«Αγιασθήτω το Όνομά Σου»—Ποιο Όνομα;

ΕΙΣΤΕ ένα άτομο με θρησκευτική διάθεση; Τότε χωρίς αμφιβολία, όπως συμβαίνει και με πολλούς άλλους, πιστεύετε σ’ ένα Υπέρτατο Ον. Και πιθανόν να έχετε μεγάλο σεβασμό για την πασίγνωστη προσευχή που απευθύνεται σ’ αυτό το Ον, την οποία δίδαξε ο Ιησούς στους ακολούθους του και είναι γνωστή σαν η Κυριακή Προσευχή ή το Πάτερ Ημών. Η προσευχή αρχίζει ως εξής: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς· αγιασθήτω το όνομά σου».—Ματθαίος 6:9.

Έχετε ποτέ διερωτηθεί γιατί ο Ιησούς έθεσε τον αγιασμό του ονόματος του Θεού πρώτο σ’ αυτή την προσευχή; Κατόπιν ανέφερε κι άλλα πράγματα όπως είναι ο ερχομός της Βασιλείας του Θεού, το να γίνει το θέλημα του Θεού στη γη και το να συγχωρηθούν οι αμαρτίες μας. Η εκπλήρωση αυτών των άλλων αιτημάτων τελικά θα σημάνει μόνιμη ειρήνη πάνω στη γη και αιώνια ζωή για το ανθρώπινο γένος. Μπορείτε να σκεφτείτε κάτι που είναι πιο σπουδαίο απ’ αυτό; Παρ’ όλα αυτά, ο Ιησούς μάς είπε να προσευχόμαστε πρώτα απ’ όλα για τον αγιασμό του ονόματος του Θεού.

Δεν ήταν τυχαίο το ότι ο Ιησούς δίδαξε τους ακολούθους του να βάζουν πρώτο το όνομα του Θεού στις προσευχές τους. Το όνομα αυτό είχε καθαρά σπουδαία σημασία γι’ αυτόν, αφού το ανέφερε επανειλημμένα στις δικές του προσευχές. Σε μια περίπτωση όταν προσευχήθηκε δημόσια στον Θεό, ακούστηκε να λέει: «Πάτερ, δόξασόν σου το όνομα»! Και ο ίδιος ο Θεός απάντησε: «Και εδόξασα και πάλιν θέλω δοξάσει».—Ιωάννης 12:28.

Το απόγευμα προτού πεθάνει ο Ιησούς, προσευχήθηκε στον Θεό καθώς τον άκουγαν οι μαθητές του, και για άλλη μια φορά τον άκουσαν να τονίζει τη σπουδαιότητα του ονόματος του Θεού. Είπε: «Εφανέρωσα το όνομά σου εις τους ανθρώπους, τους οποίους μοι έδωκας εκ του κόσμου». Αργότερα, επανέλαβε: «Εφανέρωσα εις αυτούς το όνομά σου και θέλω φανερώσει».—Ιωάννης 17:6, 26.

Γιατί το όνομα του Θεού ήταν τόσο σπουδαίο για τον Ιησού; Γιατί έδειξε ότι είναι σπουδαίο και για εμάς επίσης, με το να μας πει να προσευχόμαστε για τον αγιασμό του; Για να το καταλάβουμε αυτό, χρειάζεται να αντιληφθούμε πώς θεωρούνταν τα ονόματα στους Βιβλικούς χρόνους.

Τα Ονόματα στους Βιβλικούς Χρόνους

Ο Ιεχωβά Θεός προφανώς έβαλε μέσα στον άνθρωπο την επιθυμία να ονομάζει τα πράγματα. Ο πρώτος άνθρωπος είχε ένα όνομα, Αδάμ. Στην ιστορία της δημιουργίας, ένα από τα πρώτα πράγματα που αναφέρεται ότι έκανε ο Αδάμ είναι η ονομασία των ζώων. Όταν ο Θεός έδωσε στον Αδάμ μια σύζυγο, αμέσως ο Αδάμ της έδωσε το όνομα «Ανδρίς» (’Ισ·σαχ΄, στα Εβραϊκά). Αργότερα, της έδωσε το όνομα Εύα, που σημαίνει «Ζωντανή», επειδή «αυτή ήτο μήτηρ πάντων των ζώντων». (Γένεσις 2:19, 23· 3:20) Ακόμη και σήμερα ακολουθούμε τη συνήθεια να δίνουμε ονόματα στους ανθρώπους. Πράγματι, είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε χωρίς ονόματα.

