Ο Θεός Υπάρχει! Αλλά με τι Είναι Όμοιος;

ΤΙ θα πούμε για την προσωπικότητά του; Είναι το είδος του ατόμου που θ’ αγαπούσαμε αν το γνωρίζαμε στενά; Δεν νομίζετε ότι αυτά είναι σπουδαία ερωτήματα;

Πώς μπορούμε να γνωρίσωμε μερικές ιδιότητές του; Η Βίβλος υποστηρίζει τα εξής στην προς Ρωμαίους 1:20: «Τα αόρατα αυτού [οι αόρατες ιδιότητες του Θεού, ΜΝΚ] βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων [«δια του έργου των χειρών Του»—Έκδοσις Νιου Μπέρκλεϋ], η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι.»

Εξετάζοντας σε βάθος αυτό που έκανε ο Θεός, «το έργο των χειρών Του,» μπορούμε να μάθωμε ποιες είναι μερικές από τις ιδιότητές του. Τι βλέπομε λοιπόν;

Αγάπη και Αγαθωσύνη

Αυτές οι ιδιότητες είναι καταφανείς στον τρόπο με τον οποίον έχομε σχεδιασθή. Τα σώματά μας είναι κατασκευασμένα για να κάνουν περισσότερα από το να ζουν απλώς· πραγματικά, φτιάχθηκαν με σκοπό να απολαμβάνουν τη ζωή. Τα μάτια μας μπορούν να βλέπουν τα χρώματα. Μερικά ζώα βλέπουν μόνο μαύρο και άσπρο και ωστόσο ο κόσμος είναι γεμάτος από εκτυφλωτικά χρώματα. Μπορούμε να μυρίζουμε κι έχομε επίσης ικανότητα γεύσεως. Έτσι, το να τρώμε δεν είναι απλώς μια αναγκαία λειτουργία· είναι απόλαυσις. Αυτές οι αισθήσεις δεν είναι απόλυτα σημαντικές για τη ζωή, αλλά αποτελούν ένδειξι ενός στοργικού, γενναιόδωρου Δημιουργού, ενός Δημιουργού που ενδιαφέρεται.

Το στοργικό ενδιαφέρον είναι επίσης φανερό στο βασίλειο των ζώων. Ένα παράδειγμα είναι το πλήθος των μικρών «ψαριών-καθαριστών,» που μερικές φορές αποκαλούνται «τα Ψάρια-Γιατροί.» Προς το παρόν, σαν «καθαριστές.» χαρακτηρίζονται πάνω από 40 είδη ψαριών. Αυτά τα ψάρια φαινομενικά αφιερώνονται στο να απομακρύνουν τα παράσιτα και τις ψείρες των ψαριών που θα μπορούσαν να φράξουν τα βράγχια άλλων ψαριών και να τα κάνουν να αρρωστήσουν.

«Επίσης,» το ψάρι-καθαριστής «κατατρώγει τους μύκητες και τα βακτηρίδια που μπορεί να μολύνουν το δέρμα, και αν το ψάρι έχει πληγωθή, ο καθαριστής θα φάη τις νεκρές σάρκες, καθαρίζοντας έτσι το τραύμα» λέγει το βιβλίο Ζώα-Σύντροφοι και Παράσιτα (Animal Partners and Parasites).

Μπορείτε, λοιπόν, να δήτε ότι αυτά τα ψάρια μοιάζουν πάρα πολύ με μικρούς «γιατρούς» και μερικές φορές διατηρούν ακόμη και «γραφεία» ή «σταθμούς καθαρισμού.» Παρατηρήθηκε ότι ένα «γραφείο» εξυπηρέτησε πάνω από 800 ψάρια σε διάστημα έξη ωρών. Φαντασθήτε απλώς την εικόνα: Τα ψάρια να περιμένουν στην ουρά για τη σειρά τους, μερικά να «στέκωνται» με το κεφάλι ή ανεστραμμένα καθώς οι καθαριστές τα φροντίζουν. Τόση «επαγγελματική» φροντίδα από τους «γιατρούς» χωρίς καμμιά «αμοιβή γιατρού»!

