Ελπίζετε να πάτε στον Ουρανό Όταν Πεθάνετε;

«ΚΑΝΕΝΑ ενδιαφέρον για τον Ουρανό ή την Κόλασι.» Αυτός ήταν ένας τίτλος της εφημερίδος Δη Μόρνιγκ Κωλ της 12 Φεβρουαρίου 1969, πόλεως της Αλλεντάουν της Πενσυλβανίας. Ανέφερε για μια σφυγμομέτρησι του «Τυπικού Αμερικανού,» ηλικίας εικοσιεπτά ετών, αποφοίτου Γυμνασίου. Τα κύρια ενδιαφέροντά του είπαν ότι είναι «το ποδόσφαιρο, το κυνήγι, το ψάρεμα και οι μικροεπισκευές αυτοκινήτων·» Ενώ μπορεί αυτό να αληθεύη για τον «Τυπικό Αμερικανό» ηλικίας εικοσιεπτά ετών, υπάρχουν ωστόσο πολλά εκατομμύρια άλλων Αμερικανών, καθώς και εκατομμύρια άλλων εθνικοτήτων, που παίρνουν πιο σοβαρά τη θρησκεία τους. Πολλοί από αυτούς περιμένουν να πάνε στον ουρανό όταν πεθάνουν.

Είσθε και σεις μεταξύ εκείνων; Αν είναι έτσι, γιατί ελπίζετε ή περιμένετε να πάτε στον ουρανό όταν πεθάνετε; Πιθανώτατα ένας λόγος είναι επειδή διδαχθήκατε ότι έχετε μια αθάνατη ψυχή χωριστή και διακεκριμένη από το σώμα σας, η οποία κατά τον θάνατο πηγαίνει ή στον ουρανό ή σε μια κόλασι βασανισμού. Φυσικά, αν έπρεπε να εκλέξετε μεταξύ των δύο εκείνων προορισμών, θα θέλατε να πάτε στον ουρανό.

Αλλά μπορούσε να συμβή ώστε η Βίβλος να μη διδάσκη ότι έχετε μια ψυχή που εξακολουθεί να ζη αφού το σώμα πεθάνη; Ναι, θα μπορούσε· πράγματι, αυτό συμβαίνει, και αναγνωρίζεται από ολοένα και περισσοτέρους ανθρώπους. Έτσι, καθώς ανεγράφη στο περιοδικό Τάιμ, ο Ρωμαιοκαθολικός θεολόγος Πήτερ Ρίγκα του Κολλεγίου Αγίας Μαρίας στην Καλιφόρνια, ανεγνώρισε ότι η παλαιά αντίληψις ότι ο άνθρωπος έχει μια ψυχή που χωρίζεται από το σώμα κατά τον θάνατο «είναι εντελώς ακατανόητη. Υπάρχει μόνον άνθρωπος, άνθρωπος κατ’ εικόνα Θεού και ομοίωσιν. Ο άνθρωπος στην ολότητά του δημιουργήθηκε και θα σωθή.» Όμοιες εκφράσεις βρίσκονται στο «Λεξιλόγιον Όρων Βιβλικής Θεολογίας» που είναι στο πίσω μέρος της Ρωμαιοκαθολικής Νέας Αμερικανικής Βίβλου, που εξεδόθη το 1970.

Και αυτό είναι ακριβώς εκείνο που η Βίβλος διδάσκει. Λέγει ότι στην αρχή «έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν,» όχι ότι έλαβε μια ψυχή. Ακριβώς όπως υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του να έχη ένας μια σύζυγο και του να είναι μια σύζυγος, έτσι υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του να έχη ένας μια ψυχή και του να είναι μια ψυχή. Επίσης, η Βίβλος μάς λέγει ότι «η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει.» Έτσι δεν θα μπορούσε να είναι αθάνατη. Περαιτέρω, ο Λόγος του Θεού δείχνει ότι οι νεκροί «δεν γνωρίζουσιν ουδέν.» Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον η Βίβλος μιλεί για τον θάνατο ως ’ύπνο.’ Είναι ενδιαφέρον να πούμε, ότι ο Μαρτίνος Λούθηρος κάποτε εδίδασκε ότι οι πιστοί που πέθαναν ήσαν χωρίς συναίσθησι μέχρι της αναστάσεως.—Γέν. 2:7· Ιεζ. 18:4, 20· Εκκλησ. 9:5· 1 Κορ. 15:20· 1 Θεσ. 4:13.

