Η Σύγχρονη “Απελευθέρωσις” των Ομοφυλοφίλων
ΜΕΧΡΙ το 1861 η ομοφυλοφιλία ήταν αδίκημα που τιμωρείτο με θάνατο στην Αγγλία. Μάλιστα, η απειλή φυλακίσεως για ομοφυλοφιλικές πράξεις δεν ήρθη παρά μόνο πρόσφατα, το 1967. Πολλές άλλες Δυτικές χώρες έχουν παρόμοια ιστορία.
Στα πρόσφατα χρόνια, όμως, οι νόμοι και οι απόψεις έχουν αλλάζει σημαντικά. Στην Καλιφόρνια, παραδείγματος χάρι, μια υποψήφια για το αξίωμα του δημάρχου του Σαν Φρανσίσκο, υποσχέθηκε να διορίση ομοφυλόφιλους στα συμβούλια της πόλεως και τις επιτροπές ανάλογα με το ποσοστό τους στον πληθυσμό, που υπολογίσθηκε περίπου 15 τοις εκατό. Σαν αποτέλεσμα, οι ομοφυλόφιλοι της έδωσαν την ψήφο τους στις εκλογές.
Άνδρες και γυναίκες, εξέχοντα πρόσωπα της δημοσίας ζωής, μπορούν τώρα να είναι ομοφυλόφιλοι αρκετά φανερά. Πολλοί κληρικοί ομολογούν οι ίδιοι ότι είναι ομοφυλόφιλοι και συνηγορούν ελεύθερα για ένα τέτοιο τρόπο ζωής. Η ομοφυλοφιλία δεν θεωρείται πια ότι έχει το στίγμα που είχε στο παρελθόν. Έχει επιτύχει ένα βαθμό «σεβασμού».
Από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, η εξουσία των ιερέων και του κλήρου του Χριστιανικού κόσμου έχει υποστή πρόκλησι. Οι άνθρωποι δεν είναι πια πρόθυμοι να δεχθούν αναντίρρητα ό,τι λένε οι εκκλησίες. Απαιτούν μεγαλύτερη ελευθερία, ιδιαίτερα όσον αφορά την ηθική.
Ένας πρωταρχικός στόχος υπήρξε η παραδοσιακή στάσις των εκκλησιών κατά της ομοφυλοφιλίας. Οι δηλώσεις της Βίβλου γι’ αυτό το ζήτημα, συχνά τώρα λέγεται, ότι δεν έχουν καμμιά σχέσι με τον 20ο αιώνα. Κάτω από πίεσι, πολλές θρησκευτικές αρχές έχουν συμβιβασθή, εγκατέλειψαν τη Βίβλο και καλωσώρισαν φανερά αυτή τη ‘νέα ηθική.’
Αντιπροσωπευτική μιας τέτοιας αντιδράσεως είναι αυτή του αρχιεπισκόπου της Αγγλικανικής Εκκλησίας του Καναδά. Σχολίασε: «Δεν τροποποιήσαμε την Αγία Γραφή. Κάναμε μια προσπάθεια να την κατανοήσωμε σ’ ένα πιο βαθύ επίπεδο. . . Ο ομοφυλοφιλικός προσανατολισμός δεν είναι αμαρτωλός, εκτός από την έννοια ότι λαμβάνει χώρα μέσα σ’ ένα αμαρτωλό κόσμο.»
Πόση «Απελευθέρωσις»
Δεν είναι καιρός να καταργηθή κάθε θρησκευτικός περιορισμός; Να εξαλειφθή το κοινωνικό όνειδος; Πολλοί έτσι νομίζουν και επιζητούν να απαλλάξουν άνδρες και γυναίκες απ’ ό,τι θεωρούν σαν παρέμβασι στην προσωπική τους ζωή. Μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα της αλλαγής δημιουργήθηκαν και γαλουχήθηκαν τα κινήματα ‘Απελευθερώσεως των Ομοφυλοφίλων.’
Για πολλούς, όμως, αυτή η νεοαποκτηθείσα ελευθερία είναι βραχύπνοη. Οι «ευλογίες» της είναι συγκεχυμένες και η ευτυχία που υπόσχεται είναι μια ψευδαίσθησις.