Στους Ισραηλιτικούς καιρούς, όμως, τα ονόματα δεν ήταν απλές επιγραφές. Σήμαιναν κάτι. Για παράδειγμα, το όνομα Ισαάκ, «Γέλιο», έφερνε στη μνήμη το γέλιο των ηλικιωμένων γονιών του όταν για πρώτη φορά άκουσαν ότι θα αποκτούσαν παιδί. (Γένεσις 17:17, 19· 18:12) Το όνομα του Ησαύ σήμαινε «Δασύτριχος», περιγράφοντας ένα σωματικό χαρακτηριστικό. Το άλλο του όνομα, Εδώμ, «Ερυθρός» ή «Κατακόκκινος», ήταν μια υπενθύμιση του ότι πούλησε τα πρωτοτόκιά του για ένα πιάτο κόκκινου μαγειρεμένου φαγητού. (Γένεσις 25:25, 30-34· 27:11· 36:1) Ο Ιακώβ, μολονότι ήταν ελάχιστα μόνο νεότερος απ’ αυτόν το δίδυμο αδελφό του τον Ησαύ, αγόρασε τα πρωτοτόκια από τον Ησαύ και έλαβε την ευλογία του πρωτότοκου από τον πατέρα του. Από τη γέννησή του η σημασία του ονόματος του Ιακώβ ήταν «Υποσκελιστής». (Γένεσις 27:36) Παρόμοια το όνομα του Σολομώντα, στη διάρκεια της βασιλείας του οποίου ο Ισραήλ απολάμβανε ειρήνη και ευημερία, σήμαινε «Ειρηνικός».—1 Χρονικών 22:9.

Έτσι, το Εικονογραφημένο Λεξικό της Βίβλου (The Illustrated Bible Dictionary) (Τόμος 1, σελίδα 572) αναφέρει τα ακόλουθα: «Μια μελέτη για τη λέξη ‘όνομα’ στην Π[αλαιά] Δ[ιαθήκη] αποκαλύπτει πόσα πράγματα σημαίνει αυτό το όνομα στα Εβραϊκά. Το όνομα δεν είναι μια απλή επιγραφή, αλλά πολύ σημαντικό για την πραγματική προσωπικότητα εκείνου στον οποίο ανήκει».

Το γεγονός ότι ο Θεός θεωρεί τα ονόματα πολύ σπουδαία φαίνεται από το ότι, μέσω ενός αγγέλου, κατηύθυνε τους μελλοντικούς γονείς του Ιωάννη του Βαφτιστή και του Ιησού τι ονόματα να δώσουν στους γιους τους. (Λουκάς 1:13, 31) Και μερικές φορές άλλαζε ονόματα, ή έδινε στους ανθρώπους επιπρόσθετα ονόματα, για να δείξει το ρόλο που έπαιζαν στο σκοπό του. Για παράδειγμα, όταν προείπε ο Θεός ότι ο δούλος του Άβραμ («Πατέρας Εξύψωσης») θα γινόταν πατέρας σε πολλά έθνη, ο Θεός άλλαξε το όνομά του σε Αβραάμ («Πατέρας Πλήθους»). Και άλλαξε το όνομα της συζύγου τού Αβραάμ, Σάρα («Φιλόνικη»), σε Σάρρα («Ηγεμόνισσα»), επειδή θα γινόταν η μητέρα του σπέρματος του Αβραάμ.—Γένεσις 17:5, 15, 16· παράβαλε Γένεσις 32:28· 2 Σαμουήλ 12:24, 25.

Κι ο Ιησούς αναγνώρισε τη σπουδαιότητα των ονομάτων και αναφέρθηκε στο όνομα του Πέτρου δίνοντάς του ένα προνόμιο υπηρεσίας. (Ματθαίος 16:16-19) Ακόμη και τα πνευματικά πλάσματα έχουν όνομα. Δυο που αναφέρονται στην Αγία Γραφή είναι Γαβριήλ και Μιχαήλ. (Λουκάς 1:26· Ιούδα 9) Και όταν ο άνθρωπος δίνει όνομα σε άψυχα πράγματα όπως είναι τα άστρα, οι πλανήτες, οι πόλεις, τα βουνά και τα ποτάμια, μιμείται απλώς τον Δημιουργό του. Για παράδειγμα, η Αγία Γραφή μάς λέει ότι ο Θεός καλεί όλα τα άστρα ονομαστικά.—Ησαΐας 40:26.