Μερικοί Πηγαίνουν στον Ουρανό

Η Βίβλος δείχνει ότι οι νεκροί είναι χωρίς συναίσθησι μέχρι της αναστάσεως. Αλλ’ επίσης εξηγεί καθαρά ότι μερικοί εγείρονται έπειτα σε ουράνια ζωή. Πρώτος απ’ όλους, ήταν ο Ιησούς Χριστός. Γι’ αυτόν, ο απόστολος Πέτρος είπε: «Τούτον τον Ιησούν ανέστησε ο Θεός, του οποίου πάντες ημείς είμεθα μάρτυρες.» Κατόπιν «[αυτός] υψώθη εις τα δεξιά του Θεού.» Λέγει, επίσης, ότι «ο Χριστός εισήλθεν . . . εις αυτόν τον ουρανόν, διά να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών.»—Πράξ. 2:32, 33, ΜΝΚ· Εβρ. 9:24.

Περαιτέρω, ο Ιησούς υποσχέθηκε στους αποστόλους του μια θέσι στους ουρανούς ώστε «να ήσθε και σεις, όπου είμαι εγώ.» (Ιωάν. 14:2, 3) Ότι οι απόστολοί του είχαν αυτήν την ελπίδα είναι φανερό από τα γραφόμενά των. Έτσι ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Διότι εξεύρομεν ότι, εάν η επίγειος οικία του σκηνώματος ημών χαλασθή, έχομεν εκ του Θεού οικοδομήν, . . . αιώνιον, εν τοις ουρανοίς.» (2 Κορ. 5:1) Τέτοιοι Χριστιανοί έχουν «ελπίδα ζώσαν . . . εις κληρονομίαν άφθαρτον . . . εν τοις ουρανοίς,» όπου θα είναι «κοινωνοί θείας φύσεως.»—1 Πέτρ. 1:3, 4· 2 Πέτρ. 1:4.

Μπορεί, λοιπόν, να συμβή ώστε τα αναρίθμητα εκατομμύρια που φιλοξένησαν ελπίδες να πάνε στον ουρανό, να πραγματοποιήσουν τις ελπίδες των; Οι Γραφές εκθέτουν πολύ καθαρά ότι ο αριθμός εκείνων που πάνε στον ουρανό είναι, αν μιλήσωμε συγκριτικά, μικρός πράγματι. Έτσι ο Ιησούς τους είπε: «Μη φοβού, μικρόν ποίμνιον διότι ο Πατήρ σας ηυδόκησε να σας δώση την βασιλείαν.» Και σε τρία μέρη στο βιβλίο της Αποκαλύψεως, ο αριθμός του πνευματικού Ισραήλ, ο αριθμός εκείνων που είναι με το Αρνίον τον Ιησού Χριστό στο ουράνιο Όρος Σιών, είναι ακριβώς 144.000. Γι’ αυτούς λέγεται ότι «θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού, και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη.»—Λουκ. 12:32· Αποκάλ. 7:4· 14:1, 3· 20:6.

Για να είναι ένας άνθρωπος εκλέξιμος για την ουράνια ελπίδα, απαιτούνται ωρισμένα βήματα εκ μέρους του και εκ μέρους του Θεού. Αυτός πρέπει να μετανοήση από την παρελθούσα αμαρτωλή πορεία του, πρέπει να μεταστραφή με το ν’ αλλάξη τελείως κατεύθυνσι προς την πορεία της δικαιοσύνης, πρέπει ν’ αφιερωθή για να κάνη το θέλημα του Θεού και να βαπτισθή. Εν τούτοις, αυτά είναι τα βήματα που μπορεί να κάμη ο ίδιος. Τα λοιπά εξαρτώνται από τον Θεό.—Πράξ. 3:19· Εβρ. 11:6· Πράξ. 4:12· Ματθ. 28:19, 20.

