Μπορεί Κανείς εν Αγνοία του να Λατρεύη τον Σατανά;

ΕΚΤΟΣ απ’ αυτούς τους ολίγους «Σατανιστάς,» που ανοιχτά λατρεύουν τον Σατανά ή Διάβολο, υπάρχουν άλλοι που του αποδίδουν λατρεία χωρίς να το αναγνωρίζουν ή ακόμα χωρίς να το ξέρουν;

Αν στραφούμε στην Αγία Γραφή μπορούμε αμέσως να δούμε τον κίνδυνο για κάτι τέτοιο. Η Γραφή αναφέρει: «Ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται» και «των οποίων απίστων όντων ο θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τον νουν.» (1 Ιωάν. 5:19· 2 Κορ. 4:4) Επίσης μας λέγει ότι ένα από τα κυριώτερα όπλα του Σατανά είναι η απάτη.—1 Τιμ. 2:14· Αποκάλ. 12:9.

Εφόσον ο Σατανάς περιγράφεται στην Αγία Γραφή ως «ο θεός του κόσμου τούτου,» έπεται λογικό ότι αυτός ασκεί μια καταπιεστική δύναμι στις πολιτικές εμπορικές και κοινωνικές υποθέσεις αυτού του κόσμου. Στην προσπάθειά του να εναντιωθή προς τον Θεόν, πρέπει να έχη υπό τον έλεγχό του μερικούς ανθρώπους επιρροής, διότι αλλοιώς δεν θα μπορούσε να διατηρήση μια ωργανωμένη αντίστασι προς την αλήθεια και τη διαφώτισι των ανθρώπων για το σκοπό του Θεού.

Θα ήταν λοιπόν συμφέρον του Σατανά να υποβιβάση ολότελα οποιονδήποτε ελέγχει στο επίπεδο του ζώου με την ακολασία ή να τον κάμη παράφρονα με την κατοχή των δαιμόνων; Προφανώς όχι. Άλλωστε πολλοί άνθρωποι δεν κλίνουν προς αυτές τις ακρότητες. Ούτε θα εξυπηρετούσε τον σκοπό του Σατανά για όλους αυτούς το να παραδεχθούν ή ακόμα να γνωρίζουν ότι λατρεύουν τον Διάβολο. Επειδή είναι απατεών, βεβαίως θα προτιμούσε να διαθέτη πολλούς νοήμονας και ικανούς ανθρώπους οι οποίοι, ενώ θα είχαν το ιδιοτελές του πνεύμα, τουλάχιστο θα εμφανίζονταν ως ευυπόληπτοι και άτομα με αρχές. Γιατί έτσι; Διότι τέτοια άτομα μπορούν πιο εύκολα να επηρεάσουν και να παρασύρουν άλλους με τους οποίους συνδέονται.

Πώς όμως ένα άτομο, ενώ μπορεί να νομίζη ότι υπηρετεί το Θεό, έρχεται κάτω από τον έλεγχο του Σατανά και στην πραγματικότητα αποδίδει λατρεία στο Σατανά;

Το Πνεύμα της Ανεξαρτησίας

Μπορεί ένα άτομο να είναι θρησκευόμενο. Συγχρόνως αυτό το άτομο μπορεί να θεωρή την Αγία Γραφή «απηρχαιωμένη» ή ακόμα και να την αγνοή. Μπορεί ν’ απορρίπτη τους κανόνες της Γραφής και να θέτη τους δικούς του κανόνες ως προς το τι είναι καλό ή κακό.

Ένα παράδειγμα αυτής της στάσεως βρίσκεται στο επιχείρημα ενός «υπέρμαχου ομοφυλοφίλου» που έγραψε στους Τάιμς της Νέας Υόρκης και είπε: «Το τι είναι ‘ηθικό’ τι ‘ανήθικο’ είναι όροι κρίσεως που σχετίζονται με τον χρόνο, τον τόπο και τις ανάγκες της πλειονότητος. Επί παραδείγματι, διάφορες κοινωνίες και περιοχές έχουν χαρακτηρίσει διάφορα αντισημιτικά προγράμματα καθώς και προγράμματα εναντίον των μαύρων ως ηθικά, ενώ άλλες το αντίθετο.»

