Πρόοδος του Κηρύγματος της Βασιλείας στην Ιαπωνία
(Από το Βιβλίο του Έτους 1973—συνέχεια)
ΟΤΑΝ οι ιεραπόστολοι του Χριστιανικού κόσμου πιστοποίησαν ότι πολύ μικρή πρόοδο έκαμναν με το «ευαγγέλιον της σωτηρίας,» για να επιτελέσουν το σκοπό τους άρχισαν να ιδρύουν νοσοκομεία, σχολεία και πανεπιστήμια, για να ενθαρρύνουν τους Ιάπωνας να υιοθετήσουν τη θρησκεία των αιρέσεων του Χριστιανικού κόσμου. Να επέτυχαν άραγε; Πολλοί από τους Ιάπωνες είναι ευγνώμονες για τα ιατρικά και εκπαιδευτικά οφέλη που έλαβαν, και έκαμαν καλήν χρήσιν αυτών, αλλά πολύ λίγοι είδαν το λόγο να υιοθετήσουν τη θρησκεία του Χριστιανικού κόσμου. Σήμερα, σ’ ένα πληθυσμό από 100 εκατομμύρια και άνω, μόνο μισό εκατομμύριο ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί.
Πολλοί από τους Ιάπωνες σήμερα έχουν Γραφή, και θα σας πουν ότι φοιτούν σ’ ένα από τα σχολεία του Χριστιανικού κόσμου. Αλλά τώρα, αν έχουν μια θρησκεία, είναι ευχαριστημένοι να συμβαδίζουν και με τη θρησκεία των προγόνων τους. Τη μεγαλύτερη εντύπωσι που οι αιρέσεις του Χριστιανικού κόσμου έκαμαν στους Ιάπωνες φαίνεται να είναι στον εορτασμό των Χριστουγέννων, με τη λάμψι του και τις χρυσές διακοσμήσεις, διασκεδάσεις και την απομάκρυνσι των περιορισμών. Ένας Ιάπων καταστηματάρχης είπε κάποτε σ’ ένα Ιεραπόστολο της Σκοπιάς: «Είμαι ένας καλός Χριστιανός και ένας καλός Σιντοϊστής. Πουλώ Χριστουγεννιάτικα δένδρα τα Χριστούγεννα, και δένδρα του Σίντο την πρωτοχρονιά.» Τα Χριστούγεννα δεν επέτυχαν να κάνουν τους Ιάπωνες Χριστιανούς.
ΤΟ ΑΓΓΕΛΜΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ
Στη συνέλευσι Σεπτεμβρίου 1-10, 1911, ο Διεθνής Σύλλογος των Σπουδαστών της Γραφής διώρισε μια επιτροπή «να περιόδευση τον κόσμο και να κάμη έκθεσι της αληθινής καταστάσεως πραγμάτων στις χώρες της Ανατολής μεταξύ των ανθρώπων που συχνά καλούνται ‘ειδωλολάτραι.’» Αυτό ακολούθησε την πρότασι κάποιου Ιεραποστολικού Κινήματος με επικεφαλής τον Λαίημαν ότι χρειάζονται $30.000.000 για την άμεσο μεταστροφή του κόσμου. Η διορισθείσα από 7 αδελφούς επιτροπή περιλαμβανομένου και του Αδ. Ρώσσελ, γρήγορα έφυγαν και, αφού εσταμάτησαν στις Νήσους Χαβάι, συνέχισαν το ταξίδι των προς την Ιαπωνία.