Έπειτα, αν ο Θεός το θέλη, καλεί ατομικά έναν τέτοιον άνθρωπο και τον εκλέγει μέσω του Υιού του, Ιησού Χριστού. (2 Τιμ. 1:9, 10· 1 Πέτρ. 2:9) Έναν τέτοιον άνθρωπο ο Θεός τον ανακηρύσσει δίκαιον βάσει της πίστεώς του στο αίμα του Χριστού, και με το άγιο πνεύμα Του ο άνθρωπος γεννάται ως πνευματικός υιός. (Ρωμ. 5:1, 9· 8:15, 16, 33, 34· Ιακ. 1:18) Αφού λάβη αυτή την ουράνια ελπίδα, αυτός πρέπει να κρατή ακεραιότητα, και ν’ αποδειχθή πιστός μέχρι θανάτου. Αυτό περιλαμβάνει το να είναι χωρισμένος από τον κόσμο και να ’δαμάζη το σώμα του,’ ώστε να το ελέγχη και όχι το σώμα να τον κυβερνά, και να φυλάγεται από τις παγίδες του Διαβόλου. (Ιακ. 1:27· 1 Κορ. 9:27· 1 Πέτρ. 5:8) Κάνοντας έτσι, μπορεί ν’ αποβλέπη στο μέλλον, όπως ακριβώς έκανε ο απόστολος Παύλος, για να λάβη «τον στέφανον της δικαιοσύνης.»—2 Τιμ. 4:8· Αποκάλ. 2:10.

Ο Επίγειος Προορισμός

Περιορίζεται η αιώνια ζωή σ’ εκείνους που πάνε στον ουρανό, δηλαδή μόνον σε 144.000; Καθόλου! Δεν μας είπεν ο Ιησούς να προσευχώμεθα να έλθη η Βασιλεία του Θεού και για να γίνεται το θέλημα του επί της Γης όπως και στον ουρανό; (Ματθ. 6:10) Εκτός τούτου, διαβάζομε ότι «η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν.» (Ησ. 11:9, ΜΝΚ) Και ακόμη περισσότερο, ο Λόγος του Θεού μάς βεβαιώνει ότι θα είναι «η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων» και ότι «θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον.» (Αποκάλ. 21:2-4) Οι λόγοι αυτοί πρέπει ν’ αναφέρωνται σ’ αυτή τη γη, διότι ποτέ δεν υπήρξε θάνατος στον ουρανό όπου είναι ο Θεός. Ασφαλώς αυτά και πολλά άλλα γραφικά εδάφια όμοιας σπουδαιότητος δείχνουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που θ’ ανταμειφθούν με μια τέλεια επίγεια ύπαρξι. Η ελπίδα και προοπτική χιλιάδων εκατομμυρίων ατόμων που πέθαναν βρίσκεται σε μια ανάστασι σε ζωή ακριβώς εδώ σ’ αυτή τη γη, διότι δεν είπε ο Ιησούς, «έρχεται ώρα καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού και θέλουσιν εξέλθει;»—Ιωάν. 5:28, 29.

Ότι και άλλοι, εκτός εκείνων των οποίων προορισμός είναι ο ουρανός, θ’ αποκτήσουν σωτηρία είναι φανερό από τα συμφραζόμενα ενός από τα Γραφικά εδάφια που αναφέρει τους 144.000 πνευματικούς Ισραηλίτας: «Μετά ταύτα είδον, και ιδού όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκάς, έχοντες φοίνικες εν ταις χερσίν αυτών· και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης έλεγον, ‘ Η σωτηρία είναι του Θεού ημών, . . και του Αρνίου.’» Παρεμπιπτόντως, το γεγονός ότι αυτός ο πολύς όχλος δεν μπορεί ν’ αριθμηθή αποδεικνύει ότι ο αριθμός που εδόθη για τους πνευματικούς Ισραηλίτες είναι κατά γράμμα αριθμός.»—Αποκάλ. 7:9, 10.

Μήπως αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν δύο είδη προορισμών για κείνους που λαμβάνουν σωτηρία μέσω πίστεως στον Ιησού Χριστό; (Ιωάν. 3:16) Ναι, διότι δεν υπάρχει αμφισβήτησις ότι οι Γραφές μιλούν τόσο για ουράνιες όσο και για επίγειες ευλογίες και αμοιβές. Η λογική του γεγονότος αυτού θα είναι φανερή αν μόνο σκεφθούμε το ζήτημα. Αν όλα τα αναρίθμητα εκατομμύρια που τελικά θα κερδίσουν σωτηρία έπρεπε να πάνε στον ουρανό για να υπηρετήσουν ως ιερείς και βασιλείς, προς όφελος ποίων θα υπηρετούσαν ως ιερείς και σε ποίους θα κυβερνούσαν ως βασιλείς; Αλλ’ όταν εννοήσωμε ότι μόνον 144.000 θα υπηρετούν έτσι και θα ευλογούν τα αναρίθμητα εκατομμύρια που θα εγερθούν από τους νεκρούς και θα ζουν ακριβώς εδώ σ’ αυτή τη γη, αυτό έχει νόημα. Εκτός αυτού, όταν σκεφθούμε ότι η τεράστια πλειονότης εκείνων που θ’ αναστηθούν από τους νεκρούς στην αρχή έχουν μικρή γνώσι του Ιεχωβά Θεού και των δικαίων του απαιτήσεων, μπορούμε να ιδούμε πόσο έργο θα υπάρχη για τους ουράνιους ιερείς και βασιλείς για να επαναφέρουν όλους αυτούς σε αρμονία με τον Δημιουργό τους. Η Βίβλος δείχνει ότι σ’ αυτό το έργο θ’ αφιερωθούν χίλια έτη, και γι’ αυτόν το λόγο η βασιλεία ονομάζεται Χιλιετής βασιλεία.—Ησ. 11:1-9· 2 Πέτρ. 3:8· Αποκάλ. 20:4-6.

