Μαριχουάνα—Ποιες Είναι Πραγματικά οι Επιδράσεις Της;—Γιατί Υπάρχουν Συγκρουόμενες Απόψεις;

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στον Καναδά

ΑΠ’ ΟΛΑ τα ναρκωτικά που έχουν χρησιμοποιηθή σ’ όλους τους αιώνες κανένα δεν προκάλεσε μεγαλύτερη αντιλογία από τη μαριχουάνα τα τελευταία χρόνια. Αυτοί που υποστηρίζουν τη χρήσι της παραθέτουν διάφορες μελέτες και επιχειρηματολογούν ότι δεν είναι επικίνδυνη όπως άλλα ναρκωτικά. Έτσι, δημιουργούν ειδικό ζήτημα για τη μαριχουάνα.

Οι αντιτιθέμενοι στη χρήσι της παραθέτουν τις δικές τους πηγές και διαφωνούν ως προς την ερμηνεία ωρισμένων άλλων μελετών. Στην πραγματικότητα, ένας πόλεμος με λέξεις και έντυπα φαίνεται να συνεχίζεται ως προς το αν η μαριχουάνα είναι επιβλαβής αν χρησιμοποιήται με μέτρο. Υπάρχει κανένας τρόπος για να είμαστε βέβαιοι;

Σήμερα, χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο, και δημοσίως μάλιστα. Η χρήσις της από κείνους που έχουν μεγαλύτερη μόρφωσι και επαγγελματικό κύρος την κάνει να φαίνεται διαφορετική σε μερικούς, ακόμη και μόδας. Και τώρα, 11 Αμερικανικές πολιτείες άλλαξαν τους νόμους τους ώστε να μη θεωρείται έγκλημα η απλή κατοχή μικρής ποσότητας μαριχουάνας. Ελαφρότερες ποινές επιβάλλονται τώρα σ’ αυτούς που καταδικάζονται για πρώτη φορά. Μήπως όλα αυτά σημαίνουν ότι η μαριχουάνα γίνεται περισσότερο αποδεκτή και ότι με τον καιρό θα αποκτήση κι αυτή νομική θέσι σαν κι αυτή που δόθηκε στη νικοτίνη, στην καφεΐνη και στο οινόπνευμα;

Τι Είναι η Μαριχουάνα;

Η μαριχουάνα είναι ένα ναρκωτικό που παρασκευάζεται με την αποξήρανσι των φύλλων, των ανθισμένων κορυφών, των βλαστών και των σπόρων του κανναβοειδούς φυτού που είναι γνωστό ως κάνναβις σατίβα, εξ ου και το όνομα που μερικές φορές χρησιμοποιείται γι’ αυτή: κάνναβις. Το συνηθισμένο της όνομα στα Αγγλικά είναι «ποτ.» Στην Ινδία λέγεται μπανγκ. Το χασίς είναι μια άλλη μορφή καννάβεως, που φτιάχνεται από το ρετσίνι του φυτού και συνήθως συμπιέζεται στη μορφή κύβων ή μεγάλων τεμαχίων ποικίλης ισχύος. Το χασίς κι ένα λάδι που παρασκευάζεται απ’ αυτό είναι ισχυρότερα από τη μαριχουάνα.

Η ιστορία της χρήσεως της μαριχουάνας στην Κίνα ανάγεται σε 4.000 περίπου χρόνια πριν. Διαδόθηκε στην Ινδία, όπου έφθασε να χρησιμοποιήται σε θρησκευτικές τελετουργίες. Σε μερικά μέρη η χρήσις της ήταν φαρμακευτική. Αλλά στην Αίγυπτο, οι επιδράσεις που παρατήρησε ο Ναπολέων από τη χρήσι της τον υποκίνησαν να την απαγορεύση εκεί αφότου κατέκτησε τη χώρα. Με τέτοια μακρά ιστορία, δεν είναι δυνατόν τώρα να γνωρίζωμε αν η μαριχουάνα είναι πραγματικά επικίνδυνη στην υγεία και την ευεξία του ατόμου; Γιατί όλοι οι διαξιφισμοί μεταξύ των συνηγόρων της κι εκείνων που θέλουν να απαγορευθή η χρήσις της;

