκε. Εν τούτοις, εκείνο το ίδιο Σαββατοκύριακο, δεκαεπτά νεαροί λέγουν ότι πέθαναν από κατάχρησι ναρκωτικών μόνον στην πόλι της Νέας Υόρκης.
Στον πόλεμο του Βιετνάμ έχουν φονευθή άνω των 44.000 Αμερικανών. Αυτό προσέβαλε πολλούς και προκάλεσε τρομακτική πολιτική διαμάχη. Εν τούτοις, σ’ αυτή την ίδια περίοδο χρόνου άνω των 140.000 Αμερικανών λέγουν ότι πέθαναν από αιτίες που σχετίζονται με τα ναρκωτικά.
Γιατί δεν υπάρχει καμμιά όμοια έκρηξις θυμού για τους θανάτους από ναρκωτικά; Ένας λόγος είναι ότι πολλοί νεαροί, και ενήλικοι επίσης, πιστεύουν τώρα ότι η χρήσις ναρκωτικών δεν είναι κατ’ ανάγκην επιβλαβής ή κακή. Λέγουν ότι όλοι όσοι τα λαμβάνουν δεν βλάπτονται σοβαρά, ή δεν φονεύονται. Αυτό είναι αλήθεια. Αλλά κι αυτό επίσης είναι αλήθεια, ότι σε πάρα πολλά μέρη η κατάχρησις ναρκωτικών φονεύει και καθιστά αναπήρους πολύ περισσοτέρους ανθρώπους παρά οι σφαίρες!
Τι Συμβαίνει;
Εκείνο που συμβαίνει σχετικώς με τα ναρκωτικά έχει κάμει τους ειδικούς να κουνούν τις κεφαλές τους με δυσπιστία. Γιατί; Λόγω της αφάνταστης αυξήσεως του αριθμού των ατόμων που λαμβάνουν ναρκωτικά. Η λέξις που συχνότατα χρησιμοποιείται για να περιγράψη την κατάστασι είναι επιδημία.
Στη Σουηδία στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 ο αριθμός των νέων τοξικομανών εδιπλασιάζετο κάθε 21⁄2 έτη. Σε μερικά πρόσφατα έτη διπλασιάζεται κάθε 12 μήνες! Στις Ηνωμένες Πολιτείες η χρήσις ναρκωτικών έχει προχωρήσει σαν ένα παλιρροιακό κύμα. Μερικοί υπολογίζουν ότι τώρα είκοσι και πλέον εκατομμύρια άτομα χρησιμοποιούν ναρκωτικά με αναλογία αυξήσεως 7 τοις εκατό κάθε μήνα! Ο Τζων Ίνγκερσολλ, διευθυντής του Γραφείου Ναρκωτικών και Επικινδύνων Φαρμάκων, διεκήρυξε ότι το ζήτημα έχει «εκραγή σε πρόβλημα τρομακτικών αναλογιών . . . που αυξάνει με καταπληκτική ταχύτητα.»
Νέοι και ηλικιωμένοι, πλούσιοι και πτωχοί, νέγροι και λευκοί περιλαμβάνονται. Δεν είναι πολύς καιρός που οι συλλήψεις περιέλαβαν γυιους των κάτωθι: του αποθανόντος Γερουσιαστού Ρόμπερτ Κέννεντυ· του γαμβρού του Σάρτζεντ Σράιβερ· του προέδρου της Συνελεύσεως Καλιφόρνιας Άνρου· και του Κυβερνήτου της Νέας Ιερσέης Κάχιλλ.
Το Εμπορικό Επιμελητήριο της Νέας Υόρκης ανεκοίνωσεν ότι η κατάχρησις ναρκωτικών στον εμπορικό κόσμο αύξησε σε «καταπληκτική έκτασι» και έγινε ένα πρόβλημα «δυσοιώνως αυξανόμενο.» Στο Βιετνάμ έφθασε επίσης «αναλογίες επιδημίας» μεταξύ των στρατιωτικών, σύμφωνα με δηλώσεις αυτοπτών μαρτύρων. Γίνεται μάλιστα της μόδας μεταξύ ενηλίκων να σερβίρεται μαριχουάνα σε πάρτυ τόσον αδιάφορα όσο θα εγίνετο με τα σιγαρέττα.
