Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;

Θα Σωθούν Όλοι οι Άνθρωποι;

Ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ Θεός ενδιαφέρεται ζωηρά για την αιώνια ευημερία όλου του ανθρωπίνου γένους. Ο Λόγος Του, η Αγία Γραφή, μας λέγει: «Τούτο είναι καλόν και ευπρόσδεκτον ενώπιον του σωτήρος ημών Θεού, όστις θέλει να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας.» (1 Τιμ. 2:3, 4) «Μη θέλων να απολεσθώσί τινες, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.» (2 Πέτρ. 3:9) Αλλά μήπως αυτό σημαίνει ότι τελικά θα σωθούν όλοι οι άνθρωποι, δηλαδή, θ’ αποκτήσουν αιώνια ζωή ως επιδοκιμασμένοι δούλοι του Θεού;

Οι Γραφές αποκαλύπτουν ότι ο Ύψιστος δεν εξαναγκάζει κανέναν να δεχθή τη ζωή. Κάνει όλες τις προμήθειες που απαιτούνται για να κερδίσουν οι άνθρωποι την επιδοκιμασία του, αλλά, κατόπιν, απ’ αυτούς εξαρτάται να δεχθούν ή ν’ απορρίψουν τις προμήθειές του. Αυτό φαίνεται από τα λόγια του Μωυσέως προς το έθνος Ισραήλ: «Έθεσα ενώπιόν σας την ζωήν και τον θάνατον, την ευλογίαν και την κατάραν· δια τούτο εκλέξατε την ζωήν, δια να ζήτε συ και το σπέρμα σου δια να αγαπάς Ιεχωβά τον Θεόν σου, δια να υπακούης εις την φωνήν αυτού, και δια να ήσαι προσηλωμένος εις αυτόν διότι τούτο είναι η ζωή σου και η μακρότης των ημερών σου.—Δευτ. 30:19, 20, ΜΝΚ.

Η σωτηρία, επειδή ο Ιεχωβά Θεός είναι η πηγή της, μπορεί ν’ αποκτηθή μόνον αν κάποιος ενεργή σύμφωνα με τους όρους του. Αυτό σημαίνει να δεχθή το άτομο τον Ιησού Χριστό ως τον Υιόν του Θεού, του οποίου ο θυσιαστικός θάνατος καθιστά δυνατή τη σωτηρία από την αμαρτία και τον θάνατο. Ο απόστολος Πέτρος το διεσαφήνισε αυτό όταν είπε στο Σάνχεδριν, το Ιουδαϊκό ανώτατα δικαστήριο: «Δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν.» (Πράξ. 4:12) Επίσης, ο απόστολος Ιωάννης επέστησε την προσοχή σ’ αυτό όταν ανέφερε τον σκοπό του Ευαγγελίου του: «Δια να πιστεύσητε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός ο Υιός του Θεού, και πιστεύοντες να έχητε ζωήν εν τω ονόματι αυτού.»—Ιωάν. 20:30, 31.

Αλλά γιατί αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος μέσω του οποίου μπορούν να σωθούν οι άνθρωποι; Γιατί δεν μπορεί κάποιος να σωθή με το να διάγη απλώς μια έντιμη ζωή;

Στην πραγματικότητα, κανείς δεν μπορεί ν’ αποδειχθή απολύτως δίκαιος από το είδος της ζωής που διάγει. Όλοι μας σφάλλομε σε λόγια και σε έργα. Ποιος μπορεί να πη ότι ποτέ δεν υπήρξε αφιλάγαθος, αγενής, ιδιοτελής ή σκληρός; Ο Χριστιανός απόστολος Ιωάννης το έθεσε ως εξής: «Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν.» (1 Ιωάν. 1:8) Αφού ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ κατέστρεψε την τελειότητά του με το να παρακούση στον Θεό, όλοι μας γεννηθήκαμε ατελείς. (Ψαλμ. 51:5· Ρωμ. 5:12) Έτσι, δεν υπάρχει τίποτε που μπορεί να κάνη κάποιος απ’ εμάς για να ελευθερωθούμε από την αμαρτία.

Επειδή γεννιόμαστε στην αμαρτία, δεν έχομε αυτομάτως ενώπιόν μας την προοπτική της σωτηρίας. Η Αγία Γραφή λέγει: «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.» (Ρωμ. 6:23) Έτσι, αν δεν υπήρχε κάποια προμήθεια για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες μας, δεν θα μπορούσαμε να σωθούμε από την παντοτεινή παραμονή μας στη λαβή του θανάτου. Άσχετα με το πόσο σκληρά προσπαθήσαμε, το υπόμνημα της ζωής μας δείχνει ακόμη ότι είμεθα ατελείς άνθρωποι, υποκείμενοι στον μισθό της αμαρτίας.

Επομένως, χρειαζόμεθα μια προμήθεια για να καλύψη τις αμαρτίες μας. Το μοναδικό μέσον που έκανε ο Θεός διαθέσιμο για να το επιτύχη αυτό, είναι η θυσία του Υιού του. Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Αυτός ο Ιησούς Χριστός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών, και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου.»—1 Ιωάν. 2:2.