Αντιφατικές Εκθέσεις

Πρόσφατα, το 1975, το συνήθως αντικειμενικό περιοδικό Κονσιούμερ Ρηπόρτς έδειχνε ότι η ουσία αυτή ήταν σχετικά αβλαβής. Μία έκθεσις στον Καναδά από την Επιτροπή ΛεΝταίν (1973) δήλωνε τα ίδια. Μία κυβερνητική έκθεσης των Η.Π., Μαριχουάνα: ένα Σήμα Παρεξηγήσεως, μαζί με άλλα παρόμοια δημοσιεύματα, όπως Επανεξέτασις της Μαριχουάνας, έκαναν μερικά άτομα να πουν ότι δεν υπάρχει κανένα αποφασιστικό αποδεικτικό στοιχείο σωματικής βλάβης ή διαταράξεως στις λειτουργίες του σώματος ακόμη και όταν χρησιμοποιούνται μεγάλες ποσότητες.

Οι ειδικοί που θεωρούσαν τη μαριχουάνα ότι είναι αβλαβής είναι: ο Δρ Ντέιβιντ Χ. Πάουελσον, πρώην διευθυντής ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ· ο Δρ Χάρολντ Κάλαντ του Πανεπιστημίου του Τορόντο· ο Δρ Ρόμπερτ Λ. ΝτηΠόν, άλλοτε διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Χρήσεως Ναρκωτικών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπήρχαν και άλλοι επίσης. Οι συχνές αναφορές σ’ αυτούς έχουν γίνει για να δείξουν ότι δεν υπάρχει κανένας βάσιμος λόγος για ανησυχία ως προς την αυξανόμενη χρήσι της μαριχουάνας.

Ωστόσο, μαζί με όλα αυτά, ακούσθηκαν και προειδοποιήσεις, όπως: Η Παγκόσμια Οργάνωσις Υγείας έχει συνεχίσει τις διακηρύξεις της εναντίον της χρήσεως της μαριχουάνας. Το 1972, ο Δρ. Όλαβ Τζ. Μπρέντεν, διευθυντής του Εργαστηρίου Ναρκωτικών των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη της Ελβετίας, προειδοποίησε ότι η μαριχουάνα είναι επικίνδυνο ναρκωτικό. Βάσισε τα συμπεράσματά του στα πορίσματα 26 εργαστηρίων από διάφορα μέρη του κόσμου.

Εν τούτοις, η γενική άποψις κατά τη δεκαετία του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ήταν ότι οι γνώσεις δεν είναι αρκετές για να λεχθή με βεβαιότητα ότι η μαριχουάνα είναι επιβλαβής. Φυσικά, υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του να πη κανείς ότι δεν έχει αποδειχθή ακόμη ότι κάτι είναι επιβλαβές και του να πη ότι είναι πραγματικά αβλαβές.

Ένας αριθμός ναρκωτικών που θεωρούντο κάποτε ως αβλαβή, μάλιστα δε επωφελή, δεν θεωρούνται πια τώρα έτσι. Η ηρωίνη και τα βαρβιτουρικά, παραδείγματος χάρι, θεωρούντο κάποτε ότι ήσαν ευλογία για την ιατρική αλλ’ αυτό δεν ισχύει τώρα για κανένα από τα δύο αυτά ναρκωτικά. Δεν πρέπει να παραβλέψωμε το γεγονός ότι ακόμη και ένας εξέχων συνήγορος της απεγκληματικοποιήσεως της μαριχουάνας, ο Κηθ Στρουπ, διευθυντής της Εθνικής Οργανώσεως για την Άρσι των Νόμων περί Μαριχουάνας (NORML), αναφέρεται ότι παραδέχθηκε τα εξής: «Υπάρχουν πολλά που χρειάζεται ακόμη να μάθωμε γι’ αυτό το ναρκωτικό.»