Πόσο σπουδαία είναι αυτή η δραστηριότης καθαρισμού; Μια εξέχουσα αυθεντία σ’ αυτόν τον τομέα, ο Κόνραντ Λίμπω, τη χαρακτήρισε ως «μια συνεχή και ζωτική δραστηριότητα». Κάποτε ο Λίμπω απομάκρυνε από μια συγκεκριμένη περιοχή όλους τους γνωστούς «καθαριστές» και μέσα σε λίγες μέρες ο αριθμός των ψαριών μειώθηκε δραστικά—τελικά έφυγαν σχεδόν όλα. Τα λίγα που απόμειναν, «παρουσίασαν χνουδωτές λευκές κηλίδες, πρήξιμο, ελκώδεις πληγές και εξασθένησι στα λέπια.» Όλ’ αυτά επειδή οι μικροί «γιατροί» είχαν φύγει!

Μήπως οι «καθαριστές» το κάνουν απλώς για το γεύμα που έχουν;

«Κανένας απ’ αυτούς [τους καθαριστές] δεν φαίνεται, να εξαρτάται αποκλειστικά απ’ αυτή τη συνήθεια για την τροφή του.»

«Κανένα απ’ αυτά τα δύο ψάρια [δύο από τους πιο δραστήριους καθαριστές] δεν εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον καθαρισμό για τροφή, διότι μπορούν να τρέφωνται με μικρά οστρακόδερμα· και τα δυο τα παίρνουν αυτά από τα φυτά, και η σενιορίτα [ένα είδος καθαριστού-ψαριού] μπορεί επίσης να τα πάρη από τον βυθό και κατ’ ευθείαν από το νερό.»

Έτσι δεν είναι υποχρεωμένα να φροντίζουν για αυτά τα άλλα ψάρια. Ωστόσο, φροντίζουν. Ποιος θα μπορούσε να έχη σχεδιάσει ένα τέτοιο αποτελεσματικό μικρό καθαριστή—εφωδιασμένο με λαμπρά χρώματα για να αναγνωρίζεται εύκολα, με αιχμηρή μύτη και δόντια σαν τσιμπίδες; Ποιος πρέπει να έβαλε ένα τόσο ζωντανό ένστικτο σ’ αυτά τα μικρά πλάσματα; Μόνο ένας στοργικός Δημιουργός, ένας Δημιουργός που φροντίζει.

Ο ιδιοκτήτης ενός εργοστασίου που έχει υγιά εκτίμησι για τη ζωή, εγκαθιστά στο εργοστάσιό του πολλές βαθμίδες ασφαλείας για να προστατεύση αυτούς που εργάζονται εκεί. Αυτές οι βαλβίδες, που τοποθετούνται σε βραστήρες ή άλλο εξοπλισμό για να απελευθερώνουν την πίεσι που θα μπορούσε να γίνη εκρηκτική δύναμη είναι απόδειξις του γνήσιου ενδιαφέροντός του για τους ανθρώπους.

Στον κόσμο μας βλέπομε πολλές τέτοιες «βαλβίδες ασφαλείας,» τοποθετημένες από τον Σχεδιαστή της δημιουργίας. Ο Δημιουργός «βρέχει επί δικαίους και αδίκους.» (Ματθ. 5:45) Ο τρόπος που κατεβαίνει η βροχή είναι ένα έξοχο παράδειγμα της χρήσεως «βαλβίδων ασφαλείας.»

Στα νέφη που είναι πάνω από τα κεφάλια μας, συσσωρεύονται δισεκατομμύρια γαλλόνια νερού, με τη μορφή υδρατμών. Το νερό είναι βαρύ, αφού ένα κυβικό πόδι (0,03 κυβικό μέτρο) ζυγίζει πάνω από 62 πάουντς (28 κιλά). Υπολογίζεται ότι ένα μεγάλο σύννεφο ζυγίζει μέχρι 100.000 τόνους! Μπορείτε να φαντασθήτε τη ζημιά που θα προέκυπτε αν ο υδρατμός σχημάτιζε μια ενιαία «σταγόνα» και έπεφτε σαν καταρράκτης στη γη; Τι καταστροφή! Αλλά, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, οι μικροσκοπικές σταλίτσες νερού συγκεντρώνονται γύρω από ένα μόριο σκόνης—αλλά μέχρι σ’ ένα ωρισμένο μέγεθος, όχι μεγαλύτερες—και ύστερα πέφτουν στη γη. Η απαλή βροχή σπάνια βλάπτει ακόμη και τα πιο λεπτεπίλεπτα λουλούδια. Ασφαλώς ωφελούμεθα απ’ αυτή τη «βαλβίδα ασφαλείας.»

