Προβλήματα στην Οικογενειακή Ζωή
ΣΤΙΣ οικογένειες που γνωρίζετε, πώς συμπεριφέρονται τα μέλη μεταξύ τους; Δείχνουν, ο σύζυγος και η σύζυγος γνήσια αγάπη κι ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλον; Έχουν τα παιδιά καλή ανατροφή και είναι ευτυχισμένα; Ποια είναι η κατάστασι στη δική σας οικογένεια;
Αν και μερικές οικογένειες απολαμβάνουν μαζί μια ευτυχισμένη ζωή, σε πολλές δεν συμβαίνει αυτό. Εκείνο που συμβαίνει σε πολλές οικογένειες δίνει αφορμή για βαθειές σκέψεις, όπως αναφέρουν οι Τάιμς του Λος Άντζελες:
«Σχεδόν σε κάθε γειτονιά, σε κάθε περιοχή, πόλι και προάστιο, τα ζευγάρια λακτίζονται, χτυπιούνται, δέρνονται και γρονθοκοπούνται. Οι πλούσιοι και οι καλοαναθρεμένοι μαλώνουν τόσο όσο και οι φτωχοί και οι αμόρφωτοι και το οπλοστάσιο τους εκτείνεται από κουτιά κονσερβών, μπουκάλες και μαχαίρια του ψωμιού μέχρι τηγάνια και έπιπλα.»—18 Οκτωβρίου 1973.
Οι περισσότερες κακοποιήσεις και πολλοί θάνατοι οφείλονται σε τέτοιους οικογενειακούς πολέμους. Έτσι, ο ένας στους πέντε αστυνομικούς που σκοτώνεται στην υπηρεσία στις Ηνωμένες Πολιτείες αναφέρεται ότι φονεύθηκε ενώ επενέβαινε σ’ έναν οικογενειακό καυγά!
Οι περισσότεροι οικογενειακοί καυγάδες γίνονται φανεροί έξω από το σπίτι. Είναι, όμως, εξαιρετικά επιζήμιοι και τόσο πολύ ώστε τα προβλήματα της οικογενείας έγιναν θέμα συζητήσεως στην κυβέρνησι. Σχολιάζοντας αναφορές ενώπιον επιτροπής της Γερουσίας, το περιοδικό Μπήκον Τζόρναλ του Άκρον έγραψε: «Η Αμερικανική οικογένεια ξεφτίζει.»
Είναι αυτό πράγματι τόσο σοβαρό; Κοιτάξτε τους επόμενους αριθμούς των διαζυγίων.
Διάσπασις των Συζυγικών Δεσμών
Το 1962 υπήρχαν 413.000 διαζύγια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δέκα χρόνια αργότερα αυτός ο αριθμός είχε υπερδιπλασιασθή φθάνοντας τις 839.000! Και η διάσπασις των οικογενειών αυξάνει αλματωδώς.
Τους πρώτους εννέα μήνες του 1973, παρετηρήθη μια αύξησις 9% στα διαζύγια σε σύγκρισι με την ίδια περίοδο του 1972. Με αυτόν το ρυθμό αυξήσεως, άνω των 2.000.000 Αμερικανών θα πάρουν διαζύγιο το 1974.
Επί του παρόντος υπάρχουν δύο διαζύγια για κάθε πέντε γάμους. Αλλά σε πολλές πολιτείες ο αριθμός των διαζυγίων ξεπερνά τους μισούς γάμους! Ιδού οι αριθμοί, που πήραμε από το Παγκόσμιο Ημερολόγιο και Βιβλίο Γεγονότων του 1972:
ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΓΑΜΟΙ ΔΙΑΖΥΓΙΑ
Αλάσκα 3.682 2.096
Αρκάνσας 24.949 13.762
Καλιφόρνια 173.563 111.162
Φλόριντα 81.322 51.688
Όρεγκον 18.824 12.435
Ουάσιγκτων 40.814 20.702
Ποιες είναι οι συνέπειες μιας τόσο συγκλονιστικής αυξήσεως των διαζυγίων; Ότι ένα σε κάθε τέσσερα παιδιά ζη μόνο με τον ένα γονέα. Σχεδόν ο διπλάσιος αριθμός εκείνων που ζούσαν έτσι προ δέκα ετών. Τα αποτελέσματα ξεπερνούν το τραγικό. Ένας δάσκαλος του Δημοτικού σχολείου της Μασσαχουσέττης αναφέρει:
«Είναι πολύ δύσκολο να έχης στην τάξι μια κατάστασι όπου όλα τα παιδιά κάθονται και κάνουν κάτι μαζί, πράγμα που μπορούσες να επιτύχης αν όχι προ πέντε, όμως προ δέκα ετών. Τα παιδιά σήμερα τείνουν να είναι πολύ περισσότερο νευρικά. Ο δάσκαλος πρέπει να έχει πολλή κατανόησι για τα προβλήματα που τα παιδιά αντιμετωπίζουν στο σπίτι τους.»