Αλλά γιατί υπάρχουν αυτές οι φανερά συγκρουόμενες εκθέσεις; Γιατί οι πηγές που θεωρούνται σαν αυθεντικές βρίσκονται και στις δυο παρατάξεις της διενέξεως; Ο Δρ Άντριου Μάλκολμ, ψυχίατρος με περισσότερα από 20 χρόνια πείρα στο χειρισμό περιπτώσεων τοξικομανών ατόμων, εξηγεί: «Μέρος της συγχύσεως σχετικά με την κάνναβι σήμερα οφείλεται στα ευρείας δημοσιότητας και αποδοχής πρώτα πειράματα—ιδιαίτερα εκείνα που έγιναν στο τέλος της δεκαετίας του 60. Αυτά έδειχναν ότι η κάνναβις ήταν μια σχετικά ήπια ουσία με λίγες δυσάρεστες επιδράσεις. Ωστόσο, δεν υπήρχε μέθοδος μετρήσεως της περιεκτικότητος σε τετραϋδροκανναβινόλη (THC), το ενεργό συστατικό του ναρκωτικού, πριν από το 1971 όταν ωλοκληρώθηκε αυτή η μέθοδος. Έτσι, η έρευνα έχει πραγματική αξία μόνο από τότε.

Τι Αποκαλύπτεται Τώρα;

Αλλά τώρα τα γεγονότα είναι συγκεντρωμένα. Ο Σίντνεϋ Κατζ, που ειδικεύεται σε ιατρικά και κοινωνικά θέματα, ασχολήθηκε μ’ ένα από τους αναμφίβολους κινδύνους, σ’ ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Σταρ του Τορόντο. Όπως είπε: «Ένα αναμφισβήτητο πόρισμα των ερευνών είναι ότι ένας οδηγός αυτοκινήτου που έχει πάρει μαριχουάνα είναι επικίνδυνος οδηγός. Η αντίληψίς του για το χρόνο και το χώρο καθώς και ο συντονισμός του εξασθενίζουν . . . Καλά ελεγχόμενες έρευνες στην κυκλοφορία της πόλεως, που διεξήχθησαν με αυτοκινητιστές που είχαν μεθύσει με μαριχουάνα μόνο, αποκάλυψαν ότι παραβίαζαν τους σηματοδότες και τα σήματα ‘στοπ,’ προσπερνούσαν άλλα αυτοκίνητα παράτολμα, έκαναν παρακινδυνευμένες προσπεράσεις μέσα στην κυκλοφορία και, μερικές φορές, είχαν μια αόριστη μόνο αντίληψι των πεζών και των παρκαρισμένων αυτοκινήτων.»

Τώρα είναι επίσης γνωστό ότι το ενεργό συστατικό των προϊόντων της καννάβεως (THC) αποτίθεται στους λιπώδεις ιστούς του εγκεφάλου. Παραμένει εκεί ένα σημαντικό χρονικό διάστημα, μια αυθεντία δηλώνει «τουλάχιστον τρεις μέρες σε ενεργό μορφή,» με μερικά μόρια που δεν έχουν ακόμη εξαλειφθή «για οκτώ μέρες τουλάχιστον.» Άλλοι μιλούν για κάποια κατακράτησι στα εγκεφαλικά κύτταρα από 8 ως 18 μέρες. Έτσι, το αποτέλεσμα εμφανίζεται μετά το χρόνο της άμεσης χρήσεως, και προκαλεί αυξομειούμενη εξασθένισι των αισθήσεων επί μέρες. Με την επανειλημμένη χρήσι επέρχεται και ο πρόσθετος κίνδυνος βαθμιαίας συσσωρεύσεως και της επιδράσεως της χημικής ουσίας σε όλο το σύστημα.

Υπάρχουν επίσης στοιχεία της επιδράσεως του THC στα αναπαραγωγικά όργανα, με συσσωρεύσεις του στις ωοθήκες και στους όρχεις. Έχει παρατηρηθή χρωμοσωματική βλάβη σε άτομα που έχουν υποβληθή σε ‘τεστ’ και τα οποία δεν είχαν χρησιμοποιήσει άλλα ναρκωτικά. Αυτό είναι ένας ισχυρός λόγος για άτομα που σχεδιάζουν εγκυμοσύνη να μην παίρνουν αυτό το ναρκωτικό. Το περιοδικό Σεβεντήν του Μαρτίου 1979 προσθέτει: «Ήδη γνωρίζομε ότι το THC μπορεί να διασχίση τον πλακούντα (το όργανο που ενώνει το έμβρυο με τη μήτρα, μέσω του οποίου τρέφεται το αγέννητο βρέφος) όταν χρησιμοποιήται από τη μητέρα, και οποιαδήποτε έγκυος κοπέλλα ή γυναίκα κάνει χρήσι μαριχουάνας—ή παίρνει οποιοδήποτε ναρκωτικό—είναι ανόητη.»