Σε πολλά κολλέγια ο σπουδαστής που δεν έχει δοκιμάσει τουλάχιστον ένα ναρκωτικό αποτελεί εξαίρεσι. Αλλά η λήψις ναρκωτικών δεν περιορίζεται πλέον σε κολλέγια. Προχωρεί σαν μια πυρκαϊά δάσους μέσα στα γυμνάσια, και τώρα ακόμη και στα σχολεία στοιχειώδους εκπαιδεύσεως. Ο Έντουαρντ Κέλλεϋ, διευθυντής του Γραφείου Ελέγχου Ναρκωτικών της Νέας Υόρκης, Γραφείον Εκστρατείας, είπε: «Ειλικρινά, οι σπουδασταί είναι σε μια τέτοια διάθεσι σήμερα ώστε καπνίζουν, τρώγουν, αναπνέουν ή παίρνουν με ένεσι οτιδήποτε που θα τους έδινε συγκίνησι.»
Είναι όλη αυτή η χρήσις ναρκωτικών μόνον μια περαστική φαντασιοπληξία; Σημειώστε τα ακόλουθα:
«Αν νομίζετε ότι το πρόβλημα με την ηρωίνη είναι σοβαρό τώρα, περιμένετε, επειδή με τον δρόμο που πηγαίνομε τώρα, μέσα σε δυο χρόνια κάθε γυμνάσιο και κάθε κολλέγιο στη χώρα θα πλημμυρίση από ηρωίνη.»—Δόκτωρ Ντ. Α. Λούρια, πρόεδρος του Συμβουλίου για τον Εθισμό στα Ναρκωτικά, της Πολιτείας Νέας Υόρκης.
«Η χρήσις παρανόμων ναρκωτικών έχει πάρα πολύ περιχαρακωθή στις περιοχές των κολλεγίων ώστε να μη αποτελή μια απλή φαντασιοπληξία. Πολλοί ψυχίατροι που εξήτασαν τα ατομικά ελατήρια των σπουδαστών που πειραματίζονται με ναρκωτικά προσφέρονται να πουν τους λόγους γιατί το πρόβλημα δεν μπορεί παρά ν’ αυξάνη.»—Το Τοξικόδενδρον, υπό Ουίλλιαμ Σώρφας (στην Αγγλική).
Αυτό συμφωνεί με την προφητεία της Βίβλου. Ονομάζοντας τους καιρούς μας «έσχατες ημέρες,» ο Λόγος του Θεού προείπε ότι οι άνθρωποι θα ήσαν «φίλαυτοι,» «ακρατείς» (χωρίς αυτοκυριαρχία), «φιλήδονοι.»—2 Τιμ. 3:1-5.
Εν τούτοις, μερικοί ισχυρίζονται ότι ακόμη και αν η λήψις ναρκωτικών μεγαλώνη, αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Λέγουν ότι η χρήσις ναρκωτικών ειδικά των ‘ηπιωτέρων,’ δεν είναι βλαβερή, και τονίζουν τη μαριχουάνα ως παράδειγμα.
Η Μαριχουάνα Είναι Αβλαβής;
Η Μαριχουάνα παρασκευάζεται από φύλλα του φυτού Κάνναβις σατίβα που τυλίσσεται σε σιγαρόχαρτο και καπνίζεται. Μερικοί ισχυρίζονται ότι το κάπνισμα της μαριχουάνας είναι αβλαβές. Αλλά το ίδιο έλεγαν μια φορά και για το κάπνισμα σιγαρέττων. Τώρα γνωρίζομε ότι το κάπνισμα σιγαρέττων φονεύει.
