Πώς ο Ιεχωβά Ευλόγησε το Έργον του το 1975
(Από το Βιβλίον του Έτους 1976—συνέχεια)
ΑΥΣΤΡΙΑ: ΜΕΡΙΚΟΙ νεαροί αδελφοί που επιθυμούσαν κάποια κοσμική εργασία ήταν ανάγκη να φοιτούν σ’ ένα ειδικό εκπαιδευτικό σχολείο επί οκτώ εβδομάδες το έτος. Όταν ένας από τους αδελφούς έφευγε από το σπίτι, οι γονείς του τον εσυμβούλευσαν: «Ποτέ σου να μη λησμονήσης ότι είσαι ένας μάρτυς του Ιεχωβά.» Ο νεαρός αυτός αδελφός είπε στον μηχανικό ότι δεν θα μπορούσε να λάβη μέρος σε μερικές σχολικές ιεροτελεστίες γιατί ήταν ένας μάρτυς του Ιεχωβά. Οι συμμαθηταί του που είπαν ότι ο νεαρός αυτός ήταν στενοκέφαλος, γρήγορα άλλαξαν γνώμη. Μια μέρα ο δάσκαλος είπε ότι θα είχαν μια ελεύθερη συζήτησι επί της θρησκείας. Ο νεαρός αδελφός τότε μίλησε σ’ ολόκληρη την τάξι επί μια ώρα σχετικά με την εξομολόγησι, τον Ιησού Χριστό, το άγιον πνεύμα και την οργάνωσι με την οποία συνεδέετο. Οι συμμαθηταί τώρα είχαν διάφορη γνώμη για τον νεανία αυτόν. Εγνώριζε τη Γραφή του, και, επιπρόσθετα, η διαγωγή του στο σχολείο πρόσθεσε λαμπρότητα στις δοξασίες του.
Η αγάπη για τον Ιεχωβά έδωσε στον νεαρό αυτόν αδελφό την ευκαιρία να μιλήση σ’ άλλους για την αλήθεια κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής της ειδικής εκπαιδεύσεως. Κάθε μέρα συμμελετούσε τη Γραφή με τον ομοδωμάτιό του. Γρήγορα ένας από τους συμμαθητάς του πήγαινε στις συναθροίσεις μαζί του. Τι ωραία ήταν που ο νεαρός αυτός ποτέ δεν λησμόνησε τα λόγια αυτά των γονέων του: «Ποτέ σου να μη λησμονήσης ότι είσαι ένας μάρτυς του Ιεχωβά.»
ΜΠΑΡΜΠΑΔΟΣ: Βασικά οι άνθρωποι στη νήσο αυτή είναι συντηρητικοί και σκέπτονται πολύ προτού αποφασίσουν να κάμουν κάτι για την αλήθεια. Το παρελθόν έτος μια πιστή αδελφή έδωσε ένα αντίτυπο Νέα της Βασιλείας σε κάποιον άνθρωπο που την προσκάλεσε μέσα στο σπίτι του, λέγοντας ότι ήθελε να μιλήση μ’ ένα μάρτυρα του Ιεχωβά.
Όταν μπήκε μέσα, αυτός είπε: «Θέλω να γίνω ένας μάρτυρας του Ιεχωβά. Τι πρέπει να κάμω για να γίνω ένας;» Η αδελφή, φυσικά, του ετόνισε ότι χρειαζόταν γνώσι και επικοινωνία, και τον προσκάλεσε να παρευρίσκεται στις συναθροίσεις στην Αίθουσα της Βασιλείας. Με την πρώτη φορά που παρευρέθηκε παρετήρησε: «Ποτέ μου δεν αισθάνθηκα τόσον ευτυχής στη ζωή μου.» Σε οκτώ μήνες ο άνθρωπος και η γυναίκα με την οποία συζούσε επαντρεύτηκαν νομίμως, και τώρα προετοιμάζονται να βαπτισθούν. Ο Λόγος του Θεού άλλαξε ολόκληρη τη ζωή τους και με την καλή των διαγωγή εστόλισαν τον Λόγον του Θεού.