Είναι γεγονός ότι ακόμα κι ένας φονεύς θα μπορούσε ν’ αποκαλέση τον εαυτό του ηθικό. Αλλ’ αυτό το επιχείρημα του «υπέρμαχου ομοφυλοφίλου» εκφράζει απλώς το πνεύμα της αυτοδιαθέσεως που περιεγράφη προηγουμένως. Απορρίπτει το νόμο του Θεού εναντίον της ομοφυλοφιλίας. (1 Κορ. 6:9, 10· Λευιτ. 18:22) Αυτό το επιχείρημα, αντί ν’ αποδείξη ότι μια τέτοια πορεία αυτοδιαθέσεως είναι ορθή, δείχνει μάλλον γιατί άτομα ή ακόμα και ολόκληρες κοινωνίες πραγματικά δεν είναι ικανές να καθορίσουν τις αρχές σύμφωνα με τις οποίες θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι.

Ποιος τότε μπορεί να το καθορίση αυτό; Μόνο ο Θεός που γνωρίζει πλήρως τη κατασκευή και τις ανάγκες του ανθρώπου. Αυτός μόνος είναι σε θέσι να πη στα πλάσματά του πώς πρέπει να συμπεριφέρωνται μεταξύ τους.

Το πνεύμα της αυτοδιαθέσεως αφθονεί σήμερα με τις φατρίες και τα άτομα που απαιτούν απεριόριστη ανεξαρτησία. Μπορεί να μη το γνωρίζουν αυτό, αλλ’ αυτή ήταν η βάσις επάνω στην οποία στηρίχθηκαν ο Αδάμ και η Εύα για να εναντιωθούν στον Θεό. Αυτό το πνεύμα προξένησε το στασιασμό και την αποξένωσι από το Θεό και έφερε τον θάνατο επάνω στην ανθρώπινη φυλή. Η αμαρτία που διέπραξαν τρώγοντας τον καρπό που είχε απαγορευθή από τον Θεό μπορεί να φαίνεται μια πολύ μικρή πράξις. Μικρή αυτή καθ’ εαυτήν, αλλά τεραστία σε σημασία και συνέπειες.

Σχετικά μ’ αυτό παρατηρήστε τι σχολιάζει η Βίβλος της Ιερουσαλήμ σε υποσημείωσί της για το εδάφιο Γένεσις 2:17, σχετικά με το δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού του οποίου τον καρπό το ανθρώπινο ζεύγος δεν έπρεπε να φάγη:

«Αυτή η γνώσις είναι ένα προνόμοιο που ο Θεός επιφυλάσσει για τον εαυτό του και το οποίο ο άνθρωπος με την αμαρτία θέλησε να ιδιοποιηθή, 3:5, 22. Συνεπώς αυτό δεν σημαίνει παντογνωσία την οποία ο ατελής άνθρωπος δεν κατέχει—ούτε είναι ηθική διάκρισις, διότι ο άνθρωπος πριν ξεπέση ήδη την είχε και ο Θεός δεν θα μπορούσε να την αρνηθή σε μια λογική ύπαρξι. Είναι η δύναμις του ν’ αποφασίζη μόνος του ως προς το τι είναι καλό και τι είναι κακό και να ενεργή ανάλογα, είναι μια αξίωσις προς πλήρη ηθική ανεξαρτησία με την οποία ο άνθρωπος αρνείται ν’ αναγνωρίση την κατάστασί του ως δημιουργήματος. Η πρώτη αμαρτία ήταν μια επίθεσις εναντίον της κυριαρχίας του Θεού, ένα αμάρτημα υπερηφάνειας. . . .»

Με την ενέργεια που ανέλαβαν προσβάλλοντας την κυριαρχία του Θεού, ποιον ακολούθησαν και υπηρέτησαν ο Αδάμ και η Εύα; Σε ποιον πράγματι απέβλεπαν ως σοφό και περισσότερο άξιο υπακοής από τον Θεό και ως εκ τούτου τον ελάτρευαν; Δεν ήταν ο Σατανάς ή Διάβολος ο οποίος απατηλά παρέσυρε την Εύα στην κακή της πορεία;—Ιωάν. 8:44· 2 Κορ. 11:3.