Σε άλλες χώρες η κατάστασις είναι παρόμοια. Κάτω από τον τίτλο «Η Οικογενειακή Ζωή σε Κίνδυνο» η Εφημερίς Νταίηλυ Μαίηλ του Λονδίνου αναφέρει:
«Η έκτασις των αποτυχημένων γάμων στη Βρεταννία, με 110.000 διαζύγια το 1971—τα διπλά του 1968—είναι τώρα το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα, λέγει ο Δρ. Τζάκομπους Ντομίνιαν. Υπερβαίνει τον αλκοολισμό, το σοβαρό έγκλημα, τα αφροδίσια νοσήματα και τις σεξουαλικές επιθέσεις.»—18 Ιουνίου 1973.
Στην Ινδονησία σχεδόν το ένα τρίτο όλων των γάμων καταλήγει σε διαζύγιο. Η Αυστραλία είδε μια αύξησι 20 τοις εκατό στον αριθμό των διαζυγίων σ’ ένα πρόσφατο έτος. Στην Αίγυπτο, όπου συνηθίζεται η πολυγαμία, υπήρχαν 700.000 διαζύγια το 1970 σε σύγκρισι με 325.000 μόνο γάμους.
Οι Αριθμοί Λέγουν Μόνον Μέρος του Δράματος
Πολλοί γαμήλιοι σύντροφοι απλώς φεύγουν. Δεν ενοχλούνται ούτε και για διαζύγιο. Οι Τάιμς Νέας Υόρκης είπαν γι’ αυτή την κατάστασι στις Ηνωμένες Πολιτείες:
«Ο αριθμός των γυναικών που εγκαταλείπουν τα σπίτια τους ή αποφεύγουν τον γάμο έχει αυξηθή δραματικά τα 10 τελευταία χρόνια.
»Πρακτορεία «ντετέκτιβ», ειδικευμένα στην ανεύρεσι χαμένων ατόμων, αναφέρουν ότι ο αριθμός γυναικών που εγκατέλειψαν τους συζύγους των, ιδιαίτερα στις μεγάλες ανατολικές πόλεις, έχει ανέλθει από 1 στις 100 της περασμένης δεκαετίας σε περισσότερες από 1 στις 3.» Μια άλλη πηγή λέγει ότι το 1973 η αναλογία ήταν περίπου η ίδια.
Εκατομμύρια άλλα ζευγάρια συζούν, οι σχέσεις των, όμως, είναι πολύ φτωχές. «Ακόμη και το φυσικό διαζύγιο μεταξύ ανδρός και γυναικός χωρίς δικαστική απόφασι είναι κάτι κοινό,» εξηγεί ο Περιφερειακός Δικαστής των Η. Π. Α. Μάρβιν Τζ. Στέρνμπεργκ. «Ζουν χωριστά και μόνοι, μερικές φορές ακόμη και στο ίδιο σπίτι, ή ακόμη και στο ίδιο υπνοδωμάτιο, αλλά τα αισθήματά των οι πράξεις των και η διαγωγή μεταξύ τους δείχνουν ότι είναι χωρισμένοι και απομονωμένοι.»
Σε τέτοιους γάμους οι σύντροφοι συχνά βρίσκουν συναισθηματική και σεξουαλική ικανοποίησι με άλλους. Υπολογίζεται ότι τρεις στους πέντε συζύγους και ίσως μια στις τρεις γυναίκες στις Ηνωμένες Πολιτείες είχαν εξωγαμιαίες σχέσεις. Η μοιχεία με αμοιβαία συγκατάθεσι—που ονομάζεται «σουίνγκιν»—έγινε επίσης δημοφιλής. Πιστεύεται ότι περίπου οκτώ εκατομμύρια Αμερικανοί είχαν τέτοιες σχέσεις κατά καιρούς.
