Η Αγνότης του Βιβλικού Κειμένου Απειλείται

«ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ επιστολές κατ’ αίτησι των αδελφών. Αλλά οι απόστολοι του Διαβόλου τις έχουν νοθεύσει, αφαιρώντας πολλά πράγματα και προσθέτοντας άλλα. Ουαί επιφυλάσσεται γι’ αυτούς. Επειδή μερικοί άνθρωποι τόλμησαν να παραποιήσουν ακόμη και τα ιερά συγγράμματα του Κυρίου, δεν είναι εκπληκτικό ότι έχουν επιτεθή και σε μικρότερης σημασίας συγγράμματα.» Αυτά είπε θρηνολογώντας ο Διονύσιος της Κορίνθου, ένας καθ’ ομολογίαν Χριστιανός επίσκοπος του δευτέρου αιώνα, για ό,τι συνέβη στα δικά του συγγράμματα.

Τα λόγια του δείχνουν ότι μερικοί στις μέρες του «τόλμησαν να παραποιήσουν ακόμη και τα ιερά συγγράμματα,» τις Γραφές. Πράγματι, ο Μαρκίων της ιδίας εποχής, όπως λέγει ο Τερτυλλιανός είχε «απροκάλυπτα χρησιμοποιήσει το μαχαίρι και όχι την πέννα, επειδή έκανε τέτοια εκτομή των Γραφών όπως ταίριαζε στη δική του υποκειμενική άποψι.» «Εξάλειψε κάθε τι που ήταν αντίθετο προς τη δική του γνώμη.»

Ίσως εκπλαγήτε που έγιναν προσπάθειες να παραποιήσουν το κείμενο της Αγίας Γραφής. Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι αυτή η παραποίησις δεν πέτυχε τελικά, αλλάζοντας τη σημασία του αγγέλματος της Βίβλου; Επίσης, η Βίβλος έπρεπε ν’ αντιγράφεται με το χέρι επί αιώνες. Θα μπορούσαν τα λάθη του αντιγραφέως να καταστρέψουν την αγνότητά της; Η απάντησις σ’ αυτά τα ερωτήματα θα βοηθήση να διακρίνωμε πόσο εύκολα θα μπορούσε να καταστραφή αμετάκλητα το ζωντανό άγγελμα της Αγίας Γραφής. Ωστόσο, λόγω μερικών πολύ εξαιρετικών περιστάσεων διαφυλάχθηκε.

Κανένα Βιβλίο δεν Αντιγράφηκε με Τέτοια Φροντίδα

Αιώνες πριν από την Κοινή μας Χρονολογία, οι Εβραϊκές Γραφές αντιγράφονταν με εξαιρετική προσοχή από αφιερωμένους γραφείς. Αυτοί ωνομάζονταν Σοφερίμ, λέξις που προφανώς προέρχεται από το Εβραϊκό ρήμα «μετρώ.» Γιατί; ‘Οι πρώτοι λόγιοι καλούντο Σοφρίμ,’ σύμφωνα με το Ταλμούδ, ‘επειδή μετρούσαν όλα τα γράμματα του Νόμου.’

Τα γράμματα σε κάθε καινούργιο χειρόγραφο μετρούντο προσεκτικά και ο αριθμός έπρεπε να είναι ο ίδιος με του πρωτοτύπου. Τι φροντίδα! Σκεφθείτε τον κόπο να μετρήση κανείς κάθε γράμμα. Αναφέρεται ότι μετρούσαν 815.140 Εβραϊκά γράμματα στις Γραφές. Λαμβάνετο κάθε φροντίδα για να εμποδισθή η φθορά του κειμένου.

Ωστόσο, για να μην υπάρχουν λάθη στην αντιγραφή, θα έπρεπε ο Θεός να εκτελέση κάποιο θαύμα κάθε φορά που ο γραφέας έπιανε την πέννα. Αυτό, όμως, δεν συνέβαινε. Λάθη εγίνοντο. Ήσαν αυτά τα λάθη αρκετά σοβαρά για να καταστρέψουν το νόημα της Βίβλου; Ή μήπως υπάρχει απόδειξις που δείχνει ότι, παρά τις χιλιάδες ετών αντιγραφής, το Εβραϊκό κείμενο είναι ουσιαστικά το ίδιο; Για πολλά χρόνια αυτά τα ερωτήματα έμεναν αναπάντητα, επειδή τα παλαιότερα Εβραϊκά χειρόγραφα ανάγοντο μόνο γύρω στο 900 μ.Χ.

