Η Διάνοια Αναπτύσσεται Καλά με την Αγάπη
Δύο μικρά κοριτσάκια σε ένα ορφανοτροφείο, ηλικίας 13 και 16 μηνών, ήταν τόσο πολύ καθυστερημένα, ώστε στάλθηκαν σε ψυχιατρείο. Γύρω στους έξι μήνες αργότερα ένας ψυχολόγος τα βρήκε και τα δύο ζωηρά φυσιολογικά παιδιά. Μην πιστεύοντας ότι η βελτίωση να μπορούσε να είναι διαρκείας, δοκίμασε άλλες δύο φορές, με διαστήματα 12 μηνών περίπου, και κάθε φορά βρήκε ότι η ευφυΐα τους ήταν φυσιολογική, η μόνη διαφορά στη ζωή τους ήταν ότι οι γυναίκες του νοσοκομείου αγκάλιαζαν τα μωρά, έπαιζαν μαζί τους και ανέπτυσσαν προσωπική σχέση μαζί τους.
Το βιβλίο του Αμερικανικού Ιατρικού Συνδέσμου Ποιότητα της Ζωής—Τα Πρώτα Χρόνια λέει: «Αν δεν είχαν λάβει την αγάπη αυτή από τις γυναίκες του νοσοκομείου, θα μπορούσαν ίσως να περάσουν όλη τους τη ζωή μέσα στο ίδρυμα. Η περίπτωση αυτή επεξηγεί το γεγονός ότι ακόμη και αν η γενετική κληρονομιά ενός παιδιού μπορεί να είναι άριστη, πρέπει να έχει στοργική φροντίδα και ενθάρρυνση προκειμένου να πραγματοποιήσει τις δυνατότητες του.