Η μαριχουάνα χαρακτηρίζεται σαν ένα ‘ήπιο’ παραισθησιογόνο (ναρκωτικό που επηρεάζει τη διάνοια). Μπορεί να προκαλέση ένα είδος μέθης. Και αυτός είναι ο λόγος ακριβώς γιατί πάρα πολλοί άνθρωποι την καπνίζουν. Θέλουν να πάνε ‘υψηλά’, να ‘αισθάνωνται καλά’. Το γεγονός ακριβώς ότι ένα άτομο αισθάνεται ‘υψηλά,’ δείχνει ότι η διάνοιά του επηρεάζεται.
Στην αρχή, το κάπνισμα της μαριχουάνας δυνατόν να μη παράγη κάποιο έκδηλο αποτέλεσμα. Αυτό συχνά ενθαρρύνει τα άτομα να συνεχίζουν. Αισθάνονται ότι τα επιβλαβή αποτελέσματα έχουν εξογκωθή. Αλλά η συνεχής χρήσις μπορεί να οδηγήση σε συγκεντρωμένα αποτελέσματα. Επιπρόσθετη χρήσις δυνατόν ν’ ανατρέψη την ισορροπία της δηλητηριάσεως από τη μαριχουάνα. Μαριχουάνα ισχυροτέρας ποιότητος ασκεί ταχύτερη ενέργεια.
Η δηλητηρίασις από τη μαριχουάνα περιλαμβάνει μερική απώλεια συντονισμού του σώματος. Η ταχύτης των σφιγμών αυξάνει. Δυνατόν να συμβή ανώμαλος πτώσις της θερμοκρασίας του σώματος. Προκαλείται φλόγωσις των βλεννωδών μεμβρανών και των βρογχικών αγωγών. Όταν χρησιμοποιούνται μεγαλύτερες ή ισχυρότερες δόσεις, δυνατόν να συμβούν ζωηρές παραισθήσεις.
Σε δοκιμές οδηγών αυτοκινήτων που βρίσκονταν υπό την επήρεια μαριχουάνας κατεγράφησαν πολλές διαστροφές. Μερικοί από αυτούς ενόμιζαν ότι βρίσκονταν επάνω σ’ ένα ακτοπλοϊκό πλοίο σε φουσκοθαλασσιά. Αλλά ο δρόμος ήταν επίπεδος. Ένας οδηγός ενόμιζε ότι ήταν με το κεφάλι κάτω. Έλεγε επίσης ότι του φαινόταν ότι ήταν ένα προσκέφαλο μεταξύ του ποδιού του και του πεντάλ του φρένου. Μερικοί οδηγοί έλεγαν ότι είχαν κάμει οδήγησι μισή ώρα. Ο πραγματικός χρόνος ήταν μόνο τρία λεπτά περίπου. Η κρίσις τους είχε πάθει βλάβη ανεξάρτητα του τι σκέπτονταν.
Ο Δαβίδ Άρτσιμπαλντ εκτελεστικός διευθυντής του Ιδρύματος Ερευνών για τους Τοξικομανείς στο Οντάριο είπε:
«Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία γι’ αυτό, ότι αν 100 άνθρωποι χρησιμοποιούν μαριχουάνα, μερικοί θα υποστούν τις επιβλαβείς επιδράσεις. Ωρισμένη αναλογία απ’ αυτούς θα έχουν αρκετά σοβαρές ανωμαλίες ως αποτέλεσμα της χρήσεως αυτού του ναρκωτικού. . . . Αν είναι συναισθηματικώς παραλυμένοι, η μαριχουάνα θα οξύνη την τάσι προς κατάθλιψιν που έχει ο χρησιμοποιών και δυνατόν να παραγάγη κατάπτωσιν. Αν ένα άτομο έχει τάσιν να γίνη μανιακός, [τρελλός], η μαριχουάνα δυνατόν να οξύνη αυτή την τάσι και να παραγάγη μανιακή αντίδρασι.»