ΒΕΛΓΙΟΝ: Η εξαίρετη στάσις ενός μάρτυρος του Ιεχωβά εβοήθησε έναν άνθρωπο να εγκολπωθή την αληθινή λατρεία. Ένας μάρτυς του Ιεχωβά ήταν συνταυτισμένος με ένα όμιλο πλινθοκτιστών, μερικοί από τους οποίους δεν ήθελαν ακόμη και να κυττάξουν τους μάρτυρας. Κατά σύμπτωσι ένας από τους πλινθοκτίστας, νέος στο είδος αυτό του έργου, δεν μπορούσε να κατασκευάση τη γωνία ενός τοίχου. Φυσικά, δεν ήθελε να παρακαλέση ένα από τους μάρτυρας του Ιεχωβά να τον βοηθήση. Γινόταν όλο και περισσότερο νευρικός και οργίλος, και ίδρωνε πολύ καθώς ο τοίχος πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Ο Μάρτυς είδε τι ελάμβανε χωράν, άφηκε την εργασία του και ρώτησε τον άνθρωπο αυτόν αν μπορούσε να διορθώση την κατάστασι. Αφού διώρθωσε το έργον, ο αδελφός αυτός ερχόταν στον άνθρωπο αυτό κάθε δυο ώρες για να τον βοηθήση. Στις εβδομάδες που ακολούθησαν του έδωσε μερικούς πολύ ωφέλιμους υπαινιγμούς.
Το μίσος που ο πλινθόκτιστης αυτός είχε για τους μάρτυρας του Ιεχωβά δεν μπορούσε να συνεχισθή ύστερ’ από τέτοιες εκφράσεις καλοκαγαθίας. Επί πλέον, παρετήρησε ότι ο αδελφός έδειχνε την ίδια στάσι σ’ όλους τους εργάτες. Αν χρειάζονταν βοήθεια, ο Μάρτυς ήταν πρόθυμος να τους διδάσκη. Ούτε και χασομερούσε στην εργασία του. Ουδέ έκλεβε τίποτε από την τοποθεσία του κτιρίου. Όλα αυτά τον βοήθησαν να διαπιστώση ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν την αλήθεια. Η στάσις του μάρτυρος αυτού του Ιεχωβά τον ενεθάρρυνε να μελετήση τον Λόγον του Θεού. Τελικά, ο άνθρωπος αυτός δέχθηκε την αλήθεια. Η καλή διαγωγή του αδελφού είχε ‘προσθέσει στολισμό στη διδασκαλία του Θεού.’
ΒΟΛΙΒΙΑ: Πολλή προσπάθεια κατεβλήθη κατά την διάρκεια του υπηρεσιακού έτους από «περιερχομένους σκαπανείς.» Εργάσθηκαν σε απομεμονωμένο τομέα επί τέσσερις μήνες. Έτσι είκοσι ανεπεξέργαστες επαρχίες στη Βολιβία άκουσαν τα αγαθά νέα της βασιλείας για πρώτη φορά, και πολλή πρόοδος έγινε σε μερικά χωριά μεταλλωρύχων. Πολλοί ταπεινοί άνθρωποι έκαμαν μεγάλες αλλαγές στη ζωή τους αφού έμαθαν την αλήθεια. Η ζωή των μεταλλωρύχων αυτών είναι διαποτισμένη με ειδωλολατρική δεισιδαιμονία, και επειδή εργάζονται μέσα στο κρύο, ψηλά πάνω στα βουνά, έχουν τη συνήθεια να μασούν φύλλα κακαόδενδρου για να ελαφρύνουν τους πόνους της πείνας και του διαπεραστικού κρύου.
Καθ’ ον χρόνον μερικοί από τους ειδικούς αυτούς σκαπανείς επισκέπτονταν την εκκλησία στη Τσορόλκε, 17.000 πόδια υψηλά, συνήντησαν ένα άνθρωπο που συμμελετούσε τη Γραφή με τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Τους ετόνισε πόσο δύσκολο ήταν να εγκαταλείψη τους ειδωλολατρικούς τρόπους, λόγω του φόβου των ανθρώπων. Πολλοί μεταλλωρύχοι αισθάνονται ότι αν δεν προσφέρουν θυσία στην Πατσαμάμα (τη θεά της γης) πριν μπουν μέσα στο ορυχείο, θα έχουν δυστύχημα, ή μπορεί ακόμη και να χάσουν τη ζωή τους γιατί έτσι προσβάλλουν τη θεά αυτή. Για να σταθή κανείς μόνος του χρειάζεται θάρρος και το πνεύμα του Θεού. Στην περιφέρεια αυτή ένας μικρός όμιλος μαρτύρων του Ιεχωβά διαπλάσσουν τις προσωπικότητες των συμμορφούμενοι με τον τρόπο του Θεού.
