Είναι η Βίβλος Ρεαλιστική;
ΓΙΑ να είναι ένας οδηγός ρεαλιστικός, πρέπει όχι μόνον να είναι απηλλαγμένος από μύθους και ψευδείς δοξασίες, αλλά επίσης να προμηθεύη τον ορθό τρόπο σκέψεως για τις καταστάσεις και τα προβλήματα που αντιμετωπίζομε. Γι’ αυτό, ας συγκρίνωμε αυτά που σκέπτονται και προλέγουν για το μέλλον οι άνθρωποι με αυτά που λέγει η Γραφή.
Παρά τις απειλές του συνεχιζομένου πληθωρισμού, της ανεργίας και των πολυαρίθμων διεθνών προβλημάτων, πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η κατάστασις θα καλυτερεύση. Προβλέπουν μακροπρόθεσμες λύσεις στις πολιτικές διαφορές, στις φυλετικές και εθνικιστικές διαμάχες, στην έλλειψι τροφίμων και στην ενεργειακή κρίσι. Πιστεύουν ότι ο κόσμος βρίσκεται στο κατώφλι της ειρήνης και της ασφαλείας.
Ένα Αμερικανικό περιοδικό εξέφρασε προσφάτως την γνώμη ότι «γενικά οι προοπτικές είναι ενθαρρυντικές για [τις] Η.Π.Α. καθώς η χώρα εισέρχεται σε μια περίοδο ειρήνης. . . . Η ιστορία δείχνει ότι στήνεται το σκηνικό για οικονομική ανάπτυξι και καλύτερους καιρούς για την χώρα. [Οι] Η.Π.Α. ξεπέρασαν πολύ σοβαρώτερες δυσκολίες στο παρελθόν, το ίδιο θα κάμουν και πάλι.»
Για τις παγκόσμιες προοπτικές ο Τζωρτζ Β. Σέπερντ ο Νεώτερος γράφει στο περιοδικό Δη Κρίστιαν Σέντσιουρυ: «Ο πραγματικός κόσμος . . . είναι ο κόσμος όπου μπορεί να οικοδομηθή η ειρήνη, κοπιαστικά, μόνο βάσει διεθνών συμφωνιών, αναγνωρίζοντας πλήρως τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των περισσοτέρων κρατών, ιδιαίτερα εκείνων του Τρίτου Κόσμου. Μια τέτοια συμφωνία είναι δυνατόν να λειτουργήση μόνο στα πλαίσια των Ηνωμένων Εθνών. Γι’ αυτό, φροντίζομε για την αναζωογόνησι αυτού του σώματος, μαζί με την ανάπτυξι αυτού που θα μπορούσαμε να ονομάσωμε νέα μέτρα ‘ειρηνικής δράσεως’ για ειρήνη.»
Αλλά τι εκκλήσεις βλέπομε να κάνουν οι ηγέται του κόσμου για να διατηρήσουν τις ελπίδες των ανθρώπων για τη συνέχισι των παρόντων συστημάτων ή για ένα «καλύτερο κόσμο»; Δεν υπόσχονται τα ίδια πράγματα επί αιώνες; Μήπως κάθε παγκόσμια δύναμις στο παρελθόν δεν έδωσε έμφασι στην δόξα και τη δύναμί της, κάνοντας τους λαούς να πιστεύουν ότι αυτή ήταν η ελπίς του κόσμου; Αλλά πού βρίσκεται τώρα η δόξα εκείνων των δυνάμεων; Δεν κάνουν την ίδια έκκλησι και σήμερα; Και, μολονότι πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη των στους ηγέτας των, λόγω ελλείψεως καλύτερης ελπίδος πιστεύουν ότι θα έλθη κάποιος άνθρωπος που θα μπορέση να εξομαλύνη τα πράγματα. Είναι ρεαλιστικό αυτό;
Ένα παράδειγμα μιας τέτοιας ανθρώπινης «προφητείας» γι’ αυτόν τον κόσμο είναι η δήλωσις που έκαμε ο εκλιπών Γουώλτερ Λίπμαν, όπως αναγράφεται στην Παγκόσμια Εγκυκλοπαιδεία του Βιβλίου: «Όταν κοιτάξωμε κάτω από την επιφάνεια, θα δούμε ότι βρίσκεται υπό ανάπτυξι αυτό που μπορούμε να ονομάσωμε Μεγάλη Επανάστασι, και πάνω σ’ αυτή τη Μεγάλη Επανάστασι πρέπει να βασισθούμε για να φέρωμε ειρήνη και σταθερότητα πάνω στην οποία μπορεί με τον καιρό ν’ αναπτυχθή η παγκόσμια κοινωνία.
