Αλλεργίες—Τι Μπορεί να Γίνει;
Η Τζόυς φτερνίζεται συνεχώς κάθε Αύγουστο. Ο σύζυγός της έπαθε αλλεργικό σοκ και παραλίγο να πεθάνει όταν έφαγε καβούρια. Ένας από τους γιους της έχει πρόβλημα με άσθμα όταν γυμνάζεται, και μια κόρη της γέμισε ξαφνικά εξανθήματα την τελευταία φορά που της έδωσαν πενικιλίνη.
Ευτυχώς, η οικογένεια της Τζόυς δεν είναι χαρακτηριστική περίπτωση συνηθισμένης οικογένειας. Αλλά αναλογιστείτε το μέγεθος του προβλήματος της αλλεργίας σε μια και μόνη χώρα, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί, το 17 τοις εκατό του πληθυσμού λέγεται ότι παθαίνουν βαριές αλλεργίες, εκπροσωπώντας το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού από εκείνους που έχουν χρόνιες ασθένειες. Επιπρόσθετα, ο αριθμός των ασθενειών που έχουν διαγνωσθεί σαν αλλεργίες αναμφίβολα πρόκειται να αυξηθεί καθώς το περιβάλλον γίνεται πιο πολύπλοκο και πιο μολυσμένο.
Το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι είναι υπερευαίσθητοι σε πράγματα που βρίσκονται στο περιβάλλον τους είναι μια σχετικά πρόσφατη ανακάλυψη. Ωστόσο, τέσσερις αιώνες πριν από τη γέννηση του Χριστού, ο Ιπποκράτης περιέγραψε μια ασθένεια την οποία σήμερα γνωρίζουμε σαν άσθμα. Ίσως το αρχαιότερο ιστορικό μοιραίας αλλεργικής αντίδρασης να ανακαλύφθηκε στον τάφο του αρχαίου Αιγύπτιου βασιλιά Μένη. Πέθανε όταν τον τσίμπησε μια μεγάλη σφήγκα.
Ο Δρ Τζων Μπόστοκ από την Αγγλία, ο οποίος έζησε στις αρχές του 19ου αιώνα, πιστεύεται ότι είναι ο πρώτος ο οποίος χρησιμοποίησε την έκφραση «αλλεργικός κατάρρους», αφού πρώτα παρατήρησε ότι τακτικά κάθε καλοκαίρι είχε «συνάχι». Το 1906 ένας Αυστριακός παιδίατρος πρότεινε τη λέξη «αλλεργία», που προέρχεται από δυο Ελληνικές λέξεις οι οποίες πρόχειρα μπορούν να μεταφραστούν σαν ‘αλλαγμένες αντιδράσεις’.
Αλλεργικοί Παράγοντες και Αντισώματα
Οι αλλαγμένες αυτές αντιδράσεις είναι εκείνες που προξενούν το πρόβλημα στα αλλεργικά άτομα. Από τη γέννησή μας εισπνέουμε, καταπίνουμε, και αγγίζουμε πολλά πράγματα τα οποία είναι ξένα προς το σώμα μας. Για τους περισσότερους από μας η επαφή αυτή είναι αβλαβής. Αλλά αν κάποιος που έχει κάποια αλλεργία εισπνεύσει, καταπιεί ή αγγίξει ακόμη και μια ελάχιστη ποσότητα από μια ουσία στην οποία είναι ασυνήθιστα ευαίσθητος, τότε αναπτύσσει ιδιάζοντα συμπτώματα. Οι ουσίες που προξενούν αλλεργικές αντιδράσεις είναι γνωστές σαν αλλεργικοί παράγοντες.
Μερικοί κοινοί αλλεργικοί παράγοντες είναι:
● Εισπνεόμενοι —γύρις, σκόνη, μούχλα, και τρίχωμα σκυλιών και γατιών.
● Τροφικοί —αυγά, σοκολάτα, καρύδια, μύδια, γάλα, αντιβιοτικά και ασπιρίνη.
● Παράγοντες επαφής —δηλητηριώδης κισσός, χρωστικές ουσίες, μέταλλα, τα μαλλιά των ζώων, και καλλυντικά.
● Ενέσιμοι —δαγκώματα μέλισσας και σφήγκας, και πενικιλίνη.
Αυτοί είναι λίγοι μόνο από τους πολλούς αλλεργικούς παράγοντες. Στην πραγματικότητα ο αριθμός τους φαίνεται ατέλειωτος.
