Η Άποψις της Βίβλου

Γονείς—Οι Πρώτοι Διδάσκαλοι του Παιδιού

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ αρχίζουν να μαθαίνουν αμέσως μετά τη γέννησί τους. Το πρώτο μάθημα που πρέπει να δοθή στο βρέφος είναι για την αγάπη. Μαθαίνει ν’ αγαπά, αν του δείχνουν αγάπη, αν βλέπη παραδείγματα αγάπης, αν λαμβάνη πρώτο αγάπη. Αυτό συμφωνεί με την αρχή που εκτίθεται στο εδάφιο 1 Ιωάννου 4:19: «Ημείς αγαπώμεν αυτόν [τον Θεόν], διότι αυτός πρώτος ηγάπησεν ημάς.» Αν δεν εκδηλώνεται αγάπη στο βρέφος, δεν αισθάνεται ασφάλεια. Αν δεν του δείχνουν φροντίδα όταν κλαίη, μπορεί ν’ αρρωστήση. Αν, επί ένα διάστημα, στερηθή συναισθηματικής συμπαραστάσεως, μπορεί να υποφέρη από συναισθηματικά προβλήματα σ’ ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή του. Ένα τέτοιο παιδί μπορεί ψυχολογικά να μην είναι σε θέσι ν’ αναπτύξη βαθύ δεσμό με τους άλλους αργότερα στη ζωή.

Η αρχική εκπαίδευσις δεν περιορίζεται στα συναισθήματα. Η διανοητική ικανότητα του παιδιού στα πρώτα τρία χρόνια της ζωής του είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ ό,τι αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι. Η εκμάθησις μιας γλώσσας είναι δύσκολη για τους ενηλίκους, αλλά το παιδί που μεγαλώνει σε μια οικογένεια όπου μιλούνται δυο γλώσσες, μαθαίνει και τις δυο ταυτόχρονα. Όσο πιο πλούσιο είναι το περιβάλλον μαθήσεως για το μικρό παιδί, τόσο πιο γρήγορα μαθαίνει· απορροφά τις πληροφορίες σαν σφουγγάρι.

Αυτό σημαίνει ότι ο καιρός για ν’ αρχίσουν οι γονείς να διδάσκουν το παιδί τους είναι αμέσως μετά τη γέννησί του. Τα πρώτα τρία χρόνια είναι τα πιο ζωτικά. Είναι εσφαλμένο να νομίζουν οι γονείς ότι ο καιρός για ν’ αρχίση το παιδί να μαθαίνη είναι στο νηπιαγωγείο. Τότε μπορεί να είναι πολύ αργά. Ο Μπάρτον Γουάιτ, ψυχολόγος και διευθυντής σχολικών προγραμμάτων, λέει ότι είναι «πεπεισμένος ότι οι εμπειρίες ενός παιδιού στη διάρκεια των πρώτων τριών ετών της ζωής του επηρεάζουν άμεσα το πόσο ικανό θα είναι αργότερα το παιδί. Όταν το περιβάλλον του παιδιού είναι πτωχό σε μάθησι στη διάρκεια αυτών των ετών, είναι πολύ πιθανό να μη μπορέση το παιδί ν’ ανακτήση το χαμένο έδαφος όταν πάη σχολείο.» Ο Γουάιτ λέει ότι οι γονείς που είναι πιο αποτελεσματικοί στην εκπαίδευσι των παιδιών τους είναι «γενικά σταθεροί και αποτελεσματικοί στην επιβολή πειθαρχίας, ενώ συγχρόνως δείχνουν μεγάλη στοργή στα παιδιά τους, και ανταποκρίνονται στις προσφορές του παιδιού τους, είτε πρόκειται για βοήθεια και παρηγοριά, είτε για να μοιρασθή μαζί τους τον ενθουσιασμό του.»

