Κεφάλαιο 16
Ο Άνθρωπος που Ήταν Νεκρός Τέσσερις Ημέρες
ΔΕΝ είναι θαυμάσιο να ζη κανείς; Απολαμβάνετε τη ζωή;—Εγώ χαίρομαι που ζω. Όταν είμεθα ζωντανοί μπορούμε να κάνωμε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.
Αλλά ξέρετε ότι κανένας άνθρωπος δεν έζησε ποτέ αιώνια;—Αργά ή γρήγορα όλοι οι άνθρωποι πεθαίνουν. Γνωρίζετε κανένα που έχει πεθάνει;—
Κάποτε ένας καλός φίλος του Ιησού πέθανε. Αυτός ο φίλος ζούσε στη Βηθανία, μια μικρή πόλι κοντά στην Ιερουσαλήμ. Ωνομαζόταν Λάζαρος και είχε δυο αδελφές που ωνομάζονταν Μάρθα και Μαρία.
Μια μέρα ο Λάζαρος αρρώστησε βαριά. Ο Ιησούς ήταν μακρυά τον καιρό εκείνο. Έτσι η Μάρθα και η Μαρία έστειλαν να τον ειδοποιήσουν ότι ο αδελφός τους ο Λάζαρος ήταν άρρωστος. Γιατί το έκαμαν αυτό; Επειδή ήξεραν ότι ο Ιησούς μπορούσε να θεραπεύση τον αδελφό τους. Ο Ιησούς δεν ήταν γιατρός αλλά είχε από τον Θεό δύναμι ώστε να θεραπεύη όλες τις αρρώστιες.
Αλλά προτού έλθη ο Ιησούς, ο Λάζαρος αρρώστησε τόσο πολύ ώστε πέθανε. Ο Ιησούς είπε στους μαθητάς ότι ο Λάζαρος κοιμόταν. Αλλά είπε ο Ιησούς ότι θα πήγαινε να τον ξυπνήση. Οι μαθηταί του δεν είχαν καταλάβει τι εννοούσε ο Ιησούς. Τότε ο Ιησούς είπε καθαρά ότι ο Λάζαρος είχε πεθάνει. Ο θάνατος είναι όπως ένας βαθύς ύπνος, ένας ύπνος τόσο βαθύς που ο άνθρωπος δεν βλέπει ούτε όνειρα.
Ο Ιησούς πήγε τώρα να επισκεφθή τη Μάρθα και τη Μαρία. Ήσαν εκεί και πολλοί φίλοι της οικογενείας. Είχαν έρθει να παρηγορήσουν τη Μάρθα και τη Μαρία επειδή είχε πεθάνει ο αδελφός τους.
Όταν η Μάρθα άκουσε ότι ερχόταν ο Ιησούς, πήγε να τον συναντήση. Σε λίγο ήλθε και η Μαρία να δη τον Ιησού. Ήταν πολύ θλιμμένη και έκλαιε, και έπεσε στα πόδια του. Άλλοι φίλοι που είχαν ακολουθήσει τη Μαρία έκλαιαν επίσης. Όταν ο Ιησούς είδε τους ανθρώπους να κλαίνε, λυπήθηκε και άρχισε να κλαίη κι αυτός επίσης.
Ο Μεγάλος Διδάσκαλος ρώτησε πού είχαν βάλει τον Λάζαρο. Τότε οι άνθρωποι ωδήγησαν τον Ιησού στο σπήλαιο που είχαν ενταφιάσει τον Λάζαρο. Ο Ιησούς είπε τότε στους άνδρες που ήσαν εκεί. ‘Κυλήστε απ’ εκεί τον λίθο που βρίσκεται μπροστά στο σπήλαιο.’ Έπρεπε να το κάμουν αυτό;—
Η Μάρθα σκέφθηκε ότι δεν ήταν σωστό. Και είπε: ‘Κύριε, πρέπει να μυρίζη τώρα, διότι είναι τέσσερις μέρες που πέθανε.’ Και είναι αλήθεια ότι τα νεκρά σώματα αρχίζουν να μυρίζουν άσχημα ύστερα από λίγο.
Αλλ’ ο Ιησούς της είπε: ‘Δεν σου είπα, ότι αν πιστεύης θα ιδής τη δόξα του Θεού;’ Ο Ιησούς εννοούσε ότι η Μάρθα θα έβλεπε κάτι που θα έφερνε τιμή στον Θεό. Τι επρόκειτο να κάμη ο Ιησούς;
Όταν απομάκρυναν τον λίθο ο Ιησούς προσευχήθηκε μεγαλοφώνως στον Ιεχωβά. Κατόπιν ο Ιησούς είπε με δυνατή φωνή: ‘Λάζαρε, έλα έξω.’ Θα έβγαινε έξω; Μπορούσε;—
Μπορείτε εσείς να ξυπνήσετε κάποιον που κοιμάται;—Ναι, αν φωνάξετε με δυνατή φωνή θα ξυπνήση. Αλλά μπορείτε να ξυπνήσετε κάποιον που κοιμάται στο θάνατο;—Όχι. Οσοδήποτε δυνατά και αν φωνάξετε, εκείνος που είναι νεκρός δεν θ’ ακούση. Τίποτε δεν μπορούμε να κάμωμε ούτε σεις ούτε εγώ για να ξυπνήσωμε ένα νεκρό.