Ναι, τα ονόματα είναι σπουδαία στα μάτια του Θεού, και αυτός έχει βάλει μέσα στον άνθρωπο την επιθυμία να προσδιορίζει ανθρώπους και πράγματα με ονόματα. Έτσι, οι άγγελοι, οι άνθρωποι, τα ζώα καθώς επίσης και τα άστρα και άλλα άψυχα πράγματα έχουν ονόματα. Θα ήταν συνεπές για τον Δημιουργό όλων αυτών των πραγμάτων να αφήσει τον εαυτό του χωρίς όνομα; Φυσικά όχι, ιδιαίτερα όταν έχουμε υπόψη τα λόγια του ψαλμωδού: «Πάσα σαρξ ας ευλογή το όνομα το άγιον αυτού [του Θεού] εις τον αιώνα και εις τον αιώνα».—Ψαλμός 145:21.

Το Νέο Διεθνές Λεξικό της Θεολογίας της Καινής Διαθήκης (The New International Dictionary of New Testament Theology) (Τόμος 2, σελίδα 649) λέει: «Ένα από τα πιο θεμελιώδη και βασικά χαρακτηριστικά της βιβλικής αποκάλυψης είναι το γεγονός ότι ο Θεός δεν είναι χωρίς όνομα: έχει προσωπικό όνομα, με το οποίο μπορούν και πρέπει να τον επικαλούνται». Ο Ιησούς ασφαλώς είχε αυτό το όνομα κατά νου όταν δίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχονται: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς· αγιασθήτω το όνομά σου».—Ματθαίος 6:9.

Έχοντας όλα αυτά υπόψη, είναι προφανώς σπουδαίο για εμάς να γνωρίζουμε ποιο είναι το όνομα του Θεού. Εσείς γνωρίζετε το προσωπικό όνομα του Θεού;

Ποιο Είναι το Όνομα του Θεού;

Είναι εκπληκτικό που η πλειονότητα των εκατοντάδων εκατομμυρίων μελών των εκκλησιών του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου πιθανόν να το έβρισκε δύσκολο ν’ απαντήσουν σ’ αυτή την ερώτηση. Μερικοί θα έλεγαν ότι το όνομα του Θεού είναι Ιησούς Χριστός. Ωστόσο ο Ιησούς προσευχήθηκε σε κάποιον άλλον όταν είπε: «Εφανέρωσα το όνομά σου εις τους ανθρώπους, τους οποίους [εσύ] μοι έδωκας εκ του κόσμου». (Ιωάννης 17:6) Προσευχόταν στον Θεό στον ουρανό, σαν ένας γιος που μιλάει στον πατέρα του. (Ιωάννης 17:1) Εκείνο που χρειαζόταν να «αγιαστεί» ήταν το όνομα του ουράνιου Πατέρα του.

Ωστόσο πολλές σύγχρονες Γραφές δεν περιέχουν το όνομα, και σπάνια χρησιμοποιείται στις εκκλησίες. Γι’ αυτό, όχι μόνο δεν «αγιάζεται» αλλά και έχει αποκρυφτεί από εκατομμύρια αναγνώστες της Αγίας Γραφής. Σαν παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο έχουν μεταχειριστεί το όνομα του Θεού οι Βιβλικοί μεταφραστές, εξετάστε ένα μόνο εδάφιο απ’ αυτά στα οποία εμφανίζεται: Ψαλμός 83:18. Να πώς αποδίδεται το εδάφιο αυτό σε τέσσερις διαφορετικές Γραφές:

«Και ας γνωρίσωσιν ότι συ, του οποίου το όνομα είναι ΚΥΡΙΟΣ, είσαι ο μόνος Ύψιστος επί πάσαν την γην». (Νεοελληνική Μετάφραση)

«Για να διδαχτούν ότι συ, Ω Αιώνιε, είσαι Θεός Ύψιστος πάνω σ’ όλο τον κόσμο». (Μια Νέα Μετάφραση της Βίβλου [A New Translation of the Bible], του Ιακώβου Μόφφατ, 1922)