Στην πραγματικότητα ένα άτομο που ανοίγει δρόμο για πλήρη ανεξαρτησία, θέτοντας τους δικούς του κανόνες, αρνείται ν’ αναγνωρίση ότι είναι δημιούργημα, ότι είναι πλάσμα του Δημιουργού. Και όμως ποτέ δεν μπορεί να ξεφύγη από το γεγονός ότι αυτός υπόκειται σε πολλά πράγματα που περιλαμβάνουν φυσικούς και ηθικούς νόμους. Αν προσπαθήση ν’ αγνοήση αυτούς τους νόμους, σύντομα έρχεται σε σύγκρουσι με τις φυσικές δυνάμεις που έχει ως αποτέλεσμα την ασθένεια ή τη συμφορά. Ή φθάνει στο σημείο να σφετερίζεται τα δικαιώματα των άλλων και συναντά στενοχώριες.

Η Ανθρώπινη Σοφία Εξυψώνεται

Είναι σφάλμα, λοιπόν, να νομίζη κανείς ότι οι μικροί όμιλοι, που συνεχίζουν να εκτελούν άγριες και ακόλαστες ιεροτελεστίες εν ονόματι του Σατανά, είναι οι μόνοι που λατρεύουν τον Σατανά. Οι λάτρεις του Σατανά λέγουν ότι η θρησκεία των είναι μια ‘θρησκεία της σαρκός.’ Άλλοι μπορεί να μην ενασχολούνται σε τέτοιες σαρκικές ακολασίες. Αλλά αυτά τα άτομα μπορεί να προβάλλουν το δικό τους θέλημα εκθειάζοντας την δική τους νοοτροπία. Ή μπορεί ν’ αποβλέπουν στη σοφία άλλων ανθρώπων και να την ακολουθούν χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους το θέλημα του Θεού και τους κανόνες που εκτίθενται στην Αγία Γραφή. Ο καθένας που ενεργεί έτσι κάνει τον εαυτό του, ή την ανθρώπινη σοφία, ένα είδος Θεού. Ίσως χωρίς να το αντιλαμβάνεται, στην πραγματικότητα αρνείται την κυριαρχία του Θεού επάνω του και μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ν’ αποδειχθή ένα πιο χρήσιμο εργαλείο στα χέρια του Διαβόλου παρά ο ολοφάνερος ‘λάτρης του Σατανά.’

Το Ρωμαίους 6:16 τονίζει καθαρά: «Δεν εξεύρετε ότι εις όντινα παριστάνετε εαυτούς δούλους προς υπακοήν, είσθε δούλοι εκείνου εις τον οποίον υπακούετε, ή της αμαρτίας προς θάνατον, ή της υπακοής προς δικαιοσύνην;» Είτε είναι κανείς ασελγής είτε όχι, εφόσον δεν σέβεται τον Λόγο του Θεού, τότε εκτελεί το θέλημα του εχθρού του Θεού, του Διαβόλου.

Ποιες είναι μερικές από τις παγίδες που μπορούν να παγιδεύσουν έναν που εμπιστεύεται στην ανθρώπινη σοφία; Εφόσον ένα άτομο αγνοεί τι λέγει η Γραφή για τη Βασιλεία του Θεού ως το φάρμακο για την αδικία, μπορεί εύκολα να παρασυρθή σ’ έναν όμιλο για την επίτευξι «ισότητος» ή σε μια πολιτική διαμάχη ή σ’ ένα παρόμοιο προϊόν ανθρωποποιήτου σκέψεως. Ή απορρίπτοντας την Βιβλική συμβουλή περί αγάπης του πλησίον ως ανεφάρμοστης, μπορεί να υιοθετήση την στάσι ότι ‘ο καθένας πρέπει να ενεργή για τον εαυτό του’ και ν’ ακολουθή ένα πλήρως ιδιοτελή και υλιστικό τρόπο ζωής.

Ανάμιξις σε τέτοια πράγματα οδηγεί ένα άτομο μακρυά από τον Θεό και δεν μπορεί να δεχθή το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού.—Ιακ. 4:4.