Αλλ’ ο Ιησούς είναι διαφορετικός. Έχει ιδιαίτερες δυνάμεις από τον Θεό. Έτσι, όταν ο Ιησούς φώναξε τον Λάζαρο, συνέβη κάτι καταπληκτικό. Αυτός ο άνθρωπος που ήταν τέσσερις μέρες νεκρός βγήκε από το μνημείο! Επέστρεψε στη ζωή. Μπορούσε ν’ αναπνέη, να περπατή και να ομιλή πάλι! Ναι, ο Ιησούς ανέστησε το Λάζαρο ενώ ήταν νεκρός επί τέσσερις μέρες. Δεν ήταν αξιοθαύμαστο αυτό;—Ιωάννης 11:1-44.
Αλλά μπορεί να ρωτήσετε, Πού ήταν ο Λάζαρος στη διάρκεια των τεσσάρων ημερών που ήταν νεκρός; Μήπως ο Λάζαρος είχε πάει στον ουρανό όταν πέθανε; Ζούσε κάπου μαζί με τον Θεό και τους αγίους αγγέλους;—
Σκεφθήτε τώρα: Αν ο Λάζαρος ήταν στον ουρανό στη διάρκεια εκείνων των τεσσάρων ημερών, δεν θα είχε κάτι να πη γι’ αυτό;—Και αν ήταν στον ουρανό θα τον ξανάφερνε ο Ιησούς εδώ από εκείνον τον θαυμάσιο τόπο;—Η Γραφή δεν λέγει ότι ο Λάζαρος ήταν στον ουρανό.
Θυμηθήτε, ο Ιησούς είπε ότι ο Λάζαρος κοιμόταν. Με τι μοιάζει όταν σεις κοιμάστε;—
Όταν κοιμάστε πολύ βαθιά δεν ξέρετε τι συμβαίνει γύρω σας, δεν είν’ έτσι;—Και όταν ξυπνάτε δεν ξέρετε πόση ώρα κοιμηθήκατε ωσότου κοιτάξτε το ρολόι σας.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους νεκρούς ανθρώπους. Δεν γνωρίζουν τίποτε απ’ όσα συνέβησαν. Δεν αισθάνονται τίποτε. Και δεν μπορούν να κάνουν τίποτε.
Αλλά μερικοί άνθρωποι φοβούνται τους νεκρούς. Δεν πλησιάζουν σ’ ένα τάφο, διότι νομίζουν ότι οι νεκροί μπορούν να τους βλάψουν. Μπορείτε να το φαντασθήτε αυτό; Μπορεί ένας νεκρός να βλάψη ένα ζωντανό;—Όχι, η Γραφή λέγει ότι οι νεκροί δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτε.
Έχετε ακούσει ποτέ να λένε ότι μια ωρισμένη μέρα οι νεκροί ξαναγυρίζουν σαν πνεύματα για να επισκεφθούν τους ζωντανούς;—Μερικοί άνθρωποι το πιστεύουν αυτό. Γι’ αυτό βγάζουν έξω τροφή για τους νεκρούς. Η κάνουν διάφορα πάρτυ τις ημέρες εκείνες. Αλλά νομίζετε ότι οι άνθρωποι που κάνουν αυτά τα πράγματα πιστεύουν πραγματικά τι λέγει ο Θεός για τους νεκρούς;—
Σεις πιστεύετε τι λέγει ο Θεός;—Αν πιστεύωμε, τότε δεν θα φοβούμεθα τους νεκρούς, αλλά θα είμεθα ευτυχείς διότι ζούμε. Και αν είμεθα πράγματι ευγνώμονες στο Θεό διότι ζούμε, θα το αποδείξωμε με τον τρόπο που περνούμε τη ζωή μας κάθε μέρα. Θα κάνωμε τα πράγματα που επιδοκιμάζει ο Θεός.
(Για τον τονισμό της εκτιμήσεως της καθημερινής ζωής, σε αντίθεσι με την κατάστασι των νεκρών, διαβάστε Εκκλησιαστής 9:5, 10, Ιεζεκιήλ 18:4 και Ψαλμός 115:17.)