Τι είναι εκείνο, ωστόσο, που προκαλεί τις αλλεργικές αντιδράσεις; Φυσιολογικά, μέσα στο σώμα σας παράγονται ουσίες οι οποίες αποκαλούνται αντισώματα, για να καταπολεμούνται οι εισβολείς, όπως είναι οι ιοί. Αν είστε αλλεργικός, οι μηχανισμοί αυτοί άμυνας υπερενεργούν. Επιτίθενται στις ξένες ουσίες, όπως είναι οι αλλεργικοί αυτοί παράγοντες που περιγράψαμε παραπάνω. Ένας ιδιόρρυθμος τύπος αντισώματος, το IgE, υπερπαράγεται μέσα στο σώμα σας, προξενώντας συνταρακτικά αποτελέσματα όταν συναντάει κάποιον αλλεργικό παράγοντα και τον προσβάλλει. Η αντίδραση προκαλεί μια απελευθέρωση χημικών ουσιών όπως είναι η ισταμίνη. Η ισταμίνη προκαλεί πρήξιμο στη μύτη σας και φαγούρα στα μάτια σας.
Γιατί, Γιατί, Γιατί;
Το βασικό ερώτημα ενός αλλεργικού ατόμου είναι «Γιατί να συμβεί αυτό σε μένα;» Όλες οι απαντήσεις δεν είναι γνωστές. Γνωρίζουμε ότι η κληρονομικότητα είναι ένας σημαντικός παράγοντας. Μια μελέτη δείχνει ότι το 80 τοις εκατό από αυτούς που έχουν αλλεργική καταρροή έχουν ένα οικογενειακό ιστορικό σ’ αυτή την αλλεργία. Παρ’ όλο που η τάση είναι κληρονομημένη, η συγκεκριμένη αλλεργία δεν είναι απαραίτητο να είναι και αυτή κληρονομημένη—ένας γονέας μπορεί να έχει άσθμα, αλλά το παιδί μπορεί να έχει αλλεργικό συνάχι.
Επίσης υπάρχει η γενική συμφωνία ότι η συναισθηματική ένταση, όπως είναι η πίεση, η υπερβολική εργασία, η κούραση, ο τρόμος, ο υπερβολικός θυμός, μπορεί να δημιουργήσει αλλεργίες. Αλλά το αν είναι μόνο οι ψυχοσωματικοί παράγοντες εκείνοι που μπορούν να δημιουργήσουν μια αλλεργία είναι ένα ερώτημα το οποίο χρειάζεται περισσότερη μελέτη.
Κατόπιν, βέβαια, υπάρχει και ο παράγοντας του ολοένα και πιο σύνθετου περιβάλλοντος με τα πολλά ρυπαντικά του. Το πόσο το περιβάλλον αυτό συμβάλλει στην αύξηση των αλλεργιών είναι άγνωστο, αλλά δεν υπάρχει καμιά αμφισβήτηση σχετικά με τη δυσμενή επίδραση που έχει ο μολυσμένος αέρας στους ασθματικούς.
Η Γκλόρια είναι μέσης ηλικίας ασθματική η οποία ζει σε μια μεγάλη πόλη με πολλή μόλυνση. Στα περασμένα 14 χρόνια το άσθμα την ενοχλούσε πάρα πολύ. Μιλάει ασθμαίνοντας: «Όταν πάθω κρίση δεν μπορώ να αναπνεύσω, και αυτό με τρομοκρατεί. Χτες κάποιος μου τηλεφώνησε, και δεν μπορούσα καν να απαντήσω στο τηλέφωνο επειδή δεν μπορούσα να μιλήσω. Γι’ αυτό αφήνω το τηλέφωνο να χτυπάει».
Το υγιές άτομο μπορεί να το βρίσκει δύσκολο να πιστέψει ότι μια αλλεργία μπορεί να επηρεάσει τόσο δυσμενώς κάποιο άτομο. Ματιές δυσπιστίας και άλλες παρόμοιες αντιδράσεις συχνά κάνουν αυτόν που υποφέρει να αισθάνεται άσχημα κάθε φορά που συζητάει το πρόβλημα των αλλεργικών αντιδράσεών του, είτε πρόκειται για άσθμα είτε πρόκειται για κάποια άλλη αλλεργία. «Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουν οι άλλοι το πρόβλημα αυτό», λέει ένας αλλεργικός από τον Καναδά. «Χρειαζόμαστε κι εμείς επίσης καλοσύνη αντί για δυσπιστία και αγενή λόγια».
Αν φιλοξενείτε τακτικά επισκέπτες σπίτι σας, ίσως θα θέλετε να δώσετε τη γεμάτη καλοσύνη προσοχή σας σε εκείνους που υποφέρουν από αλλεργίες και να προσπαθήσετε να εξαλείψετε την αιτία της δυσφορίας τους.
Τι Μπορεί να Γίνει;
Ο όρος «αλλεργίες» περιλαμβάνει πολλές και διάφορες γνωστές ασθένειες. Έτσι ας ρίξουμε μια σύντομη ματιά στις συνθήκες αυτές και ας δούμε τι μπορεί να γίνει σχετικά με αυτές.