Μια από τις μεγαλύτερες αδυναμίες των αποφοίτων του γυμνασίου, και μερικών αποφοίτων κολλεγίου, είναι η ανάγνωσις. «Δεν Πρέπει να Περιμένουν οι Γονείς να Πάνε τα Παιδιά τους στο Σχολείο για να Μάθουν Ανάγνωσι,» είναι ο τίτλος ενός άρθρου. Η πρώτη του παράγραφος λέει: «Ο βαθμός προόδου ενός παιδιού στο σχολείο εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από το πόσο καλά μπορεί να διαβάζη. Και το πόσο καλά διαβάζει, εξαρτάται, σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι είναι γενικά παραδεκτό, από το πόσο επιδέξια η οικογένειά του το ενθάρρυνε να διαβάζη.» Μερικές από τις υποδείξεις του άρθρου είναι οι εξής: Διαβάζετε στο παιδί σας όταν το έχετε αγκαλιά, στη θερμή αυτή σχέσι, αρχίζοντας αμέσως μετά τα πρώτα του γενέθλια, και κάνετέ το αυτό κάθε μέρα. Έχετε πάντοτε κοντά στο παιδί εικονογραφημένα βιβλία. Κάνετέ το συνήθεια να του διαβάζετε όταν είναι στο κρεββάτι πριν κοιμηθή—το ξεκουράζει, το βοηθεί να χαλαρώση και τελειώνει τη μέρα του με την απαλή συντροφιά του γονέα του. Καθώς μαθαίνει την αλφαβήτα και λέξεις και μπορεί να διαβάζη απλές προτάσεις μόνο του, παρέχετέ του κατάλληλο υλικό. Αλλά εξακολουθήστε να του διαβάζετε όλο και πιο προχωρημένο υλικό, υλικό που δεν μπορεί να διαβάση μόνο του, αλλά μπορεί να κατανοήση.

Η Αγία Γραφή δείχνει ότι ο Τιμόθεος είχε λάβει μια τέτοια αρχική εκπαίδευσι: «Από βρέφους γνωρίζεις τα ιερά γράμματα.» (2 Τιμ. 3:15· 1:5) Οι γονείς σήμερα έχουν ένα πολύτιμο βοήθημα για να παρέχουν τέτοια εκπαίδευσι στα παιδιά τους, δηλαδή, Το Βιβλίο Μου με τις Βιβλικές Ιστορίες. Αφού τα παιδιά σας μάθουν να διαβάζουν, ενθαρρύνετέ τα να διαβάζουν για να μαθαίνουν.

Η διδασκαλία των παιδιών δεν πρέπει να περιορίζεται στα βιβλία. Η Αγία Γραφή δείχνει ότι οι γονείς πρέπει να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους σ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, όποτε παρουσιάζεται ευκαιρία. «Και ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσιν είσθαι εν τη καρδία σου· και θέλεις διδάσκει αυτούς επιμελώς εις τα τέκνα σου, και περί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου και περιπατών εν τη οδώ και πλαγιάζων και εγειρόμενος.» (Δευτ. 6:6, 7) Όλη αυτή η διδασκαλία είναι ουσιώδες να συνοδεύεται από πειθαρχία και σεβασμό για την εξουσία. «Τις υιός είναι, τον οποίον δεν παιδεύει ο πατήρ;» (Εβρ. 12:7) Αργότερα, αφού το παιδί πάη στο σχολείο, θα έχη κατάλληλο σεβασμό για τις σχολικές εξουσίες και θα πειθαρχή στη μελέτη.

Ένας γονέας έγραψε για την πορεία που ακολούθησε σε συνεργασία με το σχολείο όπου παρακολουθούσαν τα παιδιά του:

«Τουλάχιστον δυο φορές το χρόνο παρακολουθούσαμε τις συγκεντρώσεις στις οποίες ο διευθυντής και οι δάσκαλοι εξηγούσαν το πρόγραμμα και τη μέθοδο διδασκαλίας. Κατόπιν, είχαμε την ευκαιρία να συναντήσωμε τους δασκάλους των παιδιών μας και να ρωτήσωμε για την πρόοδό τους. Από την αρχή εξηγήσαμε στα παιδιά μας ότι θεωρούσαμε την εξουσία των δασκάλων σαν επέκτασι της δικής μας εξουσίας και ότι έπρεπε να υπακούουν σ’ αυτούς εκτός αν, φυσικά, επρόκειτο για κάποιο συμβιβασμό που περιελάμβανε Γραφικές αρχές.

«Σχετικά με την ανάγνωσι, οι ιθύνοντες συμφωνούν ότι το σχολείο δεν είναι αρκετό για να κάνη ένα παιδί καλό αναγνώστη, λόγω του μεγάλου αριθμού των παιδιών που υπάρχουν στην τάξι και άλλων παραγόντων. Τα παιδιά μας είναι καλοί αναγνώστες σήμερα λόγω του οικιακού μας προγράμματος. Στην διάρκεια του δημοτικού σχολείου, σηκωνόμαστε 20 λεπτά πιο νωρίς και διαβάζαμε από την Αγία Γραφή κάθε μέρα.

«Τα πράγματα δυσκόλεψαν στα γυμνάσιο και στο λύκειο. Τα σχολεία ήσαν μεγαλύτερα, δεν υπήρχαν κανόνες στην ενδυμασία και υπήρχε ο φόβος να χαρακτηρισθούν οι μαθητές που έπαιρναν πολύ καλούς βαθμούς ως ‘βουτυρόπαιδα.’ Και τότε ακόμη εξακολουθήσαμε να συναντούμε τους καθηγητές τους και κάναμε ό,τι μπορούσαμε. Προσπαθούσαμε να είμαστε λογικοί με τα παιδιά μας, διότι είναι επικίνδυνο να προεξέχη ένα παιδί πάρα πολύ από τα άλλα παιδιά στο ζήτημα της ενδυμασίας και της κομμώσεως. Η πίεσις που ασκούν οι άλλοι συμμαθητές είναι πολύ μεγάλη.

«Τα σχολεία όπου πήγαιναν τα παιδιά μας ήσαν καλά, ιδιαίτερα το δημοτικό σχολείο. Μέρος της αποτυχίας των δημόσιων σχολείων είναι η έλλειψις υποστηρίξεως και αναμίξεως των γονέων στο ατομικό και καθημερινό επίπεδο. Μπορεί να είναι δύσκολο για τους γονείς να το κάνουν αυτό, αλλά δεν υπάρχει τίποτε που μπορεί να το αντικαταστήση και προφανώς κανένα σχεδόν σύστημα δεν θα επιτύγχανε χωρίς την υποστήριξι των γονέων.»

Οι Χριστιανοί γονείς ανησυχούν επίσης για τα ναρκωτικά και τη σεξουαλική ανηθικότητα που επικρατούν στα σχολεία. Η καλύτερη προστασία που μπορούν να προσφέρουν στο παιδί τους είναι να του ενσταλάξουν ηθικές αρχές βασισμένες στο Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή. Ποια πορεία θα φέρη την ευλογία του ουράνιου Πατέρα μας; (Εφεσ. 3:14-16) Ποιες είναι οι αρχές της οικογενείας σας; Τι αναμένετε από τα παιδιά που ανήκουν στην οικογένειά σας: Ζήτε σύμφωνα μ’ αυτές τις αρχές σεις οι ίδιοι, θέτοντας τα ορθά παραδείγματα; Καταλαβαίνουν τα παιδιά σας ότι για ν’ ανήκουν σ’ αυτή την οικογένεια πρέπει ν’ ανταποκρίνωνται σε ωρισμένες αρχές, ότι μια ωρισμένη διαγωγή είναι παραδεκτή και ότι ωρισμένες ενέργειες δεν είναι; (Εφεσ. 6:1-4· Κολ. 3:18-21) Τα παιδιά θέλουν να αισθάνωνται την ασφάλεια ότι ανήκουν κάπου. Αφήστε τα να αισθάνωνται την επιδοκιμασία σας, την αγάπη σας και την ευαρέσκειά σας όταν κάνουν το σωστό. Και, πάνω απ’ όλα, μη χάσετε την επαφή σας μαζί τους, δείχνοντάς τους την αγάπη σας, την εντιμότητά σας και την προθυμία σας να τα ακούτε.