Ένα Τραγικό Ατύχημα Άλλαξε τη Ζωή Μου

ΤΟ μουσικό συγκρότημα ποπ στο οποίο έπαιζα εδώ στη Νέα Ζηλανδία γινόταν όλο και πιο δημοφιλές. Επίσης, εργαζόμουν με καλό μισθό σε μια δεύτερη εργασία οδηγώντας ένα φορτηγό. Τα χρήματα που έπαιρνα κι από τις δύο μεριές μου έδιναν υψηλό εισόδημα. Αυτό ήταν πολύ αναγκαίο γιατί, εκτός από τα κανονικά έξοδα, χρειαζόμουν πολλά μετρητά για μαριχουάνα και LSD.

Είχα πρόσφατα χωρίσει από τη σύζυγό μου, και εκκρεμούσε το διαζύγιο. Εν τω μεταξύ συζούσα με κάποια και σκόπευα να την παντρευτώ όταν θα έβγαινε το διαζύγιο.

Ξαφνική Καταστροφή

Καθώς επέστρεφα σπίτι μια μέρα με υπερπλήρες το φορτηγό, κατέβαινα έναν απότομο λόφο 16 χιλιόμετρα (10 μίλια) βορειοανατολικά της Ροτόρουα. Καθώς επήρα μια στροφή, υπήρχαν ζώα στους δρόμους, αυτοκίνητα στο αντίθετο ρεύμα κι ένα φορτηγό που είχε σταματήσει μπροστά μου. Γρήγορα πάτησα τα φρένα, αλλά τα πόδια μου πάτησαν στο δάπεδο—τα φρένα δεν λειτουργούσαν διόλου! Το επόμενο πράγμα ήταν να πέσω πάνω στο φορτηγό και να σπάσω τα πόδια μου από το χτύπημα.

Αμέσως έτρεξαν πυροσβέστες και χρειάσθηκε να περάσει μια ώρα για να με βγάλουν από τα συντρίμμια. Με μετέφεραν στο Δημόσιο Νοσοκομείο της Ροτόρουα, μου έκαναν πολλές μεταγγίσεις αίματος και μου έκοψαν και τα δυο πόδια πάνω από τα γόνατα.

Μετά από δυο βδομάδες σταμάτησαν να μου δίνουν μορφίνη και από μέρα σε μέρα καθημερινά βυθιζόμουν στους πόνους. Θυμάμαι ότι κάποτε στη διάρκεια αυτής της περιόδου μια θεραπεύτρια δια πίστεως ήλθε κι έβαλε τα χέρια της πάνω μου και είπε ότι ο πόνος θα εξαφανιζόταν. Δεν μπορώ να θυμηθώ πολλά γι’ αυτή, αλλά θυμάμαι καθαρά ότι ο πόνος δεν υποχώρησε!

Ανακουφίσθηκα κάπως όταν φίλοι μου μπόρεσαν να μου προμηθεύσουν λαθραία μαριχουάνα. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις άνοιγα το παράθυρο, άνοιγα τον ανεμιστήρα και φυσούσα τον αέρα έξω ευχαριστημένος. Αλλά στην πραγματικότητα, το μέλλον μου στο συγκρότημα ποπ δεν ήταν καθόλου καλό· ουσιαστικά, δεν υπήρχε καμιά μελλοντική προσδοκία.

Τελικά βγήκα από το νοσοκομείο. Η ημέρα αυτή ήταν μια ευτυχισμένη μέρα επειδή τώρα δεν θα υπήρχε κανένας περιορισμός στο να παίρνω ναρκωτικά. Αλλά ήμουν πολύ απογοητευμένος. Όσο καιρό έπαιρνα τα ναρκωτικά δεν ενδιαφερόμουν για τίποτα άλλο.

Μια Αχτίνα Ελπίδας

Όταν ένας Μάρτυς του Ιεχωβά χτύπησε την πόρτα μου μια μέρα στη Ροτόρουα, λίγο μόνο ενδιαφέρθηκα. Στην πραγματικότητα, ήμουν λιγάκι περίεργος για τους Μάρτυρες, επειδή μια συγγένισσά μου είχε γίνει Μάρτυς. Διερωτόμουν τι ήταν εκείνο που έκανε μια ωραία κοπέλλα σαν κι αυτή να «γίνει θρήσκα.»