Ή φαντασθήτε τι τρομερό θα ήταν αν τον χειμώνα το νερό έπεφτε σαν τεράστια κομμάτια πάγου. Αλλά κι εδώ, τη στιγμή της πτώσεως, κάποια «βαλβίδα ασφαλείας» δημιουργεί μικρές νιφάδες που στριφογυρίζουν ακίνδυνα και προμηθεύουν μια μαλακή κουβέρτα που διατηρεί τη θερμότητα του εδάφους για την ωφέλεια της βλαστήσεως.

Πολλά άτομα από χώρες όπου η θερμοκρασία αλλάζει ταχύτατα, μπορεί να θυμούνται ότι όταν ήταν παιδιά, τις νύχτες που έπεφτε ξαφνικά η θερμοκρασία, η μητέρα τους ή ο πατέρας σηκωνόταν και τα σκέπαζε με μια ακόμη κουβέρτα. Θυμάσθε το άλλο πρωί καθώς κουκουλωνόσαστε στο ζεστό σας κρεββάτι, πόσο «ζεστά» νοιώθατε, ξέροντας ότι η μαμά ή ο μπαμπάς ενδιαφερόταν τόσο για το καλό σας; Δεν θάπρεπε, λοιπόν, να θερμαίνωνται οι καρδιές μας προς τον ουράνιο Πατέρα μας, που προμηθεύει αυτή την ασημένια κουβέρτα του χιονιού για την διαφύλαξι της βλαστήσεως; Ναι, το «έργο των χειρών» του πιστοποιεί ότι είναι ένας τρυφερός και στοργικός Δημιουργός που ενδιαφέρεται για μας.

Δικαιοσύνη

Και τι θα πούμε για την ιδιότητα της δικαιοσύνης; Είναι ζωτικό να διαπιστώσουμε αν ο Δημιουργός έχη αυτή την ιδιότητα. Γνωρίζομε ότι ένας Θεός δικαιοσύνης δεν θ’ ανεχόταν για πάντα τις ολοφάνερες αδικίες, την ανομία, το κλίμα του κακού που κυριαρχεί παντού στη γη σήμερα.

Υπάρχει απόδειξις αυτής της ιδιότητος από κάτι που έχομε μέσα μας. Τι είναι αυτό; Ακούστε πώς περιγράφεται σε μια δήλωσι αληθείας στη Βίβλο:

«Επειδή όταν οι εθνικοί οι μη έχοντες νόμον πράττωσιν εκ φύσεως τα του νόμου, ούτοι νόμον μη έχοντες είναι νόμος εις εαυτούς, οίτινες δεικνύουσι το έργον του νόμου γεγραμμένον εν ταις καρδίαις αυτών, έχοντες συμμαρτυρούσαν την ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ [«αίσθησιν του ορθού και εσφαλμένου,» Ενισχυμένη Βίβλος· η Ελληνική λέξις σημαίνει, «διάκρισι μεταξύ αυτού που είναι ηθικώς καλό και κακό . . . προτροπή του ενός, καταδίκη του άλλου,» Ελληνο-Αγγλικό Λεξικό του Θέγιερ] αυτών και τους λογισμούς κατηγορούντας ή και απολογουμένους μεταξύ αλλήλων.» (Ρωμ. 2:14, 15)

Είναι η ύπαρξις της συνειδήσεως, ενός νόμου ‘γραμμένου εν ταις καρδίαις [μας],’ που μας δίνει την αίσθησι του ορθού και του εσφαλμένου. Αυτό είναι μια ισχυρή απόδειξις ότι ο ίδιος ο Πλάστης μας πρέπει να είναι ένας Θεός που έχει ηθική αίσθησι, που έχει την ιδιότητα της δικαιοσύνης.