Ο Αδ. Ρώσσελ και οι σύνοδοι του έκαμαν ένα ταξίδι 700 μιλίων επισκεπτόμενοι την Γιοκοχάμα, το Τόκυο, τη Ναγκασάκη και άλλες πόλεις. Στο Τόκυο όπου έδωσε δύο διαλέξεις παρετήρησε ότι οι Ιεραπόστολοι του Χριστιανικού κόσμου ήσαν πολύ αποθαρρυμένοι. Ανέφερε ότι η τάσις του θρησκευτικού αισθήματος ήταν «προς την απιστία, αμφιβολία και αθεϊσμό,» και εξέθεσε μια πρόσφατη επιθεώρησι τριών διαμερισμάτων στο Πανεπιστήμιο του Τόκυο, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την εξής θρησκευτική απογραφή μεταξύ των σπουδαστών: Χριστιανοί 4· Βουδδισταί, Κονφουκιανοί και Σιντοϊσταί 17· ακαθόριστοι 46· αθεϊσταί 60· αγνωστικισταί 282· ολικόν, 409.
Οι ομιλίες του Πάστορος Ρώσσελ έδωσαν στους Ιάπωνες τροφή για σκέψι που ποτέ τους προηγουμένως δεν απήλαυσαν. Η έκθεσίς του έλεγε: «Ό,τι οι Ιάπωνες χρειάζονται είναι ‘το Ευαγγέλιο της Βασιλείας,’ αγγέλλοντας την δευτέρα έλευσι του Ιησού ως του Μεσσίου της Δόξης, να κυβερνήση, να θεραπεύση και να διδάξη όλες τις οικογένειες της γης.»
Μια επιπρόσθετος μαρτυρία δόθηκε στην περιφέρεια αυτή της Κίνας, Κορέας και Ιαπωνίας το 1915, από την Αδ. Φ. Μακένζη, μια σκαπανέα Βρεττανικής εθνικότητος. Η αδελφή διέθεσε ή εδάνεισε πολλά αντίτυπα των Γραφικών Μελετών, και έκαμε επανεπισκέψεις το 1918. Μια επιστολή που έγραψε στα ενδιαφερόμενα άτομα εφιστούσε την προσοχή στο 15ο κεφάλαιο του βιβλίου Το Θείον Σχέδιον των Αιώνων, που πολιτεύεται «με τη μεγάλη θλίψι που ήδη είχε αρχίσει στον κόσμο, γεγονός το οποίον είχε προλεχθή από τη Γραφή πριν από 40 χρόνια.»
Την 6η Σεπτεμβρίου 1926 ένας Αμερικανο-Ιάπων, ο Τζούνζο Ακάσι, έφθασε στην Ιαπωνία ως ιεραπόστολος της Εταιρίας. Ίδρυσε ένα τμήμα στη Κόμπη, το οποίον αργότερα μεταφέρθηκε στην Γκίνζα, και τελικά στην Ογκικούμπο, κατόπιν στα περίχωρα του Τόκυο, όπου εγκατεστάθηκε ένα τυπογραφείο. Ως την έκρηξι του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ιαπωνία, η Κορέα και Ταϊγουάν εκαλύπτονταν από ολοχρονίους σκαπανείς της Σκοπιάς από την Ιαπωνία. Ο ανώτατος αριθμός αυτών στην Ιαπωνία έφθασε τους 110 το 1938. Φαίνεται ότι δεν υπήρχαν εκκλησιαστικές συναθροίσεις, όπως η μελέτη της Σκοπιάς, αλλ’ η έμφασις ετίθετο σε συναθροίσεις στο δρόμο και στη διανομή Του Χρυσού Αιώνος. Το 1938 και μόνο διετέθησαν 1.125.817 περιοδικά.
Ο Ακάσι έδωκε στην οργάνωσι το όνομα «Τονταϊσά,» που σημαίνει «Ο Φάρος.» Από τον καιρό του «Μαντσουριανού Επεισοδίου» την 18 Σεπτεμβρίου 1931, ο μιλιταρισμός άρχισε να κυριαρχή στην Ιαπωνία. Ως εκ τούτου, την 16 Μαΐου 1933, ο Ακάσι και μερικοί άλλοι συνελήφθησαν και εξετάσθησαν από τους δημοσίους επιτρόπους με την υπόνοια ότι παρεβίαζαν τον νόμον του 1925 περί Διατηρήσεως της Ειρήνης. Απελύθησαν όμως επειδή δεν είχαν αποδείξεις. Αλλ’ επιπρόσθετες δυσκολίες εφαίνοντο στον ορίζοντα!