«Ένα Εντελώς Απίστευτο Εύρημα»

Κοντά στις αρχές του 1947, σε μια μικρή σπηλιά που βλέπει στη Νεκρά Θάλασσα στην Παλαιστίνη, ένα 15-χρονο αγόρι στεκόταν στο αμυδρό φως και ατένιζε σαστισμένα μια μάζα από δέρματα τυλιγμένα σ’ ένα λινό ύφασμα. Το δύσμορφο δέμα ήταν αποθηκευμένο σ’ ένα μεγάλο, πήλινο αγγείο ύψους δύο ποδών. Τι απογοήτευσις! Περίμενε να είναι κρυμμένος κάποιος θησαυρός στο κιούπι.

Ωστόσο, αυτό το αγόρι κράτησε στα χέρια του εκείνο που από τότε ωνομάσθηκε «η μεγαλύτερη ανακάλυψις χειρογράφου των συγχρόνων καιρών . . . ένα εντελώς απίστευτο εύρημα!» Εκεί, υπήρχαν μέρη της Βίβλου που χρονολογούνται από τον δεύτερο αιώνα π.Χ., 1.000 χρόνια νωρίτερα από τα πιο παλιά αντίτυπα που υπήρχαν ως αυτή την εποχή. Πώς θα παραβάλλονταν με τα πιο πρόσφατα αντίτυπα; Ο Μίλλαρ Μπάρροους, ο οποίος εργάσθηκε πάνω στους ρόλους επί χρόνια, αναλύοντας προσεκτικά το περιεχόμενό τους, έβγαλε το εξής συμπέρασμα:

«Πολλές από τις διαφορές μεταξύ του ρόλου του Ησαΐα του Αγίου Μάρκου και του Μασοριτικού κειμένου [τα Βιβλικά χειρόγραφα του ενάτου αιώνα] μπορούν να εξηγηθούν ως λάθη στην αντιγραφή. Εκτός απ’ αυτά, υπάρχει μια αξιόλογη ταύτισις, στο σύνολο, με το κείμενο που βρίσκεται στα μεσαιωνικά χειρόγραφα. Αυτή η ταύτισις σ’ ένα χειρόγραφο που είναι πολύ αρχαιότερο, επιβεβαιώνει ακόμη περισσότερο τη γενική ακρίβεια του παραδοσιακού κειμένου.

«Είναι εκπληκτικό το ότι υπέστη τόσο μικρή αλλοίωσι στη διάρκεια χιλίων ετών περίπου.»—Οι Ρόλοι της Νεκράς Θαλάσσης, σελ. 109, 303 304, στην Αγγλική.

Ένας ρόλος περιείχε σχεδόν ολόκληρο το βιβλίο του Ησαΐα. Από τα 1.292 εδάφια του Ησαΐα στην Αγγλική Βίβλο, μόνο 13 διορθώθηκαν από τους μεταφραστές της Αναθεωρημένης Στερεότυπης Μεταφράσεως λόγω του κειμένου αυτού του ρόλου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν περισσότερες διαφορές, αλλά η μεγαλύτερη πλειονότης των άλλων διαφορών ήσαν απλές αλλαγές στην ορθογραφία και τη γραμματική. Μην ξεχνάτε ότι αυτοί οι Εβραϊκοί ρόλοι είχαν γραφθή με διαφορά 1.000 ετών.