Πριν από είκοσι τρεις αιώνες, ο Αριστοτέλης μίλησε για την πραγματικότητα ενός τέτοιου εσωτερικού νόμου και τον ωνόμασε «φυσική δικαιοσύνη και αδικία που δεσμεύει όλους τους ανθρώπους.» Άλλοι την «ονόμασαν «φυσικό νόμο,» «υπέρτατο νόμο» και «νόμο των εθνών,» ή της ανθρωπότητας. Ναι, μια φυσική αίσθησις του τι είναι δίκαιο ή άδικο, φαίνεται να «δεσμεύη όλους τους ανθρώπους.»

Ένας εξέχων ανθρωπολόγος, ο Μ. Φ. Άσλεϋ Μόνταγκιου, εξέφρασε την άποψι που συμμερίζονται πολλοί επιστήμονες: «Ο φόνος θεωρείται παγκοσμίως ως έγκλημα, και αν ο φονεύς πιασθή και φερθή ενώπιον της δικαιοσύνης, η ποινή είναι συνήθως θάνατος. Οι διατάξεις για την αιμομιξία είναι παγκόσμιες . . . η ιδιωτική περιουσία τυγχάνει σεβασμού παγκοσμίως.» Μολονότι το τι είναι φόνος, ή αυτοάμυνα ή «ιδιωτική περιουσία,» μπορεί να ποικίλλη σημαντικά, οι βασικές πράξεις καταδικάζονται με συνέπεια. Παρά τη διαφορά απόψεων ως προς το περιεχόμενο ενός τέτοιου «φυσικού νόμου.» σχεδόν όλοι παραδέχονται την ύπαρξι ενός τέτοιου νόμου . . . που θεωρείται ως ο ύψιστος κανόνας του ορθού και εσφαλμένου.» (Τα πλάγια γράμματα δικά μας)—Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία.

Πολλοί ωστόσο θ’ αμφισβητούσαν την ύπαρξι συνειδήσεως, ισχυριζόμενοι ότι ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως επιθετικός, ακόμη και φονικός, χωρίς αίσθησι δικαιοσύνης. Ωστόσο, πρόσφατα ήλθαν σε φως αποδείξεις για το αντίθετο.

Ένα έξοχο παράδειγμα είναι, οι Τασαδαίοι, ένας πρωτόγονος λαός που ανακαλύφθηκε πρόσφατα και οι οποίοι ζουν στο υγρό δάσος των Φιλιππίνων. Αυτοί οι άνθρωποι θεωρούνται ότι απομονώθηκαν από το κύριο ρεύμα του πολιτισμού και των πιέσεων του, επί εκατοντάδες χρόνια. Ένας από τους επιστήμονες που έζησε μαζί τους λίγο καιρό είπε: «Είναι απίστευτοι άνθρωποι . . . καμμιά απληστία, καμμιά ιδιοτέλεια . . . Δεν ξέρουν τίποτε για σκοτωμούς, φόνους, πόλεμο! Ποτέ δεν άκουσαν γι’ αυτά.» Παρετήρησε, επίσης, τα εξής: «Όλοι τριγυρνάνε λέγοντας ότι οι άνθρωποι είναι κακοί, διότι έτσι είναι η ανθρώπινη φύσις . . . Όταν δήτε αυτούς τους ανθρώπους, θ’ αναγκασθήτε να πήτε ‘Όχι, βασικά ο άνθρωπος δεν είναι κακός.’» (Οι Ευγενικοί Τασαδαίοι) (The Gentle Tasaday—1975) Ναι, μολονότι ατελής και με αμαρτωλές τάσεις, ο άνθρωπος εξακολουθεί να εκδηλώνη ένα βασικό αίσθημα συνειδήσεως. Μια εγκυκλοπαιδεία το θέτει ως εξής: «Πραγματικά, κανένας πολιτισμός δεν βρέθηκε ακόμη, στον οποίο να μην αναγνωρίζεται η συνείδησις σαν γεγονός.» Πράγματι, αυτή η εσωτερική αίσθησις του ορθού και τον εσφαλμένου υπάρχει και επηρεάζει τη διαγωγή μας προς το καλό.