Πού Μπορεί να Οδηγήση
Ένας καπνιστής μαριχουάνας θα το βρη πολύ ευκολώτερο να λαμβάνει ‘ισχυρά’ ναρκωτικά παρά ο μη καπνιστής. Έρχεται μέσα σ’ ένα κύκλο συντρόφων που χρησιμοποιούν ναρκωτικά και οι οποίοι εκτίθενται σε πωλητάς ναρκωτικών. Μέσω αυτής της συντροφιάς συχνά επηρεάζεται για να πειραματισθή με ισχυρότερα ναρκωτικά.
Στα περασμένα λίγα χρόνια, ενώ οι καπνισταί της μαριχουάνας κάποτε ήσαν περίπου 50.000 στις Ηνωμένες Πολιτείες, τώρα έγιναν 15 έως 20 εκατομμύρια εκείνοι που την χρησιμοποιούν ή την έχουν δοκιμάσει. Και οι σχετικώς ολίγοι που έπαιρναν ισχυρά ναρκωτικά έγιναν πολλά εκατομμύρια. Το ιστορικό των περισσοτέρων ατόμων που χρησιμοποιούν ισχυρά ναρκωτικά δείχνει ότι άρχισαν με το να καπνίζουν μαριχουάνα. Έτσι ο Κος Ίγκερσολλ λέγει: «Φαίνεται λογικό να υποθέσωμε ότι αν πολλά άτομα δεν είχαν μπλέξει με τη μαριχουάνα ποτέ δεν θα ζητούσαν να κάνουν χρήσι των πιο ισχυρών και επικινδύνων ναρκωτικών.»
Κατά τη διάρκεια μιας σχολικής συζητήσεως, ένας νεαρός σπουδαστής είπε σ’ έναν πρώην τοξικομανή που έπαιρνε ‘ισχυρά’ ναρκωτικά: «Νομίζομε ότι μπορούμε να μείνωμε στη μαριχουάνα. Νομίζομε ότι δεν πρέπει να προχωρήσωμε στα ισχυρά ναρκωτικά. Τι λέτε γι’ αυτό;» Ο πρώην τοξικομανής, ένας νεαρός ηλικίας δεκαεπτά ετών, που συγκαταλεγόταν μεταξύ δώδεκα τοξικομανών στο πρόγραμμα, απήντησε: «Αλλ’ αυτό είναι που όλοι εμείς σκεπτόμασταν. Όλοι μας. Και ξέρεις τι συνέβη; Όλοι μας γίναμε τοξικομανείς, αυτό συνέβη. Μπορούσαμε να σταματήσωμε. Αλλά δεν το κάναμε. Και συ δεν θα μπορέσης να σταματήσης, γι’ αυτό μη αρχίζεις!»
Η Τραγωδία της Χρήσεως Ισχυρών Ναρκωτικών
Τα ισχυρότερα ναρκωτικά περιλαμβάνουν το LSD (λυσεργικόν οξύ διαιθυλαμίδης), ναρκωτικά ως η ηρωίνη, χημικά τονωτικά γνωστά ως αμφεταμίνες, και ηρεμιστικά γνωστά ως βαρβιτουρικά. Νέες ποικιλίες εμφανίζονται κάθε χρόνο.
Μια ελάχιστη ποσότης, όση η μύτη της καρφίτσας, του LSD φθάνει για να μεταφέρη ένα άτομο σ’ ένα ‘ταξίδι’ παραισθήσεων που δυνατόν να διαρκέση οκτώ ως δεκαέξη ώρες. Συμβαίνει διαστροφή της αντιλήψεως του χρόνου, του βάθους, της οράσεως, των χρωμάτων και του ήχου. Η ικανότης να κάνη κανείς λογικές κρίσεις βλάπτεται σοβαρώς. Ημέρες, ή ακόμη και μήνες, μετά την τελευταία δόσι, μπορούν να συμβαίνουν παραισθήσεις.
