Προσέχετε να Μη Εξαπατηθήτε
ΕΚΕΙΝΟΙ που έγιναν πραγματικοί Χριστιανοί λέγεται ότι ‘ηλευθερώθησαν εκ της εξουσίας του σκότους.’ (Κολ. 1:13) Η ταυτότης αυτού του άρχοντος του σκότους εξακριβώνεται από τα λόγια της Γραφής εις Εφεσίους 2:2. Εκεί ο απόστολος Παύλος λέγει ότι τα μέλη της εκκλησίας της Εφέσου πριν γίνουν Χριστιανοί, περιεπάτησαν «ποτέ κατά το πολίτευμα του κόσμου τούτου, κατά τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος το οποίον ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας.»
Ο απόστολος κατωνόμασε ειδικά αυτόν τον ισχυρό άρχοντα όταν συνεβούλευσε αυτούς τους Χριστιανούς λέγοντας: «Ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου.»—Εφεσ. 6:11, 12.
Ως εκ τούτου, ο Χριστιανός έχει ανάγκη να καταβάλλη την πιο μεγάλη επαγρύπνησι και προσοχή. Μπορεί ν’ ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του Θεού από πολλές απόψεις. Εν τούτοις, αν χαλαρώση την επαγρύπνησί του, τότε μπορεί ξαφνικά και από αμέλεια να έλθη στη θέσι να κάμη το θέλημα του Διαβόλου. Ο απόστολος Πέτρος συνεβούλευσε: «Εγκρατεύθητε, αγρυπνήσατε· διότι ο αντίδικος σας Διάβολος, ως λέων ωρυόμενος, περιέρχεται, ζητών τίνα να καταπίη.»—1 Πέτρ. 5:8.
Μερικοί Χριστιανοί στην εκκλησία της Εφέσου προφανώς δεν θα ήσαν άγρυπνοι. Είχαν παρεκλίνει από την αλήθεια. Ο Παύλος έγραψε στον Τιμόθεο να καθοδηγήση και να βοηθήση αυτά τα άτομα ώστε «να ανανήψωσι από της παγίδος του διαβόλου.» (2 Τιμ. 2:24-26) Μια παγίδα βέβαια δεν είναι κάτι που το θύμα μπαίνει μέσα της με ανοιχτά τα μάτια. Είναι κατάλληλα κρυμμένη. Ξαφνικά χωρίς προειδοποίησι, η παγίδα κλείνει και το ανύποπτο θύμα έχει προχωρήσει πάρα πολύ για να ξεφύγη χωρίς βοήθεια. Έτσι με την παγίδα του Διαβόλου ένα άτομο συλλαμβάνεται απροειδοποίητο. Το πιο σοβαρό εν τούτοις είναι να έχη πράγματι πιασθή στην παγίδα και όμως να μη το έχη αντιληφθή. Μπορεί ακόμα άθελά του να εξυπηρετή τους σκοπούς του Σατανά με το να έχη εξαπατηθή νομίζοντας ότι κάνει το ορθό.
Μερικές από τις Παγίδες του Σατανά
Κάτι που έχει σχέσι με την περίπτωσι είναι ένα περιστατικό που περιλαμβάνει τον απόστολο Πέτρο. Ο Ιησούς είχε πει στους μαθητάς του ότι επρόκειτο να πάθη στα χέρια των Ιουδαίων θρησκευτικών ηγετών και να θανατωθή. Αυτή ήταν η πορεία που ο Πατέρας του είχε αναθέσει σ’ αυτόν. Ο Ιησούς ήξερε ότι ακόμα και το να φιλοξενήση μια σκέψι αποφυγής αυτού του θυσιαστικού θανάτου, θα ήταν αμαρτία. Αλλ’ ο Πέτρος, αναμφιβόλως με καλή πρόθεσι, πήρε κατά μέρος τον Ιησού και του είπε: «Γενού ίλεως εις σεαυτόν, Κύριε· δεν θέλει γείνει τούτο εις σε.» Ο Ιησούς στρέψας τη ράχη του στον Πέτρο απήντησε: «Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά, σκάνδαλόν μου είσαι· διότι δεν φρονείς τα του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων.»—Ματθ. 16:21-23.