«. . . Τι είναι η Μεγάλη Επανάστασις; Είναι μια ριζική αλλαγή στην κατάστασι της ανθρωπότητος. Είναι προϊόν της προχωρημένης γνώσεως του ανθρώπου, της γνώσεως του πώς να ελέγχη τις υλικές συνθήκες της ζωής του στη γη.»
Εν τούτοις, υπάρχουν μερικά άτομα που θεωρούν αυτές τις «προφητείες» απλώς σαν όνειρο. Το περιοδικό Γιουνάιτεντ Στέητς Νιους εντ Ουώρλντ Ρηπόρτ της 5ης Μαΐου 1975, έγραψε: «Τελευταίως ακούμε ολοένα και λιγώτερες συζητήσεις για μια ‘νέα τάξι του κόσμου.’ Δεν μας εκπλήσσει αυτό. Ολοένα περισσότερο, ο κόσμος φαίνεται να περιορίζεται σε τοπικές ομάδες, συχνά ανταγωνιστικές, σπανίως συνεργατικές. Ακόμη κι αυτές φαίνεται ότι γίνονται όλο και πιο ταραγμένες, διεσπασμένες από τον εθνικισμό και ανασφαλείς.»
Η Άποψις της Βίβλου—Είναι Ρεαλιστική;
Αφ’ ετέρου, η άποψις της Βίβλου δεν είναι ασαφής ούτε αμφιταλαντευόμενη. Δείχνει γιατί αποτυγχάνουν τα σχέδια των ανθρώπων και γιατί κάθε δεκαετία φέρνει πιο σοβαρά προβλήματα. Ως ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού μάς λέγει ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ανθρωπότης οφείλονται στην ατέλεια ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους. (Ρωμ. 5:12) Η Βίβλος λέγει: «Του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού.» (Ιερεμ. 10:23) Επίσης, η Βίβλος μάς πληροφορεί ότι η καθοδήγησις του Θεού θα μπορούσε να βοηθήση ακριβώς τώρα, ακόμη και σ’ αυτόν τον ατελή κόσμο, αν την ακολουθήσουν οι άνθρωποι. (Παροιμ. 2:6-9) Αλλά οι άνθρωποι, ιδιαίτερα οι ηγέται του κόσμου, αρνούνται να συμμορφώσουν την πορεία τους με τις Βιβλικές αρχές και, ως αποτέλεσμα, δρέπουν τους καρπούς της ακαταστασίας και της διαφθοράς. Γιατί; Βασικά, διότι θέλουν κυριαρχία ανεξάρτητη από τον Θεό. Δεν θέλουν ν’ αναγνωρίσουν τον Θεό ως υπέρτατο Σύμβουλο και Βασιλέα.—Πράξ. 4:24-26· Αποκαλ. 17:12-14.
Πράγματι, η Βίβλος ρεαλιστικά φθάνει ως τις ρίζες των προβλημάτων του ανθρωπίνου γένους. Δίνει μια ορθή άποψι της παρούσης καταστάσεως και τους λόγους για τους οποίους υπάρχει. Τι θα λεχθή για το μέλλον; Μήπως η Βίβλος προφητεύει μια ημέρα καταστροφής για το ανθρώπινο γένος, ή μήπως παρουσιάζει μια χαρούμενη ελπίδα;
Παρουσιάζει Ρεαλιστική Άποψι του Μέλλοντος;
Για απάντησι, ας δούμε την προφητεία που έδωσε ο Ιησούς στους αποστόλους του όταν τον ρώτησαν: «Τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;» (Ματθ. 24:3) Ο Ιησούς, κάτω από έμπνευσι περιέγραψε με ακρίβεια τη σημερινή εποχή μας, λέγοντας: «θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους· πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων.»—Ματθ. 24:7, 8.
Οι άνθρωποι που ζουν σ’ αυτή τη γενεά έχουν δει την εκπλήρωσι αυτής της προφητείας από το έτος 1914. Δεν σημείωσε αυτό το έτος μια «αρχή ωδίνων» διαφορετικών από τους προηγουμένους πολέμους και τις πείνες; Ο Τζαίημς Κάμερον, στο Βιβλίο του με τίτλο «1914,» λέγει: «Στο έτος 1914 ο κόσμος, όπως ήταν τότε γνωστός και παραδεδεγμένος, ετελείωσε. Εκείνο το έτος υπήρξε—πολύ περισσότερο από κάθε προηγούμενο ή επόμενο έτος—το σημείον στίξεως του εικοστού αιώνος.»
