«Ο Λόγος ο Σος Αλήθεια Εστί»

‘Μακάριοι οι Έχοντες Συναίσθησιν της Πνευματικής των Ανάγκης’

ΧΩΡΙΣ αμφιβολία, απ’ τα πιο γνωστά ρητά του Χριστού είναι εκείνα που βρίσκονται στην επί του Όρους Ομιλία. Σχετικά μ’ αυτά ο αρχισυντάκτης Ντέιβιντ Λώρενς παρετήρησε ορθά: «Ποτέ δεν έχομε επινοήσει καλύτερη συνταγή για την ανθρώπινη συμπεριφορά από την επί του Όρους Ομιλία.» (Γιουνάιτεντ Σταίητς Νιους εντ Ουώρλντ Ρηπόρτ, 4 Ιανουαρίου 1971) Καλώς ελέχθη ότι κανένα άλλο τμήμα της Γραφής δεν εξυμνήθηκε τόσο πολύ κι εν τούτοις εφαρμόσθηκε τόσο λίγο.

Η επί του Όρους Ομιλία αρχίζει με τους εννέα «μακαρισμούς» όπως λέγονται. Πολλές ξένες μεταφράσεις αποδίδουν την Ελληνική λέξι μακάριος με την λέξι «ευλογητός» ή «ευτυχής.» Υπάρχουν εννέα «μακαρισμοί» τους οποίους απήγγειλε ο Ιησούς στην αρχή της Ομιλίας του. Είναι γεμάτοι νόημα και πρέπει να δώσωμε την οφειλόμενη σκέψι για να εκτιμήσωμε την πλήρη σημασία τους.—Ματθ. 5:3-12.

Είναι σπουδαίο να σημειώσωμε ότι ο Ιησούς απηύθυνε αυτούς τους μακαρισμούς κυρίως στους μαθητάς του, σ’ εκείνους που ‘είχαν λάβει τον σταυρό τους’ και τον ακολουθούσαν. (Ματθ. 16:24) «Και αφού εκάθισε, προσήλθον προς αυτόν οι μαθηταί αυτού. Και ανοίξας το στόμα αυτού, εδίδασκεν αυτούς.» Εν τούτοις, φαίνεται ότι κι άλλα πλήθη είχαν έλθει για ν’ ακούσουν, διότι διαβάζομε ότι εντυπωσιάσθηκαν απ’ αυτά που άκουσαν.—Ματθ. 5:1,2· 7:28, 29.

Ο πρώτος απ’ αυτούς τους μακαρισμούς κατά γράμμα λέγει: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.» Η λέξις «πτωχοί» που χρησιμοποιείται εδώ είναι γεμάτη σημασία. Στην Ελληνική υπάρχει και άλλη λέξις για να δείξη τη φτώχεια. Είναι η λέξις πενιχρός. Αναφέρεται σ’ εκείνους που δεν είναι πλούσιοι, αλλά πρέπει να μοχθήσουν για να συντηρηθούν. Ενώ η λέξις πτωχός αναφέρεται σ’ εκείνον που είναι εξαθλιωμένα πτωχός, άπορος, επαίτης. Αυτή είναι η λέξις που εχρησιμοποίησε ο Ιησούς στον πρώτο του μακαρισμό. Ένα τέτοιο άτομο έχει πλήρη συναίσθησι της φτώχειας του. Γι’ αυτό μια υποσημείωσις της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου (εκδόσεως 1950, 1963) λέγει, «Εκείνοι που εξαιτούνται ως επαίται το πνεύμα.» Η Σημερινή Αγγλική Μετάφρασις λέγει: «Μακάριοι εκείνοι που γνωρίζουν ότι είναι πνευματικώς πτωχοί.» Πιο κατάλληλα, επομένως, η Μετάφρασις Νέου Κόσμου αποδίδει τα λόγια του Ιησού: «Μακάριοι οι έχοντες συναίσθησιν της πνευματικής των ανάγκης.»

Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν έλεγε ότι αυτοί ήσαν μακάριοι; Εδώ η λέξις μακάριος δεν σημαίνει απλώς να είναι κανείς χαρούμενος, εύθυμος όπως όταν διασκεδάζη. Μάλλον έχει τη σκέψι μεγάλης ευεξίας, διότι τόσον ο Θεός όσο και ο Ιησούς Χριστός αποκαλούνται «μακάριοι.»—1 Τιμ. 1:11· 6:15.

Αυτούς που ο Ιησούς αποκαλεί μακάριους μπορεί να λεχθή ότι είναι ευτυχείς με τρεις τρόπους ή απόψεις. Απολαμβάνουν ένα μέτρον ευτυχίας τώρα. Είναι επίσης μακάριοι διότι έχουν μια ευτυχισμένη προσδοκία, μια ευτυχισμένη ελπίδα. Και τελικά θα δοκιμάσουν την ύψιστη και πλήρη ευτυχία.

Πώς δείχνει κανείς ότι ‘εξαιτείται ως επαίτης το πνεύμα,’ ότι ‘έχει συναίσθησι της πνευματικής του ανάγκης,’ και γιατί μπορεί να λεχθή ότι είναι μακάριος γι’ αυτό; Υπάρχουν πολλοί τρόποι. Ένας είναι με το να δείχνη συνεχή εξάρτησι απ’ τον Ιεχωβά Θεό, όπως προέτρεψε ο Ιησούς: «Αιτείτε, και θέλει σας δοθή· ζητείτε, και θέλετε ευρεί· κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή.» Μεταξύ των πραγμάτων που αυτοί θα ζητούν είναι και το άγιο πνεύμα του Θεού. Ο Ιησούς είπε ότι ο ουράνιος Πατέρας του ήταν πιο πρόθυμος να δώση το άγιο πνεύμα του σ’ εκείνους που Τον παρακαλούν από ότι είναι οι επίγειοι γονείς στο να δώσουν καλά δώρα στα παιδιά τους. Ασφαλώς αυτοί που λαμβάνουν το άγιο πνεύμα μπορούν ν’ αποκληθούν μακάριοι ακόμη και τώρα.—Ματθ. 7:7· Λουκ. 11:13.

Ένα άτομο που ‘εξαιτείται ως επαίτης το πνεύμα,’ δεν είναι υλιστικό, διότι ο υλιστής έχει συναίσθησι μόνο για τις υλικές του ανάγκες κι επιθυμίες. Μάλλον το είδος του ατόμου, στο οποίο ανεφέρθη ο Ιησούς, αναγνωρίζει ότι ‘ο άνθρωπος δεν θέλει ζήσει μόνον με άρτον άλλα με πάντα λόγον εξερχόμενον διά στόματος του Θεού.’ (Ματθ. 4:4) Έτσι εξαγοράζει χρόνο από άλλα πράγματα, όπως η αναψυχή, για να μελετήση τον Λόγον του Θεού. Η γνώσις, η πίστις και η ελπίδα που αποκτά από τη μελέτη του Λόγου του Θεού τον καθιστούν αληθινά ευτυχισμένο. Αισθάνονται σαν τον Ιερεμία που είπε: «Καθώς ευρέθησαν οι λόγοι σου, κατέφαγον αυτούς· και ο λόγος σου ήτο εν εμοί χαρά και αγαλλίασις της καρδίας μου.» (Ιερ. 15:16) Δείχνει επίσης ότι έχει συναίσθησι της πνευματικής του ανάγκης με το να συναναστρέφεται τους ομοίους με αυτόν Χριστιανούς στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις για να μπορέση να ενισχυθή και εν συνεχεία να ενισχύση άλλους και να τους παρακινήση σε αγάπη και καλά έργα, που όλα αυτά συμβάλλουν στην ευτυχία.—Εβρ. 10:23-25.