Τέλος πάντων, ο Μάρτυς μου έδειξε από τη Βίβλο ότι θα μπορούσα να ανακουφισθώ από τις αδυναμίες μου εδώ στη γη σαν άνθρωπος. (Αποκ. 21:3, 4· Ψαλμ. 37:9-11, 29) Αυτό ήταν εντελώς καινούργιο για μένα, επειδή πίστευα ότι μπορούσε κανείς ν’ αποβλέπει για αιώνια ζωή με ειρήνη κι ευτυχία μόνο στον ουρανό. Το ένα πράγμα οδήγησε στο άλλο και προτού το καταλάβω μελετούσα τακτικά τη Βίβλο.

Εξακολουθούσα όμως να είμαι ένας αχόρταγος τοξικομανής, πράγμα που καμιά φορά με έφερνε σε δυσάρεστη θέση. Μερικές φορές την «ημέρα της μελέτης» άρχιζα τα βαριά ναρκωτικά, και κατόπιν θυμόμουν τι μέρα ήταν. Ανάλογα με το πόσο «ζαλισμένος» βρισκόμουν, ή τηλεφωνούσα για ν’ αναβάλω τη μελέτη λέγοντας ένα άψυχο συγγνώμη ή, αν ήμουν πάρα πολύ εξαντλημένος, επικοινωνούσα μ’ έναν «τοξικομανή» φίλο να με βγάλει έξω από το σπίτι το απόγευμα. Αλλά ο Μάρτυς επέμενε και, παρά τα λίγα ακόμη σκαμπανεβάσματα, έφθασα στο σημείο ν’ απολαμβάνω πλήρως τη μελέτη.

Σύντομα ο Μάρτυς και η σύζυγός του άρχισαν να με παίρνουν στις συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας. Μολονότι ήμουν αρκετά νευρικός όταν βρισκόμουν ανάμεσα σε πλήθος, γρήγορα αισθάνθηκα άνετα στη φιλική ατμόσφαιρα. Ίσως η ζωή να είχε κάτι ακόμα για μένα, άρχισα να σκέφτομαι.

Μια Τρομερή Δοκιμασία

Όλα φαίνονταν να πηγαίνουν καλά. Αλλά τότε η ‘φιλενάδα’ μου έθεσε μπροστά μου την εκλογή: Ή εμένα ή αυτή τη θρησκεία. Είχα πολύ αναστατωθεί· πίστευα, λίγο-πολύ, ότι θα δεχόταν τις Βιβλικές αλήθειες που μάθαινα. Έφυγε εκείνο το απόγευμα. Μόνος στην αναπηρική πολυθρόνα μου, δεν θυμάμαι ποτέ να ήμουν περισσότερο απογοητευμένος. Δεν το κατάλαβα τότε, αλλά το πνεύμα του Ιεχωβά μου έδωσε τη δύναμη ν’ αντιμετωπίσω εκείνο που τώρα ξέρω ότι ποτέ δεν θα μπορούσα να το χειρισθώ μόνος μου.

Οι Μάρτυρες μπήκαν στη μέση, με περιέβαλαν με νέους φίλους για ν’ αντικαταστήσω εκείνους που είχα χάσει. Δεν δυσκολεύθηκα και πολύ για να σταματήσω το κάπνισμα τα ναρκωτικά, επειδή μπορούσα να διακρίνω ότι εκείνο που θα αποκτούσα αντιστάθμιζε πάρα πολύ την προσωρινή απόλαυση αυτών των πραγμάτων. Ωστόσο, δεν έβαζα τον εαυτό μου σε πειρασμό· πρόσεχα να μη συναναστρέφομαι με τοξικομανείς πάλι. Αντίθετα, συναναστρεφόμουν πολύ τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι ήταν μια διαρκής πηγή ενθαρρύνσεως.