Πώς συνέβη αυτό; Διότι οι πόλεμοι που είδε αυτή η γενεά δεν ήσαν συνηθισμένοι πόλεμοι. Τους απεκάλεσαν πολύ σωστά «Παγκοσμίους Πολέμους.» Επίσης, ο Ιησούς είπε ακόμη ότι θα υπήρχε «στενοχωρία εθνών εν απορία» και ότι οι άνθρωποι «θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην.» Αυτά και πολλά άλλα πράγματα που προεφήτευσε ο Ιησούς που αναγράφονται στον Ματθαίο 24, Μάρκον 13, και Λουκάν 17 και 21 συμβαίνουν σήμερα και είναι χαρακτηριστικά της γενεάς μας. Ο Ιησούς επίσης είπε ότι «δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη (που θα παραστή μάρτυς αυτών) εωσού γείνωσι πάντα ταύτα.»—Λουκ. 21:32.
Ποια είναι «πάντα ταύτα» που πρέπει να συμβούν σε μια γενεά; Αυτά περιλαμβάνουν το τέλος αυτού του παρόντος ανθρωποποίητου συστήματος πραγμάτων, όχι της κατά γράμμα γης και όλου του ανθρωπίνου γένους πάνω σ’ αυτήν. Σημαίνει απελευθέρωσι από τη διεφθαρμένη, καταπιεστική, μολυσμένη κατάστασι στην οποία βρίσκεται τώρα η ανθρωπότης. Ο Ιησούς είπε σ’ εκείνους που θέλουν να πράττουν το ορθό και που ερευνούν με πίστι τη Βίβλο: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας, διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.» (Λουκ. 21:28) Η Βίβλος, επομένως, δεν προβλέπει μια σκοτεινή «ημέρα καταστροφής» αλλά έχει μια λαμπρή προοπτική, για κείνους που επιθυμούν δικαιοσύνη και ειρήνη. Προλέγει σκοτεινά πράγματα μόνο για κείνους που ιδιοτελώς αγκιστρώνονται πάνω στα διεφθαρμένα πράγματα αυτού του καταρρέοντος συστήματος και που αρνούνται ν’ αναγνωρίσουν την κυριαρχία του Θεού.—2 Θεσσ. 1:6-8.
Εκτός απ’ αυτές τις αποδείξεις—τη στενοχωρία των εθνών και τον φόβο για τα επερχόμενα δεινά επάνω στη γη που αισθάνονται οι ηγέται του κόσμου, και την αύξησι του εγκλήματος, της μολύνσεως, της ανηθικότητος και του κινδύνου ένας πυρηνικού πολέμου—τι άλλη απόδειξι έχομε ότι το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων πλησιάζει; Πώς μπορούμε να γνωρίζωμε ότι δεν αργεί πολύ και ότι δεν θα συμβή σε μελλοντικούς αιώνες, όπως λέγουν πολλοί;
Η Τελευταία Παγκόσμιος Δύναμις Βρίσκεται Τώρα σε Ύπαρξι
Η Βίβλος μιλεί, είτε με κατά γράμμα είτε με προφητικό τρόπο, για επτά παγκόσμιες δυνάμεις στη διάρκεια της ιστορίας της ανθρωπότητος. Δεν πρόκειται για μικρές, ασήμαντες δυνάμεις, αλλά για δυνάμεις που ήσκησαν μεγίστη επίδρασι στη διάρκεια της υπάρξεως των. Η κάθε μια, στη εποχή της, ήταν η υπ’ Αριθμόν Ένα Δύναμις με την οποία έπρεπε ν’ αναμετρηθούν τα έθνη. Αυτές ήσαν: Η Αίγυπτος, η Ασσυρία, η Βαβυλών, η Μηδοπερσία, η Ελλάς, η Ρώμη και η Αγγλοαμερικανική Παγκόσμιος Δύναμις. Η προφητεία του Γραφικού βιβλίου του Δανιήλ μίλησε με ακρίβεια για τις δυνάμεις της εποχής του Δανιήλ, συγκεκριμένα για τη Βαβυλώνα και τη Μηδοπερσία και κατόπιν προείπε τις τρεις που θ’ ακολουθούσαν. Η προφητεία ανέφερε τη Μηδοπερσική και την Ελληνική Παγκόσμιο Δύναμι ονομαστικώς και περιέγραψε τις επόμενες δύο. Τι είπε γι’ αυτές η προφητεία του Δανιήλ;
Στην όρασι που του έδωσε ο Θεός, ο Δανιήλ είδε τέσσερα μεγάλα θηρία που παρίσταναν ή προεικόνιζαν «βασιλείς.» (Δαν. 7:17) Αυτά τα συμβολικά θηρία ήσαν ένας λέων (η Βαβυλών), μια άρκτος (η Μηδοπερσία) και μια λεοπάρδαλις (η Ελλάς), και ακολουθούσε ένα φοβερό θηρίο με σιδερένια δόντια, διαφορετικό, απ’ όλα τα άλλα, και που είχε δέκα κέρατα. Απ’ αυτό το θηρίο βγήκε ένα μικρό κέρας, ένας άλλος «βασιλεύς,» που μεγάλωσε και έγινε εξέχον, και λαλούσε πράγματα μεγάλα. Αυτό το τελευταίο κέρας υπέστη κρίσι, όχι από κάποια άλλη παγκόσμια δύναμι, αλλά κρίσι απ’ ευθείας από τον Παντοδύναμο Θεό. Το φοβερό θηρίο ήταν η Ρωμαϊκή Παγκόσμιος Δύναμις και το κέρας που μεγάλωσε απ’ αυτήν ήταν η Εβδόμη Παγκόσμιος Δύναμις, που θ’ αποτελούσε την τελευταία δύναμι επί γης. Αυτή είναι η Αγγλοαμερικανική Παγκόσμιος Δύναμις.—Δαν. 7:2-12· παράβαλε Δανιήλ 8:20-22.