Αφού η Ιαπωνία ενώθηκε με την Γερμανία σε μια σύμβασι κατά του Κομμουνισμού το 1936, όλα τα θρησκευτικά σώματα ήλθαν κάτω από την βαρειά πίεσι της κυβερνήσεως. Ως αποτέλεσμα, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία άλλαξε τη θέσι της με το να υποκύπτη στους βωμούς του Σίντο, και το επέτρεψε αυτό με τη δικαιολογία ότι αυτή δεν ήταν «θρησκευτική» ιεροτελεστία! Η κυβέρνησις εζήτησε από όλα τα θρησκευτικά σώματα να στείλουν τους αντιπροσώπους των στο μέτωπο να προσεύχωνται για την νίκη της Ιαπωνίας, και τα περισσότερα συνεμορφώθησαν. Σύμφωνα με το νόμο του 1939 περί Θρησκευτικών Σωμάτων, οι Βουδδιστικές και Χριστιανικές αιρέσεις υποχρεώθηκαν να ενωθούν. Το 1944, τόσο η Προτεσταντική συμμαχία όσο και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ενώθηκαν με τον Ιαπωνικό Εμπόλεμο Πατριωτικό Θρησκευτικό Σύνδεσμο, μαζί με τις αιρέσεις του Σιντοϊσμού και Βουδδισμού. Τι μεταχείρισι έλαβαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά κατά την διάρκεια της καταθλιπτικής κυριαρχίας των πολεμοχαρών αρχόντων του Σίντο, που υποστηρίζονταν από το πάνθεόν των από «οκτώ εκατομμύρια θεούς»;
Μια σύντομη έκθεσις που ετοιμάσθηκε από το Ιαπωνικό Υπουργείο των Εσωτερικών το 1947 περιγράφει τις ταραχώδεις εκείνες ημέρες: «Τον Μάιο του 1933, ο Ακάσι και μερικοί από τους συντρόφους του . . . συνελήφθησαν κατηγορούμενοι επί προδοσία και η Τονταϊσά διελύθη. Αναδιωργανώθηκε και πολλά μέλη . . . (κάπου 200, περιλαμβανομένων και 50 κατοίκων του Τόκυο) απεστάλησαν καθ’ όλην την Ιαπωνία, Μαντσουρία, Κορέα, Ταϊγουάν, κτλ., κηρύττοντας και διανέμοντας έντυπο ύλη [μεταφρασμένη] από τον Ακάσι. Ισχυρίζονταν ότι το δόγμα της Τριάδος ήταν ψευδές και συνηγορούσαν περί ενός μονοθεϊσμού του ‘Ιεχωβά’· ότι όλες οι άλλες θρησκείες εκτός της Τονταϊσά ήσαν επινοήσεις του Σατανά, και ότι η παγκόσμιος πολιτική οργάνωσις ήταν επίσης μια επινόησις του Σατανά προξενούσα πόλεμο, πτωχεία και ασθένεια· ότι ο Χριστός θα ηγείρετο και θα κατέστρεφε όλες αυτές τις Σατανικές επινοήσεις στον Αρμαγεδδώνα και θα ίδρυε τη Βασιλεία του Θεού. Τελικά, και αυτή ήταν η ουσία του ζητήματος όσον αφορά τα Ιαπωνικά δικαστήρια, επειδή αλλοιώς δεν θα ενδιαφέρονταν στις διδασκαλίες αυτού η οποιουδήποτε άλλου θρησκευτικού σώματος, ‘η Τονταϊσά βοηθούσε στην ίδρυσι της οργανώσεως και συστήματος του Ιεχωβά.’ Επειδή ο ισχυρισμός αυτός εθεωρήθη ως ένα σχέδιο προς ανατροπήν της Ιαπωνικής κρατικής διαρθρώσεως, τα μέλη της Τονταϊσά συνελήφθησαν την 21 Ιουνίου 1939, και μερικά ευρέθησαν ένοχα.»