Αυτή η έλλειψις σεβασμού στους συζυγικούς δεσμούς έχει τραγικά αποτελέσματα, ιδιαίτερα στους νέους.
Ταλαιπωρίες των Νέων
Ο εμπαιγμός που οι μεγαλύτεροι έχουν κάμει στο γάμο έκαμε πολλούς νέους να παραμερίσουν τελείως τις ηθικές αρχές. «Κάμε ό,τι θέλεις,» ή «Κάμε το ενόσω μπορείς,» είναι το σύνθημά τους. Η εφημερίς Ντέηλυ Νιους της Νέας Υόρκης εξηγεί:
«Οι σεξουαλικές σχέσεις χωρίς γάμο αναγνωρίζονται τώρα ευρέως από τους γονείς, τα πανεπιστήμια και το κοινό γενικώς. Είναι ένα είδος σιωπηρής ανοχής στην ανηθικότητα, σαν να ήταν μάταιο να εμποδισθή ένα νέο ασυγκράτητο ρεύμα.»
Αυτό το αυξανόμενο ρεύμα της ανεκτής ανηθικότητος αντανακλάται στα εκατομμύρια των νεαρών γυναικών που κάνουν εκτρώσεις. Άλλη απόδειξις αυτού είναι ο αυξανόμενος αριθμός των παρανόμων γεννήσεων. Το 1970 η Καλιφόρνια έκαμε ένα κατάλογο 46.600 νόθων. Σ’ όλη τη χώρα υπήρχαν το 1969 περισσότερα από 200.000 κορίτσια κάτω των δεκαοκτώ ετών που έγιναν μητέρες.
Στη Σουηδία, ένα σε κάθε πέντε μωρά γεννιέται εκτός του γάμου. Στη Νέα Ζηλανδία ένα στα οκτώ μωρά είναι νόθο· στον Καναδά μια στις δέκα γεννήσεις είναι εκτός γάμου, και στην Αυστραλία μια γέννησις στις δώδεκα είναι παράνομη. Η εφημερίς Ντέηλυ Μαίηλ του Λονδίνου αναφέρει: «Το ένα τρίτο από τις νεαρές νύφες ήσαν έγκυες την ημέρα του γάμου των.»
Και τι συμβαίνει στις οικογένειες που δεν έχουν χωρίσει; Κατ’ αρχήν πολλοί γονείς επιβλέπουν πολύ λίγο τα παιδιά τους ή καθόλου. Συχνά γίνονται συνεχείς φιλονεικίες σχετικά με τη συμπεριφορά. Ή μπορεί να γίνεται μια σιωπηρή παραχώρησις μεταξύ γονέων και παιδιών που ο καθένας τους ακολουθεί τον δικό του δρόμο. Εκατομμύρια οικογενειών αισθάνονται ότι έχουν πολύ μεγάλη ανάγκη βοηθείας στα προβλήματά τους.
Αυτό φαίνεται από ό,τι παρετήρησε το περασμένο έτος ένας πολύ γνωστός ψυχολόγος: «Την ώρα που βρίσκομαι στη ραδιοφωνική υπηρεσία κάθε πρωί, ο σταθμός WMCA της Νέας Υόρκης κατακλύζεται από 5000 τηλεφωνήματα περίπου. Τα περισσότερα είναι από γυναίκες—για προβλήματα του γάμου.»
Ίσως να μην είσθε μεταξύ αυτών των χιλιάδων που έχουν τηλεφωνήσει, αλλά και σεις επίσης μπορεί να εκτιμήσετε τη βοήθεια στα οικογενειακά προβλήματα. Υπάρχουν πολλά πράγματα που οι σύζυγοι, άνδρες και γυναίκες, και οι γονείς μπορούν για να κάμουν να βελτιωθή η κατάστασις στην οικογένεια και αυτά εξετάζονται στα επόμενα άρθρα αυτού του περιοδικού.
[Πίνακας στη σελίδα 3]
ΑΥΞΗΣΙΣ ΔΙΑΖΥΓΙΩΝ ΣΤΙΣ Η. Π. Α.
1960 - 393,000
1965 - 479,000
1970 - 715,000
1972 - 839,000
[Πίνακας στη σελίδα 4]
ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΝΟΘΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΕ ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΒΡΕΦΩΝ
ΣΟΥΗΔΙΑ 1 σε 5
ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ 1 σε 8
ΚΑΝΑΔΑΣ 1 σε 10
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ 1 σε 12