Έπειτα είναι η θεωρία της εξελίξεως. Αυτή είναι μια άλλη ανθρώπινη φιλοσοφία που δεν βρίσκει καμμιά υποστήριξι στη Γραφή. Μπορεί ένας που αποδέχεται μια τέτοια φιλοσοφία να είναι ειλικρινής. Άλλα θα έπρεπε να ρωτήση τον εαυτό του, Πού μπορεί αυτή να με οδηγήση; Η θεωρία αρνείται ένα νοήμονα Δημιουργό και συνεπώς την ευθύνη απέναντι των δικαίων κανόνων του. Μια τέτοια πεποίθησις φέρνει ένα άτομο σε αντίθεσι με τον Θεό.

Ποια Είναι η Στάσις των Θρησκειών του Χριστιανικού Κόσμου

Έχοντας υπ’ όψι τα ανωτέρω σημεία που εξετέθησαν, γίνεται φανερό ότι ένα άτομο μπορεί να είναι μέλος σ’ ένα από τα πολλά θρησκευτικά δόγματα του Χριστιανικού κόσμου, να ισχυρίζεται ότι λατρεύει τον Θεό και ότι είναι ένας ακόλουθος του Ιησού Χριστού, κι εν τούτοις ασυναισθήτως ν’ αποδίδη την πραγματική του αφοσίωσι και λατρεία στον Διάβολο. Αυτό το γεγονός τονίσθηκε σ’ ένα άρθρο από κάποιον θρησκευτικό εκδότη στην εφημερίδα Χέραλντ του Μαϊάμι της 11 Ιουλίου 1970 ο οποίος ανέφερε:

«Μερικοί αναγνώσται που ανεφέρθησαν στην υπόθεσι που δημοσιεύθηκε προηγουμένως για την Εκκλησία του Σατανά, ταράχθηκαν στην άποψι της σεξουαλικής δραστηριότητος και στην εκδήλωσι αυτών των απόψεων. Εν τούτοις, στους τελευταίους τρεις μήνες πολλά ‘ορθόδοξα’ Χριστιανικά δόγματα, όπως είναι η Ηνωμένη Πρεσβυτεριανική Εκκλησία, η Λουθηρανική Εκκλησία στην Αμερική και η Ηνωμένη Εκκλησία του Χριστού, εδημοσίευσαν εκθέσεις που επιδοκιμάζουν με διαφόρους τρόπους τις εξωγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις και τις σχέσεις των ομοφυλοφίλων.

»Δυο απ’ αυτά τα δόγματα είναι συνεκδόται ενός περιοδικού για τους νεαρούς εργάτες της εκκλησίας και σε μια πρόσφατη έκδοσί του εδόθη μια ωραία περιγραφή ενός ‘πάρτυ τρυφεροτήτων’ και η ενέργεια επιδοκιμάσθηκε ως μια υγιής στάσις για τη σεξουαλική ανάπτυξι των εφήβων.

». . . Σχεδόν όλα τα δόγματα έχουν αρχίσει να δίνουν περισσότερη έμφασι στην παροχή σε όλους τους ανθρώπους αρκετής τροφής, ρουχισμού, κατοικίας και υγείας για ν’ απολαύσουν τη ζωή, [και ως εκ τούτου περιφρονώντας την πνευματικότητα και την εκπαίδευσι των ανθρώπων στον Λόγο του Θεού.]

»Μερικοί άνθρωποι θεωρούν όλ’ αυτά τα πράγματα ως μέρος της λατρείας του Σατανά, εφόσον, σύμφωνα με τη Σατανική Βίβλο, ‘Ο άνθρωπος, το ζώο, είναι η θεία κεφαλή για τον Σατανιστή’ και ο σκοπός της θρησκείας είναι να καταστήση τον άνθρωπο ευτυχισμένο μέσω της ικανοποιήσεως όλων των φυσικών του επιθυμιών.»

Με όλα αυτά τα γεγονότα υπ’ όψιν, ο συγγραφεύς συμπεραίνει: «Ίσως όλοι να είμεθα ειδωλολάτραι περισσότερο απ’ όσο θέλομε να πιστεύωμε!»