Ο Φράνσις Κόρμιερ, πάστορας μιας μικρής ανεξάρτητης ευαγγελικής εκκλησίας στο Μόντρεαλ του Καναδά, πέρασε τη ζωή του σαν ομοφυλόφιλος. Ενεργώντας τώρα σαν σύμβουλος των ομοφυλοφίλων, παραδέχθηκε ότι «οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι δεν είναι ευτυχισμένοι και ήρεμοι όπως ισχυρίζονται μερικοί, αλλά είναι απελπιστικά δυστυχισμένα άτομα.» Πρόσθεσε: «Πολλοί μάλιστα αυτοκτονούν.»
Επιβεβαιώνοντας αυτές τις διαπιστώσεις η έκδοσις Εισαγωγή στην Ποιμαντική Φροντίδα των Ομοφυλοφίλων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας των Βρεταννικών Νήσων, λέει: «Οι ομοφυλόφιλοι συνήθως υποφέρουν από έλλειψι αυτοσεβασμού και από μια μοναξιά που οι ετεροφυλόφιλοι δυσκολεύονται σχεδόν απόλυτα, να καταλάβουν. Στη συνηθισμένη ανάμικτη κοινωνία οι ομοφυλόφιλοι αισθάνονται σαν ξένοι.» Επίσης: «Πολλοί ομοφυλόφιλοι βρίσκουν τη μοναξιά της ζωής τους ένα φορτίο.» Αυτή η ελλιπής προσαρμογή ασφαλώς απέχει πολύ από την «απελευθέρωσι» που τόσο ανυπόμονα επιζητούν.
Γιατί Ομοφυλόφιλος;
Γιατί τότε, οι άνθρωποι γίνονται ομοφυλόφιλοι; Τι βρίσκεται πίσω από τη διαρκώς αυξανόμενη άνοδό της; Δύσκολα θα βρίσκαμε άλλο τόσο αμφισβητούμενο θέμα στα πρόσφατα χρόνια.
Η Ρωμαιοκαθολική έκθεσις που αναφέρθηκε προηγουμένως σχολιάζει: «Οι περισσότεροι νεαροί φαίνεται ότι διέρχονται μια φάσι όπου κυριαρχεί η ομοφυλοφιλική τάσις· αλλά η συναισθηματική ανάπτυξις μπορεί να σταματήση σ’ αυτό το στάδιο.» Τα χρόνια της εφηβείας είναι χρόνια εντάσεως. Οι νεαροί κι οι νεαρές συχνά δυσκολεύονται να συνάψουν σχέσεις μεταξύ τους χωρίς στενοχώριες. Έτσι συχνά παρατηρούμε το φαινόμενο της πολώσεως—ομάδες που αποτελούνται αποκλειστικά από αγόρια ή κορίτσια.
Οι περισσότεροι μπορούν να κάνουν τις αναγκαίες; προσαρμογές και να επιτύχουν ισορροπία στη σεξουαλική ζωή. Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν πολλές παγίδες. Σχολιάζοντας μερικές απ’ αυτές, ο γραμματέας της Υπεύθυνης Εταιρίας στην Αγγλία λέει: «Μας ανησυχεί πάρα πολύ ο έντονος προσηλυτισμός που γίνεται στους έφηβους από μαχητικούς ομοφυλόφιλους προπαγανδιστές. Οι Αμερικανοί Μάστερς και Τζόνσον απέδειξαν ολοφάνερα με την έρευνά τους, ότι η ομοφυλοφιλία αποτελεί μια επίκτητη συμπεριφορά.»