‘Αλλά τι θα πήτε για τους τόσο πολλούς φονείς, βιαστές, σαδιστές—άτομα που φαίνεται να μην έχουν καθόλου συνείδησι; Δεν απορρίπτει η συμπεριφορά τους ένα τέτοιο συμπέρασμα;’—ίσως να ρωτούσαν, ως αντίρρησι, μερικοί.

Τι θα λεχθή για το αν ο κυβερνήτης ενός αεροπλάνου αρνήται να προσέξη τις οδηγίες από τον πύργο ελέγχου του αεροδρομίου και συντρίβεται, προκαλώντας εκτεταμένες καταστροφές και απώλειες ζωής; Μήπως αυτό αποδεικνύει ότι ο πύργος ελέγχου «δεν υπάρχει»; Κοιτάξτε, αντιθέτως, τις εκατοντάδες των αεροπλάνων που γενικώς συμμορφώνονται με τις οδηγίες του πύργου έλεγχου και κάνουν συνήθως το αεροδρόμιο ένα ασφαλή τόπο. Έτσι, το ότι μερικοί αγνοούν ή ‘αποβάλλουν’ (1 Τιμ. 1:19) αυτό τον «φυσικό νόμο της δικαιοσύνης,» και αρνούνται να καθοδηγούνται απ’ αυτόν, αυτό ασφαλώς δεν είναι σοβαρή απόδειξις για ν’ απορρίψουμε την πραγματικότητα ενός τέτοιου νόμου.

Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ναζί διέπραξαν φρικιαστικά πράγματα εναντίον αθώων. Λόγω αυτών των πράξεων που εξέπληξαν τον κόσμο, πολλοί από τους αρχηγούς των Ναζί δικάσθηκαν μετά τον πόλεμο. Ως επί το πλείστον, αυτοί οι αρχηγοί αρνήθηκαν την ευθύνη αυτών των πράξεων, λέγοντας ότι απλώς υπήκουσαν στο Ναζιστικό νόμο και στους κυβερνητικούς τους ανωτέρους.

«Η πολιτική αφοσίωσις και η στρατιωτική υπακοή είναι έξοχα πράγματα, αλλά . . . έρχεται κάποτε στιγμή, που ο άνθρωπος πρέπει να αρνηθή να απαντήση στον αρχηγό του, αν πρόκειται επίσης να απαντήση και στη συνείδησί του.» Έτσι επιχειρηματολόγησε ο πρώτος δημόσιος κατήγορος της Μεγάλης Βρεταννίας.

«Ένοχοι,» ήταν η απόφασις γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Γιατί; Ώφειλαν να υπακούσουν «στον ανώτερο φυσικό νόμο της δικαιοσύνης,» αναφέρει ένα σχετικό σύγγραμμα.

Μερικοί, επέκριναν αυτές τις δίκες λέγοντας ότι δεν υπάρχει τέτοιος «φυσικός νόμος» και οι κατηγορούμενοι δεν μπορούσαν νομικώς να δικασθούν βάσει αυτού. Ωστόσο, οι δηλώσεις μερικών απ’ αυτούς τους σκληρούς αρχηγούς δίνουν επιπρόσθετη υποστήριξι ότι υπάρχει τέτοια συνείδησις· ότι μια τέτοια δύναμις λειτουργούσε μέσα τους, αλλά απλώς αγνοήθηκε. Ο κατηγορούμενος Βάλτερ Φουνκ είπε: «Και όταν μου ανακοινώθηκαν αυτά τα μέτρα της φρίκης και της βίας εναντίον των Ιουδαίων, έπαθα νευρική κατάπτωσι . . . Ένοιωσα ντροπή και το αίσθημα ενοχής εκείνη τη στιγμή και το ίδιο νοιώθω και σήμερα, Αλλά είναι πολύ αργά.» Ο Χανς Φρανκ, (καταδικάσθηκε σε θάνατο για τα εγκλήματά του) ωμολόγησε: «Αισθάνομαι μέσα μου τρομερή ενοχή.» (Τα πλάγια γράμματα δικά μας)