Το άσθμα είναι η πιο σοβαρή από τις αλλεργικές ασθένειες και εξακολουθεί να είναι θανατηφόρος, παρ’ ότι πολλοί που υποφέρουν απ’ αυτό μπορούν να ζουν γενικά φυσιολογικά. Η ελεύθερη διακίνηση του αέρα μέσα και έξω από τα πνευμόνια εμποδίζεται—και έτσι έχουμε την περίπτωση του άσθματος στη διάρκεια κρίσης. Το πρόβλημα μπορεί να ξεπεραστεί με την προφύλαξη—την απομάκρυνση των γνωστών αλλεργικών παραγόντων από το σπίτι ή από το περιβάλλον της εργασίας και με τις ασκήσεις αναπνοής. Επιπρόσθετα, έχουν γίνει αρκετές πρόσφατες πρόοδοι στη θεραπεία, τόσο με χάπια όσο και με αναπνευστικές συσκευές. Εκείνος που πάσχει από άσθμα θα πρέπει να ενθαρρύνεται να είναι όσο πιο δραστήριος γίνεται χωρίς να κουράζεται υπερβολικά. Οι συγγενείς και οι φίλοι θα πρέπει να αντιστέκονται στον πειρασμό να υπερπροστατεύουν το άτομο το οποίο υποφέρει από άσθμα.
Ο Φθινοπωρινός Κατάρρους είναι η πιο κοινή αλλεργική αντίδραση. Παρ’ ότι η αλλεργική καταρροή γενικά δεν είναι επικίνδυνη, όταν είναι βαριάς μορφής εκείνος που πάσχει υποφέρει πολύ. «Ο πυρετός του άχυρου» (όπως είναι το όνομα της ασθένειας στα Αγγλικά), είναι ένα παραπλανητικό όνομα, γιατί το άχυρο δεν είναι υπεύθυνο για τα συμπτώματά του. Η γύρις, και πολλές φορές η μούχλα, είναι γενικά υπεύθυνη, και αυτός που πάσχει σπάνια έχει πυρετό. Ο φθινοπωρινός κατάρρους συνήθως συμβαίνει είτε την άνοιξη είτε το φθινόπωρο όταν ανθούν τα χόρτα, τα αγριόχορτα ή τα δέντρα. Τα αντισταμινικά και οι εισπνοές μπορούν να ελέγξουν τα χειρότερα συμπτώματα.
Η Χρόνια Αλλεργική Ρινίτιδα είναι μια κατάσταση χρόνιου ρινικού ερεθισμού και μπορεί να περιλαμβάνει την κοινή ενόχληση που προέρχεται από μια μύτη που τρέχει ή που έχει βουλώσει. Τα παιδιά προσβάλλονται συχνά, πράγμα που κάνει τους γονείς να πιστεύουν λανθασμένα ότι τα παιδιά τους έχουν κρυολογήσει. Οι πιο κοινές αιτίες είναι η σκόνη του σπιτιού, οι τρίχες ζώων, και η μούχλα. Οι δοκιμές πάνω στο δέρμα μπορεί να είναι υποβοηθητικές στον τομέα αυτό, αλλά τα αποτελέσματα μπορεί να είναι παραπλανητικά. Γι’ αυτό θεωρήστε τα τεστ αυτά μόνο σαν βοηθήματα προκειμένου να αναγνωριστούν πιθανοί αλλεργικοί παράγοντες. Η καλύτερη θεραπεία γι’ αυτήν την ασθένεια είναι να αποφεύγει κανείς τον αλλεργικό παράγοντα οποτεδήποτε αυτό είναι δυνατό, πράγμα το οποίο ίσως να σημαίνει ότι θα πρέπει να απαλλαγεί από κάποιο οικειακό ζώο. Ή πιθανόν να είναι αναγκαίες ειδικές προφυλάξεις στο σπίτι για να μειωθεί η σκόνη, η οποία συσσωρεύεται εύκολα στα μαξιλάρια, στα χαλιά, στα παιχνίδια που είναι φτιαγμένα από ύφασμα, και σε παρόμοια πράγματα.
Η Δερματίτιδα είναι ένας ερεθισμός του δέρματος που χαρακτηρίζεται από κοκκινίλα, φουσκάλες, διαρροή, ή το σχηματισμό κακαδιού. Σήμερα η λέξη «έκζεμα» είναι συνώνυμη με τη χρόνια δερματίτιδα. Στο σπίτι και στην εργασία, το δέρμα εκτίθεται σε κάθε είδους ερεθιστικές ουσίες, και φυσιολογικά μπορεί να αντισταθεί σ’ αυτές τις βλαβερές επιδράσεις. Αλλά μερικές από τις ουσίες αυτές οδηγούν σε αλλεργικές αντιδράσεις σε ορισμένους ανθρώπους, και ο αριθμός των ουσιών αυτών αυξάνεται καθώς εμφανίζονται νέα προϊόντα και συνθετικές ουσίες. Για τη θεραπεία της δερματίτιδας που μεταδίδεται από επαφή, πρώτα πρέπει να απομακρυνθεί ο παράγοντας που προκαλεί την αλλεργία.