Η Πραγματική Ελευθερία Βρίσκεται στην Υπηρεσία του Θεού

Αν πραγματικά θέλωμε να υπηρετήσωμε τον Θεό, πρέπει να πιστεύωμε τι λέγει για τον τρόπο που θα έλθη η ειρήνη, η υγεία και η απόλαυσις της ζωής. Είναι ανάγκη επίσης ν’ αναγνωρίσουμε ότι εκείνο που είπε ο σοφός συγγραφεύς του Εκκλησιαστού αληθεύει για το παρόν σύστημα πραγμάτων στο οποίο ζούμε, δηλαδή «το στρεβλόν δεν δύναται να γείνη ευθές.» (Εκκλησ. 1:15) Μάλιστα, αυτό το σύστημα πραγμάτων είναι πάρα πολύ βουτηγμένο στην ιδιοτέλεια ώστε να μπορέση να αναμορφωθή ή να απελευθερωθή. Για να βεβαιωθήτε, λάβετε υπ’ όψιν σας τα συνεχώς αυξανόμενα προβλήματα του εγκλήματος, της φτώχειας, της μολύνσεως και των ναρκωτικών.

Γι’ αυτό εκείνοι που δέχονται την αλήθεια από το Λόγο του Θεού αναγνωρίζουν ότι μόνο η σοφία από τον Θεό μπορεί να οδηγήση το ανθρώπινο γένος στο σωστό δρόμο και όχι η σοφία που είναι «επίγειος, ζωώδης» και κατευθύνεται από τους δαίμονας και ως εκ τούτου είναι «δαιμονιώδης.» (Ιακ. 3:15, 16) Αποβλέπουν στη Μεσσιανική Βασιλεία του Θεού για να καταστρέψη το Σατανά κι εκείνους που εκδηλώνουν το πνεύμα του. Εμπιστεύονται σ’ αυτή για να τακτοποιήση τα ζητήματα του ανθρωπίνου γένους.

Ο απόστολος Παύλος μίλησε ιδιαίτερα για την εποχή οπότε «και αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς, και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού.» (Ρωμ. 8:21) Ανεξαρτησία από το Θεό δεν φέρνει αληθινή ελευθερία ή ευτυχία. Διότι μήπως δεν είναι αληθινό ότι τα πράγματα που κάνουν πραγματικά τη ζωή ν’ αξίζη είναι «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, αγαθωσύνη, χρηστότης, πίστις, πραότης, εγκράτεια»; Εναντίον αυτών των πραγμάτων, λέγει ο απόστολος, «δεν υπάρχει νόμος.» Αυτά τα πράγματα είναι η καρποφορία του πνεύματος του Θεού και μπορούν να γίνωνται χωρίς περιορισμό. Αυτό είναι πραγματική ελευθερία και μπορεί να την απολαμβάνη κανείς ακόμα και τώρα.—Γαλ. 5:22, 23.

Δεν θα θέλατε αυτή η ελευθερία να ικανοποιήση την επιθυμία της καρδιάς σας; Μαθαίνοντας από τον λόγο του Θεού και εφαρμόζοντας αυτά τα καλά πράγματα τώρα, κάτω από την κατεύθυνσι του πνεύματος του Θεού, μπορούμε να θέσωμε τον εαυτό μας στη γραμμή για ζωή στη νέα τάξι του Θεού, οπότε αυτές οι υπέροχες ιδιότητες θα κυριαρχούν στις υποθέσεις ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους. Ναι, έτσι μπορούμε να τεθούμε στη γραμμή για ν’ απολαύσουμε «την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού.» Τι μεγαλύτερη τιμή και ελευθερία θα μπορούσε να υπάρξη από του να είναι ένας τέκνον του Δημιουργού και του ιδιοκτήτου του σύμπαντος!—Ψαλμ. 19:7-11.

Αλλά ακόμα και αφού δεχθούμε τον Λόγο του Θεού ως οδηγό στη ζωή μας, υπάρχει ακόμη κίνδυνος να χρησιμοποιηθούμε από τον εχθρό του Θεού;