Μια Ειλικρινής Απολογία Γίνεται Δεκτή

Η ακόλουθη επιστολή ελήφθη στα κεντρικά Γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά από ένα διδάκτορα της φιλοσοφίας και σύμβουλο της ψυχολογίας:

Αγαπητοί Μάρτυρες του Ιεχωβά: Σας γράφω για να ζητήσω συγγνώμη από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά για κάτι στο οποίο έλαβα μέρος την άνοιξι του 1942 στο Μπρουκχέιβν του Μισισσιππή. Ήμουν τότε 16 ετών και πολύ νέος για να υπηρετήσω στο στρατό, αλλά γεμάτος με το ζήλο του πολέμου. Ύστερα από φήμες που κυκλοφόρησαν ότι μια ομάδα Μαρτύρων του Ιεχωβά είχαν κατασκηνώσει με τροχόσπιτα έξω από την πόλι και ότι ενεθάρρυναν τους ανθρώπους να μην συμμετάσχουν στη στρατολογία, δέκα περίπου συμμαθητές μου από το γυμνάσιο κι εγώ πήραμε πιστόλια και πήγαμε στην κατασκήνωσι. Τους κάναμε πατριωτικές, όπως νομίζαμε, ομιλίες, και τους είπαμε ότι θα έκαναν καλά να έχουν φύγει από την πόλι μέχρι την επόμενη νύκτα. Αυτό κι έκαναν. Δεν μπορώ να θυμηθώ καμμιά συζήτησι με τους φίλους μου σχετικά με τι θα τους κάναμε αν δεν έφευγαν»

Το πνεύμα των καιρών αντανακλάται στο γεγονός ότι η «Νταίηλυ Νιουζ» του Τζάκστον δημοσίευσε ένα άρθρο που επαινούσε την επαίσχυντη πράξι μας.

Η σκληρότης της επιθέσεως των Η.Π. στην Ινδοκίνα επέσπευσε την πλήρη μεταστροφή μου προς τον ειρηνισμό στην δεκαετία του 1960, και η ειρωνεία είναι ότι τα μόνα δυο αγόρια στο γυμνάσιο του γιου μου που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στα R.O.T.C. [Εκπαιδευτικά Σώματα Εφέδρων Αξιωματικών] για ηθικούς λόγους, ήταν ο γιος μου . . . κι ένας Μάρτυς του Ιεχωβά.

Έχω μάθει πολλά για την ελευθερία και την δημοκρατία, καθώς και για τον ειρηνισμό των Χριστιανών που έζησαν στη διάρκεια της ζωής του Χριστού και στα πρώτα 400 χρόνια μετά Χριστόν, από τότε που έδωκα αυτόν τον «πατριωτικό» μου λόγο τα 1942 και θέλω να ζητήσω συγγνώμη απ’ όλους τους Μάρτυρες του Ιεχωβά αν και καθυστέρησα 37 χρόνια. Ειλικρινά [υπογράφεται] F.H.W.

Είμαστε βέβαιοι ότι αυτοί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά που επλήγησαν άμεσα απ’ αυτό το περιστατικό θα αποδεχθούν αυτή την ειλικρινή απολογία μιμούμενοι τον Κύριό τους, τον Ιησού Χριστό.—Λουκάς 23:34.