Δεν υπάρχει αμφιβολία για τις σοβαρές επιδράσεις της μαριχουάνας στους πνεύμονες και στο αναπνευστικό σύστημα των ανθρώπων. Πειράματα έχουν δείξει ότι η περιεκτικότητα του καπνού της καννάβεως σε πίσσα είναι «50% μεγαλύτερη απ’ αυτή του καπνού.» Αυτό δημιουργεί τον κίνδυνο καρκίνου του πνεύμονος, χρονίας βρογχίτιδας και εμφυσήματος. Η έρευνα που έγινε από το Ινστιτούτο Πειραματικής Έρευνας του Καρκίνου στην Ελβετία δείχνει ότι μεγαλύτερος βαθμός βλάβης γίνεται στον καπνιστή μαριχουάνας παρά στον καπνιστή κοινού καπνού. Νεκροψίες έχουν δείξει σοβαρό κλονισμό της πνευμονικής δομής.

Οι Ερευνητές Αλλάζουν Γνώμη

Το αυξανόμενο ποσοστό πληροφοριών που δείχνουν ανεπιθύμητα αποτελέσματα έχει κάνει μερικούς ειδικούς ν’ αλλάξουν γνώμη τα τελευταία χρόνια. Ο Δρ Ντέιβιντ Χ. Πάουελσον, που αναφέρθηκε προηγουμένως, τώρα αναγνωρίζει ότι η μαριχουάνα δεν είναι ακίνδυνη και ότι έκανε λάθος. Ο Δρ Χάρολντ Κάλαντ και ο Δρ Ρόμπερτ Λ. ΝτηΠόν, που αναφέρθηκαν και οι δύο προηγουμένως, έχουν αλλάξει επίσης τις απόψεις τους. Μπορείτε να δήτε μόνοι σας, στο πλαίσιο της σελίδας 9, τι λένε τώρα.

Η ανησυχία που εκφράζουν τώρα είναι βάσιμη. Ο Δρ ΝτηΠόν λέει: «Ενώ οι Αμερικανοί συζητούσαν το ζήτημα ποινών για τα εγκλήματα λόγω κατοχής μαριχουάνας, η πραγματική τραγωδία μάς έχει πλήξει κι έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητη: τα ανησυχητικά επίπεδα πολύ υψηλής χρήσεως μαριχουάνας μεταξύ των νέων μας.» Το γεγονός τώρα είναι ότι υπάρχουν όλο και περισσότερα παιδιά στις μικρές τάξεις του σχολείου που χρησιμοποιούν κάνναβι. Είναι «το ναρκωτικό που προτιμούν» τα παιδιά ηλικίας 12 και 13 ετών στον Καναδά. Ποια θα είναι η επίδρασις στις αναπτυγμένες διάνοιες και στα σώματα των εφήβων που χρησιμοποιούν κάνναβι;

Ο Δρ Ρόμπερτ Πέτερσεν του Εθνικού Ινστιτούτου για τη χρήσι Ναρκωτικών στις Ηνωμένες Πολιτείες, αφού εξέφρασε μεγάλη ανησυχία για τους νεαρούς που χρησιμοποιούν μαριχουάνα, είπε: «Είναι πολύ πιο ευάλωτοι, ψυχολογικά και σωματικά, στις επιδράσεις οποιουδήποτε ναρκωτικού, και υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος σ’ αυτούς παρά στις πλήρως ανεπτυγμένες και ολοκληρωμένες προσωπικότητες.» Μια μελέτη που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο Μπρίστολ, σε 10 συνεχείς περιπτώσεις νεαρών που έπαιρναν μαριχουάνα, όπου παρατηρήθηκαν αλλαγές στη συμπεριφορά, αποκάλυψαν ότι όλοι υπέφεραν από ατροφία της σπονδυλικής στήλης. Ο βαθμός της ατροφίας είχε σχέσι με τη διάρκεια της χρήσεως μαριχουάνας.