Εξ άλλου, το άτομο που συναισθάνεται την πνευματική του ανάγκη έχει πλήρη επίγνωσι των αμαρτημάτων του και των ατελειών του. Έχει μια ευαίσθητη συνείδησι. Εκτιμά ότι ο Ιησούς πέθανε για ‘την αμαρτία του κόσμου,’ και έτσι πιστεύει σ’ αυτή την προμήθεια του αντιλύτρου και προσεύχεται στον Θεό να τον συγχωρήση με βάσι την θυσία του Ιησού. (Ιωάν. 1:29· Ματθ. 20:28· 1 Ιωάν. 1:9) Επομένως γι’ αυτήν την ευτυχία του ατόμου έγραψε ο ψαλμωδός Δαβίδ: «Μακάριος εκείνος, του οποίου συνεχωρήθη η παράβασις, του οποίου εσκεπάσθη η αμαρτία.»—Ψαλμ. 32:1.

Επί πλέον, αυτός που έχει συναίσθησι της πνευματικής του ανάγκης αισθάνεται μια ισχυρή ώθησι ή ανάγκη να μεταδώση και σε άλλους τα καλά πράγματα που έμαθε. Γι’ αυτό αναζητεί ευκαιρίες να το κάμη αυτό και για τον σκοπό αυτό εξοικονομεί χρόνο από τις κοσμικές του απασχολήσεις. Η μετάδοσις των παρηγορητικών αγαθών νέων σε άλλους είναι βέβαιον ότι θ’ αυξήση την ευτυχία του, διότι «μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.»—Πράξ. 20:35· Εφεσ. 5:15,16.

Μ’ αυτή την κατανόησι των λόγων του Ιησού στο Ματθαίος 5:3 θα πρέπει να βλέπωμε την απόδοσιν των λόγων του Ιησού από τον Λουκά 6:20: «Μακάριοι σεις οι πτωχοί, διότι υμετέρα είναι η βασιλεία του Θεού.» Προφανώς, ‘η φτώχεια’ σημαίνει συναίσθησι της πνευματικής ανάγκης. Φαίνεται ότι ο Λουκάς, συνόψισε τα λόγια αυτού του μακαρισμού όπως συνόψισε και τον αριθμό των, αναφέροντας μόνο τέσσερες από τους εννέα.—Λουκ. 6:20-23.

Επειδή ο Ιησούς απευθυνόταν πρωτίστως σ’ εκείνους που ακολουθούσαν τα ίχνη του, μπορούσε να λέγη γι’ αυτούς: «εις αυτούς ανήκει η βασιλεία των ουρανών.» Σ’ αυτούς ο Ιησούς είπε περαιτέρω: «Υπάγω [προς τον πατέρα μου] να σας ετοιμάσω τόπον . . . δια να ήσθε και σεις όπου είμαι εγώ.» Το να έχουν μια τέτοια προσδοκία η ελπίδα είναι πραγματικά ένας άλλος λόγος για να είναι αυτοί ευτυχείς. Και όταν αυτή η ελπίδα τους πραγματοποιηθή, τότε θα είναι ευτυχείς στον υπέρτατο και πλήρη βαθμό. Άλλα Γραφικά εδάφια δείχνουν ότι ο αριθμός των περιορίζεται σε 144.000.—Ιωάν. 14:2,3· Αποκάλ. 14:1, 3.

Μήπως η ευτυχία για την οποία μίλησε ο Ιησούς περιορίζεται σ’ αυτόν τον μικρό αριθμό; Ασφαλώς όχι, διότι η αρχή της εφαρμόζεται σε αναρίθμητους άλλους. Σήμερα υπάρχει ένας «όχλος πολύς» ‘άλλων προβάτων’ που κι αυτά επίσης έχουν συναίσθησι της πνευματικής των ανάγκης και που απολαμβάνουν την ευτυχία που αυτή φέρνει. (Αποκάλ. 7:9· Ιωάν. 10:16) Και αυτοί επίσης έχουν μια ελπίδα, μια προσδοκία, που τους φέρνει τώρα ευτυχία, την ελπίδα να κατοικήσουν στην επίγεια επικράτεια της βασιλείας του Θεού. Όταν το πράξουν αυτό, τότε η ευτυχία τους επίσης θα είναι πλήρης.—Ματθ. 25:34.