Αν πραγματικά βρισκώμεθα στον καιρό του τέλους αυτού του συστήματος πραγμάτων, τότε αυτό είναι εξαιρετικά σπουδαίο και επείγον. Σημαίνει ότι ζούμε στον καιρό που θα κυβερνήση η Μεσσιανική Βασιλεία επάνω στη γη. Για να έχωμε άφθονες αποδείξεις, χωρίς αμφιβολίες, ο Θεός μάς έχει προμηθεύσει στο τελευταίο βιβλίο της Γραφής, πλήρη διαβεβαίωσι για την αληθινότητα της προφητείας του Δανιήλ και της εγγύτητος της δικαίας χιλιετούς διακυβερνήσεως της γης από τον Μεσσία. Ο απόστολος Ιωάννης, που έζησε στη διάρκεια της κυριαρχίας της Έκτης Παγκοσμίου Δυνάμεως, της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, καταγράφει την όρασι που του έδωσε ο Θεός. Γράφει: «Είναι επτά βασιλείς· οι πέντε έπεσαν, και ο είς είναι, ο άλλος δεν ήλθεν έτι, και όταν έλθη, ολίγον πρέπει να μείνη.»—Αποκάλ. 17:10.
Το Αμερικανικό τμήμα της εβδόμης Παγκοσμίου Δυνάμεως βρίσκεται σε ύπαρξι μόνο 200 χρόνια τώρα—ένα σύντομο διάστημα στην παγκόσμιο ιστορία. Κάνοντας πιο έντονη την εγγύτητα του τέλους, ο Ιωάννης μίλησε επίσης για ένα ΟΓΔΟΟ βασιλέα. Αλλ’ αυτός ο βασιλεύς έχει πολύ μικρή διάρκεια, και «είναι εκ των επτά» και είναι επίσης σύγχρονος της Εβδόμης Παγκοσμίου Δυνάμεως. Αυτός ο «βασιλεύς» θα ήταν μια σύνθετη κυβέρνησις που θ’ αποτελείτο από χαρακτηριστικά και των επτά παγκοσμίων δυνάμεων—μια παγκόσμιος συμμαχία. Αυτός «υπάγει, εις απώλειαν» μαζί με την Εβδόμη Παγκόσμιο Δύναμι.. Η Βίβλος, επομένως, δεν αναφέρει κάποια παγκόσμιο δύναμι που επιζή μετά την εβδόμη. Είναι η τελευταία.—Αποκάλ. 17:11
Είναι, λοιπόν, η Βίβλος ρεαλιστική όταν προλέγη τις παγκόσμιες συνθήκες ακριβώς όπως τις βλέπομε σήμερα, όταν μας βοηθή να προσδιορίσωμε πού βρισκόμαστε στο ρεύμα της ιστορίας—όταν μας βοηθή να δούμε ότι ο καιρός της απελευθερώσεως είναι πλησίον; Ασφαλώς η Βίβλος είναι ειλικρινής στον προσδιορισμό των παγκοσμίων δυνάμεων. Και μας δείχνει ότι οι προσπάθειες των ανθρώπων δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει τώρα ο κόσμος, ώστε να φέρουν ευτυχία στους ανθρώπους. Η Βίβλος είναι επίσης ρεαλιστική όταν λέγη ότι η κραυγή για «ειρήνη και ασφάλεια» με τις ανθρώπινες προσπάθειες είναι μια ψευδής παρηγορία που θα προηγηθή ακριβώς της καταστροφής των ανθρωποποιήτων συστημάτων.—1 Θεσσ. 5:3.
Πράγματι, η Βίβλος είναι πιο ρεαλιστική από τις υποσχέσεις των πολιτικών, των οικονομολόγων ή ακόμη και των κληρικών. Δείχνει γιατί υπάρχουν τα παγκόσμια προβλήματα και τι υπάρχει μπροστά μας. Αλλά μπορεί να δώση συμβουλή για την καθημερινή ζωή που να είναι πρακτική και να βοηθήση τους ανθρώπους τώρα; Ας εξετάσωμε αυτό το ζήτημα.