Οι ανώτερες σχολές και τα πανεπιστήμια αποτελούν ένα φυσικό έδαφος για τέτοιου είδους εξέλιξι. Το Μικρό Μπλε Βιβλίο, που μοιράζεται στους φοιτητές της Οξφόρδης στην Αγγλία, λέει τα εξής: «Πολλοί, ομοφυλόφιλοι ‘εκδηλώνονται’ (δηλαδή αρχίζουν να φανερώνουν ότι είναι ομοφυλόφιλοι) όταν είναι στο κολέγιο ή στο πανεπιστήμιο. Η απομάκρυνσις από το σπίτι ίσως για πρώτη φορά είναι συχνά μια φυγή από ωρισμένες πιέσεις και προσδοκίες. Επί πλέον, οι φοιτητές έχουν την τάσι να είναι περισσότερο ανεκτικοί και ευρείας αντιλήψεως ως προς τους ομοφυλόφιλους, τουλάχιστον σ’ ένα επιφανειακό επίπεδο.
Ο ελεύθερος οδηγός για το ‘σεξ των ομοφυλοφίλων’ του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης στη Σκωτία, με τίτλο «Το Σκηνικό των Ομοφυλοφίλων» προσφέρει την εξής συμβουλή: «Αν διαπιστώσετε ότι ελκύεστε σεξουαλικά προς άτομα του ιδίου φύλου με σας, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να το δεχθήτε.» Ένας ωργισμένος γονέας αναφέρεται ότι είπε: «Υπάρχουν πολλοί νέοι φοιτητές που θα μπορούσαν να διαφθαρούν απ’ αυτό το είδος υλικού.» Με άλλα λόγια—η ομοφυλοφιλία μπορεί να προληφθή όπως ακριβώς μπορεί και να διδαχθή.
Αντιμετωπίζοντας τα Γεγονότα
Υπάρχει και άλλη μια άποψις για την ομοφυλοφιλία που συχνά μένει στην αφάνεια. Αφορά το ποσοστό των αφροδισίων νοσημάτων μεταξύ ομοφυλοφίλων. Πόσο σοβαρό είναι από το πρόβλημα;
Οι κλινικές αφροδισίων νοσημάτων στην Αγγλία δέχονται ένα απροσδόκητα υψηλό ποσοστό ομοφυλοφίλων. Ένας ιατρικός επισκέπτης είπε: «Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στο ότι είναι περισσότερο αχαλίνωτοι, διότι έχουν περισσότερες περιστασιακές σχέσεις απ’ ό,τι οι άλλοι άνθρωποι.» Κάτι που υποστηρίζει αυτό το γεγονός σαν παγκόσμιο πρόβλημα, είναι το ότι στην πόλι της Νέας Υόρκης το 55 τοις εκατό των περιπτώσεων λοιμώδους συφιλίδος το 1977, εμφανίσθηκε μεταξύ αρρένων ομοφυλοφίλων. Ο ανεξάρτητος ιατρικός συγγραφέας Τέρρυ Άλαν Σαντχόλζερ ανέφερε: «Η σύφιλις μεταξύ ομοφυλοφίλων ανδρών έχει υπολογισθή ότι αποτελεί το 50 τοις εκατό των δηλωμένων περιπτώσεων στις μεγάλες πόλεις και περίπου το ένα τρίτο των περιπτώσεων σε εθνικό επίπεδο.» Ασφαλώς αυτό είναι ένα υψηλό τίμημα που πληρώνει κανείς για σεξουαλική «απελευθέρωσι.»
Όταν η ομοφυλοφιλία ήλθε στο προσκήνιο, σημειώθηκε μια συντονισμένη προσπάθεια να δοθή μια καινούργια εικόνα σ’ αυτό τον τρόπο ζωής. Η λέξις ομοφυλόφιλος (Αγγλικά, χομοσέξουαλ) που τονίζει το «φύλο» (Αγγλικά, σεξ) αποδοκιμάσθηκε. Αντίθετα, δημοτικότητα απέκτησε ο όρος «γκέυ» (που σημαίνει εύθυμος). Το Συνοπτικό Λεξικό της Οξφόρδης παρατηρεί ότι αυτή η λέξις όταν χρησιμοποιηθή μ’ αυτή τη σημασία, είναι ευφημισμός, μια ήπια λέξις που υποκαθιστά την έντονη ή άμεση λέξι. Το ίδιο μπορεί να λεχθή και για τις λέξεις «ομοφυλία» και «ομόφυλος,» όπως χρησιμοποιούνται μερικές φορές.