Εδώ ο Πέτρος έπεσε στην παγίδα του Σατανά και άθελά του έγινε ένας «σατανάς» ή «εναντιούμενος» στον Ιησού. Η περίπτωσίς του τονίζει την ανάγκη μας ν’ ακούμε τι λέγει ο Λόγος του Θεού, να έχωμε ακριβή γνώσι αυτού του Λόγου, να τον ακολουθούμε, και να μη επηρεαζώμεθα από ανθρώπινη συναισθηματικότητα, συγκίνησι ή λογική.
Η Γραφή πάλι προειδοποιεί όταν συμβουλεύη έγγαμα ζεύγη να αποδίδουν ο ένας στον άλλον τις οφειλόμενες υποχρεώσεις του γάμου: «Μη αποστερείτε αλλήλους, εκτός εάν ήναι τι εκ συμφώνου προς καιρόν δια να καταγίνησθε εις την νηστείαν και εις την προσευχήν και πάλιν συνέρχεσθε επί το αυτό, διά να μη σας πειράζη ο Σατανάς διά την ακράτειάν σας.» (1 Κορ. 7:5) Ισορροπία, απλή λογική, είναι πράγματα που πρέπει να επιδεικνύωνται, ακόμα και όταν αφιερώνωμε χρόνο σε κάποια ειδική υπηρεσία του Θεού. Αλλοιώς, όπως στην περίπτωσι ενός εγγάμου ζεύγους, το ν’ αποφύγουν να αποδώσουν ο ένας στον άλλον τις οφειλόμενες σεξουαλικές υποχρεώσεις θα μπορούσε να δώση την ευκαιρία στον Διάβολο να πειράζη τον ένα ή και τους δύο, με την έξαψι του πάθους, με κακές σκέψεις ή πράξεις έναντι κάποιου του αντιθέτου φύλου.—Ματθ. 5:28· 1 Κορ. 6:9, 18.
Παγίδες για την Εκκλησία
Το ότι μια ολόκληρη εκκλησία, και ιδιαιτέρως εκείνοι που είναι υπεύθυνοι για την επίβλεψί της, πρέπει να προφυλάσσωνται από το να μη εξαπατηθούν από το Σατανά, αποδεικνύεται από την περίπτωσι της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας στην Κόρινθο. Ένα από τα μέλη της είχε υποπέσει σε μια χονδροειδή ανηθικότητα. Αντί να καθαρίση αυτή την ανομία, η εκκλησία έπεσε στην παγίδα του Σατανά με το να καμαρώνη μάλλον παρά να αισθάνεται λύπη για την περίπτωσι. Ο απόστολος Παύλος συνεβούλευσε την εκκλησία ν’ απομακρύνη τον κακό από ανάμεσα τους.—1 Κορ. 5:1-5, 13.
Αργότερα ο άνθρωπος μετενόησε και άλλαξε την πορεία του, αφού πέρασε μια περίοδος αποκοπής του από την εκκλησία. Τώρα ο Παύλος έγραψε στην εκκλησία παροτρύνοντάς τους να συγχωρήσουν αυτόν τον άνθρωπο και να τον δεχθούν πάλι ώστε, όπως είπε, «να μη υπερισχύση καθ’ ημών ο Σατανάς· διότι δεν αγνοούμεν τα διανοήματα αυτού.» Ναι, οι Χριστιανοί δεν πρέπει να αγνοούν ποια είναι τα διανοήματα του Σατανά. Στο πρώτο παράδειγμα η εκκλησία υπήρξε χαλαρή και απρόσεκτη στη διατήρησι καθαρότητος μέσα στην εκκλησία. Αλλά τώρα υπήρχε ο κίνδυνος να πέσουν στο άλλο άκρο—με το να γίνουν σκληροί, τραχείς και όχι συγχωρητικοί προς εκείνον που μετενόησε ειλικρινά. Αυτό θα εξυπηρετούσε εξ ίσου καλά τον σκοπό του Διαβόλου και θα τους στοίχιζε την εύνοια του Θεού.—2 Κορ. 2:5-11· Ματθ. 6:14, 15· Ιακ. 2:13.