Τι θα Λεχθή για τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές;

Ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος είναι το ζήτημα της ακριβούς μεταδόσεως ενός φλογερού ζητήματος σχετικά με τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, διότι, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, έγιναν προσπάθειες παραποιήσεως. Η αμφιβολία για την αγνότητα του κειμένου φαινόταν για πολλούς αιώνες σαν ένα σκοτεινό σύννεφο, επειδή ακόμη και μέχρι τον 17° αιώνα, τα πιο αρχαία αυθεντικά αντίγραφα της «Καινής Διαθήκης» στην πρωτότυπη Ελληνική γλώσσα ανάγονταν μόνο ως τον 10° αιώνα—900 και πλέον χρόνια αφότου έγινε η συγγραφή των πρωτοτύπων. Κανένας δεν μπορούσε ν’ αποδείξη ότι η παραποίησις ή η συγγραφή από απρόσεκτους γραφείς δεν είχαν καταστρέψει το Χριστιανικό άγγελμα.

Ένα «Μαργαριτάρι» Κρυμμένο σε Ερημικό Μοναστήρι

Το 1844, ο Κωνσταντέν φον Τίσεντορφ, ερευνώντας για αρχαία αντίγραφα της Βίβλου, μπήκε στη βιβλιοθήκη του μοναστηρίου στους πρόποδες του Όρους Σινά, νοτίως της Παλαιστίνης. Τα μάτια του ελκύστηκαν από ένα μεγάλο καλάθι με σελίδες βιβλίου. Μια πιο προσεκτική ματιά τον άφησε κατάπληκτο!

Εκεί υπήρχαν σελίδες από ένα αντίγραφο της Βίβλου στην Ελληνική πολύ παλαιότερο από οποιοδήποτε άλλο που είχε δει ποτέ. Συγκρατώντας με δυσκολία τον ενθουσιασμό του, ρώτησε γι’ αυτές τις σελίδες. Η καρδιά του βυθίσθηκε σε θλίψι. Τις χρησιμοποιούσαν για ν’ ανάβουν φωτιά. Δυο σωροί είχαν ήδη καή! Οι καλόγηροι του έδωσαν 43 σελίδες, αλλ’ αρνήθηκαν να συνεργασθούν περισσότερο.

Ο Τίσεντορφ έκανε ένα δεύτερο ταξίδι στο μοναστήρι—χωρίς επιτυχία. Έκανε και τρίτο ταξίδι—πάλι όλα φαίνονταν χαμένα. Έκανε διευθετήσεις να φύγη, θεωρώντας την έρευνα μάταιη. Τρεις μέρες προτού φύγη, μίλησε στον οικονόμο, ή φύλακα του μοναστηρίου, ο οποίος τον προσκάλεσε στο μικρό του δωμάτιο. Ο οικονόμος είπε ότι είχε διαβάσει ένα παλαιό αντίγραφο της Αγίας Γραφής και τράβηξε απότομα ένα σωρό από σκόρπια φύλλα τυλιγμένα σ’ ένα κόκκινο ύφασμα.

Καθώς άνοιγε αυτό το δέμα, φάνηκε το «μαργαριτάρι» που ο Τίσεντορφ έψαχνε 15 χρόνια να βρη. Αυτό το Βιβλικό χειρόγραφο, που τώρα ονομάζεται Σιναϊτικός Κώδικας, περιείχε όλη την «Καινή Διαθήκη.» Πιστεύεται ότι γράφθηκε γύρω στο 350 μ.Χ., και συνεπώς ήταν πάνω από έξη αιώνες αρχαιότερο από αυθεντικά χειρόγραφα της εποχής. Αποκάλυψε αυτό κάποια παραποίησι στο κείμενο;

Η Παραποίησις Ανακαλύπτεται και Διορθώνεται

Ήταν φανερό από την αρχή ότι το κείμενο της ανακαλύψεως του Τίσεντορφ ταυτιζόταν βασικά μ’ εκείνο το οποίο αποτέλεσε το θεμέλιο για τις σημερινές Βίβλους. Ωστόσο, απεκαλύφθησαν σημεία παραποιήσεως.

Ένα παράδειγμα είναι η γνωστή αφήγησις στον Ιωάννη 8:1-11, σχετικά με μια πόρνη η οποία πρόκειτο να λιθοβοληθή, και που αναφέρει τον Ιησού να λέγη, ‘Όποιος από σας είναι αναμάρτητος πρώτος ας ρίψη τον λίθον.’ Αυτό δεν υπήρχε σ’ αυτό το πρώτο χειρόγραφο. Έτσι, μετέπειτα εκδόσεις της Βίβλου το έχουν αφαιρέσει ή το έχουν βάλει σε υποσημείωσι για να καθαρίσουν το Βιβλικό κείμενο. Και άλλες προσθήκες βρέθηκαν επίσης και διαγράφθηκαν.—Ματθ. 17:21· 18:11· Πράξ. 8:37.

Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, είχε γίνει παραποίησις στο κείμενο για να υποστηριχθή μια ψευδής διδασκαλία, όπως αυτή που βρίσκεται στην 1 Τιμόθεον 3:16. Η Εξουσιοδοτημένη Μετάφρασις αναφέρει ότι ο «Θεός εφανερώθη εν σαρκί,» αντί, να λέη «Εκείνος ο οποίος εφανερώθη εν σαρκί» (Αμερικανική Στερεότυπη). Τι διαφορά! Ποιο είναι το σωστό; Αν είναι το πρώτο, θα φαινόταν ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός, σε αντίθεσι με τα εδάφια που λέγουν ότι είναι Υιός του Θεού.—Μάρκ. 13:32.

Στα παλαιότερα χειρόγραφα οι λέξεις «Θεός» και «ο οποίος» (αρσενικό) ήσαν παρόμοιες (ΟC—ο οποίος, αρσενικό) (ΘC—Θεός). Τα πρόσφατα χειρόγραφα είχαν συνήθως το ΘC ή το αντίστοιχο. Αλλά στο χειρόγραφο που βρήκε ο Τίσεντορφ υπάρχει το ΟC, ή «ο οποίος,» που αναφέρεται στον Ιησού, και όχι στον Θεό. Ένας γραφέας είχε αλλάξει τον όρο ώστε να διαβάζεται «Θεός.» Το Αλεξανδρειανό χειρόγραφο του πέμπτου αιώνα μάς κάνει να διερωτώμεθα αν πρόκειται περί αθώου λάθους. Εκ πρώτης όψεως, φαινόταν να είναι ΘC, αλλά με εξέτασι μικροσκοπίου βρέθηκε ότι αρχικά ήταν ΟC, και ‘ένα πολύ πρόσφατο χέρι’ πρόσθεσε τις γραμμές για να το αλλάξη. Πρόσφατες μεταφράσεις έχουν αποκαταστήσει το κείμενο ώστε να διαβάζεται κατάλληλα, «Εκείνος ο οποίος εφανερώθη εν σαρκί.» (Βλέπε διάστιχη κατά λέξιν απόδοσι της Διάστιχης Ελληνο-Αγγλικής Καινής Διαθήκης· επίσης Εμφατικό Δίγλωττο.)

Ένα χονδροειδές παράδειγμα παραποιήσεως βρέθηκε επίσης στην επιστολή 1 Ιωάννη 5:7, όπου προστέθηκε η φράσις: «εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το Άγιον Πνεύμα, και ούτοι οι τρεις είναι εν.» Όχι μόνο στο Σιναϊτικό δεν υπήρχαν οι λέξεις, αλλά δεν βρέθηκαν και σε κανένα Ελληνικό χειρόγραφο πριν από τον 16° αιώνα. Οι αποδείξεις δείχνουν ότι ένα χειρόγραφο που βρίσκεται τώρα στο Κολλέγιο Τρίνιτυ στο Δουβλίνο, γράφθηκε εσκεμμένα το 1520 περίπου για να εισαχθή αυτό το νόθο εδάφιο! Βασικά, όλες οι σύγχρονες μεταφράσεις έχουν παραλείψει αυτή την προκλητική παραποίησι.

Ένα Πλήθος Μαρτύρων

Εμφανίσθηκαν ακόμη και προγενέστερα χειρόγραφα απ’ εκείνα που χρονολογούνται μέχρι τον τέταρτο αιώνα. Στην Αίγυπτο βρέθηκαν αντίγραφα της Βίβλου γραμμένα σε παπύρους, και μερικά ήσαν τυλιγμένα ακόμη και γύρω από μούμιες! Αυτά αποκαταστάθηκαν προσεκτικά και χρονολογούνται, μέχρι τον τρίτο αιώνα μ.Χ. Ένα μικρό απόσπασμα του βιβλίου του Ιωάννου χρονολογείται μάλιστα το 125 μ.Χ.! Πώς παραβάλλονται αυτά τα χειρόγραφα μ’ εκείνα του τετάρτου αιώνα και, επομένως, με τη σημερινή Βίβλο; Δεν πρόκειται για μια κατά λέξιν ακρίβεια, αλλά το άγγελμα είναι το ίδιο. Οι παραποιήσεις διακρίνονται εύκολα. Το άγγελμα φαίνεται καθαρά.