Αντί να μαθαίνουν πώς να αντιμετωπίζουν επιτυχώς τα προβλήματα της ζωής, προσπαθούν να διαφύγουν καταφεύγοντας στα ναρκωτικά. Αλλά, όπως είπε ένας διευθυντής μελετών επί της μαριχουάνας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες: «Η νεότητα είναι ένας καιρός που μαθαίνει κανείς πώς να χειρίζεται τη ζωή, πώς να αντιμετωπίζη την έντασι και πώς να τα καταφέρνη με το άγχος. Αν δεν τα μάθετε τότε, πότε θα τα μάθετε;»

Δεν Είναι Πιο Βλαβερή από το Αλκοόλ;

Υπάρχουν μερικοί που λένε ότι αυτές οι απόψεις είναι υπερβολικές και ότι ένας ανησυχεί άδικα για τα αποτελέσματα που προκαλούνται ίσως στη μειονότητα, όχι στην πλειονότητα αυτών που χρησιμοποιούν μαριχουάνα, ιδιαίτερα εκείνων που κάνουν μέτρια χρήσι. Νομίζουν ότι η χρήσις μαριχουάνας το Σαββατοκύριακο ή σ’ ένα πάρτυ δεν είναι πιο επικίνδυνη από το οινοπνευματώδες ποτό. Και ρωτούν: ‘Γιατί πρέπει να κατακρινώμαστε για τη χρήσι μαριχουάνας όταν δεν στιγματίζωνται καθόλου εκείνοι που πίνουν οινοπνευματώδη ποτά;’ Στην πραγματικότητα, ισχυρίζονται ότι τα επιχειρήματα εναντίον της μαριχουάνας ισχύουν εξ ίσου κι εναντίον της καταναλώσεως αλκοόλ. Υπάρχει καμμιά διαφορά;

«Από μόριο σε μόριο, το THC είναι 10.000 φορές πιο ισχυρό από το οινόπνευμα στην ικανότητά του να παράγη ήπια μέθη,» λέει ένας γιατρός στο περιοδικό Εξέκιουτιβ Χέλθ του Οκτωβρίου 1977. ‘Και λοιπόν’, διαμαρτύρονται οι συνήγοροι των ναρκωτικών, ‘αυτοί που χρησιμοποιούν μαριχουάνα απλώς δεν χρειάζεται να πάρουν πολύ απ’ αυτό το ναρκωτικό για να έχουν την ίδια επίδρασι που έχει κι αυτός που πίνει πολύ. Το λίγο δεν βλάπτει.’ Αλλά ο ίδιος γιατρός προσθέτει: «Χρειάζεται να περάσουν δεκάδες χρόνια για να εμφανισθούν ανεπανόρθωτες εγκεφαλικές αλλαγές σ’ αυτόν που πίνει πολύ. Στον καπνιστή μαριχουάνας, οι ανεπανόρθωτες εγκεφαλικές αλλαγές μπορούν να εμφανισθούν μέσα σε τρία χρόνια.»

Ένα άλλο σημείο: το THC διαλύεται στα λίπη κι έτσι παραμένει στις λιπώδεις περιοχές και συσσωρεύεται με τη συνεχή χρήσι, όπως είδαμε. Το οινόπνευμα, εξ άλλου, επειδή διαλύεται στο νερό και υφίσταται μεταβολισμό σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, τυγχάνει διαφορετικού χειρισμού από το σώμα. Σ’ αυτό το ζήτημα, ένας επιστήμονας στο εργαστήριο Ιατρικών Ερευνών Ντόννερ εξηγεί: «Το οινόπνευμα είναι υδατοδιαλυτή τροφή και υφίσταται μεταβολισμό για να παράσχη κυτταρική ενέργεια.» [τα πλάγια γράμματα δικά μας] Τα τελικά προϊόντα, το διοξείδιο του άνθρακος και το νερό, αποβάλλονται εύκολα και γρήγορα τελείως από το σώμα. Έτσι, είναι καλό να δούμε την άποψι ενός ψυχοφαρμακολόγου ο οποίος είπε: «Η μαριχουάνα είναι πολύ ισχυρό ναρκωτικό, και το μεγαλύτερο λάθος που κάνομε είναι να τη συγκρίνωμε με το οινόπνευμα.»