«Ας γνωρίσουν τούτο: συ μόνο φέρνεις το όνομα Γιαχβέ, Ύψιστε πάνω σ’ όλο τον κόσμο». (Καθολική Βίβλος της Ιερουσαλήμ [Jerusalem Bible], 1966)

«Ας γνωρίσουν οι άνθρωποι ότι συ, του οποίου μόνου το όνομα είναι ΙΕΧΩΒΑ, είσαι ο ύψιστος πάνω σ’ όλη τη γη». (Εξουσιοδοτημένη Μετάφραση ή Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου, 1611)

Γιατί το όνομα του Θεού παρουσιάζεται τόσο διαφορετικά σ’ αυτές τις μεταφράσεις; Είναι το όνομά του ΚΥΡΙΟΣ, Αιώνιος, Γιαχβέ ή Ιεχωβά; Ή όλα αυτά είναι αποδεκτά;

Για ν’ απαντήσουμε σ’ αυτό, πρέπει να θυμηθούμε ότι η Αγία Γραφή αρχικά δεν γράφτηκε στη σημερινή Ελληνική. Οι συγγραφείς της Αγίας Γραφής ήταν Εβραίοι, και έγραψαν κυρίως στην Εβραϊκή και στην αρχαία Ελληνική γλώσσα της εποχής τους. Οι περισσότεροι από εμάς δεν μιλάνε εκείνες τις αρχαίες γλώσσες. Αλλά η Αγία Γραφή έχει μεταφραστεί σε πολυάριθμες σύγχρονες γλώσσες, και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις μεταφράσεις όταν θέλουμε να διαβάσουμε το Λόγο του Θεού.

Οι Χριστιανοί έχουν βαθύ σεβασμό για την Αγία Γραφή και ορθά πιστεύουν ότι «όλη η γραφή είναι θεόπνευστος». (2 Τιμόθεον 3:16) Επομένως, η μετάφραση της Αγίας Γραφής είναι μια βαριά ευθύνη. Αν κάποιος αλλάξει εσκεμμένα ή παραλείψει μέρος των περιεχομένων της Αγίας Γραφής, παραποιεί το θεόπνευστο Λόγο. Σ’ ένα τέτοιο άτομο θα εφαρμοζόταν η Γραφική προειδοποίηση: «Εάν τις επιθέση εις ταύτα, ο Θεός θέλει επιθέσει εις αυτόν τας πληγάς τας γεγραμμένας εν τω βιβλίω τούτω· και εάν τις αφαιρέση από των λόγων του βιβλίου της προφητείας ταύτης, ο Θεός θέλει αφαιρέσει το μέρος αυτού από του βιβλίου της ζωής».—Αποκάλυψις 22:18, 19· βλέπε επίσης Δευτερονόμιον 4:2.

Οι περισσότεροι μεταφραστές της Αγίας Γραφής χωρίς αμφιβολία σέβονται την Αγία Γραφή και θέλουν ειλικρινά να την κάνουν κατανοητή σ’ αυτή τη σύγχρονη εποχή. Αλλά οι μεταφραστές δεν είναι θεόπνευστοι. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς έχουν ισχυρές πεποιθήσεις πάνω σε θρησκευτικά ζητήματα και μπορεί να επηρεάζονται από προσωπικές τους ιδέες και προτιμήσεις. Μπορεί επίσης να κάνουν ανθρώπινα σφάλματα ή λάθη στην κρίση τους.

Επομένως, έχουμε το δικαίωμα να θέσουμε μερικές σπουδαίες ερωτήσεις: Ποιο είναι το πραγματικό όνομα του Θεού; Και γιατί διάφορες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής παρουσιάζουν διαφορετικά ονόματα για τον Θεό; Έχοντας εξακριβώσει την απάντηση σ’ αυτά τα ερωτήματα, μπορούμε να επιστρέψουμε στο αρχικό μας πρόβλημα: Γιατί ο αγιασμός του ονόματος του Θεού είναι τόσο σπουδαίος;

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 4]

Άγγελοι, άνθρωποι, ζώα, καθώς επίσης και άστρα και άλλα άψυχα πράγματα, έχουν ονόματα. Θα ήταν συνεπές για τον Δημιουργό όλων αυτών των πραγμάτων να είναι χωρίς όνομα;

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 5]

Το όνομα του Θεού είχε σαφώς σπουδαία σημασία για τον Ιησού, αφού επανειλημμένα το ανέφερε στις προσευχές του