Τα Εξανθήματα είναι διογκωμένα σημάδια που προκαλούν φαγούρα, που εμφανίζονται ξαφνικά πάνω στο δέρμα, συνήθως παραμένουν επί μερικές ώρες, και κατόπιν εξαφανίζονται μυστηριωδώς όπως ήρθαν. Σε μερικές περιπτώσεις εμφανίζονται κατά διαστήματα επί μήνες προτού εξαφανιστούν. Μπορεί να προκληθούν από πολλά πράγματα, όπως είναι το κρύωμα, η ζέστη, και η ανησυχία, καθώς και μια μεγάλη ποικιλία από αλλεργικούς παράγοντες. Αποτελεί πληγή για τον ειδικευμένο γιατρό στις αλλεργίες, επειδή η πραγματική αιτία είναι δύσκολο να εξακριβωθεί. Μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει «αντικνηστικό» φάρμακο μέχρις ότου εξαφανιστούν τα σημάδια.
Τα Δαγκώματα, τα Τσιμπήματα από Έντομα μπορεί να προξενήσουν εξανθήματα, λιποθυμία, δυσκολίες στην αναπνοή, και θάνατο ακόμη σ’ έναν αλλεργικό. Υποδείξεις που μπορούν να σας προφυλάξουν από τα τσιμπήματα είναι: Όταν βρίσκεστε στην ύπαιθρο να μην περπατάτε με γυμνά πόδια· να αποφεύγετε τα σπρέυ για τα μαλλιά, τα αρώματα, ή τις λοσιόν, που μπορεί να προσελκύουν τα έντομα· να φοράτε μάλλον ανοιχτόχρωμα παρά σκούρα ρούχα. Όταν σας τσιμπήσει ένα έντομο, να βάζετε πάγο για να μειώσετε την απορρόφηση του δηλητήριου και να βγάζετε το κεντρί όσο πιο προσεκτικά γίνεται. Για εκείνους που είναι πολύ αλλεργικοί στα τσιμπήματα, θα πρέπει να εφαρμόζεται ειδική απευαισθητοποίηση τοπικά.
Η Τροφική Αλλεργία είναι μια αντιλεγόμενη αλλεργική ασθένεια και η πιο δύσκολη στο να εντοπισθεί και να θεραπευθεί. Είναι ευνόητο ότι οι τροφές μπορούν να βλάψουν τους ανθρώπους και ενοχλούν πολλούς ανθρώπους με διάφορους τρόπους, και ωστόσο η αιτία μπορεί να είναι, ή και όχι, η αλλεργία από τα τρόφιμα. Μερικοί ειδικοί πιστεύουν ότι η πραγματική τροφική αλλεργία είναι σπάνια· ωστόσο σχεδόν κάθε τροφή μπορεί να είναι αλλεργικός παράγοντας για κάποιο άτομο. Δυστυχώς, η αξία των δοκιμών στο δέρμα γενικά αμφισβητείται στη διάγνωση της τροφικής αλλεργίας. Η πιο αποτελεσματική θεραπεία είναι να βρεθεί η τροφή που βλάπτει και να αποφεύγεται.
Η Αλλεργία από Φάρμακα έχει επιδεινωθεί στα πρόσφατα χρόνια. Οι αλλεργικές αντιδράσεις σε φάρμακα είναι δυσνόητες. Οι αντιδράσεις ποικίλλουν και μπορεί να είναι τόσο επικίνδυνες ώστε να προκαλέσουν θάνατο. Αν είστε αλλεργικός σε κάποιο φάρμακο, να το πείτε στο γιατρό σας.
Παρ’ όλο που γνωρίζουμε πολλά για την αλλεργία, και οι επιστήμονες έχουν κάνει αξιοσημείωτη πρόοδο στην τελευταία δεκαετία, υπάρχουν ωστόσο πολλά πράγματα ακόμη για να ανακαλυφθούν. Είναι πολύ πιθανό ότι πολλές από τις ανακαλύψεις αυτές θα πρέπει να περιμένουν μέχρι τη Νέα Τάξη του Θεού. Το ανθρώπινο γένος τότε θα φερθεί σε κατάσταση τελειότητας, και οι αιτίες, οποιεσδήποτε και αν είναι, για την περίπλοκη αυτή ασθένεια θα εξαλειφθούν για πάντα.—Ησαΐας 33:24.