Πόσες Αποδείξεις Χρειάζεσθε;

Τα πάρα πολλά στοιχεία που δείχνουν ότι η μαριχουάνα είναι επικίνδυνη δεν μπορούν να παραμερισθούν. Ίσως κάποιος προσπαθήση να επιχειρηματολογήση ότι αυτός γνωρίζει καλύτερα την προσωπική του κατάστασι και δεν βλέπει ανεπιθύμητες επιδράσεις στη ζωή του, κι έτσι γιατί θα έπρεπε να ανησυχή όταν ακούη για βλάβες άλλων. Αλλά, αν το THC έχη βλαβερά αποτελέσματα στον εγκέφαλο, μπορεί να έχη εμπιστοσύνη στη δική του εκτίμησι για την επίδρασι; Ένας γιατρός το παρουσιάζει αυτό σαν σοβαρό λόγο για να πιστεύωμε ότι τώρα έχομε να κάνωμε με το πιο επικίνδυνο ναρκωτικό, διότι όπως είπε: «Η χρήσις του στα πρώτα στάδια εξαπατά. Αυτός που την παίρνει έχει την ψευδαίσθησι ότι αισθάνεται καλά· δεν μπορεί να καταλάβη την κατάρρευσι των διανοητικών και σωματικών λειτουργιών του.» Αλλά οι άλλοι το παρατηρούν.

Σ’ ένα άρθρο της εφημερίδας Στάρ του Τορόντο με τίτλο «Αυταπατάστε αν Νομίζετε ότι η Μαριχουάνα Είναι Αβλαβής,» η συγγραφέας Τζόαν Σάττον αναφέρει ότι ο Δρ Νόρμαν Ντούρεμπος είπε τα εξής σχετικά με τις αποδείξεις αυτής της επιδράσεως: «Η πιο άμεση είναι ότι επηρεάζει τη λειτουργία της σκέψεως. Είναι χαρακτηριστικό των καπνιστών μαριχουάνας να αρχίζουν μια πρότασι κι έπειτα να μην μπορούν να την τελειώσουν επειδή ξέχασαν για ποιο πράγμα μιλούσαν.»

Μήπως η νομιμοποίησις της χρήσεως καννάβεως σε μερικές περιοχές υπονοεί ότι δεν υπάρχει πραγματικά τίποτα να φοβηθή κανείς; Ο Εισαγγελέας του Οντάριο Ρόυ ΜακΜάρτρυ είπε ότι μερικοί προφανώς βλέπουν την ενέργεια αυτή σαν μια «σφραγίδα επιδοκιμασίας ενός Καλού Νοικοκύρη.» Σαν αποτέλεσμα, η χρήσις της καννάβεως έχει αυξηθή σ’ αυτές τις περιοχές. Αλλά έχοντας υπ’ όψι τις πρόσφατες αποδείξεις γι’ αυτό το ζήτημα, είπε: «Πρέπει να διευκρινισθή απόλυτα στο κοινό ότι η ανησυχία για την πιθανότητα βλάβης από τη μαριχουάνα είναι μεγαλύτερη και όχι μικρότερη σήμερα.» Δείχνει αυτό ότι η χρήσις της μαριχουάνας είναι ασφαλής;

Σκεφθήτε και πάλι τις επιδράσεις: Εξασθένισι της κρίσεως του χρόνου και της αποστάσεως. Βλαβερά αποτελέσματα στη μνήμη, την έντασι της προσοχής, τη λογίκευσι. Βλάβη στο σύστημα ανοσίας, στους πνεύμονες και στο αναπνευστικό σύστημα. Κίνδυνος εξασθενίσεως σε παιδιά που τυχόν θα γεννήσετε. Μήπως πρόκειται απλώς για μια αθώα χρήσι ενός αβλαβούς ηρεμιστικού που κάνει τη ζωή πιο εύκολη;