Ένας παχύσαρκος άνθρωπος που ήταν υπό την επήρεια του LSD πήρε ένα μαχαίρι και άρχισε να κόβη φέτες από το σώμα του. Έτσι προκάλεσε αιμορραγία που ωδήγησε στον θάνατο. Ένας άλλος μαχαίρωσε την πεθερά του 105 φορές. Αργότερα δεν θυμόταν ότι είχε διαπράξει αυτόν τον φόνο. Άλλοι κλείσθηκαν σε φρενοκομεία. Ένα αγοράκι ηλικίας δυόμισυ ετών έλαβε τυχαίως ένα χάπι LSD της μητέρας του. Το μετέφεραν γρήγορα στο νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάστασι. Πολλοί έβλαψαν τους εαυτούς των και άλλους με διαφόρους τρόπους.
Η ηρωίνη, που παρασκευάζεται από όπιο, είναι ένα από τα ναρκωτικά τα πιο εθιστικά και καταστρεπτικά. Η χρήσις της δίνει μια ‘υψηλή’, απηλλαγμένη φροντίδων αυτοπεποίθησι, ένα αίσθημα ευεξίας. Αλλά καθόσον η χρήσις εξακολουθεί, είναι αναγκαία ολοένα και περισσότερη δόσις για να φθάση κανείς σ’ εκείνο το σημείο. Αρχίζει αληθής σωματικός εθισμός.
Ο ηρωινομανής συχνά υποσιτίζεται, επειδή δεν αισθάνεται πείνα. Μπορεί να πληρώνη τόσα πολλά για το ναρκωτικό του ώστε δεν μπορεί να προμηθεύεται αρκετή τροφή. Πράγματι, συνήθως πρέπει να κλέψη για να ικανοποιήση τη δαπανηρή του συνήθεια. Στην υποσιτιζόμενη κατάστασί του είναι επιδεκτικός να προσβληθή από λοίμωξι. Επίσης, επειδή χρησιμοποιεί μη αποστειρωμένες μεθόδους ενέσεων, δυνατόν να προσβληθή από ηπατίτιδα, μοιραία δηλητηρίασι του αίματος, αποστήματα του ήπατος, του εγκεφάλου και των πνευμόνων. Ένας ηρωινομανής παραδέχθηκε: «Η ζωή μας είναι τέτοια ώστε η φυλακή είναι τόπος για να γίνη κανείς υγιής.»
Εκείνοι που χρησιμοποιούν ηρωίνη ζουν κάτω από τη συνεχή απειλή του θανάτου από μια μεγαλύτερη δόσι ή από κανονική χρήσι. Πράγματι, οι αρμόδιοι της πόλεως Νέας Υόρκης αναφέρουν ότι η ηρωινομανία τώρα είναι κατά το πλείστον η κυρία αιτία θανάτων μεταξύ της ηλικίας των 14 και 35 ετών.
Μια καλοπροαίρετη αλλά αφελής νέα ρώτησε ένα πρώην τοξικομανή: «Αλλά η πείρα σου από τα ναρκωτικά δεν διήγειρε κάτι από την αντίληψί σου;» Αυτός απήντησε: «Θα έπρεπε να νομίζης ότι θα μάθαινα κάτι δημιουργικό σ’ εκείνα τα χρόνια—αλλά όλο εκείνο που μπορώ να σκεφθώ γι’ αυτά είναι τραγωδία.»
Υπολογίζεται ότι επί του παρόντος περίπου 90 τοις εκατό από εκείνους που υπόκεινται σε θεραπεία για εθισμό σε ‘ισχυρά’ ναρκωτικά τελικά ξαναγυρίζουν στα ναρκωτικά. Δεν υπάρχει καμμιά εγγύησις για ιατρική θεραπεία. Η αλήθεια είναι ότι σωματικό και διανοητικό ναυάγιο, ακόμα και ο θάνατος, είναι πολύ περισσότερο βέβαια γι’ αυτούς.