Αν κάποιος επρόκειτο να εισέλθη στον κόσμο των ομοφυλοφίλων, τότε θα ήταν φρόνιμο να σταθμίση τα γεγονότα σχετικά με τα αφροδίσια νοσήματα σ’ αυτό τον κόσμο.
Προ-Χριστιανικές Γραφές
Μπορεί η Βίβλος να μας βοηθήση καθόλου; Έχει καμμιά σχέσι με τη σύγχρονη ζωή και τις μεταβαλλόμενες απόψεις σχετικά με την ηθική; Επειδή πολλοί εξακολουθούν να σέβωνται την αυθεντικότητά της, ας εξετάσωμε τι έχει να πη.
Ο νόμος του Μωυσέως δεν είναι διφορούμενος. Δυο φορές στο βιβλίο του Λευιτικού δηλώνεται σαφώς η απαγόρευσις κατά της ομοφυλοφιλίας (και, στα κοντινά εδάφια, κατά της αιμομιξίας και της κτηνοβασίας). Το εδάφιο Λευιτικό 18:22 λέει: «Και μετά άρρενος δεν θέλεις συνουσιασθή, ως μετά γυναικός· είναι βδέλυγμα.» Παραφράζοντας αυτό το ίδιο εδάφιο Η Ζώσα Βίβλος το αποδίδει ως εξής: «Η ομοφυλοφιλία απαγορεύεται απολύτως διότι είναι πολύ μεγάλο αμάρτημα.»
Ποια τιμωρία επιβαλλόταν τότε γι’ αυτό το αδίκημα; «Εξάπαντος θέλουσι θανατωθή· το αίμα αυτών θέλει είσθαι επ’ αυτούς.» (Λευιτικό 20:13) Και πάλι, στην παράφρασι αυτού του ίδιου εδαφίου Η Ζώσα Βίβλος λέει: «Η ποινή για πράξεις ομοφυλοφιλίας είναι θάνατος και για τις δυο πλευρές. Τον επέφεραν μόνοι τους επάνω τους.» Επεξηγώντας τη λέξι «βδέλυγμα» που συχνά χρησιμοποιείται σε μια κατά λέξι μετάφρασι αυτού του εδαφίου, η Αμπλιφάιντ Μπάιμπλ δίνει σαν άλλες λύσεις—«διαστροφή, αφύσικο, απεχθές και βδελυρό.»
Απ’ αυτές τις δυο παραπομπές φαίνεται ότι η ομοφυλοφιλία ήταν πλήρως κατανοητή και συνηθίζετο πριν από 4.000 σχεδόν χρόνια. Επίσης είναι εμφανές ότι ο Ιεχωβά Θεός έλαβε σταθερή στάσι εναντίον της όσον αφορά την αληθινή λατρεία. Ποτέ δεν υπήρξε ένας επιδοκιμασμένος από τον Θεό τρόπος ζωής.
Μαρτυρία των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών
Ποια στάσι έλαβε η πρώτη Χριστιανική εκκλησία ως προς αυτό το σπουδαίο ζήτημα; Ο απόστολος Παύλος ήταν ειλικρινής και ευθύς όταν μίλησε για την ομοφυλοφιλία. Να τι είπε, όπως αναγράφεται στην 1 Κορινθίους 6:9-11: «Δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι (σεξουαλικά ανήθικοι, Νέα Διεθνής Μετάφρασι) ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται ούτε κλέπται ούτε πλεονέκται. ούτε μέθυσοι ούτε λοίδοροι ούτε άρπαγες θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού. Και τοιούτοι υπήρχετε τινές.»
Η λέξις μαλακός μεταφορικά σημαίνει «εκθηλυσμένος,» και ‘μ’ αυτή την κακή σημασία’ αναφέρεται στην άσκησι μορφών σεξουαλικής ακολασίας, όπως τονίζει το Ερμηνευτικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης υπό Γ. Ε. Βάιν. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθή ότι η λέξις μαλακία είναι η νεοελληνική λέξις που σημαίνει «αυνανισμός.»