Κακές Επιθυμίες και Υπερηφάνεια
Η κακή επιθυμία μπορεί να είναι μια ύπουλη παγίδα του Σατανά. Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης είναι ένα παράδειγμα. Όταν κατ’ αρχήν εξελέγη ως απόστολος του Κυρίου Ιησού Χριστού, έδειξε ότι είχε τα απαιτούμενα προσόντα για την υπηρεσία. Αλλ’ αργότερα αυτός έγινε άπληστος και πλεονέκτης. Άρχισε να κλέπτη από τα χρήματα που ο Ιησούς και οι απόστολοι χρησιμοποιούσαν για τα έξοδά των. Μ’ αυτή την αρχή ο Σατανάς μπόρεσε να τον οδηγήση όλο και μακρύτερα στην ανάπτυξι μιας πονηρής καρδιάς έως ότου τελικά επρόδωσε τον Κύριο. Έχασε τα πάντα με το να γίνη «ο υιός της απωλείας.»—Ιωάν. 12:3-6· 13:18-27· 17:12· 18:2-5.
Η υπερηφάνεια είναι επίσης ένα από τα πιο ισχυρά όργανα του Σατανά. Μπορεί να παγιδεύση ακόμα και έναν δίκαιο άνθρωπο στο να προσκόψη και το χειρότερο να προξενήση βλάβη σε άλλους. Επειδή ο απόστολος Παύλος ανεγνώρισε την υπερηφάνεια ως ένα από τα τεχνάσματα του Σατανά, δεν επέτρεψε ειδικά να διορίζεται ένας νεοκατήχητος στη θέσι επισκόπου σε μια εκκλησία «δια να μη υπερηφανευθή [με το να ανεβή τόσο απροσδόκητα σε μια εξέχουσα και υπεύθυνη υπηρεσία] και πέση εις την καταδίκην του διαβόλου.»—1 Τιμ. 3:2, 6.
Η πεισματώδης απόφασις του Διαβόλου είναι να δυσφημίζη το όνομα του Θεού. Επειδή η διαγωγή εκείνου που έχει διορισθή σε θέσι εποπτείας στην εκκλησία αντανακλά σε ολόκληρη την εκκλησία και επάνω σ’ αυτόν τον ίδιο τον Ιεχωβά, απαιτείται «αυτός να έχη και παρά των έξωθεν μαρτυρίαν καλήν.» Θα πρέπει να είναι ένας που ζη πραγματικά ως Χριστιανός σε ζητήματα ηθικής, επαγγελματικών υποθέσεων, οικογενείας, γειτόνων, φιλοξενίας και καλωσύνης. Αλλοιώς, αν διορισθή σ’ αυτή την υπηρεσία, θα μπορούσε να πέση εις ονειδισμόν και παγίδα του διαβόλου.»—1 Τιμ. 3:7.
Ναι, αν ένα άτομο, που κατηγορείται φανερά για άδικες πράξεις από πρόσωπα εκτός της εκκλησίας, τοποθετηθή σε εξέχουσα θέσι στη Χριστιανική εκκλησία ως ποιμήν και διδάσκαλος, τι ευκαιρία θα έδινε αυτό στους εναντίους για ονειδισμό! (Συγκρίνατε 1 Τιμόθεον 5:14, 15.) Ο Σατανάς θα χαιρόταν να βλέπη μια τέτοια παγίδα να επιτυγχάνη για τη δυσφήμησι του Ιεχωβά.
Γι’ αυτό, εκείνοι που υπηρετείτε τον Ιεχωβά Θεό να ενδυθήτε την πανοπλία του Θεού. «Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε, δια να μη εισέλθητε εις πειρασμόν.» Κάνετε χρήσι «πάσης προσευχής,» δηλαδή ικεσίας, ευχαριστίας και υπέρ άλλων. Επίσης «αγρυπνούντες με πάσαν προσκαρτέρησιν και δέησιν υπέρ πάντων των αγίων.» Βασισθήτε στον Ιεχωβά και τον ανάσσοντα βασιλέα του Ιησού Χριστό. Να δείχνετε γνήσιον ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλον και έτσι θ’ αποφεύγετε τις ακρότητες και δεν θα παρασυρθήτε σε κακή επιθυμία. Αυτό πρέπει να συνεχίσουν να κάνουν οι πραγματικοί Χριστιανοί, γνωρίζοντας ότι, επειδή αυτοί λαμβάνουν θέσι για το όνομα του Ιεχωβά, είναι ο κύριος στόχος του Σατανά. Δεν αγνοούν τα διανοήματά του και πρέπει να παραμένουν άγρυπνοι ώστε να μη εξαπατηθούν με ύπουλο τρόπο από εκείνον που είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του Θεού και του ανθρώπου.—Μάρκ. 14:38· Εφεσ. 6:11, 13, 18· Λουκ. 22:31· Αποκάλ. 12:9, 17.