Αν υπάρχουν κι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι αξίζει να διακινδυνεύσουν για την ευχαρίστησι που απολαμβάνουν, ας μην ξεχνούν ότι όλα τα αισθήματα απολαύσεως στην πραγματικότητα συμβαίνουν στον εγκέφαλο. Με μια εξαιρετικά πολύπλοκη σειρά λειτουργιών που ελέγχονται από χημικές ουσίες, λαμβάνουν χώρα οι πολλές και θαυμάσιες λειτουργίες του εγκεφάλου. Έτσι, αυτό που θεωρείται απολαυστικό όταν προκαλείται από ένα ναρκωτικό στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια χημικά προκαλούμενη διατάραξη των ομαλών λειτουργιών του εγκεφάλου. Δεν απορεί κανείς, λοιπόν, που η χρήσις της μαριχουάνας που βρισκόταν δεύτερη στον κατάλογο μετά τα οπιούχα, πριν από το οινόπνευμα, έγινε αποδεκτή σε κλινικές που χρηματοδοτούνται από την κυβέρνησι για τη θεραπεία 40.000 περιπτώσεων περίπου στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1974;

Μην κάνετε λάθος: Η μαριχουάνα είναι ναρκωτικό. Σαν ναρκωτικό όπως και τα άλλα ναρκωτικά, αποτελεί πραγματική απειλή για την υγεία και τη ζωή σας.

[Πλαίσιο στη σελίδα 9]

αλλαγή απόψεων για τη μαριχουάνα

Μερικοί από τους ειδικούς που αναφέρονταν πιο συχνά να λένε ότι η μαριχουάνα ήταν αβλαβής, άλλαξαν γνώμη. Μεταξύ αυτών είναι οι εξής:

Δρ Ντέιβιντ Χ. Πάουελσον:

«Εκείνο τον καιρό, δεν είχα καμμιά άμεση εμπειρία σαν γιατρός μ’ αυτούς που χρησιμοποιούν μαριχουάνα. . . . Μέσα σε πέντε χρόνια, κατάλαβα ότι είχα κάνει λάθος· γνώρισα ότι η μαριχουάνα είναι επιβλαβής.»

Δρ Χάρολντ Κάλαντ:

«Ανησυχώ μάλλον περισσότερο για τη χρήσι καννάβεως σήμερα απ’ όσο ανησυχούσα όταν έγινε για πρώτη φορά δημόσιο ζήτημα το ‘66 και ‘67. Τότε, τα στοιχεία που υπήρχαν φαίνονταν να δείχνουν ότι ήταν ακίνδυνη. Αλλά ένα μόνο πράγμα μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει κανένα ακίνδυνο ναρκωτικό.»

Δρ Ρόμπερτ Λ. ΝτηΠόν:

«Το πραγματικό ζήτημα είναι ο κίνδυνος της υγείας που δημιουργείται απ’ αυτήν την επιδημία [της διαδιδόμενης χρήσεως μαριχουάνας από τη νεώτερη γενιά], κίνδυνος δύο ειδών τουλάχιστον. Το ένα είδος είναι οι επιδράσεις της μέθης, που κυμαίνονται από την επικίνδυνη επίδρασι στην οδήγησι ως την αδιαφορία για τα πάντα. Ο άλλος κίνδυνος είναι καθαρά σωματικός. Εδώ, οι ανησυχίες κυμαίνονται από την κανονική εμφάνισι χρόνιας βρογχίτιδας μεταξύ αυτών που παίρνουν μαριχουάνα ως τις πολύ πραγματικές πιθανότητες επιβλαβών ορμονικών επιδράσεων, επιδράσεων στο σύστημα ανοσίας και ίσως ακόμη μέχρι και καρκίνο.»

[Εικόνα στη σελίδα 6]

‘Ένας οδηγός αυτοκινήτου που έχει πάρει μαριχουάνα είναι επικίνδυνος’

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Το THC εξασθενίζει τις αισθήσεις για μέρες

[Εικόνα στη σελίδα 8]

‘κάθε έγγυος γυναίκα που παίρνει μαριχουάνα είναι ανόητη’

[Εικόνα στη σελίδα 10]

‘το μεγαλύτερο λάθος είναι η σύγκριση της μαριχουάνα με το αλκοόλ’