Θα Διαμαρτυρηθή το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών;
✔ Άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο έμαθαν για τον φοβερό διωγμό που έχει ξεσπάσει εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Μαλάουι της Αφρικής και σε μερικά μέρη δημοσιεύονται διαμαρτυρίες στα μέσα ενημερώσεως.
Παραδείγματος χάριν, η εφημερίς Σταρ της 8ης Νοεμβρίου 1975 της Ουάσιγκτον D.C. δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Θ’ απαντήση σ’ αυτή την Πρόκλησι το Π[αγκόσμιο] Σ[υμβούλιο] Ε[κκλησιών];» Ο Ουίλλιαμ Φ. Γουίλοουμπι, αρθρογράφος της Σταρ, δήλωσε ότι «αυξάνει το ενδιαφέρον για την τύχη των 34.000 Μαρτύρων του Ιεχωβά που διέφυγαν, μετά τον διωγμό της Μαλάουι του 1972, στη γειτονική Ζάμπια και Μοζαμβίκη, αλλ’ οι οποίοι τώρα επαναπατρίζονται δια της βίας.» Το άρθρο εν συνεχεία ανέφερε μερικές λεπτομέρειες από τις φριχτές θηριωδίες που διεπράχθησαν εναντίον αυτών των ακινδύνων Μαρτύρων από «τους Νεαρούς Πιονιέρους, μια πολιτική ομάδα νεαρών του κυβερνώντος κόμματος του Προέδρου Χ. Καμούζου Μπάντα, [οι οποίοι] εξετέλεσαν τα διατάγματα με άγρια ευχαρίστησι.»
Πού μπορεί λοιπόν να στραφή αυτή η διωκόμενη μειονότης για ανακούφισι; «Αφού τα Ηνωμένα Έθνη παραμένουν σιωπηλά στις εγγυήσεις της θρησκευτικής ελευθερίας που τα έθνη-μέλη υποτίθεται ότι εγγυώνται για τους λαούς των, φαίνεται ότι δεν υπάρχει βοήθεια γι’ αυτούς τους ανθρώπους που αποτελούν στόχο καταπιέσεως σ’ αυτή την περιοχή,» θρηνολόγει ο κ. Γουίλοουμπι.
«Αλλά το παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών,» τονίζει, «πρόκειται, σύντομα να συνέλθη σε σπουδαία πλήρη συνεδρίασι στη Ναϊρόμπι [Κένυα]. Έχει ισχυρό υπόμνημα διαμαρτυρίας εναντίων της καταπιέσεως που προκαλούν οι λευκές αποικιακές δυνάμεις στην Αφρική καθώς εκμεταλλεύονται το μαύρο πληθυσμό. Διακινδύνευσε τη φήμη του ως θρησκευτικής οργανώσεως με το να προμηθεύη κεφάλαια και εφόδια στις απελευθερωτικές ομάδες. Έτσι, φαίνεται ότι αυτή η οργάνωσις που ενδιαφέρεται—και δικαιολογημένα για την ελευθερία των καταπιεζομένων, θα ήταν στην πιο ισχυρή θέσι να μιλήση στον Πρόεδρο Μπάντα, που είναι αφωσιωμένος πρεσβύτερος της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας της Κεντρικής Αφρικής στη Μαλάουι, για να παραχωρήση λίγη από την ίδια ελευθερία που παρέχει στους άλλους μαύρους της Μαλάουι.»
Κατόπιν, ο κ. Γουίλοουμπι ρωτά: «θ’ ανταποκριθή το ΠΣΕ σ’ αυτή τη θλιβερή αλλά επίκαιρη ανάγκη; Αν όχι,» καταλήγει, «οποιαδήποτε άλλη διακήρυξι κι αν κάμη εναντίον της καταπιέσεως—θρησκευτικής, φυλετικής ή άλλης—δεν θα φανή πειστική.»