Ένα Άλλο Εμπόδιο

Εκείνο τον καιρό βρισκόμουν στην αναπηρική μου καρέκλα για ένα χρόνο και τα κομμένα πόδια μου ήταν έτοιμα να εφοδιασθούν με τεχνητά άκρα. Με είχε πιάσει φόβος, κυρίως φόβος αποτυχίας. Γι’ αυτό αποφάσισα να μείνω στην καρέκλα μου.

Και πάλι οι Μάρτυρες έτρεξαν σε βοήθεια μου, παρακινώντας με να δοκιμάσω τα τεχνητά άκρα. Με βοήθησαν να καταλάβω ότι θα μπορούσα να είμαι σχεδόν τελείως ανεξάρτητος, και η υπηρεσία μου στον Ιεχωβά θα ήταν πολύ μεγαλύτερη. Έτσι έκανα την προσπάθεια. Ήταν μια τρομερή εμπειρία να σηκωθώ τόσο ψηλά μετά από τόσο καιρό που βρισκόμουν σχεδόν στο έδαφος, και, πόσο σκληρό ήταν το έδαφος όταν συχνά έπεφτα!

Τα τεχνητά πόδια είναι ένα θαυμάσιο επίτευγμα της ανθρώπινης μηχανικής. Δεν έχω γόνατα, γι’ αυτό αυτά έπρεπε να είναι ειδικά κατασκευασμένα για μένα. Κάθε γόνατο ήταν κατασκευασμένο διαφορετικά για το σκοπό της κινήσεως και της ισορροπίας.

Στην αρχή τα μπέρδευα, και διαρκώς έβαζα το «λάθος πόδι μπροστά» κι έχανα τον περισσότερο χρόνο μου προσπαθώντας να σηκωθώ από το έδαφος. Αλλά η καρτερικότητα και η επιμονή ανταμείφθηκαν και τώρα είμαι αρκετά ευκίνητος.

Επίσης, τα τεχνητά πόδια είναι «προσαρτισμένα» στα κομμένα πόδια μου με διαφορετικούς τρόπους. Το ένα κομμένο πόδι μου φθάνει στο γόνατο και το τεχνητό πόδι είναι προσεκτικά φτιαγμένο για να προσαρμόζεται άνετα γύρω από το λεπτό εξόγκωμα που υπάρχει στην άκρη του κομμένου ποδιού.

Το άλλο κομμένο πόδι είναι πολύ κοντό για να προστεθεί ένα τεχνητό σκέλος με τον ίδιο τρόπο, γι’ αυτό χρησιμοποιείται μια μέθοδος κενού. Κατεβάζω σιγά σιγά το κομμένο πόδι μου μέσα στο τεχνητό πόδι με τη βοήθεια μιας σωληνοειδούς κάλτσας και δημιουργώ ένα κενό. Έτσι το κομμένο πόδι μου ρουφιέται μέσα στο τεχνητό πόδι. Όταν θέλω να βγάλω το πόδι απλώς τραβάω μια μικρή τάπα, ο αέρας μπαίνει μέσα και το ελευθερώνει.

Λαμπρές Προσδοκίες

Έκανα αίτηση για δουλειά σαν σκαλιστής νεφρίτου (τζέιντ, είδος ημιπολύτιμης πέτρας), κάτι που μου ήταν εντελώς καινούργιο. Πρόκειται για μια συναρπαστική εργασία που πραγματικά απολαμβάνω. Μου επιτρέπει να συντηρώ τον εαυτό μου και την οικογένειά μου. Έχω φτιάξει παραδοσιακά σχέδια Μαορί με ένα σύγχρονο στυλ, δημιουργώντας μερικά πολύ ωραία κοσμήματα.

Έτσι η θέση μου τώρα έχει πραγματικά αλλάξει. Τον Δεκέμβριο του 1975 βαπτίσθηκα σαν μάρτυς του Ιεχωβά, και περιβάλλομαι από φίλους της ίδιας πίστεως—και τώρα έχω παντρευθεί μια μάρτυρα. Ναι, ανυπομονώ να χρησιμοποιήσω καλά τα πόδια μου πάλι—στη νέα τάξη του Θεού. (Ησ. 35:6)—Από συνεργάτη.