Στην περιοχή ενός άλλου χωριού μεταλλωρύχων, στο Σαν Βισέντε, υπήρχαν μόνο 4 αδελφοί. Χωρίς να το περιμένουν στη δεκάμηνη διαμονή των οι σκαπανείς είδαν την αλήθεια ν’ αυξάνη εκεί, μέχρις ότου 21 ήλθαν στην αλήθεια και εβαπτίσθησαν.
Τα βιβλία της τσέπης έφεραν θαυμάσια αποτελέσματα. Επί έτη ένας φοιτητής πανεπιστημίου είχε πολλές αμφιβολίες σχετικά με ζητήματα της Γραφής. Μια μέρα προμηθεύθηκε το βιβλίο Είναι η Γραφή Πραγματικά ο Λόγος του Θεού; Ο νεαρός αυτός τόσο πολύ απορροφήθηκε με την ανάγνωσι του βιβλίου ώστε δεν το άφηκε κάτω ώσπου το διάβασε όλο διαμιάς. Όταν ο διαγγελεύς της Βασιλείας επέστρεψε, άρχισε μια συμμελέτη. Ο νεαρός άρχισε να πηγαίνη στις συναθροίσεις και συμμεριζόταν ό,τι εμάθαινε από τον Λόγο του Θεού με τη φίλη του. Ηθικές αλλαγές έπρεπε να γίνουν προτού μπορέσουν να γίνουν διαγγελείς των αγαθών νέων. Αφού επαντρεύθηκαν και οι δυο τους βαπτίσθηκαν σε μια συνέλευσι περιφερείας.
ΒΟΥΡΜΑ: Ακόμη και νεαρά παιδιά μεταξύ του λαού του Θεού μπορούν να φυλάξουν την καρδιά και να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές του Θεού. Ένα εξάχρονο κορίτσι ο πατέρας του οποίου είναι πρεσβύτερος στην εκκλησία επισκέφθηκε τον παππού και τη γιαγιά του και να μείνη μαζί τους για λίγες μέρες. Όταν καθίσανε να φάνε παρετήρησε ότι η γιαγιά του είχε ψημένα μερικά μικρά ζώα. Ρώτησε: «Πώς εσφάγησαν;» Το κορίτσι ήθελε να γνωρίζη αν τα ζώα είχαν κατάλληλα αφαιμαχθή. Όταν η γιαγιά απήντησε ότι δεν είχαν αφαιμαχθή, το κορίτσι είπε ότι δεν θα έτρωγε καθόλου. Φυσικά, ο παππούς και η γιαγιά εξεπλάγησαν και ρώτησαν, «Γιατί δεν θα έτρωγε;» Το εξάχρονο κορίτσι είπε: «Ο πατέρας μου μού είπε ότι ως μια Χριστιανή δεν πρέπει να τρώγω ζώα που δεν έχουν κατάλληλα σφαγή.» Η γιαγιά τότε προσπάθησε να πείση το μικρό κορίτσι να φάγη λίγο από το κρέας αυτό, λέγοντας ότι ο πατέρας δεν ήταν εκεί, ήταν 50 μίλια μακρυά. Ο πατέρας της ποτέ του δεν θα εγνώριζε γι’ αυτό! Αλλά το νεαρό κορίτσι απήντησε: «Δεν λατρεύω τον πατέρα μου. Ακόμη και αν δεν είναι εδώ να με βλέπη, ο Ιεχωβά Θεός, τον οποίον λατρεύω, είναι εδώ.» Η συζήτησις προελείανε την οδό για τους ηλικιωμένους αυτούς ανθρώπους να ενδιαφερθούν για την αλήθεια.