Εκείνοι που θα υπηρετούν ως επίγειοι αντιπρόσωποι της ουράνιας βασιλείας θα είναι «άρχοντες,» όπως ακριβώς προελέχθη προφητικώς για τον Ιησού Χριστό: «Αντί των πατέρων σου θέλουσιν είσθαι οι υιοί σου· αυτούς θέλεις καταστήσει άρχοντας επί πάσαν την γην.» (Ψαλμ. 45:16) Αυτοί οι άρχοντες θα περιλαμβάνουν όλους του ανθρώπους πίστεως από τον Άβελ μέχρι του Ιωάννου του Βαπτιστού. Κανένας απ’ αυτούς δεν θα είναι στον ουρανό; Όχι. Πώς το γνωρίζομε; Επειδή ο Ιησούς είπεν ότι έως τότε, το έτος 31 μ.Χ. κανένας δεν είχε ανεβή στον ουρανό. Και για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή είπε ότι «μεταξύ των γεννηθέντων υπό γυναικών,» κανένας δεν ήταν μεγαλύτερος αυτού, και όμως «ο μικρότερος εν τη βασιλεία των ουρανών, είναι μεγαλύτερος αυτού.» Η Βίβλος επίσης λέγει ότι ακόμη και ο Βασιλεύς Δαβίδ, άνθρωπος που επιδοκιμάσθηκε από τον Θεό, δεν ανέβη στον ουρανό.—Ματθ. 11:11· Ιωάν. 3:13· Πράξ. 2:25-35.

Γιατί κανένας απ’ αυτούς δεν ανέβη στον ουρανό; Επειδή η οδός προς τον ουρανό περίμενε τη θυσία του Χριστού για ν’ ανοίξη. Εκτός τούτου, κανένας δεν μπορούσε να προηγηθή αυτού, διότι αυτός έπρεπε να είναι ο «πρωτότοκος εκ των νεκρών, για να γείνη αυτός πρωτεύων εις τα πάντα.» Έπεται λοιπόν ότι μόνον εκείνοι που πεθαίνουν μετά τον θάνατο και την ανάστασι και την ανάληψι του Χριστού στον ουρανό θα μπορούσαν να ελπίζουν ν’ αποκτήσουν ζωή στους ουρανούς.—Κολ. 1:18· Εβρ. 10:20· 2 Τιμ. 1:10.

Τα γεγονότα δείχνουν ότι η γενική κλήσις ή πρόσκλησις από τον Θεό για το ουράνιο βραβείο έπαυσε, αφού ο πλήρης αριθμός των προοριζομένων έχει κληθή και εκλεγή. Αυτός είναι ο λόγος γιατί σήμερα οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά κηρύττουν σ’ όλο τον κόσμο τα αγαθά νέα της αιωνίου ζωής σε μια Παραδεισένια γη μέσω της βασιλείας του Θεού. Έχοντας υπ’ όψι τον καιρόν στον οποίον ζούμε, διακηρύσσεται η ελπίδα ότι ένας «πολύς όχλος» «άλλων προβάτων» δεν θα χρειασθή να πεθάνουν αλλά θα περάσουν από αυτό το παλαιό σύστημα σ’ ένα νέο σύστημα πραγμάτων, στο οποίο μπορούν να ζουν για πάντα. Για να κάμετε αυτή την ελπίδα πλήρως δική σας, δεχθήτε μια Γραφική μελέτη με έναν από τους μάρτυρας του Ιεχωβά.—Ιωάν. 10:16· Ματθ. 24:14.