Αν είμαστε έντιμοι με τον εαυτό μας, γνωρίζομε πολύ καλά ότι έχομε μέσα μας μια έμφυτη αίσθησι του ορθού και του εσφαλμένου, ένα «φυσικό νόμο δικαιοσύνης.» Ποιος έβαλε ένα τέτοιο πραγματικό νόμο μέσα μας; Ασφαλώς, ο ίδιος ο άνθρωπος δεν είναι ο νομοθέτης ενός τέτοιου νόμου. Ο νόμος αυτός θα μπορούσε να προέλθη μόνο από τον Δημιουργό και Σχεδιαστή μας. Δεν οδηγούμεθα, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι, ο ίδιος ο Δημιουργός πρέπει να είναι ένας Θεός με ηθική αίσθησι, ένας Θεός δικαιοσύνης;

Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμεθα που το γνωρίζομε αυτό! Διότι αυτό μας διαβεβαιώνει ότι ο Θεός δεν θα ανέχεται για πάντα τη χονδροειδή αδικία και ανομία που υπάρχει σήμερα. Η αίσθησις του του ορθού και του εσφαλμένου, η δικαιοσύνη, θα τον κάνη να ενεργήση προς όφελος εκείνων που θέλουν να ζουν με τις δικές του αρχές περί ορθού.

Οι Ιδιότητες του Θεού Πρέπει να μας Ελκύσουν Προς Αυτόν

Από τη σύντομη έρευνά μας, ποια είναι η προσωπική μας κρίσις ή «απόφασις»; Πολλοί αναγνώστες, χωρίς αμφιβολία, θα συμφωνήσουν ότι υπάρχει πειστική απόδειξις προς αυτό το συμπέρασμα, δηλαδή, ότι πρέπει να υπάρχη ένας στοργικός και δίκαιος Θεός, φοβερός σε δύναμι.

Πράγματι, είναι συγκινητικό να βλέπωμε παραδείγματα του ενδιαφέροντος και της γενναιοδωρίας του προς εμάς. Πολλοί πιθανόν θα ήθελαν να τον γνωρίσουν ακόμη καλύτερα. Αυτά που μαθαίναμε γι’ αυτόν μέσω του «έργου των χειρών» του αν και είναι εντυπωσιακά, είναι ωστόσο ‘μια μαρτυρία’ ή «κάποια νύξις για τη φύσι του [του Θεού].» (Πράξεις 14:17, Η Νέα Αγγλική Βίβλος) Πολλά ερωτήματα παραμένουν ακόμη αναπάντητα.

Επί παραδείγματι, είναι φυσικό να διερωτώμεθα γιατί αναπτύχθηκε στην αρχή η πονηρία. Γιατί ο Θεός επέτρεψε να συνεχίζεται τόσον καιρό; Πότε θα χρησιμοποιήση τη δύναμί του για ν’ απαλλάξη τη γη από το κακό, εκδηλώνοντας έτσι τη δικαιοσύνη του; Πράγματι, ποιος ήταν ο σκοπός του που έφτιαξε τη γη και τη ζωή σ’ αυτήν; Για ποιο σκοπό υπάρχομε;

Υπάρχουν απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα. Γιατί να μην έλθετε σε επαφή με τους ανθρώπους που εκδίδουν αυτό το περιοδικό, τους Μάρτυρες του Ιεχωβά; Θα χαρούν να σας βοηθήσουν δωρεάν να βρήτε πειστικές απαντήσεις.

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Μερικές φορές μεγάλα ψάρια επιτρέπουν στο «Ψάρι Γιατρό,» [που ονομάζεται επίσης και «ψάρι καθαριστής»] να απομακρύνη τα παράσιτα ακόμη και μέσα από το στόμα τους

[Εικόνες στη σελίδα 15]

Ο Ναζιστής Στρατιωτικός Αρχηγός Χανς Φρανκ: «Αισθάνομαι μέσα μου τρομερή ενοχή.»