Πάνω από 5.000 Ελληνικά χειρόγραφα παρέχουν άφθονα μέσα για την ουσιαστική ανασυγκρότησι του αρχικού κειμένου. Ο Φρέντερικ Κένυον, που δαπάνησε σχεδόν μια ολόκληρη ζωή μελετώντας αυτά τα αρχαία χειρόγραφα κατέληξε στο εξής συμπέρασμα:

«Αποτελεί πράγματι μια εκπληκτική απόδειξι της ουσιαστικής αξιοπιστίας της παραδόσεως ότι σ’ όλες αυτές τις χιλιάδες των αντιγράφων, που ανάγουν τις ρίζες τους σε πάρα πολλά διαφορετικά μέρη της γης και σε ποικίλες καταστάσεις, οι διαφορές του κειμένου αποτελούν εξ ολοκλήρου ζητήματα λεπτομερειών, όχι βασικής ουσίας.

«Και είναι καθησυχαστικό να διαπιστώνη κανείς στο τέλος ότι το γενικό αποτέλεσμα όλων αυτών των ανακαλύψεων και όλης αυτής της έρευνας ενισχύει την απόδειξι της αυθεντικότητας των Γραφών, και την πεποίθησί μας ότι έχομε στα χέρια μας, ουσιαστικά ακέραιο, τον αληθινό Λόγο του Θεού.»—Η Ιστορία της Βίβλου, σελ. 136, 144.

Η Βίβλος βγαίνει διπλός νικητής! Επιζή ως βιβλίο και μ’ ένα γνήσιο κείμενο. Ωστόσο, μήπως φαίνεται λογικό ότι η επιβίωσίς της μ’ ένα αποκαταστημένο κείμενο συνέβη απλώς κατά τύχη; Μήπως είναι τυχαίο το ότι ένα βιβλίο που συμπληρώθηκε πριν από δύο χιλιετηρίδες περίπου, και υπέστη έντονες επιθέσεις, εξακολουθεί να υπάρχη σε χιλιάδες αρχαία αντίγραφα, και μερικά χρονολογούνται ίσως και 25 χρόνια μετά από τα πρωτότυπα; Δεν είναι αυτό μια πλούσια απόδειξις της δυνάμεως Εκείνου για τον οποίον λέγεται: «Ο λόγος . . . του Θεού ημών μένει εις τον αιώνα»;—Ησ. 40:8.

Στην αφήγησί μας για τον αγώνα της Βίβλου να ζήση, υπάρχει ακόμη ένα τελευταίο κεφάλαιο. Πώς αυτό το βιβλίο, το οποίο «γεννήθηκε» στην Ανατολή, κατώρθωσε να διαδοθή σε ζωντανές γλώσσες στις πιο μακρινές γωνίες της γης; Επίσης, ποια είναι η πιο σπουδαία αιτία σχετικά με το γιατί φρόντισε ο Θεός ώστε ο Λόγος του να μπορή να είναι διαθέσιμος στους ανθρώπους παντού;

[Εικόνα στη σελίδα 14]

Πολύ αρχαίοι ρόλοι της Νεκράς Θαλάσσης έχουν επιβεβαιώσει τη βασική ακρίβεια των κειμένων που χρησιμοποιούνται για την μετάφρασι της Βίβλου

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Τα σημεία, που οι αντιγραφείς είχαν παραποιήσει το κείμενο, βρέθηκαν μέσω ανακαλύψεων που έκαναν άνθρωποι όπως ο Τίσεντορφ, ο οποίος ανακάλυψε το Σιναϊτικό χειρόγραφο στο Μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης