Πόσο Χριστιανικό Είναι το «Χριστουγεννιάτικο Πνεύμα»;

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ με τίτλο « Όλα τα Σχετικά με τις Αμερικανικές Γιορτές» λέει ότι, μολονότι η εμπορικοποίησις των Χριστουγέννων είναι ανεπιθύμητη, αυτό το αρνητικό στοιχείο «εξουδετερώνεται» από «το θαυμάσιο πνεύμα φιλικότητας . . . επίσης, από το αίσθημα γενναιοδωρίας» που εκδηλώνεται τον καιρό των Χριστουγέννων. Αυτό συνήθως ονομάζεται «Χριστουγεννιάτικο πνεύμα.» Αλλά είναι αυτό το λεγόμενο «Χριστουγεννιάτικο πνεύμα» πραγματικά τόσο καλό; Αντισταθμίζει όλες τις πολλές αρνητικές πλευρές των Χριστουγέννων; Είναι Χριστιανικό, αν όχι από θρησκευτική, τουλάχιστον από ηθική έννοια;

Ας εξετάσουμε αυτό το ζήτημα κάτω από το φως των ιδιοτήτων που δείχνει η Αγία Γραφή ότι χαρακτηρίζουν το πνεύμα του Θεού, και οι οποίες πρέπει, επομένως, να χαρακτηρίζουν και τη ζωή των αληθινών Χριστιανών. Αυτές οι ιδιότητες τονίζονται στους υποτίτλους με τα χονδρά γράμματα που ακολουθούν. (Γαλ. 5:22, 23) Χαρακτηρίζουν αυτές οι ιδιότητες το «Χριστουγεννιάτικο πνεύμα»;

Αγάπη και Χρηστότης

Αν το «Χριστουγεννιάτικο πνεύμα» είναι πραγματικά Χριστιανικό, τότε πρέπει να χαρακτηρίζεται από αγάπη και χρηστότητα. Συμβαίνει αυτό;

Κάποιος μπορεί να ισχυρισθή ότι η προσφορά δώρων τον καιρό των Χριστουγέννων είναι αυτή καθ’ εαυτή ένδειξις αγάπης και χρηστότητας. Αυτό αληθεύει, όμως, μόνο αν προέρχεται από ορθά ελατήρια. Συμβαίνει αυτό; Εκείνοι που διακατέχονται από το «Χριστουγεννιάτικο πνεύμα» ενδιαφέρονται κυρίως να δώσουν, ή υποκινούνται από το ιδιοτελές ελατήριο να λάβουν;

Αν το ανιδιοτελές ‘δίδειν’ είναι η κύρια σκέψις, γιατί οι «Χριστιανοί» επιχειρηματίες δεν επηρεάζονται έτσι ώστε να προάγουν περισσότερο το ‘δίδειν’ με το να κατεβάσουν τις τιμές τους τον καιρό των Χριστουγέννων, αντί να τις ανεβάσουν; Γιατί οι τιμές, τουλάχιστον σε μερικά μέρη, ανεβαίνουν στα ύψη αυτή την εποχή του έτους;

Ένας από τους ανταποκριτές του Ξύπνα! από τη Δυτική Αφρική αναφέρει ότι οι άνθρωποι που ζουν εκεί χαίρονται όταν λαμβάνουν δώρα. Μολονότι το 60 τοις εκατό περίπου είναι «μη Χριστιανοί,» την εποχή των Χριστουγέννων διακατέχονται όλοι από το «Χριστουγεννιάτικο πνεύμα.» Μουσουλμάνοι ζητιάνοι, με τα χέρια απλωμένα, χαιρετούν τους περαστικούς λέγοντας «Καλά Χριστούγεννα.» Οι υπάλληλοι στις δημόσιες υπηρεσίες και τα δημόσια γραφεία αναμένουν να λάβουν δώρα από τους πελάτες τους και τους το υπενθυμίζουν αυτό μάλιστα, μήπως το ξεχάσουν. Μερικοί ταχυδρομικοί μάλιστα αρνούνται να δώσουν την αλληλογραφία σε άτομα που δεν συμμετέχουν σ’ αυτή τη συνήθεια του επιβεβλημένου Χριστουγεννιάτικου ‘δίδειν.’ Αυτό υπερβαίνει την κερδοσκοπία και φθάνει στα όρια του εκβιασμού.

Μια βδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα του 1977, η Σταρ του Τορόντο δημοσίευσε μια προειδοποίησι κατά των «πορτοφολάδων, κλεφτών καταστημάτων, πλαστογράφων και διαρρηκτών. Και . . . κατά των απατεώνων που μαζεύουν χρήματα για ψεύτικες φιλανθρωπίες.» Το άρθρο, επίσης, ανέφερε ότι «οι κλοπές στα καταστήματα αυξάνουν τα Χριστούγεννα.» Στην πραγματικότητα, στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια αυθεντία σε θέματα ασφαλείας, γνωστή σε εθνική κλίμακα, δηλώνει ότι «το 40 σχεδόν τοις εκατό των απογραφημένων απωλειών κάθε έτους λαμβάνουν χώρα στη διάρκεια των 10 βδομάδων πριν από τα Χριστούγεννα.»

Αν το «Χριστουγεννιάτικο πνεύμα» είναι πραγματικά Χριστιανικό, γιατί δεν κατορθώνει να εμποδίση, ή τουλάχιστον να περικόψη, τις ιδιοτελείς, άστοργες και σκληρές πράξεις που συμβαίνουν τον καιρό των Χριστουγέννων;

Αγαθωσύνη και Εγκράτεια

Αν το «Χριστουγεννιάτικο πνεύμα» είναι πραγματικά Χριστιανικό, τότε πρέπει να χαρακτηρίζεται από αγαθωσύνη και εγκράτεια. Συμβαίνει αυτό;

Σκεφθήτε τις υπερβολές στο φαγητό, στο ποτό και στις διασκεδάσεις που συνδέονται με τα Χριστούγεννα. Πόσο συχνά τα Χριστουγεννιάτικα πάρτυ μετατρέπονται σε ξεφαντώματα μέθης και οργίων, που ενθαρρύνουν τη χαλαρή διαγωγή και την ανηθικότητα!

Αυτές οι επιρροές περιγράφονται κατάλληλα από τη Σάνταιη Γκλομπ της Βοστώνης σχετικά με μια ομάδα ανθρώπων που είναι ιδιαίτερα ευεπηρέαστοι: «Για τον αλκοολικό που μόλις έχει ανανήψει, ή για κείνον που προσπαθεί έντονα να καταπολεμήση αυτή την ασθένεια, οι γιορτές προσφέρουν μια δοκιμασία θελήσεως που ελάχιστοι άνθρωποι θα μπορούσαν ν’ αντέξουν χωρίς υποστήριξι. Είναι μια εποχή του έτους όπου συνήθως οι άνθρωποι πίνουν, όπου ακόμη και οι κοινωνικοί πότες μεθούν πιο συχνά απ’ ότι συνήθως, λόγω μιας διεισδυτικής κοινωνικής ηθικής—φάε, πίε και ευφραίνου—η οποία μάλλον επιβάλλει παρά προσκαλεί.»

Αν το «Χριστουγεννιάτικο πνεύμα» είναι πράγματι Χριστιανικό, γιατί δεν εμποδίζει αυτή την απώλεια εγκράτειας, η οποία δεν είναι καλή ούτε για την υγεία ούτε για την τσέπη του ατόμου, και μπορεί στην πραγματικότητα να γίνη επικίνδυνη;

Χαρά

Αν το «Χριστουγεννιάτικο πνεύμα» είναι πραγματικά Χριστιανικό, τότε πρέπει να χαρακτηρίζεται από χαρά. Συμβαίνει αυτό;

Ένα άρθρο υπό Ι. Ρ. Ρόζενγκαρντ, Δρος, στην έκδοσι του Δεκεμβρίου 1977 του Σάιενς Νταϊτζέστ, έλεγε: «Δεν είσαστε ο μόνος που αισθάνεστε ‘γιορταστική κατάθλιψι.’ Πρόκειται για μια νεύρωσι επιδημικών διαστάσεων . . . και παρακάτω αναφέρονται οι κανόνες ενός γιατρού για την αποφυγή των Χριστουγεννιάτικων μελαγχολιών.» Συνέχισε, λέγοντας; «Δεν αισθάνονται όλοι χαρούμενοι στις γιορτές—και μερικοί αισθάνονται πιο χειρότερα απ’ ό,τι συνήθως . . . Την εποχή των Χριστουγέννων, οι δυστυχισμένοι άνθρωποι αισθάνονται ακόμη χειρότερα επειδή ντρέπονται που είναι δυστυχισμένοι όταν βλέπουν τους άλλους να είναι ευτυχισμένοι . . . Πολλοί από μας . . . αισθανόμαστε απογοητευμένοι επειδή τα Χριστουγεννιάτικα συναισθήματά μας είναι κάτι λιγώτερο από χαρούμενα.»

Αυτό εξηγεί γιατί ένας παθολόγος κι’ ένας φιλόσοφος, όπως ανέφερε μια Γερμανική θρησκευτική εφημερίδα, είπαν «ότι ο αριθμός των αυτοκτονιών αυξάνει την παραμονή των Χριστουγέννων.» Αν το «Χριστουγεννιάτικο πνεύμα» είναι πραγματικά Χριστιανικό, γιατί αποτυγχάνει συχνά να κάνη τους ανθρώπους πραγματικά χαρούμενους τον καιρό των Χριστουγέννων;

Ειρήνη, Μακροθυμία και Πραότητα

Αν το «Χριστουγεννιάτικο πνεύμα» είναι πραγματικά Χριστιανικό, τότε πρέπει να χαρακτηρίζεται από ειρήνη, μακροθυμία και πραότητα. Συμβαίνει αυτό;

Φυσικά, γίνεται πολύς λόγος τον καιρό των Χριστουγέννων για «επί γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία,» αλλά η πραγματικότητα είναι ότι οι διαμάχες και οι οικογενειακές φιλονικίες είναι κάτι συνηθισμένο αυτή την εποχή του έτους. Η εφημερίδα Σάνταιη Ορεγκόνιαν αναφέρει ότι πριν από τα Χριστούγεννα «μερικοί γονείς και συγγενείς διαπληκτίζονται σε τέτοιο σημείο που κάνουν την παραμονή των Χριστουγέννων μια από τις χειρότερες βάρδιες του έτους για τους αστυνομικούς.» Ένας αντιπρόσωπος κάποιου σερίφη εξηγεί: «Οι συγγενείς συγκεντρώνονται μαζί και πίνουν, και αρχίζουν να συζητούν περασμένα προβλήματα που είχαν και αρχίζουν να ξεθάβουν παλιές έχθρες που θάπρεπε να μείνουν θαμμένες.» Και μεταξύ οικογενειών με χαμηλό εισόδημα, «το άγχος να προσφέρουν μια καλή Χριστουγεννιάτικη γιορτή στα παιδιά τους αυξάνει την έντασι και δημιουργεί φιλονικίες,» λέει η Ορεγκόνιαν. «Μερικές φορές η Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα ενός σπιτιού μπορεί να καταστραφή με μια συζυγική συμπλοκή, όταν τα πακέτα χρησιμοποιούνται σαν βλήματα και το Χριστουγεννιάτικο δένδρο γίνεται κομμάτια.»

Σχετικά με την ειρήνη σε παγκόσμια κλίμακα, συχνά λέγεται μια ιστορία με βουρκωμένα μάτια για την Παραμονή των Χριστουγέννων του 1914 όταν ένας Βρεταννός φρουρός άκουσε φωνές που τραγουδούσαν στα Γερμανικά το «Άγια Νύχτα» (STILLE NACHT, HEILIGE NACHT) από τα Γερμανικά χαρακώματα 91 μέτρα (100 γυάρδες) πιο πέρα. Οι Βρεταννοί στρατιώτες τραγούδησαν με τη σειρά τους ένα Χριστουγεννιάτικο τραγούδι: (O COME, ALL YE FAITHFUL) στη γλώσσα τους. Κατόπιν, και οι δυο παρατάξεις άφησαν τα χαρακώματά τους για να τραγουδήσουν Χριστουγεννιάτικα τραγούδια μαζί για λίγες ώρες, Αλλά γρήγορα επέστρεψαν στη σφαγή, όλοι αυτοί οι λεγόμενοι «Χριστιανοί»! Μήπως αυτό το γεγονός αποκαλύπτει κάποιο πραγματικά ειρηνικό «Χριστουγεννιάτικο πνεύμα»; Ή, αντιθέτως, τονίζει ένα πνεύμα υποκρισίας που, σ’ αυτή την περίπτωσι, φθάνει μέχρι τα άκρα εξοντώσεως;

Πίστις

Αν το «Χριστουγεννιάτικο πνεύμα» είναι πραγματικά Χριστιανικό, τότε πρέπει να χαρακτηρίζεται από πίστι. Συμβαίνει αυτό;

Η Χριστιανική πίστις, σύμφωνα με τον ορισμό της που βρίσκεται στο εδάφιο Εβραίους 11:1, βασίζεται σε πραγματικότητες ή γεγονότα. Επειδή τα Χριστούγεννα βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε παράδοσι, μύθους και ψεύδη, πώς θα μπορούσαμε ν’ αναμένωμε απ’ αυτή τη γιορτή να προάγη ισχυρή πίστι;

Μια επιστολή κάποιας ενορίας που εκδόθηκε στη Γερμανία έλεγε, μιλώντας για το Χριστό και τους πρώτους Χριστιανούς: «Η διδασκαλία του ήταν πολύ πιο σπουδαία για τους ανθρώπους από την ημερομηνία της γεννήσεώς του.» Πρόσθετε: «Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν είχαν ιδέα για ένα τέτοιο πράγμα όπως η γιορτή των γενεθλίων.»

Τι θα ωφελούσε το να πιστεύωμε ότι ο Χριστός γεννήθηκε, αν δεν πιστεύωμε σε ό,τι δίδαξε ή στην αξία της απολυτρωτικής του θυσίας; Δεν χρειάζεται και πολύ πίστις για να πιστέψωμε ότι ο Χριστός γεννήθηκε· πολύ περισσότερη πίστις χρειάζεται για να πιστέψωμε στην αξία της απολυτρωτικής του θυσίας και στη θέσι που κατέχει στην εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού. Αν το «Χριστουγεννιάτικο πνεύμα» είναι πραγματικά Χριστιανικό, γιατί το μόνο που κατορθώνει είναι ν’ αυξάνη τον αριθμό των παρευρισκομένων στην εκκλησία τον καιρό των Χριστουγέννων, και ν’ αποτυγχάνη να υποκινήση τα μέλη των εκκλησιών να παράγουν πραγματικά έργα πίστεως μιμούμενοι τον Χριστό σ’ όλη τη διάρκεια του έτους;

Συνοψίζοντας, αν το «Χριστουγεννιάτικο πνεύμα» είναι πραγματικά Χριστιανικό, τότε πρέπει να χαρακτηρίζεται από τους καρπούς του πνεύματος του Θεού. Συμβαίνει αυτό; Τα εδάφια Γαλάτας 5:22, 23 μας λέγουν ότι «ο δε καρπός του πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια.» Παρατηρούμε αυτές τις ιδιότητες στο πνεύμα των Χριστουγέννων; Ή, όπως έχομε παρατηρήσει, τα έργα της εκπεσμένης σαρκός που περιγράφονται στο ίδιο κεφάλαιο της Αγίας Γραφής, εδάφια 19-21, χαρακτηρίζουν πιο κατάλληλα εκείνο που συμβαίνει πραγματικά στη διάρκεια της εποχής των Χριστουγέννων; «Φανερά δε είναι τα έργα της σαρκός, τα οποία είναι μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρεία, φαρμακεία, έχθραι, έριδες, ζηλοτυπίας θυμοί, μάχαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κώμοι, και τα όμοια τούτων . . . . οι τα τοιαύτα πράττοντες βασιλείαν Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει.»

Αν εξετάσομε τα πράγματα από τη γενική και παγκόσμια άποψι του εορτασμού, και όχι από την άποψι των ειλικρινών πιθανώς ατόμων που μπορεί να συμπεριφέρωνται αρκετά κόσμια όταν γιορτάζουν τα Χριστούγεννα, τι διαπιστώνομε; Είναι φανερό ότι τα «έργα της σαρκός» είναι πολύ συχνά έκδηλα και ο «καρπός του πνεύματος» πολύ συχνά λείπει.

Ίσως μπορείτε τώρα να καταλάβετε καλύτερα γιατί οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται να εκδηλώσουν τους καρπούς του πνεύματος του Θεού και ν’ αποφύγουν τα έργα της σαρκός προσπαθούν να μη διακατέχωνται απ’ αυτό το «Χριστουγεννιάτικο πνεύμα.» Ελπίζομε ότι αυτά τα γεγονότα, όταν εξεταστούν με προσευχή, μπορεί να σας βοηθήσουν ν’ αποφασίσετε μ’ έναν τρόπο που ευαρεστεί το Χριστό, το θεμελιωτή της Χριστιανοσύνης, πώς θα περάσετε τα Χριστούγεννα.

[Εικόνα στη σελίδα 8]

Αν το «Χριστουγεννιάτικο πνεύμα» είναι πραγματικά Χριστιανικό, πρέπει να χαρακτηρίζεται από τους καρπούς του πνεύματος του Θεού. Συμβαίνει αυτό;