Για να ωφεληθούμε όμως απ’ αυτή την εξιλεωτική θυσία, πρέπει να παραδεχθούμε, ν’ αναγνωρίσωμε την αμαρτωλή μας κατάστασι, να μετανοήσωμε από τις αμαρτίες μας, να μεταστραφούμε από την εσφαλμένη πορεία μας και να κάνωμε το θέλημα του Θεού. Οποιοσδήποτε αρνείται εκουσίως να το κάνη αυτό, δεν θ’ αποκτήση σωτηρία. Η κατάστασις ομοιάζει με την κατάστασι ενός ανθρώπου που πνίγεται, στον οποίον πετούν ένα μέσον διασώσεως, αλλ’ εκείνος το αρνείται.

Ναι, το άτομο που απορρίπτει το μέσον σωτηρίας του Θεού δεν μπορεί να ελπίζη να διαφύγη από τη δυσμενή κρίσι. Αν ζη τον καιρό που αποκαλύπτεται εν δόξη ο Κύριος Ιησούς Χριστός, θα εξολοθρευθή. Αυτό επιβεβαιώνεται από το εδάφιο 2 Θεσσαλονικείς 1:8, όπου διαβάζομε ότι ο Ιησούς Χριστός θα κάμη εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού.» Το εδάφιον 9 συνεχίζει: «Οίτινες θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον.»

Ομοίως, τα άτομα που δέχονται την προμήθεια του Θεού για σωτηρία μέσω του Ιησού Χριστού, αλλά που γίνονται αργότερα αμετανόητοι αμαρτωλοί, δεν θα σωθούν. Στους εξ Εβραίων Χριστιανούς τον πρώτον αιώνα μ.Χ. ελέχθησαν τα εξής: «Εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών, αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους. Εάν τις αθετήση τον νόμον του Μωυσέως, επί δύο ή τριών μαρτύρων αποθνήσκει χωρίς έλεος· πόσον στοχάζεσθε χειροτέρας τιμωρίας θέλει κριθή άξιος ο καταπατήσας τον Υιόν του Θεού και νομίσας κοινόν το αίμα της διαθήκης, με το οποίον ηγιάσθη, και υβρίσας το πνεύμα της χάριτος; Διότι εξεύρομεν τον ειπόντα· Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις, εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει ο Ιεχωβά· και πάλιν· Ο Ιεχωβά θέλει κρίνει τον λαόν αυτού. Φοβερόν είναι το να πέση τις εις χείρας Θεού ζώντος.»—Εβρ. 10:26-31, ΜΝΚ.

Οι εκούσιοι, αμετανόητοι παραβάται, με την πορεία της ενεργείας των απορρίπτουν την εφαρμογή της θυσίας του Ιησού προς όφελός των. Θεωρούν το αίμα του Υιού του Θεού «κοινόν,» δηλαδή, ότι δεν έχει περισσότερη αξία από το αίμα οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου. Γι’ αυτή την αιτία το υπόμνημα της αμαρτίας των στέκεται εναντίον τους, καταδικάζοντάς τους. Δεν υπάρχει καμμιά άλλη θυσία διαθέσιμη για να το καλύψη, προφυλάσσοντάς τους από την εκτέλεσι της εκδικήσεως του Θεού. Επειδή συμβαίνει αυτό, πρέπει να πληρώσουν το πλήρες τίμημα για τις αμαρτίες των—αιώνιο θάνατο.

Απλώς δεν υπάρχει κανένας τρόπος να βοηθηθούν εκείνοι που απορρίπτουν την προμήθεια του αντιλύτρου για να μετανοήσουν και να επανακτήσουν μια επιδοκιμασμένη στάσι ενώπιον του Ιεχωβά Θεού. «Αδύνατον είναι,» λέγει η Αγία Γραφή, «οι άπαξ φωτισθέντες και γευθέντες της επουρανίου δωρεάς και γενόμενοι μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος και γευθέντες τον καλόν λόγον του Θεού και τας δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος, και έπειτα παραπεσόντες [αποστατήσαντες], αδύνατον να ανακαινισθώσι πάλιν εις μετάνοιαν, ανασταυρούντες εις εαυτούς τον Υιόν του Θεού.»—Εβρ. 6:4-6.

Έτσι, μπορούμε να δούμε ότι, μολονότι ο Ύψιστος θέλει να σωθούν όλοι, δεν θα σωθούν όλοι. Πολλοί θα συνεχίζουν ν’ αρνούνται να δεχθούν το μόνο μέσον σωτηρίας· άλλοι, αφού το δεχθούν, μπορεί να γίνουν αμετανόητοι εκτελεσταί αμαρτίας και να χάσουν έτσι τα εξιλεωτικά οφέλη της θυσίας του Χριστού. Στο σημείο αυτό υπάρχει μια προειδοποίησις για όλους εκείνους που επιθυμούν να κερδίσουν σωτηρία από την αμαρτία και τον θάνατο. Πρέπει να προσέχωμε να μη κάνωμε κατάχρησι του ελέους του Θεού, να ενδώσωμε στις επιθυμίες της αμαρτωλής σαρκός κι έτσι να φθάσωμε στο σημείο όπου η μετάνοια είναι αδύνατη.