Η λέξις αρσενοκοίτης χρησιμοποιείται και πάλι από τον Παύλο στην επιστολή του προς τον Τιμόθεο στο εδάφιο 1 Τιμόθεον 1:10. Οι μεταφράσεις φυσικά ποικίλλουν στις αποδόσεις τους—«ομοφυλόφιλοι» (Ζώσα Βίβλος), «σοδομίτες» (Μια Νέα Μετάφρασις της Βίβλου υπό Τζέιμς Μόφφατ) και «διεστραμμένοι» (Η Νέα Αγγλική Βίβλος), για παράδειγμα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι πρώτοι Χριστιανοί ελάμβαναν πολύ σοβαρά υπ’ όψι τους αυτές τις διαστροφές της ομοφυλοφιλίας και του λεσβιασμού. Μια τελευταία παραπομπή στα συγγράμματα του Παύλου, αυτή τη φορά προς τους Χριστιανούς της Ρώμης, εξηγεί το γιατί.
«Δια τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας [επαίσχυντες σαρκικές επιθυμίες, Νέα Διεθνής Μετάφρασις]· διότι και αι γυναίκες αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν· ομοίως δε και οι άνδρες, αφήσαντες την φυσικήν χρήσιν της γυναικός, εξεκαύθησαν εις την επιθυμίαν αυτών προς αλλήλους, πράττοντες την ασχημοσύνην άρσενες εις άρσενας και απολαμβάνοντες εις εαυτούς την πρέπουσαν αντιμισθίαν της πλάνης αυτών.»—Ρωμ. 1:26, 27.
Η πολυσυζητημένη αναφορά της Εκκλησίας της Αγγλίας Ομοφυλοφιλικές Σχέσεις σχολιάζει σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα τα εξής: «Αυτό που ο Παύλος εννοεί με τη λέξι ‘παρά φύσιν’ είναι ‘παρά φύσιν’ για την ανθρωπότητα, ως προς το δημιουργικό πρότυπο του Θεού. Κάθε ομοφυλόφιλη συμπεριφορά είναι μια απομάκρυνσις από το δημιουργικό σχέδιο του Θεού και, όπως λέει ένας συγγραφέας, ‘όταν θεωρηθούν από την άποψι της δημιουργίας, όλες οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις είναι παρά φύσιν σχέσεις.’»
Η έκθεσις τελειώνει ως εξής: «Ό,τι μαρτυρία υπάρχει, δείχνει να καταδικάζη σαφώς την ομοφυλόφιλη συμπεριφορά. Για πολλούς αυτό θα τακτοποιήση το ζήτημα. Θα δουν ότι η Βίβλος δείχνει πολύ καθαρά τη θεία αποδοκιμασία σε μια τέτοια συμπεριφορά που πρέπει να είναι εσφαλμένη σ’ όλες τις περιστάσεις, και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους Χριστιανούς, οι οποίοι αναγνωρίζουν τη Βίβλο σαν μια εμπνευσμένη συλλογή συγγραμμάτων που παρέχει αυθεντική καθοδήγησι σχετικά με τη διαγωγή που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι.»
Οι Άγιες Γραφές είναι εντελώς σαφείς. Μολονότι πολλοί προσπαθούν να δικαιώσουν τον ομοφυλοφιλικό τρόπο ζωής, τα Γραφικά γεγονότα μιλούν μόνα τους. Δεν είναι λογικό να γνωρίζη ο Δημιουργός του ανθρώπου τι είναι το καλύτερο γι’ αυτόν; Δεν πρέπει ν’ αποβλέπωμε στην Πηγή της ζωής για να μάθωμε πώς να ζούμε μια ζωή ευάρεστη σ’ αυτόν;
Ανά τα έτη, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν το προνόμιο να βοηθήσουν πολλούς ομοφυλόφιλους να υιοθετήσουν έναν πιο ευτυχή τρόπο ζωής, με το να ζουν με τον τρόπο που επιδοκιμάζει ο Θεός. Αυτή η βοήθεια μπορεί να δοθή και σ’ εσάς επίσης.